ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 1650 ร้านอาหารต้าฉิน

โอปุสกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าส่วนฮิลตันคนน้องกลับพาเบิร์ดไปหาห้องหนึ่งทำความสะอาดแผล นีลเซ็นยืนกอดอกขมวดคิ้วมองอยู่ด้านหลัง หลังจากนั้นพอรอคนออกไปหมด เขาก็พูดขึ้นมาประโยคหนึ่งว่า “บอส ผมเหมือนจะเข้าใจว่าทำไมบอสถึงไม่ให้ผมลงไปช่วยเบิร์ดแล้ว”
ฉินสือโอวถอนหายใจ “เฮ้อ ฉันเสียใจแล้วเนี่ย นายน่าจะลงไป”
เขานึกว่าจะสามารถควบคุมสถานการณ์ในน้ำได้ ไม่คิดว่าจะเล่นเพลินจนเปิดช่องให้ปลาดุกเวลส์ยักษ์กัดเบิร์ดได้ เรื่องนี้ต้องโทษเขา ถ้าเบิร์ดลงไปในน้ำแล้วพาโอปุสขึ้นมาจากน้ำเลย เขาก็คงไม่ต้องรับบาดเจ็บ แต่เขาจงใจพาปลาฝูงหนึ่งมาเพื่อสร้างบรรยากาศ สุดท้ายเลยทำให้เบิร์ดต้องได้รับบาดเจ็บ
นีลเซ็นไม่รู้เรื่องนี้ เขาจึงถามด้วยความสงสัยว่า “ทำไมต้องเสียใจทีหลังด้วยครับ? คุณไม่รู้สึกเหรอว่า สาวน้อยของตระกูลฮิลตันคนนี้มีความรู้สึกพิเศษต่อเบิร์ดแล้ว? ถ้าโดนปลาดุกเวลส์ยักษ์กัด แล้วได้เมียที่โด่งดังในอเมริกาเหนือมา ผมคิดว่าการค้านี้คุ้ม!”
ฉินสือโอวส่ายศีรษะไปมา “เอาผู้หญิงแบบนี้มาทำเมีย? ฉันคิดว่าไม่เหมาะสม”
จริงๆ แล้วฮิลตันคนน้องถูกลากให้เสื่อมเสียไปตามพี่สาวเธอ ตัวเธอเองไม่เคยทำอะไร เธอมักจะให้ความสำคัญกับแบรนด์ต่างๆ ที่เธอสร้างขึ้น ถือว่าเป็นนักธุรกิจหญิง แต่ว่าพวกนักข่าวบ้าก็มักเป็นแบบนี้ ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ลากคนให้ตกต่ำลงไป เรื่องไม่ดีก็สาดเสียเทเสียใส่ฮิลตันคนน้อง จึงทำให้ชื่อเสียงเธอแย่ขนาดนี้
หลังจากเกิดเรื่องนี้ ท่าทางที่โอปุสมีต่อฉินสือโอวก็เปลี่ยนไปมาก ถึงแม้ว่าจะยังคงให้เขารอ แต่เขาก็ได้รับเชิญให้ไปรอในห้องรับแขก มีสาวสวยคอยรับใช้ยกน้ำยกน้ำชาให้ ส่วนเขาที่ยังไม่ปรากฏตัวออกมานั่นก็เพราะกำลังอาบน้ำเปลี่ยนชุดอยู่
ผ่านไปยี่สิบนาที โอปุสที่เปลี่ยนเป็นชุดสูททางการก็เดินออกมา เมื่อเห็นเช่นนี้ฉินสือโอวก็ยิ้มน้อยๆ เขาบรรลุเป้าหมายแล้ว เพราะชายสูงวัยไม่กล้าโอ้อวดต่อหน้าเขาอีก มองเขาเป็นหุ้นส่วนธุรกิจอย่างจริงใจ
โอปุสเป็นจิ้งจอกเฒ่าทางด้านธุรกิจ เขารู้ถึงจุดประสงค์ที่ฉินสือโอวมาหา แต่ก็ยังคงเฉไฉไปเรื่อย ถามเรื่องราวของเบิร์ดไม่หยุด
ฉินสือโอวมีความอดทนมากพอเล่นเกมอ้อมไปกับเขาด้วย ในเมื่อเขาอยากฟัง เขาจะแนะนำให้ฟังเต็มที่เลย “เบิร์ดเป็นบอดี้การ์ดที่แข็งแกร่งที่ผมจ้างมาด้วยค่าจ้างที่สูง เขาเคยเป็นนักสู้ในหน่วยซีลกองทัพเรือในประเทศของคุณ ต่อมาก็ไปเป็นโค้ชอยู่ในหน่วยรบพิเศษของแคนาดา พร้อมกับเดินทางไปตะวันออกกลางเพื่อทำภารกิจหลายครั้ง เป็นนักสู้ที่โดดเด่นมากเป็นพิเศษคนหนึ่งเลยทีเดียว!”
“แม้ว่าเขาจะยังอยู่กับผมไม่นาน แค่สามปีกว่า แต่ก็ทำประโยชน์ให้กับผมมากมายแล้ว อย่างเช่นก่อนงานแต่งงานผมเกือบจะโดนลักพาตัว แต่ก็เป็นเบิร์ดที่ไปช่วยผมออกมา แล้วก็อีกครั้งที่ผมไปโซมาเลียเพื่อร่วมงานกอบกู้เรือที่จม แต่ปรากฏว่าดันไปเจอโจรสลัดบ้า เบิร์ดพาพี่น้องของเขาไปสองสามคนไปต่อสู้กับพวกโจรสลัดด้วยตัวคนเดียว หนึ่งต่อสิบ สุดท้ายโจรสลัดที่โดนจับได้และที่โดนฆ่าไปทั้งหมดเกิน 100 คน!”
เมื่อรักคนคนหนึ่ง ก็รักเพื่อนผองเขาด้วย นีลเซ็นจึงได้รับเชิญไปนั่งอยู่ในห้องรับแขกโดยได้อานิสงส์จากเบิร์ดไปด้วย ด้านหนึ่งเขาก็ฟังฉินสือโอวโม้ไป อีกด้านหนึ่งก็ลูบคลำจมูก บอสนี่โม้เก่งจริงๆ
โอปุสไม่สนว่าสิ่งที่ฉินสือโอวพูดจะเป็นความจริงไหม สีหน้าเขาแสดงความสนอกสนใจ อดทนที่ฟังเขาพูดอยู่ตลอด และยังพูดออกความเห็นบ้างในบางตอนด้วย ร่วมมือกับการโม้อวดของฉินสือโอวเป็นอย่างดี
จนสุดท้ายฉินสือโอวถึงเริ่มมีปฏิกิริยาตอบสนอง พูดขึ้นว่า “คุณโอปุส คุณคงจะไม่ได้แย่งเบิร์ดไปจากผมหรอกใช่ไหมครับ?”
โอปุสยิ้มจนตาหยีแล้วพูดว่า “นี่จะพูดว่าแย่งไปได้อย่างไรล่ะครับ? เขาก็มีสิทธิเสรีภาพส่วนบุคคลของเขาเองไม่ใช่เหรอ? ผมว่าเขาสมควรจะได้รับเงินเดือนห้าแสนดอลลาร์ทุกปี คุณว่ายังไงล่ะครับคุณฉิน?”
สำหรับบอดี้การ์ดการมีเงินเดือนห้าแสนดอลลาร์ต่อปีถือเป็นเรื่องที่น่าสนใจมาก ต้องเป็นบอดี้การ์ดขั้นเทพถึงจะได้เงินเดือนเท่านี้  ถึงแม้ว่าตอนดูในโทรทัศน์จะรู้สึกว่าบอดี้การ์ดเก่งมาก เท่มาก แต่จริงๆ แล้วเงินเดือนที่พวกเขาหาได้กลับไม่เยอะ บอดี้การ์ดทั่วไปเงินเดือนต่อปีอย่างมากก็หนึ่งแสน
เมื่อได้ยินราคานี้ ดวงตาของนีลเซ็นเป็นประกาย กระแอมเบาๆ ขึ้นมา
ฉินสือโอวจ้องไปที่เขาหนึ่งที บ้าเอ๊ย เจ้านี่เป็นสุนัขจิ้งจอกจอมขี้ขลาดที่ไม่เคยพอ พอได้ยินว่าคนเสนอราคามาสูงก็จะมาหักหลังกันเหรอ? กลับไปต้องไปจัดการเจ้านี่สักหน่อย
แต่นีลเซ็นยังคงส่งเสียงไออยู่ เหมือนแสดงท่าทีขอร้องออกมา ฉินสือโอวกลอกตามองบน บ่งบอกว่าเขาอยากจะพูดอะไรก็เชิญตามสบาย
ดังนั้นนีลเซ็นจึงแสยะยิ้มแล้วพูดขึ้น “คุณโอปุส คุณอาจจะยังไม่รู้ว่า ตอนนี้รายได้ของเบิร์ดที่ฟาร์มปลาไม่ได้แค่ห้าแสน ผมคิดว่าอย่างน้อยก็ต้องมีหกแสน”
เมื่อเป็นเช่นนี้ ฉินสือโอวถึงค่อยเข้าใจว่าตัวเขาเข้าใจนีลเซ็นผิดแล้ว นีลเซ็นพยายามให้หน้าตัวเขาต่างหาก
โอปุสรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยสำหรับเรื่องที่รายได้ของเบิร์ดดันเกินห้าแสนจริงๆ แต่อย่างไรเขาก็เป็นจิ้งจอกเฒ่าที่ทำการค้ามาหลายปีดีดัก จึงไม่เผยให้เห็นความคิดจริงๆ ของเขาง่ายๆ จึงพูดต่อว่า “ถ้าเช่นนั้นผมก็คิดว่าเขาสมควรได้รับเงินเดือนหนึ่งล้าน”
ดวงตาของนีลเซ็นเป็นประกายอีกครั้ง แล้วถามขึ้นว่า “คุณผู้ชาย ยินดีที่จะจ่ายเงินหนึ่งล้านจ้างเบิร์ดไหม?”
โอปุสยักไหล่ยิ้มแล้วพูดว่า “ทำไมจะไม่ล่ะ? เขาสมควรได้รับสิ่งนี้ไม่ใช่เหรอ?
เรื่องในวันนี้ทำให้หัวหน้าตระกูลฮิลตันรู้สึกตกใจจริงๆ ในใจของเขาคิดว่า หากไม่ใช่เบิร์ดวันนี้ต่อให้เขาไม่ตายแต่ก็อาจจะพิการไปครึ่งตัว เมื่อเทียบกับเบิร์ดแล้ว เขาไม่พอใจบอดี้การ์ดที่เขามีอยู่ตอนนี้มากๆ เห็นเขาเป็นของเล่นหรืออย่างไร เห็นปกติชอบคุยโม้ คนนี้เก่งกว่าคนนั้น แต่พอช่วงเวลาสำคัญจริงๆ กลับไม่มีประโยชน์สักตัว แต่กลับเป็นคนนอกที่ออกหน้ามาช่วยเขา
ตอนนี้เขาเชื่อในตัวเบิร์ดมากที่สุดแล้ว เพราะว่าเบิร์ดมีบุญคุณที่ช่วยชีวิตเขาไว้
นอกจากนี้แล้ว ตระกูลฮิลตันไม่ได้ขาดเงิน โอปุสคิดว่าหากการจ่ายเงินหนึ่งล้านต่อปีแต่ทำให้ชีวิตเขาได้รับความปลอดภัยไม่ต้องได้รับผลกระทบจากเรื่องเลวร้ายจากโลกภายนอก ถ้าเช่นนั้นค่าใช้จ่ายนี้ก็ไม่ได้ถือว่าสูงอะไร
นีลเซ็นก็คิดเช่นนี้เหมือนกัน “คุณโอปุส เมื่อกี้คุณรู้ประวัติของเบิร์ดแล้ว แต่คุณยังไม่รู้ประวัติของอีกคนหนึ่ง บุคคลนั้นถึงจะไม่เคยทำงานที่หน่วยเดลตาฟอร์ซมาก่อน แต่เขาก็เคยร่วมต่อสู้กับเบิร์ดที่ตะวันออกกลางมาหลายปีแล้ว คนแบบนี้ เงินเดือนไม่ต้องถึงหนึ่งล้านหรอกครับ แค่แปดแสนก็พอ คุณจะพิจารณาหน่อยไหมครับ?”
คุณโอปุสมองไปที่เขาด้วยความประหลาดใจ “คุณคงไม่ได้พูดถึงตัวเองอยู่หรอกใช่ไหม?”
นีลเซ็นยิ้มอย่างเขินอาย “ดูท่าแล้วผมไม่ได้เป็นคนที่ถนัดในการปกปิดข้อดีของตัวเองเท่าไร คุณเห็นข้อดีของผมแล้วใช่ไหมครับ?”
โอปุสหันไปมองฉินสือโอว เพื่อแสดงว่าคุณช่วยอบรมเจ้างั่งนี้ให้ดีหน่อยได้ไหม?
ฉินสือโอวลอบยิ้ม ที่เป็นแบบนี้เพราะนีลเซ็นแค่ตื่นเต้น ไม่ใช่ว่าไม่รู้จักกาลเทศะ เขาคิดว่าเบิร์ดเหมาะกับฮิลตันคนน้องมาก รู้สึกดีใจที่พี่ชายจะได้เจอผู้หญิงที่ไว้ใจได้ แม้ว่าตัวเขาจะเกิดมาเป็นมือปืน แต่ความนิ่งขรึมของนีลเซ็นยังห่างไกลจากเบิร์ดมากนัก
เข้าประเด็นโดยเริ่มจากเรื่องของเบิร์ด ฉินสือโอวพูดถึงจุดประสงค์ที่มาเยี่ยมโอปุสในครั้งนี้  นั่นก็คือทำให้ความร่วมมือของฟาร์มปลาต้าฉินและโรงแรมฮิลตันเกิดขึ้นจริง เขาอยากจะเปิดร้านอาหารหนึ่งร้านในโรงแรมฮิลตัน แน่นอนว่าเป็นร้านอาหารขนาดเล็ก โดยมีเป้าหมายคือทำอาหารให้กับลูกค้าของโรงแรมฮิลตัน
โรงแรมฮิลตันสามารถให้บริการด้านอาหารกับลูกค้าได้ แต่ร้านอาหารมีขึ้นก็สำหรับห่อกลับบ้าน ร้านอาหารฮิลตันตามสถานที่แต่ละภูมิภาคก็มีคนรับผิดชอบที่ต่างกัน ฉินสือโอวสนใจในตลาดตัวนี้ พอดีกับที่เขามีความคิดที่จะเปิดร้านอาหารต้าฉินมาโดยตลอด ดังนั้นจึงอยากจะหยิบยืมทรัพยากรและความนิยมของโรงแรมฮิลตันสักหน่อย เป็นการยืมไก่เพื่อออกไข่
…………………………..
Related