ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 1647 กลับกลาย

ริมทะเลสาบที่งดงาม ยังมีท่าเรือเล็กๆ ที่งดงามยิ่งกว่ายื่นยาวออกไป ชายวัยกลางคนผมสีขาวคีบบุหรี่อยู่ขณะที่ตกปลาอย่างใจจดใจจ่อ ฮิลตันคนน้องชี้ไปที่ชายคนนี้แล้วยักไหล่ เหมือนจะบอกว่า เธอทำได้ถึงแค่เท่านี้แล้วล่ะ หลังจากนี้ก็ดูฝีมือของฉินสือโอวนายใหญ่เองแล้ว
ไม่ต้องใช้สมองคิดยังรู้เลยว่า ชายวัยกลางคนคนนี้คือหัวหน้าตระกูลฮิลตัน โอปุส ฮิลตัน
ในระหว่างที่ฉินสือโอวเดินเข้าไปหา เขาก็ปล่อยจิตสำนึกแห่งโพไซดอนไปในทะเลสาบเพื่อที่จะดูว่าคนคนนี้กำลังจะตกปลาอะไร ปรากฏว่าเมื่อเขาลงไปดูในทะเลสาบแล้วถึงกับตกใจ ถึงแม้ว่าทะเลสาบแห่งนี้จะไม่ใหญ่ แต่กลับมีปลาตัวใหญ่ไม่น้อยเลย หรือพูดได้ง่ายๆ ก็คือ ในทะเลสาบแห่งนี้มีแต่ปลาตัวใหญ่ทั้งนั้น!
ปลาน้ำจืดที่มีขนาดใหญ่และดุร้าย!
เมื่อจิตสำนึกแห่งโพไซดอนลงไปในน้ำ สิ่งที่เห็นเป็นอย่างแรกคือปลาดุกเวลส์อเมซอนความยาว 2 เมตร นี่คือปลาที่น่ากลัวที่สุดชนิดหนึ่งในบรรดาปลาจากแหล่งน้ำจืดอเมริกาใต้ ปลาดุกเวลส์ยักษ์ที่โตเต็มไวสามารถลากเรือแคนูว่ายไปตามที่มันต้องการได้ หรือแม้กระทั่งทำให้คนบนเรือตกลงไปในน้ำได้ ซึ่งที่ที่ชาวพื้นเมืองอเมริกาใต้อาศัยอยู่หากพบปลาดุกเวลส์ยักษ์ในน้ำ ก็จะไม่อนุญาตให้เด็กเข้าใกล้แม่น้ำ
เบ็ดที่ชายวัยกลางคนใช้เป็นเบ็ดหนาถึง 80 ปอนด์ ตะขอเบ็ดตกปลาเป็นตะขอสองชั้นที่ดูแปลกๆ เป็นเหมือนกับตะขอเบ็ดสองอันหันหลังชนกันแล้วยึดเข้าไว้ด้วยกัน นี่เป็นตะขอเบ็ดตกปลาที่ใช้ตกปลาใหญ่โดยเฉพาะ เท่าที่ฉินสือโอวรู้ ถ้าใช้เบ็ดตกปลาชนิดนี้ในทะเล ส่วนมากจะใช้จับฉลาม
ถัดไปจากปลาดุกเวลส์ยักษ์ยังมีคิงแซลมอนอีกสองตัว ซึ่งก็เป็นปลาแซลมอนชนิดหนึ่งเช่นกัน ที่ฟาร์มปลาต้าฉินก็มีปลาชนิดนี้เช่นกัน ซึ่งมีอัตราการเจริญเติบโตได้ดีมาก ปลาแซลมอนแปซิฟิกที่โตเต็มวัยสามารถมีน้ำหนักได้ถึง 100 ปอนด์ เป็นปลาที่แข็งแกร่งมากชนิดหนึ่ง ปลาชนิดนี้มีความว่องไวสูง มีพลังมหาศาล เมื่อถูกฉลามไล่ล่าในทะเล เนื่องด้วยพวกมันว่ายไวมากแล้วไม่สามารถหยุดได้จึงมักจะว่ายขึ้นไปอยู่บนชายฝั่ง
อย่ามองว่าตอนจับปลาแซลมอนแปซิฟิกในทะเล มันก็ดูไม่ได้มีความสามารถพิเศษอะไร แต่ถ้าเป็นการตกปลาแซลมอน
แปซิฟิกในน้ำจืด บอกได้เลยว่าพวกมันถือเป็นหนึ่งในนักฆ่าที่ทรงพลังเมื่ออยู่ในน้ำ  ปลาแซลมอนแปซิฟิกถือเป็นปลาที่เกิดในน้ำจืดโตในทะเลประเภทนั้น การที่ปลาแซลมอนโตเต็มวัยจะกลับไปอยู่ในแหล่งน้ำจืดมีเพียงสถานการณ์เดียวนั่นก็คือเพื่อวางไข่
ในเวลานี้หากมีใครตกได้ปลาแซลมอนแปซิฟิก เพื่อที่จะปกป้องลูกหลานมัน ถ้าพวกมันติดเบ็ดมันจะพยายามสลัดตัวเองให้หลุดจากเบ็ดโดยไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ไม่สนแม้กระทั่งตัวมันจะชนกับเรือ หรือแม้แต่หัวมันจะชนจนเลือดออกหรือตายจากไป ก็จะต้องหลุดให้เป็นอิสระให้ได้
เนื่องด้วยแรงชนอันมหาศาลที่รวดเร็วของปลาคิงแซลมอน บวกกับน้ำหนักตัวที่มากมายของมัน สามารถชนเรืออะลูมิเนียมให้พลิกคว่ำได้ สามารถทำลายหัวเรือไม้ได้ พวกมันสามารถกระโดดไปอยู่บนเรือหรือบนฝั่งแล้วโจมตีคนตกปลาด้วยกะโหลกที่แข็งของมัน
ปลาคิงแซลมอนในทะเลสาบยังแตกต่างจากที่อยู่ในฟาร์มปลาด้วย ปลาคิงแซลมอนที่นี่สีสันสดสวย ร่างกายอวบอ้วน มีไขมันมากกว่าปลาคิงแซลมอนที่ฟาร์มปลา ตามที่ฉินสือโอวเข้าใจ ปลาคิงแซลมอนเหล่านี้น่าจะถูกจับมาจากน่านน้ำอลาสกาแน่ เพราะมีแค่ที่นั่นที่มีปลาคิงแซลมอนที่มีร่างกายแข็งแกร่งและดุร้ายขนาดนี้ได้
ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน ปลาคิงแซลมอนก็ต้องว่ายทวนน้ำไปอยู่ในแหล่งน้ำจืดเพื่อวางไข่เพื่อขยายพันธุ์ แม่น้ำอลาสกาสายใหญ่นี้ขึ้นชื่อเรื่องน้ำที่เยือกเย็นและกระแสน้ำที่เชี่ยวกราก ดังนั้นการที่จะว่ายในกระแสน้ำแบบนี้เป็นระยะทางไกลต้องใช้ความอดทนและแรงกายมากกว่าปกติ ด้วยเหตุนี้ทำให้ไขมันในตัวของปลาคิงแซลมอนอลาสกามีมากกว่าที่อื่นๆ ปลาคิงแซลมอนสามารถว่ายอยู่ในแม่น้ำยูคอนเป็นระยะทาง 2,000 ไมล์โดยไม่กินอะไรเลยใน 60 วัน
ด้วยความประหลาดใจนี้ ฉินสือโอวนำจิตสำนึกแห่งโพไซดอนตรวจตราไปทุกที่ แล้วก็ค้นพบว่าปลาน้ำจืดที่ดุร้ายที่สุดบนโลกใบนี้เกือบทุกชนิดต่างมาอยู่ในทะเลสาบแห่งนี้ นอกจากราชาปลาดุกเวลส์และปลาคิงแซลมอนแล้ว ยังมีปลาหัวโตอเมริกาเหนือ ปลากะพงแม่น้ำไนล์ ปลากะพงนิวกีนี ปลาไซบีเรียนไทเมนแม่น้ำดานูบ ปลาเวลส์ ปลาช่อนยักษ์อเมซอน ปลาจระเข้ เป็นต้น
ฉินสือโอวเห็นแม้กระทั่งปลากระโทงดาบจีนสองตัว ซึ่งต่อให้เป็นที่จีน ยังพบปลาชนิดนี้ได้ยาก จนได้รับสมญานามว่า ‘หมีแพนด้าในน้ำ’ ซึ่งปลาชนิดนี้มีความต้องการสูงมากสำหรับสภาพแวดล้อมที่อยู่อาศัยสูงมาก ถ้าสภาพแวดล้อมไม่ดีก็ตายได้ ดังนั้นการที่มีปลากระโทงดาบจีนสองตัวอยู่ในทะเลสาบของคฤหาสน์ตระกูลฮิลตันจึงเป็นเรื่องที่หาได้ยากมาก
เหยื่อที่ชายวัยกลางคนใช้ในการตกปลาคือปลาแฮร์ริ่งหนึ่งตัวที่ยังมีชีวิตอยู่ ปลาแฮร์ริ่งเป็นปลาทะเล เมื่อมันลงไปอยู่ในน้ำจืด มันจะมีชีวิตอยู่ไม่ได้แล้วจะรู้สึกไม่สบาย และจะพยายามดิ้นรน เมื่อเป็นแบบนี้ก็จะดึงดูดความสนใจของพวกปลาดุร้ายเหล่านี้ได้ง่าย
ปลาที่อยู่ใกล้ปลาแฮร์ริ่งมากที่สุดคือปลาดุกเวลส์ยักษ์ตัวหนึ่ง เจ้าปลานี่ว่ายเข้ามาหาพร้อมกับส่ายหัวสะบัดหางไปมา ใช้สายตามุ่งร้ายจ้องไปที่ปลาแฮร์ริ่งตัวนี้ แต่ว่ามันมีสมองอยู่หน่อยเพราะรู้ว่าของอร่อยแบบนี้ไม่ได้กินเข้าปากง่ายๆ จึงว่ายไปมาอยู่รอบๆ อย่างระแวดระวัง ยังไม่งับเข้าปากในทันที
สิ่งนี้ทำให้ฉินสือโอวประหลาดใจเล็กน้อย เพราะโดยปกติปลาดุกเวลส์ยักษ์เป็นนักล่าเหยื่อที่กินไม่เลือกมากที่สุดแล้วในบรรดาปลาน้ำจืด มันกินแม้กระทั่งเด็กน้อย มีข่าวลือเกี่ยวกับปลากินคนในหมู่บ้านชาวพื้นเมืองอเมริกาใต้ จริงๆ แล้วก็คือมีเงาของปลาดุกเวลส์ยักษ์ พวกมันจะลากเด็กลงไปในน้ำให้จมน้ำตาย แล้วแยกชิ้นส่วนร่างกาย กลิ่นคาวคละคลุ้งสุดๆ
จิตสำนึกแห่งโพไซดอนกำลังให้ความสนใจกับสถานการณ์ในทะเลสาบ ส่วนฉินสือโอวเดินขึ้นไปบนท่าเรือเล็กๆ เวลานี้เองชายผิวดำร่างใหญ่สองคนยื่นมือออกมาด้วยใบหน้าที่เย็นชา ส่งสัญญาณให้เขาถอยไปก่อน
เมื่อเป็นแบบนี้ฉินสือโอวหันไปมองฮิลตันคนน้อง ฮิลตันคนน้องยักไหล่บ่งบอกว่าช่วยไม่ได้ ฉินสือโอวเดินเข้าไปถาม “เกิดอะไรขึ้น?”
ฮิลตันคนน้องพูดด้วยความรู้สึกผิดว่า “นี่คือลุงของฉัน เขาไม่ชอบให้ใครมารบกวนเวลาตกปลา ขอโทษด้วยนะฉิน ฉันไม่รู้ว่าเขาจะตกปลาตอนนี้ เพราะปกติเขาจะตกปลาไม่ตอนเช้าก็พลบค่ำ”
เมื่อฟังคำพูดนี้ฉินสือโอวก็เข้าใจในทันที โอ้ว เจ้านี่กำลังขู่เขาอยู่ ให้เขารออยู่ข้างๆ ตอนที่ฮิลตันคนน้องไปรับเขา ระหว่างทางก็บอกว่าวันนี้โอปุสมีเวลาว่าง เป็นเขาที่นัดฉินสือโอว ไม่ใช่ฉินสือโอวที่บังอาจไปเยี่ยมเขา ดังนั้นเขาจึงไม่น่าอยู่ดีๆ ก็เปลี่ยนใจมาตกปลาเวลากลางวันแบบนี้
ในเมื่อเป็นแบบนี้ ฉินสือโอวก็ไม่เกรงใจแล้ว ปกติเขาก็ไม่ใช่คนอารมณ์ดีซะด้วย และปกติเขาก็ไม่ชอบให้สิทธิในการเริ่มก่อนไปตกอยู่ในมือคนอื่น โอปุสไม่ได้ชอบตกปลาหรอกเหรอ? ถ้าอย่างนั้นก็ดี เวลาเดินริมน้ำรองเท้าไม่เคยที่จะเปียก แต่วันนี้เขาจะทำให้รองเท้าของโอปุสเปียกน้ำสักหน่อย
ปลาดุกเวลส์ยักษ์ว่ายอยู่รอบๆ ตะขอเบ็ดตกปลาอยู่พักหนึ่งจนเริ่มจะทนไม่ไหว จึงอ้าปากเตรียมกินเหยื่อล่อ
ฉินสือโอวใช้จิตสำนึกแห่งโพไซดอนควบคุมให้มันออกห่าง และแทนที่ด้วยปลาน้ำจืดดุร้ายในประเทศจีน ปลากระโทงดาบจีน
ปลากระโทงดาบจีนก็มีอัตราการเจริญเติบโตได้ดีเช่นกัน หากอยู่ในสภาวะที่เหมาะสม ปลาชนิดนี้ที่โตเต็มวัยจะมีน้ำหนักตัวถึงหนึ่งตัน ปลากระโทงดาบจีนสองตัวที่นี่ถึงแม้ว่าจะไม่ได้มีน้ำหนักหนึ่งตันที่น่ากลัวแบบนี้ แต่ตัวใหญ่ก็มีขนาดยาวถึงสามเมตร อย่างน้อยก็ต้องหนักสองร้อยกิโลกรัม!
ควบคุมให้ปลาตัวนี้ว่ายมา ฉินสือโอวควบคุมให้มันกลืนกินเหยื่อลงไปอย่างดุเดือด หลังจากนั้นก็ป้อนพลังโพไซดอนเข้าไปในร่างกายมันอย่างบ้าคลั่ง ให้มันมีพลังอย่างล้นเหลือ หลังจากที่กินเหยื่อเข้าไปแล้ว ก็ลากสายเบ็ดไปด้านหลังเต็มแรงเหนี่ยว
แรงมหาศาลนี้ทั้งรุนแรงและเกิดขึ้นกะทันหัน โอปุสไม่ทันคาดคิด เขาก็เป็นมือฉมังในการตกปลา กล้ามเนื้อแขนทั้งสองข้างจึงแข็งแรงมาก และเก้าอี้ของเขาก็ออกแบบมาเป็นพิเศษ มีแป้นเหยียบสองอัน เมื่อเป็นแบบนี้หลังจากที่ปลาติดเบ็ด ต่อให้แรงกระทบที่มากับเบ็ดจะมีมาก เขาก็ยังสามารถใช้แขนทั้งสองยั้งแรงต้านนี้ไว้ก่อน บวกกับขาทั้งสองก็สามารถเหยียบแป้นขาเก้าอี้ไว้แล้วออกแรงเพิ่มอีกได้ ไม่ว่าจะเป็นปลาชนิดไหนก็ไม่สามารถลากเขาลงไปในน้ำได้ อย่างมากก็แค่สายเบ็ดขาดเท่านั้น
แต่ทว่าครั้งนี้ เขาคิดผิดแล้ว!
…………………….
Related