ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 1700 ของขวัญของฮิลตัน

หลังจากถ่ายรูปกับวิดีโอเยอะแยะและโพสต์ลงทวิตเตอร์ เฟซบุ๊ก ฟาร์มปลาต้าฉินก็ดังขึ้นมาอีก ตอนนี้คนที่ติดตามทวิตเตอร์ของฟาร์มปลากับเมืองเยอะมาก เกินล้านแปดเข้าไปแล้ว มีแต่แฟนคลับแอ็กทิฟที่ไม่มีโกง
นักท่องเที่ยวบางคนก็ติดตามอยู่ ดังนั้นสองวันให้หลังก็มีคนนั่งเรือสำราญหรือเจ็ทสกีมาที่เขตทะเลฟาร์มปลาเพื่อดูพาหนะวาฬหัวทุย มีคนมาต่อรองกับฉินสือโอวอยากขึ้นขี่วาฬหัวทุย นอกจากเด็ก คนอื่นฉินสือโอวล้วนปฏิเสธ นี่ไม่ใช่ของเล่นและยิ่งไม่ใช่เครื่องมือหาเงิน จะไปย่ำยีจ่าฝูงแบบนั้นได้ไง?
อย่างไรก็ตาม ลูกพี่ก็เป็นถึงจ่าฝูงของฝูงวาฬหัวทุย จะให้คนมาขี่ทั้งวันคงไม่เหมาะ
พูดถึงแล้วลูกพี่ก็น้ำตานอง แกก็รู้เหรอว่าให้คนมาขี่ฉันทั้งวันมันไม่เหมาะ? งั้นแกก็เลิกพาคนรอบตัวแกมาขี่ฉันสิ ไม่เหมาะอะไรกัน ไม่ถึงคิวมากกว่ามั้ง? พวกชาวประมงตอนนี้ยังวนไม่ครบเลย
ความสนใจต่อคนดังไม่เหมือนกันจริงๆ พอฮิลตันคนน้องโพสต์รูปขี่วาฬลงไปก็ไม่น่าเชื่อว่าจะมีสื่อมาสัมภาษณ์เธอ ฮิลตันคนน้องคงจะรู้สึกว่าไม่ได้ออกสื่อนานเลยไม่ค่อยชินจึงตกลงสัมภาษณ์ที่ฟาร์มปลา
ฉินสือโอวเกาคางและขมวดคิ้วอีก เห็นแบบนั้นฮิลตันคนน้องก็เดินเข้ามาพูดยิ้มๆ “โอเค ฉิน แบบนี้คงทำให้คุณวุ่นวาย แต่ฉันจะเอาของขวัญมาให้คุณ ฉันพนันได้เลยว่าคุณต้องชอบของขวัญชิ้นนี้แน่!”
ได้ยินแบบนั้นฉินสือโอวก็อึ้งไปแล้วจึงพยักหน้าแบบฝืนๆ ที่จริงเมื่อครู่เขาไม่ได้กำลังคิดว่าจะอนุญาตให้ฮิลตันคนน้องสัมภาษณ์ที่ฟาร์มปลาหรือไม่ แต่กำลังคิดว่าเขาจะเข้าไปโผล่หน้าในสัมภาษณ์ได้อย่างไร…
แต่คราวนี้ดีกว่าเดิม ฮิลตันคนน้องจะให้ของขวัญชดเชยเขาด้วย
ถือว่าเหมาะเจาะ เป็นคืนก่อนเปิดศาลพอดี ของขวัญของฮิลตันคนน้องมาถึงแล้ว บริษัทไปรษณีย์ส่งลังไม้ใหญ่มาลังหนึ่ง ขนาดใหญ่มาก กว้างยาวสูงคงต้องถึงสองเมตรแน่ ฉินสือโอวถามแบบเกินจริงว่าเธอซื้อบ้านให้เขาหรือเปล่า
ฮิลตันคนน้องหัวเราะออกมา และชี้ไปในทิศทางของแกธเธอริงแล้วเอ่ยขึ้น “ตรงนั้นคุณมีวิลล่าห้าสิบหลัง ฉันจะให้บ้านคุณอีกเหรอ? แบบนั้นก็ไม่สร้างสรรค์เลย ฉันพนันได้เลย ของขวัญที่ฉันให้นี่คุณต้องไม่เคยเล่นมาก่อนแน่”
“งั้นก็คือของเล่นเหรอ? ของเล่นใหญ่แค่ไหน?” ฉินสือโอวอุทานในขณะที่ทอดสายตามองลังใหญ่โต “โอ้โห คุณคงไม่ได้ให้พวกทรานส์ฟอร์มเมอร์สหรือกันดั้มกับผมหรอกนะ?”
นอกจากลังแล้วยังมีพนักงานอีกสองคนที่มาด้วย ฮิลตันคนน้องดีดนิ้ว สองคนก็เริ่มแกะลังและเอาของมากมายข้างในออกมา
ของที่เอาออกมาจากในลังเยอะมากและคละกัน หลักๆ ก็คือท่อที่ทั้งหนาและยาวชุดหนึ่ง บางอย่างที่ดูเหมือนเครื่องยนต์ของรถแทรกเตอร์ นอกจากนี้ยังมีอุปกรณ์เจ็ทสกีเล็กอีก ชุดป้องกันธรรมดาชุดหนึ่งกับของจำพวกหมวกกันน็อกและเป้
เห็นเครื่องยนต์กับท่อ ฉินสือโอวก็เข้าใจแล้วว่าคืออะไร เขาพูดขึ้นอย่างตระหนักได้ “นี่คือฟลายบอร์ดเหรอ?”
ฟลายบอร์ดมีหลายประเภท หลากแบบ ปัจจุบันเป็นดาวรุ่งในกีฬาทางทะเลของยุโรปและอเมริกา พูดง่ายๆ ก็คือฟลายบอร์ดแบบเรียบง่ายที่ใช้การพ่นน้ำขับเคลื่อน หลักๆ ประกอบด้วยท่ออ่อนยาว 10 เมตรกับเครื่องยนต์
หลักการทำงานก็ง่ายมาก นั่นก็คือดูดน้ำผ่านท่อ จากนั้นพ่นน้ำออกทางพวยของฟลายบอร์ดทำให้เกิดแรงปฏิกิริยาอันทรงพลัง แบบนี้คนก็จะสามารถอาศัยแรงของตัวเองกับเทคโนโลยีมาทำท่าต่างๆ ได้
นอกจากจะสามารถบินขึ้นฟ้าได้ สิ่งนี้ยังช่วยให้คนดำลงไปใต้ทะเลภายในระยะสิบเมตรอย่างรวดเร็วได้ด้วย แต่อันนี้ไม่แนะนำให้คนทั่วไปใช้ ความลึกสิบเมตรสำหรับคนทั่วไปไม่ใช่ตื้นๆ เลย ถ้าผุดดำผุดขึ้นความลึกสิบเมตรไปมาอย่างรวดเร็วก็มีโอกาสเป็นโรคจากการลดความกดอากาศเฉียบพลันได้
การประกอบฟลายบอร์ดชุดนี้ไม่ใช่เรื่องยาก พนักงานคนหนึ่งเอาท่อต่อกับช่วงล่างของเจ็ทสกีเล็กแล้วอธิบายว่า “นี่คือฟลายมอเตอร์ ฟลายบอร์ดแบบที่ง่ายที่สุด พวกคุณเริ่มเล่นจากอันนี้ก่อน เชื่อผม ง่ายมากๆ”
ฮิลตันคนน้องพูดขึ้น “ใช่ อันนี้ไม่ยาก ฉันเล่นครั้งแรกก็ควบคุมได้ตามใจแล้ว ครั้งนี้ฉันซื้อมาสองชุด เราเล่นเองชุดหนึ่ง อีกชุดก็เอาให้เมืองไป เชื่อว่าคงต้องเป็นโปรแกรมที่นักท่องเที่ยวชอบมากแน่”
วินนี่กอดเธอและยิ้มบางๆ พลางพูดว่า “ขอบคุณนะนิกิ เธอช่างเป็นสาวอบอุ่นอ่อนโยนจริงๆ”
ฮิลตันคนน้องยิ้มร่าพลางจุ๊บแก้มเธอก่อนจะเอ่ยว่า “นี่เป็นของขวัญชิ้นแรกที่ฉันให้ อันหลังยังมีที่เหมาะกว่านี้อีก แต่ต้องเก็บเป็นความลับ”
ฉินสือโอวจะต้องเตรียมตัวขึ้นศาลแล้ว สองวันมานี้เขาค่อนข้างยุ่งเลยไม่ได้เข้าร่วมเล่นฟลายบอร์ดด้วย ให้พวกชาวประมงกับทหารเล่นไปก่อน รอเขาออกจากศาลที่ออตตาวาแล้วค่อยมาลองเล่น
คราวนี้ศาลเกี่ยวกับคดีสมบัติเรืออับปางขวานดำจัดขึ้นที่ศาลออตตาวา วันเวลาคือวันที่ 12 เดือนกรกฎาคม วันที่ 10 เดือนกรกฎาคมพวกเขาก็จะนั่งเครื่องบินรีบเดินทางไป
คดีเรืออับปางดึงดูดสายตาของประชาชนมากมาย แน่นอนว่าก็ดึงดูดความสนใจของสื่อมากมายเช่นกัน ตอนที่ฉินสือโอวออกมาจากสนามบินจู่ๆ ก็มีคนกลุ่มหนึ่งกรูเข้ามามุงจากทั่วทุกสารทิศ ในมือชูไมโครโฟนบนไหล่สะพายกล้องวิดีโอ บรรยากาศดุเดือดทำเอาเขาตกใจจนหันหลังวิ่งหนีตามสัญชาตญาณ
เออร์บักดึงเขาไว้ก่อนจะพูดด้วยใบหน้าไร้รอยยิ้ม “นายหนีอะไรของนาย? รับมืออย่างสุขุม พวกเขาไม่ถามคำถามลำบากใจมากหรอก ที่นี่คือแคนาดาไม่ใช่เหรอ?”
ฉินสือโอวหัวเราะแห้งๆ แล้วทำท่าทางภูมิฐานไม่มีอะไรปิดบังก่อนจะเดินไปข้างหน้า มีนักข่าวเข้ามาขวางทางไปของเขาทันที นักข่าวหญิงเชื้อสายจีนคนหนึ่งถามว่า “คุณฉิน เกี่ยวกับคดีนี้คุณมีความเห็นอย่างไรบ้างคะ?”
ไมโครโฟนอีกหลายอันถูกยื่นเข้ามา ฉินสือโอวอึ้งไป นึกไม่ถึงว่าตัวเองจะมีวันที่ได้ออกหน้าออกตาแบบนี้ น่าเสียดายไม่มีพรมแดง
เขาส่ายหัวสลัดความคิดฟุ้งซ่านออกไป กระแอมไอหนึ่งครั้งก่อนจะพูดว่า “การร้องเรียนของคนสเปนนั้นไม่มีปี่มีขลุ่ย นี่ถือเป็นการกระทำที่ไม่สมเหตุผล พฤติกรรมอันธพาลและไร้ซึ่งศีลธรรม ผมจะสู้กับความอยุติธรรมจะถึงที่สุด ของที่ไม่ใช่ของผม ผมจะไม่แตะ ของที่เป็นของผมใครก็เอาไปไม่ได้!”
ที่เขาพูดเสียองอาจขนาดนี้ก็เพราะเขาเห็นว่าบนไมโครโฟนตรงหน้านี้มีป้าย CCTV-CN อยู่ด้วย นี่คือสถานีข่าวทางการของสื่อจีน CCTV ในแคนาดานี่ ดูท่าว่าเรื่องนี้จะถึงหูญาติๆ ที่บ้านเกิดเสียแล้ว
หลังจากนั้นก็มีนักข่าวจาก CNC ถามคำถามกับเขา นี่คือหนึ่งในสื่อหลักไม่กี่ตัวของแคนาดา ฉินสือโอวเลยค่อนข้างตอบคำถามสบายๆ “คนสเปนคิดว่าพวกเขามีรัฐบาลหนุนแล้วจะทำอะไรก็ได้ ผมจะใช้ความจริงพิสูจน์กับพวกเขาว่าการใช้อำนาจมากดขี่ผู้น้อยใช้ไม่ได้ที่แคนาดา ผมจะไม่ให้พวกเขาแม้แต่เหรียญทองเหรียญเดียว!”
ท่ามกลางความวุ่นวาย รถยนต์สองสามคันก็แล่นเข้ามา นีลเซ็นกับแบล็คไนฟ์กันกลุ่มคนออกไป ฉินสือโอวกับเออร์บักและทนายรีบมุดเข้าไปและหนีหายไปเลย
ที่ต้องรอหลังจากนี้ก็คือการเปิดศาลตัดสิน
………………………
Related