ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 1716 เจ็ทแพ็คส่งมาถึง

เกิงจุนเจี๋ยได้ทำการขู่คนงานพวกนี้อีกด้วยว่า “ต่อไปหากว่าพวกนายมีใครที่ไม่ฟังคำสั่งหรือก่อเรื่อง ฉันจะส่งตัวพวกนายให้คนยักษ์อีวิลสัน เพราะพวกนายกับเขาชกต่อยกันถ้าไม่ใช่พวกนายต่อยจนชนะ ก็คือถูกเขาต่อยสองนาที”
อีวิลสันไม่รู้ว่าเขากำลังพูดอะไรอยู่ ฉินสือโอวใช้ให้เขายกอาหารปลาพวกนี้ไปทดลองใช้ที่สถานเพาะเลี้ยง เขาพยักหน้า หนีบของไว้ซ้ายขวาข้างละถุง ถือในมืออีกข้างละถุง รวมเป็นอาหารปลาทั้งหมดสี่ถุง ได้ถูกเขาถือไปอย่างกับเป็นของเล่น
เมื่อได้เห็นภาพนี้แล้ว สีหน้าตกใจกลัวของเหล่าคนงานก็มียิ่งขึ้นไปอีก
อาหารปลาถุงหนึ่งหนัก 60 กิโลกรัม สี่ถุงก็เท่ากับ 240 กิโลกรัม แต่ว่าเมื่ออยู่ในมือของอีวิลสันแล้ว เหมือนกับหนักเพียงแค่ 24 กิโลกรัมอย่างไรอย่างนั้น!
อาหารปลาได้ถูกโปรยลงไปในแหล่งเพาะเลี้ยงถุงแล้วถุงเล่าอย่างรวดเร็ว ปลาน้อยใหญ่ในนั้นได้ทำโผล่ออกมาบนผิวน้ำที่แย่งอาหารกันในทันที และพออาหารปลาจมลงไปในน้ำ พวกมันก็ว่ายตามไปติดๆ อีกด้วย
เสียดายที่ละลายเร็วเกินไป อาหารปลามากมายที่ได้ละลายแตกตัวไปก่อนจะถูกกิน เมื่อเป็นแบบนี้ทำให้ปลาที่กินไปทั่วอย่างพวกปลาซาบะกับปลาแฮร์ริ่งได้เปรียบ พวกมันสามารถกินสัตว์ที่ลอยในน้ำที่ตามนุษย์มองไม่เห็นได้ ในสายตาของพวกมันอาหารปลาที่ละลายแล้วเหล่านี้ยังคงเป็นอาหาร จึงยังคงว่ายตามไปกินต่อ
เมื่อเป็นแบบนี้ฉินสือโอวก็วางใจแล้ว ดูท่าว่าอาหารปลาจากสาหร่ายสีน้ำตาลพวกนี้จะดึงดูดปลาพวกนี้ได้มากเลย
เหล่าชาวประมงก็สังเกตเห็นถึงจุดนี้ด้วย พวกเขาล้วนเป็นมือดีในด้านนี้กัน จึงคุยกันอย่างตกตะลึงใจว่า “ชิท ปลาพวกนี้มาจากโซลหรือเปล่าเนี่ย? ทำไมถึงหิวแบบนี้?”
“เจ้าโง่ นี่น่ะหมายความว่าอาหารปลาที่บอสทำสุดยอดต่างหาก!”
“บอสครับ จะต้องเอามาใช้กับฟาร์มปลาของเราก่อนนะครับ!”
ฉินสือโอวหัวเราะออกมา เขาพูดด้วยเสียงสบายๆ ว่า “ไม่ พวกเราไม่ใช้ อาหารทะเลแบรนด์ต้าฉินของเราได้ให้คำมั่นไว้แล้วว่าปลาทุกชนิดล้วนเป็นปลาที่เติบโตตามธรรมชาติ ก็ต้องทำตามนั้นให้ได้ อาหารปลาพวกนี้ จะขายออกไปให้เจ้าของฟาร์มปลาคนอื่น”
การทดลองการผลิตกำลังดำเนินการอยู่ แต่ฉินสือโอวกลับไปที่ตึกเล็กเพื่อติดต่อกับโดนัลด์กับเหล่าเจ้าของฟาร์มปลา แน่นอนว่าอาหารปลาพวกนี้จะต้องให้กับโดนัลด์ที่เป็นผู้สนับสนุนหลักก่อน เมื่อได้รับโทรศัพท์จากเขา โดนัลด์ก็ตื่นเต้นสุดขีด พูดว่า “โอ้ เพื่อน ไม่ ฉันหมายถึงคุณผู้อำนวยการ ฉันรอวันนี้มานานมากเลย!”
ฉินสือโอวหัวเราะแล้วพูดว่า “ฉันให้คำมั่นกับนายแล้ว โดนัลด์ การรอของนายจะต้องคุ้มค่าอย่างแน่นอน เตรียมทำกำไรก้อนโตได้เลย”
“แค่ใช้อาหารปลาของนาย ปลาของพวกเราก็สามารถเข้าไปในอาหารทะเลแบรนด์ต้าฉินได้เลยหรือเปล่า?” เรื่องที่โดนัลด์สนใจคือเรื่องนี้ พวกเขาไม่เชื่อหรอกว่าอาหารปลาที่ฉินสือโอวทำออกมาจะวิเศษขนาดนั้น พวกเขาแค่อยากทำกำไรกับรถขบวนในอาหารทะเลแบรนด์ต้าฉินเท่านั้น
ฉินสือโอวบอกว่า “แน่นอน คำสัญญาของลูกผู้ชาย จะต้องทำให้ได้แน่นอน”
และแน่นอนว่า เขาไม่เอาอาหารทะเลพวกนี้ใส่เข้าไปในร้านอาหารทะเลแบรนด์ต้าฉินหรอก จากความพยายามสองปีที่ผ่านมาของบัตเลอร์ อาหารทะเลแบรนด์ต้าฉินได้ติดตลาดระดับสูงอย่างมั่นคงแล้ว เขาไม่มีทางหาเรื่องให้ตัวเองปวดหัวหรอก
สิ่งที่เขาจะทำ ก็คือสร้างอาหารทะเลแบรนด์ต้าฉินอันที่สอง แล้วก็เอาอาหารทะเลเหล่านี้ส่งให้กับร้านอาหารต้าฉินของตัวเอง
อาหารปลาได้เริ่มการผลิตแล้ว เท่ากับเรื่องที่สำคัญที่สุดในปีนี้ได้สำเร็จไปแล้ว ขอแค่สามารถใช้อาหารปลากระจายพลังเทพแห่งท้องทะเลไปฟาร์มปลาใหญ่ทั่วแคนาดาได้ งั้นปัญหาด้านการฟื้นฟูสภาฟาร์มปลาของนิวฟันด์แลนด์ก็จะไม่ใช่เรื่องใหญ่แล้ว
ตอนนี้เขาต้องคิดเป้าหมายต่อไปของธุรกิจของเขา นั่นก็คือทำให้แบรนด์ร้านอาหารต้าฉินโด่งดังขึ้นมา
แต่ว่าเรื่องนี้ไม่รีบร้อน มีเวลาเต็มที่ เขาสามารถดำเนินเรื่องนี้อย่างช้าๆ  ได้ อย่างไรเสียคุณหนูคนรองของตระกูลฮิลตันก็ได้ร่วมขบวนรถของเขาแล้ว
ตอนนี้คุณหนูฮิลตันไม่ต่างอะไรกับภรรยาของฟาร์มปลาเลย เธอหลงใหลในตัวเบิร์ดมาก ฉินสือโอวรู้สึกได้ว่างานแต่งงานของเบิร์ดและนีลเซ็นสามารถจัดขึ้นพร้อมกันได้
ให้แลนซ์กับเกิงจุนเจี๋ยพาคนจำนวนหนึ่งอยู่คุมงานผลิตอาหารปลาที่ฟาร์มปลาต้าฉินสองแล้ว ฉินสือโอวก็กลับไปที่ฟาร์มปลาต้าฉิน ฤดูร้อนเป็นช่วงที่งานเก็บเกี่ยวยุ่งมาก การก่อสร้างในฟาร์มปลาก็ยุ่งด้วยเช่นกัน
กลับถึงฟาร์มปลาได้ไม่ถึงสองวัน ก็มีเรือบรรทุกส่งด่วนลำหนึ่งมาที่ฟาร์มปลาของเขา บอกว่ามีคนส่งของขวัญให้เขาชิ้นหนึ่งให้เขามาเซ็นรับ
“ใครส่งมาครับ?” ฉินสือโอวถามกันไว้ก่อน เขาในตอนนี้มีเรื่องกับคนไม่น้อยเลย ไหนจะคนที่ตาร้อนกับสมบัติและตำแหน่งของเขาที่มีอยู่มากมายอีก ไม่แน่ว่าอาจจะส่งของมิดีมิร้ายมาให้เขาก็ได้
ธุรกิจการขนส่งของแคนาดามีข่าวฉาวออกมาไม่หยุด พวกเขาได้กลายเป็นผู้ช่วยในการแก้แค้นส่วนตัวไปแล้ว มีบางคนที่ส่งของจำพวกโลงศพเล็กๆ กับจดหมายสาปแช่งให้กับคู่แข่งด้วย ที่รัฐ BC ก็มีเรื่องที่ทำเอาคนขนหัวลุกด้วยเช่นกัน ก็คือมีคนได้รับพัสดุแล้วเปิดออกดู พบว่าเป็นกองขี้เถ้ากองหนึ่ง พอนำไปตรวจดูเท่านั้น ก็พบว่าเป็นเถ้ากระดูกของแมวและสุนัขที่ตายแล้ว!
ฉินสือโอวไม่อยากจะได้รับเถ้ากระดูกด้วยอีกคน
พนักงานส่งของดูชื่อบนพัสดุแล้วพูดว่า “นี่เป็นพัสดุจากต่างประเทศครับ ส่งมาจากอเมริกา ผู้ส่งชื่อเคนเนดี ชีโน คุณไม่รู้จักคนคนนี้เหรอครับ?”
เมื่อได้ยินว่าเป็นพัสดุที่บอสใหญ่ของบริษัทอเมริกันเอ็กเพรสส่งมา เป็นธรรมดาที่ฉินสือโอวจะรับไว้ นี่น่าจะเป็นของขวัญที่เคนเนดีส่งมาให้เขา ดูจากตำแหน่งและสถานะของเขาแล้ว ไม่มีทางที่จะส่งของที่แย่มากมาให้เขาแน่
พัสดุที่ส่งมามีทั้งหมดห้าชิ้น ล้วนเป็นกล่องทรงสี่เหลี่ยมจัตุรัสทั้งหมด แต่ละชิ้นล้วนมีความยาวกว้างสูงที่หนึ่งเมตรครึ่ง เบิร์ดหยิบมีดสั้นออกมาเปิดกล่องออก ในกล่องใบแรกเป็นอุปกรณ์โลหะสีขาว มีท่อโลหะ กระป๋องโลหะ หมวกกันน็อก เครื่องแต่งกายที่เหมือนกับชุดสำหรับนักแข่งรถและของที่ดูเหมือนกล่องเครื่องยนต์อันหนึ่ง
เปิดกล่องอื่นๆ ดู ของในนั้นก็เหมือนกัน แค่สีไม่เหมือนกันเท่านั้น มีทั้งสีดำขาวแดงเขียวฟ้าห้าสี
“นี่คืออะไร?” ฉินสือโอวเกาหัวอย่างแปลกใจ “ไม่เคยเห็นของพวกนี้มาก่อนเลย”
ฮิลตันคนน้องมองดูแล้วก็ตาเป็นประกายขึ้นมา ยิ้มแล้วพูดว่า “นี่คือเจ็ทแพ็คไง นายบ้านนอก แค่อันนี้นายก็ไม่รู้จักเหรอ?”
ฉินสือโอวเข้าใจในทันที “โอ้โห นี่น่ะเหรอคือเจ็ทแพ็ค? ทำไมเล็กแบบนี้ล่ะ? ฉันจำได้ว่าแบบก่อนๆ ที่ฉันเคยเห็น ล้วนหน้าตาเหมือนกับจรวดนี่”
ฮิลตันคนน้องบอกว่า “ที่นายเคยเห็นน่าจะเป็นของมาร์ติน นี่น่ะเป็นชุดบินทะยานฟ้ารุ่นใหม่ล่าสุดของบริษัท JAK เพิ่งมีจำหน่ายที่อเมริกาเหนือเท่านั้น หาซื้อได้ยากมาก เคนเนดีนี่สุดยอดจริงๆ ที่สามารถซื้อได้ห้าชุดในครั้งเดียวแบบนี้”
ฉินสือโอวไปหาข้อมูลบนอินเทอร์เน็ต บริษัท JAK เป็นบริษัทที่เน้นอุปกรณ์การออกกำลังกายแบบเอ็กซ์ตรีม เจ็ทแพ็คเป็นสินค้าหลักของพวกเขา และเจ็ทแพ็คทะยานฟ้ารุ่นนี้ก็เพิ่งออกมาไม่นานจริงๆ ด้วย เขตอเมริกาเหนือเพิ่งออกวางจำหน่ายเมื่อเดือนเมษยนของปีนี้เท่านั้น แต่ว่าพวกเขาได้มีบริการรับจองด้วย
จากข้อมูลที่ออกมา ออเดอร์ที่บริษัท JAK รับมาในตอนนี้ได้มีถึงแปดร้อยกว่าชุดแล้ว และจากกำลังผลิตของพวกเขาที่ผลิตได้ไม่เกินห้าสิบชิ้นต่อเดือนนั้น เท่ากับว่าออเดอร์นี้ได้ยาวไปถึงเดือนมิถุนายนปีหน้าเลย
เขานึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในวันที่นั่งรับลมกับเคนเนดีที่ชายหาด ตอนนั้นเขาได้มองพวกเด็กๆ เล่นฟลายบอร์ดกันแล้วเผยหน้ามีความสุขออกมา เคนเนดีถามเขามาประโยคหนึ่งว่า ‘ชอบของแบบนี้เหรอ’ เหมือนเขาจะตอบไปว่าชอบมาก สงสัยเคนเนดีจะจำไว้ พอกลับไปจึงรีบซื้อของเล่นชุดนี้มาให้เขาเป็นแน่
น้ำใจในครั้งนี้ไม่ธรรมดาเลย เขาจึงรีบโทรศัพท์ไปหาเคนเนดี
…………………
Related