ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 1653 ปลิดชีวิตด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว

ปลาจระเข้เป็นปลากินเนื้อน้ำจืดขนาดยักษ์ที่มีความพิเศษทางตอนใต้ของทวีปอเมริกาเหนือ เป็นปลายุคก่อนประวัติศาสตร์ที่อาศัยอยู่บนโลกมานานกว่า 100 ล้านปี ชื่อของมันมาจากรูปร่างของส่วนปากของมัน ทั้งตัวของมันเป็นเกล็ดปลาลักษณะยาวที่เคลือบอีนามีลที่มีความแข็งมาก ความแข็งเทียบเท่ากับฟันของมนุษย์ได้เลย
ปลาจระเข้ตัวเต็มวัยทั่วไปโดยเฉลี่ยสามารถมีความยาวได้ถึง 3 เมตรและหนักถึง 300 ปอนด์ แต่ในถิ่นที่อยู่ของพวกมันมีการค้นพบหลายครั้งที่พิสูจน์ได้ว่าความยาวลำตัวของพวกมันอาจเกินสี่เมตร อย่างเช่น ปลาจระเข้ในทะเลสาบที่ไร่ฟาร์มฮิลตันแห่งนี้ มีความยาวถึงสี่เมตรครึ่ง
ตอนนั้นเพื่อที่จะจับปลาจระเข้ตัวนี้ รัฐบาลเท็กซัสทำแม้กระทั่งส่งทีมรักษาความปลอดภัยทางน้ำไปจับมันโดยใช้ปืนหอกแรงดันอากาศไฟฟ้าซึ่งปกติจะเป็นอุปกรณ์ที่ห้ามชาวบ้านใช้โดยเด็ดขาดเวลาจับปลา ใช้เวลาจับไปมากกว่าหนึ่งวัน
ดังนั้นเมื่อรู้ว่าฉินสือโอวจะมาจับปลาจระเข้ตัวนี้ภายใน 20 นาที จึงไม่ได้มีเพียงโอปุสที่ไม่เชื่อเท่านั้น ทุกคนที่อยู่ในไร่ฟาร์มนี้ก็ไม่เชื่อเช่นกัน กลุ่มคนที่อยู่บนท่าเรือต่างกระซิบกระซาบกันไปมา ซึ่งจริงๆ แล้วก็กำลังเยาะเย้ยถากถางกันอยู่
“เจ้าหนุ่มนี้รู้หรือเปล่าว่าปลาจระเข้คืออะไร? เขานึกว่าเป็นปลาไพค์ตัวหนึ่งหรือไง? จะจับขึ้นมาภายใน 20 นาทีเนี่ยนะ? เป็นไปไม่ได้แน่นอน!”
ต่อให้เป็นปลาไพค์ก็ไม่มีทางที่จะจับขึ้นมาด้วยเวลาเพียง 20 นาที เวลา 20 นาทีจะหาตัวปลาเจอไหม? ช่างน่าตลกจริงๆ นายพูดถูก บางครั้งเจ้านี่อาจจะไม่รู้ว่าปลาจระเข้คืออะไร”
“ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวพอเขาเห็นตัวใหญ่ยักษ์ขนาดนั้น จะตกใจจนฉี่ราดหรือเปล่านะ?”
“แน่นอน ต้องเป็นแบบนั้นแน่ๆ คนญี่ปุ่นขี้ขลาดทั้งนั้น ตอนที่ฉันเรียนมัธยมเคยเอางูแบล็กแมมบาที่ถอนฟันออกแล้วไปขู่ชาวญี่ปุ่นคนหนึ่ง ฮ่าๆ ตอนนั้นนะเจ้านั่นตกใจกลัวหัวหดจนเป็นลมเลย!”
นีลเซ็นและเบิร์ดมองไปที่ผู้คนที่กำลังวิจารณ์เหล่านี้ด้วยสายตาแปลกๆ บางคนรู้สึกไม่สบายใจ จึงเตือนพวกเขาด้วย ‘ความหวังดี’ ว่า “ทางที่ดีพวกคุณเตรียมเรือไว้ลำหนึ่งไว้ไปช่วยชีวิตดีกว่า เขาอาจจะไม่รู้ความน่ากลัวของปลาจระเข้ ถ้าเกิดสะดุดแล้วตกน้ำลงไปคงน่าสยองน่าดู”
“จริงด้วย ปลาจระเข้ไม่ใช่ปลาดุกเวลส์ยักษ์นะ โอเค ถ้าดูจากรูปร่างปลาดุกเวลส์ยักษ์อาจจะดูน่ากลัวกว่า แต่ปลาจระเข้ตัวนี้ตัวใหญ่กว่าปลาดุกเวลส์ยักษ์ที่เมื่อกี้พวกนายเจอมากกว่าเยอะ!”
นีลเซ็นหัวเราะ พูดเสียงเบาว่า “กลุ่มคนโง่เง่า!”
เบิร์ดก็หัวเราะ แล้วพูดด้วยความดูหมิ่นว่า “ไอ้พวกบัดซบ!”
ก่อนที่ฉินสือโอวจะออกเรือ เขาปล่อยจิตสำนึกแห่งโพไซดอนออกมาก่อน เพียงชั่วครู่เดียวก็หาเจ้าปลาจระเข้ยักษ์ที่นอนตากแดดอยู่บนเหนือผิวน้ำตรงกลางทะเลสาบเจอ
เมื่อมองจากภายนอกเจ้านี่ดูท่าจะจัดการไม่ได้ง่ายจริงๆ ตาซ้ายของมันหายไป เหลือแต่หลุมดำขนาดใหญ่ เกล็ดแข็งรอบๆ เบ้าตามีรอยแผลเป็น ปากขนาดใหญ่อ้าออกเป็นครั้งคราว เผยให้เห็นฟันแหลมที่งอกขึ้นบนขากรรไกรบนทั้งสองข้าง ทั้งหมดมีสองแถว แต่ละซี่มีความแหลมคม ต่างจากฟันทื่อๆ ของปลาดุกเวลส์ยักษ์โดยสิ้นเชิง
เมื่อมองต่อไปอีก ปากของมันยื่นออกไปด้านหน้า คล้ายกับส่วนปากของจระเข้ ลำตัวเป็นรูปทรงกระบอกยาว ปกคลุมหนาแน่นด้วยเกล็ดรูปเพชรสีน้ำเงินเทา เกล็ดบนลำตัวมันมีลักษณะใสแต่แข็งซึ่งมีรอยดำคล้ำอยู่ ด้านหลังเป็นสีน้ำตาลหรือสีมะกอก และเนื่องด้วยมันลอยอยู่บนผิวน้ำอาบแดดอยู่ ดังนั้นแสงอาทิตย์จึงสามารถส่องไปที่เกล็ดบนตัวมัน สะท้อนเป็นแสงสว่างจ้า
ในความเป็นจริงเมื่อมองจากภายนอกปลาจระเข้เป็นปลาที่สวยมาก แน่นอนว่าตามหลักแล้วขนาดตัวควรจะเล็กกว่านี้หน่อย พวกมันค่อนข้างมีชื่อเสียงในหมู่ปลาสวยงามและมีฉายาว่า ‘จรวดวิญญาณ’ รู้จักกันในนามเครื่องจักรที่กินเนื้อเป็นอาหารซึ่งมีเกล็ดแข็งและฟอสซิลที่มีชีวิตในตู้ปลา
เพียงแต่ว่า เมื่อปลาตัวหนึ่งมีความยาวถึงสี่เมตรครึ่ง อย่างไรก็ตามก็หาความเกี่ยวพันกับความสวยงามไม่ได้ ตอนนี้สิ่งที่มองเห็นเพียงอย่างเดียวก็คือความน่ากลัว!
ไม่เพียงแต่มนุษย์ที่รู้สึกกลัว ปลาตัวอื่นๆ ในน้ำก็รู้สึกกลัวเช่นเดียวกัน ตอนที่มันลอยอยู่เหนือผิวน้ำเพื่ออาบแดด ไม่ว่าจะเป็นปลาดุกเวลส์ยักษ์หรือปลาไซบีเรียนไทเมน ต่างไม่กล้าเข้าใกล้มัน นานๆ ทีถึงจะว่ายผ่านมันไป และแน่นอนว่าต้องระมัดระวังเป็นพิเศษ เร็วได้เป็นเร็ว
ตอนที่ฉินสือโอวเข้าไปใกล้มัน พอดีกับที่มีปลาดุกแม่น้ำไนล์ตัวหนึ่งกำลังไล่ตามปลาไพค์อเมริกาเหนือสองสามตัวว่ายผ่านมา มันอาจจะดูเป็นเรื่องน่าไม่เชื่อไปหน่อยถ้าจะปล่อยให้ปลาจระเข้นอนลอยอยู่บนผิวน้ำอย่างเงียบๆ ปลาไพค์อเมริกาเหนือว่ายผ่านใต้ตัวมันไปอย่างตื่นตระหนก พยายามที่จะหลุดพ้นจากปีศาจร้ายที่อยู่เบื้องหลัง
ผลปรากฏว่าเมื่อปลาไพค์อเมริกาเหนือว่ายบิดตัวไปมาจนถึงส่วนกลางลำตัวของปลาจระเข้ปลาจระเข้ก็มุดหัวพุ่งลงไปอย่างรวดเร็ว เห็นแต่ลำตัวที่ว่ายไปมาอย่างคล่องแคล่ว ตัวมันแผ่ปกคลุมปลาไพค์อเมริกาเหนือพวกนี้รวดเร็วราวกับตอร์ปิโด ปากใหญ่โตของมันอ้าออกส่งเสียง ‘ซ่า’ ‘ซ่า’ แล้วปลาไพค์อเมริกาเหนือหลายตัวนั้นก็จบชีวิตลงอยู่ในปากขนาดมหึมาของมัน!
ช่วงเวลานั้นเองที่ปลาดุกแม่น้ำไนล์ที่มีขนาดยาวเมตรกว่าเพิ่งว่ายมาถึงตรงนี้ ว่ากันว่ามันเป็นปลาที่แข็งแกร่งและเป็นนักฆ่าอันดับหนึ่งในน่านน้ำของแม่น้ำแอฟริกันที่ไม่เคยยอมให้ใคร แต่เมื่อเผชิญหน้ากับปลาจระเข้ในครั้งนี้ มันกลับว่านอนสอนง่าย เมื่อเห็นเหยื่อถูกแย่งไปแล้ว มันจึงหันกลับว่ายจากไปอย่างง่ายดาย…
“ขี้ขลาดจริงๆ เลย!” ฉินสือโอวพูดด้วยความดูถูก แต่พอเป็นแบบนี้เขาก็มีโอกาสที่ดีในการลงมือ เพราะว่าตอนที่ปลาจระเข้จับพวกปลาไพค์อเมริกาเหนือด้วยการมุดหัวลงไปในน้ำอย่างแรง หางของมันตีกระแทกไปมาจนเกิดเป็นน้ำกระเซ็นขึ้นมา จึงเผยให้เห็นตำแหน่งที่มันอยู่
การจับตายปลาจระเข้สำหรับฉินสือโอวแล้วเป็นเรื่องง่ายดายมาก จุดที่เขาลำบากใจก็คือจะต้องทำอย่างไรถึงไม่ให้คนพวกนี้รู้สึกได้ถึงความแปลกประหลาด โดยเฉพาะหาตำแหน่งของเจ้าปลานี้ได้ แต่ตอนนี้เมื่อปลาจระเข้เผยให้เห็นตำแหน่งของตัวมันเอง เขาก็มีข้ออ้างแล้ว
ฉินสือโอวรีบพายเรือไปอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นก็ใช้เชือกไนล่อน โฟมพลาสติก และท่อพีวีซีประกอบเข้าด้วยกัน ใช้ปลาไพค์สดๆ เกี่ยวอยู่บนตะขอเบ็ดตกปลาแบบสองตะขอ ทำเหยื่อเจ็ดหรือแปดตัวติดต่อกัน เกิดเป็นตาข่ายขึ้นเมื่อโยนลงไปในน้ำ
เมื่อเห็นแบบนั้น โอปุสแสดงรอยยิ้มเยาะเย้ยบนใบหน้าของเขา ส่ายหัวแล้วพูดว่า “ไม่ได้ วิธีการตกโดยใช้ทุ่นขนาดใหญ่อย่างนั้นไร้ประโยชน์”
วิธีการตกปลาที่ฉินสือโอวใช้เรียกว่าการตกปลาแบบใช้ทุ่นขนาดใหญ่ ชาวประมงจะใช้วิธีนี้ในการตกปลาขนาดใหญ่ พวกเขาจะใช้ปลาคาร์ฟที่หั่นเป็นชิ้นเป็นเหยื่อล่อ เมื่อถึงยามค่ำคืนตาข่ายที่เกี่ยวเหยื่อไว้จำนวนมากจะถูกเหวี่ยงลงในน้ำในคราวเดียว ดังนั้นเมื่อปลาตัวใหญ่กัดถูกเหยื่อ เมื่อมีแรงลอยตัวจากโฟมพลาสติก พวกมันก็จะดิ้นหนีไปไม่ได้ สุดท้ายก็จะถูกลากขึ้นมาอย่างง่ายดาย
แต่สิ่งที่โอปุสพูดก็มีเหตุผล พวกมันจะชอบลากเหยื่อไประยะทางหนึ่งก่อนที่จะกลืนกินเหยื่อ ดังนั้นตอนที่มันว่ายขึ้นสู่ผิวน้ำ ก็จะพบท่อพีวีซีและโฟมพลาสติกที่เคลื่อนที่อยู่ข้างๆ ติดกับมัน และเมื่อถึงเวลานั้นแม้ว่าจะไม่มีแรงดึง แต่พวกมันก็จะตื่นตัวและจากไปก่อน ดังนั้นวิธีนี้จึงไม่ได้ผลกับพวกมัน
แต่สำหรับฉินสือโอวแล้วสิ่งนี้ได้ผลสำหรับเขา หลังจากที่ปล่อยปลาไพค์ลงไป ปลาจระเข้ก็สังเกตเห็นพวกมันอย่างว่องไว เมื่อเป็นเช่นนี้ปลาไพค์ก็จะบิดตัวไปมาพยายามดิ้นหนีด้วยความตื่นตระหนก ซึ่งสามารถดึงดูดความสนใจปลาจระเข้ได้อย่างรวดเร็ว แล้วมันก็ว่ายพุ่งเข้ามาหาทางนี้พร้อมเสียงคำรามอย่างดุร้าย
เนื่องด้วยส่วนโค้งของลำตัวของปลาจระเข้ ตอนที่มันว่ายเข้ามาจึงไร้สุ้มเสียงเหมือนกับวิญญาณ ทั้งเร็วและไวราวกับจรวดทะยานไปบนท้องฟ้า ซึ่งนี่ก็คือที่มาของฉายามันที่ว่า ‘จรวดวิญญาณ’
เจ้านี่ตะกละมากๆ หลังจากว่ายมาแล้วไม่ใช่ว่ากัดเหยื่อได้ตัวหนึ่งแล้วก็ว่ายขึ้นไปเหนือผิวน้ำ แต่กลับกัดเอาเหยื่อหลายตัวเข้าไปในปากก่อน แล้วถึงค่อยว่ายอยู่เหนือผิวน้ำตามนิสัยของมัน
ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว และช่วงเวลานี้เอง ฉินสือโอวเหวี่ยงแขนยิงฉมวกที่อยู่ในมือเขาออกไป!
ผู้คนบนฝั่งตกตะลึงและมีคนตะโกนว่า “ยังอยู่ห่างกันตั้งยี่สิบเมตร เขานึกว่าตัวเองเป็นนักแม่นปืน…”
คำพูดยังไม่ทันพูดจบก็ต้องชะงักเสียก่อน เพราะว่าเริ่มเห็นเลือดกระเซ็นขึ้นมาบนผิวน้ำบนทะเลสาบแล้ว!
…………………………………..
Related