บทที่ 227 ออกเดินทางสู่ทะเลดาว
โดย
Ink Stone_Fantasy
ชายหาดน้ำตื้นจอร์จกล่าวได้ว่าเป็นทะเลสาธารณะ เมื่อน้ำลงในฤดูหนาวก็จะสามารถมองเห็นหาดทรายของเกาะเล็กต่างๆ ปรากฏขึ้น น้ำในสถานที่นี้ตื้นมากและน้ำหลายบริเวณลึกน้อยกว่าสิบเมตร เรือจึงจะต้องแล่นด้วยความระมัดระวังในที่แห่งนี้
พื้นที่ทะเลแห่งนี้ตั้งอยู่ที่จุดบรรจบกันของกระแสน้ำอุ่นระหว่างมหาสมุทรแอตแลนติกและอ่าวเม็กซิโก นอกจากนี้แสงแดดสาดส่องลงยังน้ำตื้น สามารถส่องถึงก้นทะเลได้ ดังนั้นเหยื่อปลาที่นี่จึงอุดมสมบูรณ์เป็นพิเศษ มีแพลงก์ตอนและสาหร่ายเติบโตจำนวนมาก ดึงดูดปลาทะเลจำนวนมหาศาลมาหาเหยื่อกินที่นี่
ก่อนหน้าค.ศ. 1990 โดยปกติชายหาดทะเลน้ำตื้นจอร์จที่มีพื้นที่เล็กๆ นี้สามารถจับปลาได้ 420,000 ตันในแต่ละปี แต่ในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมาเรือประมงมหาสมุทรจากสหรัฐอเมริกาและแคนาดาได้จับปลาที่นี่มากเกินไป ทรัพยากรประมงได้รับความเสียหายอย่างรุนแรง
เพื่อปกป้องชายหาดทะเลน้ำตื้นจอร์จ แคนาดาและสหรัฐอเมริกาได้ลงนามร่วมกันในระเบียบข้อบังคับการปกป้องสัตว์น้ำ ระบุว่าไม่อนุญาตให้เรือลากอวนเข้าสู่บริเวณทะเลแห่งนี้ การจับปลาที่นี่ไม่อนุญาตให้ใช้อวนลากและอวนล้อม ใช้ได้เพียงแค่คันเบ็ด
สิ่งนี้ทำให้ชาวประมงแบบวิถีดั้งเดิมของรัฐแมสซาชูเซตส์ในสหรัฐอเมริกาและรัฐโนวาสโกเชียในแคนาดามีโอกาสดำรงชีพอยู่ได้ พวกเขาชำนาญการจับปลาทูน่า ปลากระโทงสีน้ำเงินและปลากระโทงดาบด้วยการใช้เบ็ดตกปลา
ปัจจุบันราคาในตลาดปลาค่อนข้างดี และอุปทานปลาทูน่ามีค่าไม่เพียงพอต่อความต้องการของตลาด แม้ว่าฤดูหาปลามีเพียงแค่สามเดือนเท่านั้น หากปลาที่จับได้นั้นเป็นที่น่าพึงพอใจ ชาวประมงก็จะมีค่าครองชีพไว้ใช้ตลอดทั้งปี
ฉินสือโอวนั่งเก้าอี้เอนบนดาดฟ้าดูคำแนะนำความรู้เกี่ยวกับชายหาดทะเลน้ำตื้นจอร์จและปลาทูน่า ฉงต้านอนหมอบราบพื้นตรงแทบเท้าเขาด้วยความหวาดระแวง มันเงยหน้าขึ้นมองเป็นครั้งคราวและรีบมุดหัวลงอีกครั้ง
ต้าป๋ายมีความกล้ามากกว่าเจ้าฉงต้า มันฉลาดและว่องไว บางครั้งก็วิ่งไปมาตามราวบันได
ในเวลานี้ฉงต้าคำราม มันคงจะกลัวต้าป๋ายจะตกลงไปซะก่อน จึงรีบเรียกอีกฝ่ายกลับมา ต้าป๋ายเชื่อฟังมาก เมื่อฉงต้าคำรามมันจึงวิ่งกลับมา ผ่านไปครู่หนึ่งมันก็จะกระโดดไปที่ราวบันไดอีกครั้ง ฉงต้าก็แผดเสียงคำรามอีกวนไปมาอยู่อย่างนั้น
ในที่สุดนกฟรีเกตนิมิตส์ก็มีโอกาสแสดงความสามารถของมันบนท้องฟ้า ยืดปีกเหินทะยานบนท้องฟ้า บินตามเรืออย่างไม่ทิ้งห่าง
ทุกครั้งที่ฉินสือโอวแหงนหน้าไปเห็นท่าทางของนิมิตส์ที่กำลังโบยบินบนท้องฟ้าเหนือลำเรือก็อดหัวเราะไม่ได้ เจ้านี่แอบเหมือนว่าวอยู่บ้าง
นีลเซ็นเป็นคนบังคับเรือ เรือนกนางนวลลากเรือบอลหิมะแล่นเสียงดังเดินหน้าอย่างกล้าหาญในมหาสมุทร ความเร็วสูงสุดถึง 32 น็อต (59.26 กิโลเมตรต่อชั่วโมง) ซึ่งใกล้ขีดจำกัดความเร็วของเรือนกนางนวล
เขาไม่มีทางเลือกนอกจากต้องขับให้เร็ว เนื่องจากระยะห่างของเกาะแฟร์เวลและชายหาดน้ำตื้นจอร์จนั้นยังอีกไกลโข เป็นระยะทาง 1,500 กิโลเมตร ในระดับความเร็วของเรือนกนางนวลแล้ว จะต้องใช้เวลาถึงสามสิบชั่วโมงในการเดินทาง
ชาร์คเสิร์ฟไอซ์ไวน์ให้ฉินสือโอวและรายงานสภาพอากาศช่วงหลายวันนี้ให้กับเขา “ตามประกาศของทางวิทยุ ถือว่าพวกเราโชคดีที่ช่วงหนึ่งสัปดาห์นี้มหาสมุทรแอตแลนติกเหนือคลื่นลมสงบนิ่งนะครับ”
ซีมอนสเตอร์ที่กำลังเก็บสายเบ็ดและตะขอเบ็ดพยักหน้า “แน่นอนอยู่แล้ว เดือนสิงหาคมและกันยายนของทุกปีเป็นฤดูที่อ่อนโยนที่สุดในมหาสมุทรแอตแลนติกเหนือ โดยมากลมทะเลจะเริ่มพัดในเดือนตุลาคม”
เนื่องจากไม่สามารถพกอวนลากเข้าไปยังชายหาดทะเลน้ำตื้นจอร์จได้ อวนลากปลาบนเรือนกนางนวลก็ถูกขนถ่ายลงหมดแล้ว จึงเหลือพื้นที่ว่างจำนวนมาก ของจิปาถะมากมายกองอยู่ที่นั่นรวมทั้งน้ำบริสุทธิ์ที่เป็นถังๆ บวกกับสายเบ็ด ซีมอนสเตอร์กำลังจัดระเบียบให้สิ่งของเหล่านั้น
โดยทั่วไปเมื่อแล่นเรือในทะเลในระยะเวลาอันสั้นเป็นเรื่องที่ดี มีลมทะเล คลื่นทะเล และนกทะเล มองดูแล้วช่างมีความสุขยิ่งนัก แต่หากระยะเวลาที่อยู่ในเรือนานเกินไปก็น่าเบื่อ ลมทะเลพัดไปมา มองไปทางไหนก็มีเพียงมหาสมุทร เมื่อพวกเขาเข้าไปในเขตทะเลน้ำลึกก็ไม่เห็นนกทะเลอีกต่อไป
ฉินสือโอวกลับไม่รู้สึกเช่นนั้น อาจเป็นเพราะได้รับผลกระทบจากหัวใจโพไซดอน ทำให้เขามีความรู้สึกต่อมหาสมุทรที่แตกต่างออกไป เพียงแค่มองเห็นมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ไพศาลก็รู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก ราวกับว่าปัญหาหนักใจทั้งหมดได้มลายหายไป
แต่จะว่าไปแล้ว ตอนนี้เขาก็ไม่มีเรื่องอะไรให้ต้องกังวลใจนี่นา
เรือยอชต์ถูกขับมาแล้วตลอดทั้งวัน ตอนเที่ยงฉินสือโอวทำกะหล่ำปลีผัดผงกะหรี่ ทานกับกิมจิและกุนเชียงรสเผ็ด แต่ละคนกินจนปากมันแผล็บ
การแล่นเรือในทะเลเป็นเรื่องที่น่าเบื่อและส่งผลกระทบต่ออารมณ์อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ดังนั้นอาหารที่เตรียมไว้ส่วนใหญ่จะรสเผ็ด ซึ่งเป็นอาหารเรียกน้ำย่อย
ฉินสือโอวถามทุกคนว่าพวกเขาทานแล้วรู้สึกอย่างไรบ้าง อีวิลสันตอบว่าเพียงแค่มีกินอย่างอื่นก็ไม่ใช่ปัญหา นีลเซ็นฟังเพลงอย่างเพลิดเพลินมาตลอดทาง ชาร์คและซีมอนสเตอร์หัวเราะ “เรื่องเล็กน้อย บอส พวกเราทั้งคู่ต่างก็เป็นนักเดินเรือไกลในมหาสมุทร เราเคยอยู่ในทะเลกันนานที่สุดถึงแปดเดือนแน่ะ!”
เมื่อเปรียบเทียบกับการจับปลาในมหาสมุทรอย่างยากลำบากแล้ว การนั่งในเรือนกนางนวลถือเป็นวันหยุดที่แสนสบาย มีห้องนั่งเล่นในห้องโดยสารและทีวีแอลซีดีขนาดใหญ่ 62 นิ้วบนเรือยอชต์มีเครื่องรับสัญญาณดาวเทียม แม้แต่หนังผู้ใหญ่ยังสามารถรับชมได้ ยามว่างจึงสามารถนั่งดูทีวีได้
ยามเย็น ซีมอนสเตอร์ปักคันเบ็ดไว้รอบเรือบอลหิมะและมันก็ได้ผล มีปลาหมึกสี่ตัวติดเบ็ด และยังมีตัวที่เหมือนงูทะเลอีกสองตัว มันคือปลาไหลอเมริกันนั่นเอง
ปลาไหลอเมริกันหมดทางเลือกอื่นจึงต้องเลือกปรับตัวเข้ากับธรรมชาติ และเลือกที่จะวางไข่ในทะเลลึกเพื่อหนีนักล่า อย่างไรก็ตามนิสัยความเคยชินที่มีมายาวนานนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเปลี่ยนแปลง ทว่าเมื่อลูกปลาไหลตัวเล็กๆ ที่ฟักออกมาจำนวนมากปรับตัวให้เข้ากับระดับความเค็มของเกลือไม่ได้ มันก็ต้องตายไป
หลังจากที่ฉินสือโอวเข้าใจเรื่องนี้ เขาได้นำปลาไหลอเมริกันตัวเมียตัวนี้โยนกลับไปยังทะเล แล้วพูดว่า “เรามีอาหารเพียงพอ ไม่จำเป็นที่จะต้องเบียดเบียนสิทธิการดำรงอยู่ของสัตว์ใกล้สูญพันธุ์พวกนี้หรอก”
ชาร์คและซีมอนสเตอร์คำนับเล็กน้อยให้กับฉินสือโอว นี่คือการแสดงออกถึงความเคารพของชาวประมง
เนื้อปลาไหลอเมริกันอร่อยมากแค่ไหน ไข่ปลานั้นอร่อยกว่า ตอนที่ฉินสือโอวมาถึงใหม่ๆ ชาร์คก็ส่งปลาไหลอเมริกันที่ได้จากการใช้ไม้ไผ่จับให้เขากิน เอาไข่ปลาห่อด้วยไข่ไก่แล้วนำไปทอด ความหอมนั้นฟุ้งกระจายออกไป
ในเวลานั้นฉินสือโอวไม่เข้าใจสภาวะการดำรงชีวิตของสัตว์เหล่านั้น ไม่งั้นเขาคงไม่กินปลาพวกนั้นแน่
ฉินสือโอวยับยั้งชั่งใจในรสชาติอันยั่วยวนของอาหารเลิศรสไว้ได้ หลังจากที่ปล่อยปลาไหลอเมริกันสองตัวนั้นไป เพียงเท่านี้ก็ทำให้ชาวประมงทั้งสองรู้สึกเคารพและซาบซึ้งใจแล้ว
สำหรับมื้อเย็น ชาร์คได้นำปลาหมึกใหญ่หลายตัวทำเทปันยากิ ทาเครื่องปรุงรสและโรยเกลือโรยงาบนปลาหมึกเพื่อเป็นกับแกล้มเคียงไอซ์ไวน์ พร้อมกับชมทัศนียภาพของพระอาทิตย์ตกดินในมหาสมุทร เป็นความเพลิดเพลินที่แตกต่างออกไป
ผ่านไปหนึ่งวันหนึ่งคืน ในเวลาตีสี่ครึ่ง พระอาทิตย์กำลังปรากฏขึ้นทางทิศตะวันออก วิทยุของเรือนกนางนวลดังขึ้น สอบถามว่า “เรือยอชต์ลากอวน az-1188 เรือยอชต์ลากอวน az-1188 นี่คือเฮลิคอปเตอร์ของหน่วยลาดตระเวนชายฝั่งแฮลิแฟกซ์หมายเลข 12 ได้ยินแล้วตอบกลับ ได้ยินแล้วตอบกลับด้วย”
………………………………………………….
