บทที่ 224 เรือที่เพิ่มมาอีกลำ
โดย
Ink Stone_Fantasy
ในตอนเช้าฉินสือโอวส่งพาวลิสและเด็กคนอื่นๆ ขึ้นรถไปโรงเรียนพร้อมโบกมือลา พอเขากลับเข้ามา เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
หลังจากที่เขารับโทรศัพท์จากแบรนดอน ปลายสายก็เริ่มยิงคำถาม “ฉิน นายนี่มันบ้าคลั่งจริงๆ ภายในหนึ่งอาทิตย์นายใช้เงินไปตัั้งสามสิบล้านเหรอ? ต้องไม่จริงแน่นอน ธนาคารอิเล็กทรอนิกส์ของเราเกิดปัญหาขึ้นใช่ไหม?”
ฉินสือโอวพูดด้วยรอยยิ้ม “ ใจเย็นๆก่อนเพี่อน ฉันเอามันมาใช้เรื่องที่สำคัญ เงินสามสิบล้านดอลลาร์นี้จ่ายไปกับสิ่งที่จำเป็น พักไว้ในธนาคารของนายให้ปลวกกินก็คงไม่ค่อยจะดีเท่าไรว่าไหม?”
แบรนดอนทำเสียงจุ๊ๆอย่างเกินจริง และเขาได้พูดคุยกับฉินสือโอวสักพัก ก่อนพูดอย่างเป็นทางการ “โอเค เพื่อน ภายในหนึ่งปีนายใช้เงินสูงถึงห้าพันล้านเหรียญแคนาดา บริษัทอเมริกันเอ็กซ์เพรสจึงส่งผู้จัดการมาบริการนายโดยเฉพาะ “
“เอามาทำไม?” ฉินสือโอวถาม
แบรนดอนตอบ “ก็บริษัทเอ็กซ์เพรสจ้างเลขานุการส่วนตัวให้นาย ไม่ว่านายจะจองตั๋วเครื่องบิน ตั๋วรถ โรงแรม จองบัตรคอนเสิร์ต หรืออะไรก็ตามแต่ เพียงแค่นายโทรหาเธอ เธอก็จะจัดการให้เสร็จสรรพ หรืออีกอย่างคือ นายอยากจะสอบถามข้อมูลอะไร ไม่ว่าจะเป็นแนวโน้มตลาดหุ้น ข่าวปัจจุบันหรือเรื่องอื่นๆ นายก็โทรหาเธอ แล้วเธอจะหาคำตอบให้นายได้ทันที”
ฉินสือโอวหัวเราะและพูดว่า “ว้าว นี่เป็นบริการที่ดีมาก เธอให้บริการอย่างอื่นได้อีกไหม?”
แบรนดอนหัวเราะอย่างมีเลศนัย “ไอ้ระยำ ตามนั้น นายอยากได้อะไรเธอก็จะบริการอย่างนั้น แต่ฉันไม่เชื่อว่าไอ้คนอย่างนายที่ไม่กล้าพาสาวๆ เซ็กซี่ในงานปาร์ตี้ไล่ล่าสาวงามไปต่อข้างนอก จะทำอะไรกับเลขานุการของตัวเองได้ลงหรอก”
สุดท้ายเขาก็พูดต่ออีกว่า “อย่าโทษว่าฉันไม่เตือนนายนะ ถึงบริษัทเอ็กซ์เพรสจะมั่งคั่งแต่สไตล์ก็ไม่ธรรมดา เลขานุการส่วนตัวที่พวกเขาจ้างนั้นไม่สะสวยนัก ถึงแม้น้ำเสียงอาจจะน่าฟังอยู่บ้าง ถ้านายได้เจอแล้วก็จะรู้เองว่ามันน่าขนลุกแค่ไหน!”
ฉินสือโอววางสายโทรศัพท์ เออร์บักหัวเราะ พูดว่า “ดูสิ ฉันใช้เงินจนทำ ให้คนอเมริกาตกใจ อีกสักพักโอบามาก็คงจะโทรมาหาฉันด้วยหรือเปล่า?”
เออร์บักพูด “โอบามาจะโทรหานายหรือเปล่านั้นฉันไม่รู้ แต่ฉันคิดว่านายกเทศมนตรีของนครเซนต์จอห์นต้องโทรหานายเป็นแน่”
ฉินสือโอวเพียงแค่ล้อเล่น เมื่อเขาได้ยินเออร์บักพูดอย่างนี้ จึงถามว่า “คุณหมายถึงอะไร”
เออร์บักยื่น “หนังสือพิมพ์เศรษฐกิจปอร์โต ซานโต้” ให้กับฉินสือโอว ในนั้นมีข่าวว่ารายงานว่า เจ้าของฟาร์มปลาเชื้อสายจีนฉินสือโอวได้ให้การสนับสนุนงบพัฒนาเศรษฐกิจของท้องถิ่นเป็นพิเศษ ได้รับรางวัลทูลา รีฟส์ อวอร์ดในช่วงครึ่งแรกของปี
รางวัลทูลา รีฟส์ อวอร์ดมีขึ้นในปีค.ศ. 1987 และเป็นรางวัลที่แฝงด้วยความหมายการเสียดสีนิดๆ
ในปีค.ศ. 1987 สหรัฐอเมริกาประสบวิกฤตเศรษฐกิจครั้งใหญ่ในฐานะพันธมิตรทางเศรษฐกิจที่สำคัญของสหรัฐอเมริกา โดยธรรมชาติแล้วประเทศแคนาดาก็ได้รับผลกระทบเช่นกัน รัฐนิวฟันด์แลนด์อยู่ใกล้กับสหรัฐอเมริกา แต่ติดต่อการค้ากับรัฐแมสซาชูเซตส์เสียเป็นส่วนใหญ่ แคนาดาได้รับผลกระทบมากเป็นอันดับสอง และที่ได้รับผลกระทบมากที่สุดคือรัฐควิเบก
ในเวลานั้นฟาร์มปลาของนครเซนต์จอห์นเกือบจะปิดตัวลง เนื่องจากอุปกรณ์อะไหล่เกือบทั้งหมดที่ใช้ในเรือประมงนำเข้าจากสหรัฐอเมริกา ในเมื่อโรงงานในสหรัฐอเมริกาถูกปิดตัวลง แล้วพวกเขาจะเปลี่ยนชิ้นส่วนอะไหล่บนเรือประมงได้อย่างไร?
รางวัลทูลา รีฟส์ อวอร์ดเป็นชื่อนักธุรกิจเชื้อสายแอฟริกัน ซึ่งเขาเป็นคนที่เอาตัวรอดเก่ง เขาติดต่อกับสหภาพโซเวียตในขณะที่ยังไม่ล่มสลาย เปิดถนนสายใหม่สำหรับทำธุรกิจอุปกรณ์เสริมของเครื่องจักร
นอกจากนี้ ยังเป็นที่รู้ดีกันว่าสหภาพโซเวียตก็มีแนวชายฝั่งที่ทอดตัวยาว และชำ นาญในการสร้างเรือประมง ด้วยเหตุนี้เรือประมงโซเวียตที่ทั้งราคาถูก มีความทนทานจำนวนมากถูกนำเข้าไปขายในนครเซนต์จอห์น แล้วจึงขยายธุรกิจไปยังรัฐนิวฟันด์แลนด์
เพื่อยกย่องทูลา รีฟส์ในการช่วยดึงเศรษฐกิจของรัฐนิวฟันด์แลนด์ให้พ้นวิกฤติ นับจากนั้นเป็นต้นมารัฐบาลของนครเซนต์จอห์นได้จัดให้มีรางวัลทูลา รีฟส์ อวอร์ดขึ้นหรือที่เรียกว่า รางวัลผลงานพิเศษเนื่องการฟื้นฟูเศรษฐกิจ จะได้รับรางวัลทุกๆ หกเดือน
กล่าวกันว่าการจัดตั้งรางวัลนี้มีแฝงการเสียดสีเล็กน้อย เพราะหากมีการพักพื้นที่การประมงของแคนาดาในปีนั้น แหล่งปลาค็อดอาจจะถูกฟื้นฟูขึ้นมาอีกครั้้ง
สุดท้ายด้วยความช่วยเหลือของนายรีฟส์ผู้ยิ่งใหญ่ นำทรัพยากรประมงของรัฐนิวฟันแลนด์สร้างขึ้นมาใหม่อีกครั้ง ห้าปีต่อมาในปีค.ศ. 1992 รัฐบาลแคนาดาจำเป็นต้องปิดฟาร์มปลาของรัฐนิวฟันด์แลนด์ ซึ่งเป็นหนึ่งในสี่ของแหล่งจับปลาที่ใหญ่ที่สุดในโลก!
ฉินสือโอวไม่สามารถควบคุมสิ่งนี้ได้ ตอนนี้เขากำ ลังจะได้รับรางวัล และสำหรับผู้ย้ายถิ่นฐานแล้ว การได้รับรางวัลย่อมดีกว่าการไม่ได้รับรางวัลใดๆ
ประสิทธิภาพการทำงานของรัฐบาลแคนาดายังคงอยู่ในระดับสูงมาก ในวันที่มีข่าวดังออกมานั้น เป็นตามที่เออร์บักพูดไว้จริงๆ เดนนิส อ็อกเฟอร์นายกเทศมนตรีแห่งนครเซนต์จอห์นได้โทรหาเขา เพื่อขอบคุณที่เขาได้บริจาคเงินเพื่อการฟื้นตัวทางเศรษฐกิจของบ้านเกิด จากนั้นเชิญเขาให้เข้าร่วมงานแถลงข่าวรับรางวัลที่รัฐบาลจัดขึ้นสำหรับเขา
ฉินสือโอวไม่รู้ว่าจะร้องไห้หรือหัวเราะดี ยังไม่ต้องกล่าวถึงเรื่องที่อ็อกเฟอร์พูดเกี่ยวกับ “การอุทิศเสียสละเพื่อบ้านเกิด” อะไรนั่น พูดแค่ว่าเขาใช้เงินสามสิบล้านดอลลาร์แคนาดาก็ได้รับรางวัลนี้แล้ว ฟังดูแล้วไร้ซึ่งความสามารถมากเกินไป
เขารู้ว่าหลายๆ เมืองในประเทศจีนกำลังมีการก่อสร้างอสังหาริมทรัพย์ ดูเหมือนว่าจะลุงทุนในอสังหาริมทรัพย์ ต้องไม่น้อยกว่าหนึ่งร้อยห้าสิบล้านหยวน? ถ้าเป็นประเทศจีนเงินเหล่านี้ไม่ถือว่ามากมายอะไรนัก แต่พออยู่ในรัฐนิวฟันด์แลนด์ นายกเทศมนตรีของรัฐเซนต์จอห์นถึงกับมอบรางวัลให้เขาได้
รางวัลนี้เป็นรางวัลที่แท้จริง ไม่เพียงแต่มีการแถลงข่าว แต่รัฐบาลยังมอบเรืออีกลำ หนึ่งเป็นรางวัลให้เขาอีกด้วย
เรือล นี้เป็นเรือประมงทูน่าที่มีความยาว 11 เมตร กว้าง 4 เมตร กินน้ำ ลึก 1.4 เมตร การเดินเรือ คือ 14 นอตและเร็วที่สุดคือ 18 นอต มีช่องเสียบคันเบ็ด 16 ช่อง มีเครนในเรือและท้ายเรือ ใช้เครื่องยนต์ดีเซล 38o กิโลวัตต์
เพื่อที่จะได้รับเรือลำนี้ เมื่อปลายเดือนกรกฎาคมฉินสือโอวได้ไปรัฐเซนต์จอห์นแล้วครั้งหนึ่ง เขาคิดว่าเนื่องจากรัฐบาลได้เตรียมการแถลงข่าวสำหรับเขาเรียบร้อยแล้ว งั้นงานครั้งนี้คงจะยิ่งใหญ่มาก อย่างน้อยนายกเทศมนตรีต้องติดตามเขาตลอดงาน?
แต่ผลคือนายกเทศมนตรีเซนต์จอห์นอ็อกเฟอร์ เพียงมอบใบอนุโมทนาบัตรที่ใส่กรอบไว้อย่างดีให้กับเขา จากนั้นจับมือให้กำลังใจเขาให้ตั้งใจทำงาน แล้วท่านนายกก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย
สำหรับงานกาล่าดินเนอร์ที่ฉินสือโอวรอคอย? ขออภัย ไม่มีงานเลี้ยงใดๆทั้งนั้น!
เรือลำนั้นอยู่ที่กลุ่มอุตสาหกรรมหนักโพไซดอนมารีน ผู้ที่ดูแลต้อนรับเขายังคงเป็นแฮงค์ บรูวเวอร์ผู้จัดการลูกค้าที่เคยดูแลเขาในครั้้งที่แล้ว
แฮงค์จับมือกับเขาอย่างกระตือรือล้น และถามเขาว่าเขาอยากได้เรือเพิ่มอีกสองสามลำหรือไม่ เขารู้สึกประทับใจฉินสือโอว เมื่อไม่นานมานี้เขาเพิ่งจะลากเรือสองลำกลับไป และได้ลงทุนอีกหลายสิบล้านในฟาร์มปลา ลูกค้ารายนี้เป็นลูกค้ารายใหญ่จริงๆ
ฉินสือโอวทนความกระตือรือร้นนี้ไม่ได้ เขาอยู่ในนครเซนต์จอห์นก็ไม่มีใครดูแลต้อนรับ อย่างไรก็ตามเขาอยู่ต่อก็ไม่เหลือใครดูแลเรื่องอาหารการกิน ดังนั้นเขาจึงนั่งเรือปลาทูน่ากลับไปที่ฟาร์มปลา ในที่สุดเรือประมงของเขามีเพิ่มขึ้นอีกลำ
เรือลำนี้ชื่ออะไรดีนะ? ฉินสือโอวเกาหัว เรียกว่าปลาทูน่าครีบน้ำเงินเหนือก็แล้วกัน เมื่อเขาแจ้งชื่อนี้ให้กับสำนักมาตรฐานทะเบียนเรือ เจ้าหน้าที่บอกว่าชื่อนี้ถูกนำไปใช้แล้ว และให้เขาตั้งชื่อใหม่
เขาเกาหัวอีกครั้ง ฉินสือโอวก็เรียกง่ายๆว่า “บอลหิมะ” สุดยอด แม้แต่สัตว์เลี้ยงของเขาก็เริ่มมีเรือเป็นของตัวเองแล้ว
กว่าที่จะจัดการเรื่องนี้เสร็จไม่ใช่เรื่องง่ายเลย เสียงโทรศัพท์ของฉินสือโอวดังขึ้นอีกครั้งในตอนเย็น คราวนี้คือวิล คนที่ช่วยเป็นธุระจัดการเรื่องท่าเรือให้กับเขา
กล่าวในทำนองเดียวกัน วิลแสดงความยินดีกับเขาในการลงทุนในฟาร์มปลาแห่งใหม่ จากนั้นเชิญเขาให้ไปเป็นแขกที่บ้าน
ช่วงนี้ฉินสือโอวงานยุ่งรัดตัว จะเอาเวลาที่ไหนไปเป็นแขก? โชคดีที่เขาเกริ่นก่อนว่าวินนี่กลับไปทำงานแล้ว ครั้งหน้าเธอจะลากลับมา ถ้างั้นเธอต้องไปเป็นแขกที่บ้านของเวลล์แน่ๆ
เรื่องนี้ทำให้เขาไม่สามารถบ่ายเบี่ยงได้ ในเมื่อตอนนั้นเขาเคยรับปากวิลไว้ว่าจะไปเป็นแขกที่บ้านอีกฝ่ายพร้อมกับวินนี่
วิลพูดเพียงแค่เสียดาย พูดไปพูดมาเขายังคงถามต่อ ทางฉินสือโอวมีฟาร์มปลาใหม่อีกสองแห่ง จะสร้างท่าเรือเพิ่มอีกไหม? หากไม่สร้างท่าเรือจะสร้างอย่างอื่นไม่ว่าจะเป็นบ้านหรือถนน บริษัทก่อสร้างวิลล้วนทำได้ทั้งนั้น
……………………………………………
