ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 1779 ฝนตกกลางทุ่งนา

เนื้อแกะย่างมีรสชาติอร่อยมาก โดยเฉพาะเมื่อมันถูกโรยด้วยพริกป่นตามทันทีที่มันยังร้อนๆ เมื่อพริกไทยรวมกับยี่หร่า เนื้อกระต่ายที่กัดออกมาจึงมีรสชาติที่อร่อยมาก
เพราะแบบนี้ ฉินสือโอวมือข้างหนึ่งถือขากระต่ายย่างและมืออีกข้างหนึ่งถือเบียร์ และพูดคุยกับเหมาเหว่ยหลง แบล็คไนฟ์ และบีบีซวงที่ทานอยู่ด้วยกันอย่างสนุกสนาน ตอนกลางวันเขารู้แล้วว่าแบล็คไนฟ์ยังไม่ได้แต่งงาน เขาจึงรีบบอกให้แบล็คไนฟ์รีบหาแฟนโดยเร็ว และยังสัญญาอีกว่าตราบใดที่เขายังไม่มีแฟน เขาจะได้รับวันหยุดยาวเพิ่มเป็นหกวันต่อเดือนเพื่อให้แบล็คไนฟ์ได้มีเวลาหาแฟน
บีบีซวงอิจฉาเป็นอย่างมาก เขาพูดว่า “ผมเกลียดการทำงานของพระเจ้าจริงๆ ผมไม่น่าเจอกับภรรยาเร็วเลย บางทีผมก็น่าจะเป็นโสดนานกว่านี้หน่อย ผมน่าจะมาทำงานที่ฟาร์มปลาก่อน และหาเงินได้มากกว่านี้”
เขาพูดไปก็หัวเราะไป เมื่อถึงเวลาสองทุ่มตรง เมฆดำก็บดบังไปทั่วท้องฟ้า หลังจากที่ฟ้าแลบไปสองสามครั้ง ฝนเม็ดเล็กๆ ก็เริ่มตกโปรยปรายลงมา
ฉินสือโอวยืนอยู่ที่ชั้นสามของตึกพลางมองออกไปข้างนอก เมืองทั้งเมืองเงียบสงบ ตึกนี้ล้อมรอบไปด้วยฟาร์มและทุ่งเลี้ยงสัตว์ ในคืนที่มืดมิดเช่นนี้ พวกเขาจะสามารถเห็นแสงสว่างได้จากที่ไกลๆ เท่านั้น ไฟเหล่านั้นไม่ได้มาจากบ้านเรือน แต่ว่าเป็นเหล่าชาวนาที่พาลูกน้องมาทำงานในยามค่ำคืน
สำหรับเกษตรและเจ้าของฟาร์ม ฝนแรกของฤดูใบไม้ร่วงนั้นน่ากลัวเป็นอย่างมาก ปริมาณน้ำฝนจะขัดขวางการเก็บเกี่ยวพืชผล เมื่อฝนลงในฤดูใบไม้ร่วงหมดลง อากาศเย็นก็จะคืบคลานเข้ามา ทำให้สัตว์เช่นวัวและแกะติดโรคได้ง่าย
แน่นอนว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเขา เขามองออกไปนอกหน้าต่างครู่หนึ่ง ฉินสือโอวก็เข้าไปนอนกอดวินนี่บนเตียงและดมหอมที่มีกลิ่นหอมของเธอ เถียนกวาตามตั๋วตั่วเข้าไปนอน ในที่สุดพวกเขาทั้งสองคนก็มีเวลาส่วนตัวอยู่ด้วยกัน แต่น่าเสียดายที่ตอนนี้ท้องของวินนี่ป่องขึ้นมาแล้ว…
ความชื้นในอากาศของแฮมิลตันนั้นค่อนข้างสูง เนื่องจากที่นี่อยู่ใกล้กับภูมิภาคเกรตเลกส์ ทำให้ปริมาณน้ำฝนค่อนข้างมาก เมื่อเหมาเหว่ยหลงรู้ถึงพยากรณ์เขาก็บอกกับฉินสือโอวว่า พวกเขาจะต้องอยู่ในฟาร์มไปอีกสองสามวันไม่สามารถกลับไปได้ สาเหตุก็เพราะว่าฝนที่ตกที่นี่น้อยครั้งที่จะตกหนัก แต่ว่าเมื่อฝนได้ตกแล้วเป็นไปได้ยากที่มันจะหยุดตก
เช้าวันต่อมา ฉินสือโอวตื่นขึ้นมาเห็นว่าวินนี่กำลังถ่ายรูปเขาพลางยิ้มอย่างมีความสุขอยู่ เขาพูดกลั้วหัวเราะว่า “ทำอะไรน่ะ แอบถ่ายรูปผมเหรอ?”
วินนี่แกว่งโทรศัพท์ไปมาแล้วพูดขึ้นพร้อมรอยยิ้มว่า “ถ่ายให้เห็นเลยต่างหาก”
ฉินสือโอวไม่ได้มีนิสัยนอนบนเตียงต่ออย่างขี้เกียจ วินนี่ก็ไม่เป็นเหมือนกัน แต่ว่าตอนนี้ด้านนอกยังคงมีฝนตกอยู่ ลุกขึ้นจากเตียงก็ไม่มีอะไรทำ และเหมาเหว่ยหลงกับหลิวซูเหยียนก็ตื่นสาย ดังนั้นพวกเขาทั้งสองจึงยังคงนอนกอดกันอยู่ที่เตียง
เมื่อถึงเวลาเจ็ดโมง ฝนก็ยังคงตกอยู่ เสียงฝนตกกระทบหน้าต่างดังแผ่วเบาแต่หนักแน่น ทำให้เกิดเสียง ‘เปาะแปะๆ’ บรรยากาศผ่อนคลายเป็นอย่างมาก ไม่เหมือนที่เกาะแฟร์เวลที่เมื่อฝนตกก็จะมีลมทะเลพัดมาด้วย เสียงฝนตกกระทบกับหน้าต่างจึงเกิดเสียง ‘โป้งเป้งๆ’
ตึกเล็กๆ ของเหมาเหว่ยหลงได้รับการตบแต่งอย่างดี เช่นเดียวกับตึกไม้ ด้านนอกปูด้วยกระเบื้องสีขาว ด้านในตึกมีการแปะวอลล์เปเปอร์ลายต่างๆ วอลล์เปเปอร์ที่ห้องของฉินสือโอวและวินนี่นั้นเป็นลายฉลุ ทำเป็นลายป่าฝนเขตร้อน ที่ล้อมรอบด้วยต้นไม้สีเขียว รวมถึงนกและดอกไม้ เมื่อได้ยินเสียงฝนที่ตกอยู่ข้าง ทำให้รู้สึกสบายกลมกลืนไปกับธรรมชาติ
เตียงอยู่ติดกับริมหน้าต่าง เมื่อเปิดหน้าต่างออกไปก็จะเจอกับระเบียงกึ่งปิดกึ่งเปิด รอบๆ ระเบียงเป็นแบบเปิดรอบ ด้วยการตบแต่งแบบนี้จึงทำให้มองเห็นสภาพแวดล้อมด้านนอกได้
หลังจากที่ฉินสือโอวเปิดหน้าต่างออกไป ลมเย็นก็พัดเข้ามาเป็นอย่างแรก อากาศสดชื่นเป็นอย่างมาก เขาอดไม่ได้ที่จะสูดลมหายใจเข้าลึกเต็มปอด อากาศที่นี่ไม่เหมือนกับที่ฟาร์มปลา แม้ว่าอากาศที่ฟาร์มปลาจะสะอาด แต่มักจะมีกลิ่นทะเลอยู่ด้วย แต่อากาศในฟาร์มจะมีกลิ่นดินและกลิ่นต้นไม้เข้ามาด้วย หากเทียบกันแล้วฉินสือโอวชอบอากาศแบบนี้มากกว่า
เพราะลมที่เข้ามา ทำให้มีละอองฝนพัดเข้ามาด้วย เนื่องจากฝนตกตลอดทั้งคืนจึงทำให้ทั่วทั้งเมืองเต็มไปด้วยหมอก หากมองออกไปด้วยระยะประมาณสิบเมตร เขาไม่สามารถมองเห็นอะไรเลย เขายิ้มและวินนี่ว่า “คุณคิดว่านี่เหมือนกับสวรรค์หรือเปล่า?”
ใบหน้าของวินนี่ตกใจขึ้นมาทันที หลังจากนั้นเธอก็ลากฉินสือโอวให้เขามาและปิดหน้าต่าง ฉินสือโอวถามออกมาด้วยความสงสัยว่า “มีอะไรเหรอ ที่รัก?”
“ฉันกลัวว่าคุณจะแข็งตายไปเสียก่อน แล้วแบบนี้ใครจะดูแลฉัน เถียนกวาและลูกคนเล็กล่ะ?” วินนี่จงใจทำหน้าตาเป็นห่วงเป็นใยเขาอย่างจริงจัง
ภรรยาลูกสาวของเขานี่นะ ฉินสือโอวนึกและยิ้มออกมา
ในตอนที่ทั้งสองคนลงไปข้างล่าง เหมาเหว่ยหลงและหลิวซูเหยียนพึ่งจะลุกจากที่นอน พวกเขายังไม่ได้อาบน้ำแต่งตัว เมื่อเห็นฉินสือโอวกับวินนี่ เหมาเหว่ยหลงจึงเอ่ยทักทายว่า “วันนี้ฝนตก ไปไหนก็ไม่ได้ พวกแกไม่นอนพักกันสักหน่อยล่ะ?”
ฉินสือโอวตั้งใจแหย่เขาจึงตอบว่า “หิวจนนอนไม่หลับน่ะ”
เหมาเหว่ยหลงตอบกลับว่า “อาหารเช้ามีนมธัญพืชห้าชนิด เบคอน และไข่เจียว เป็นยังไง? คุณชายฉินเคยทานใช่ไหม?”
ฉินสือโอวหิวจริงๆ เมื่อได้ยินคำว่าเบคอนและไข่เจียวคู่กัน เขาก็ถูมือแล้วพยักหน้าทันที “ไม่เลวๆ คุณชายฉินพอใจเป็นอย่างมาก เมื่อไรจะเริ่มทานข้าวกันเหรอ?”
เขาคิดว่าเหมาเหว่ยหลงและหลิวซูเหยียนจะตื่นขึ้นมาทำอาหารเช้าก่อน หลังจากจึงกลับไปนอนงีบ ปรากฏว่า เหมาเหว่ยหลงลากเขาเข้าไปในห้องครัว จากนั้นก็ชี้ไปที่ เครื่องทำนมถั่วเหลืองและกระทะอบไฟฟ้าพลางพูดว่า “ธัญพืชทั้งห้าชนิดอยู่ในตู้ ไข่ไก่และเบคอนอยู่ในตู้เย็น แพนเค้กเป็นแบบสำเร็จรูป แกอุ่นเอาเองแล้วกัน”
พูดจบ เหมาเหว่ยหลงก็วิ่งเหยาะออกไป ทิ้งให้ฉินสือโอวก่นด่าอยู่ในห้องครัว
จากนั้นไม่นานตั๋วตั่วและเถียนกวาก็ลงมาข้างล่าง ทั้งสองคนจับมือกันและใช้มืออีกข้างขยี้ตาตัวเอง อาการง่วงนอนยังคงปรากฏให้เห็นอยู่บนใบหน้าอวบน่ารัก เถียนกวาพูดขึ้นมาว่า “มะม๊า กินๆๆ!”
วินนี่กวักมือเรียกพี่น้องเฟอเรทให้มาอยู่ข้างๆ หลังจากนั้นเธอก็พูดกลั้วหัวเราะว่า “จะกินๆ ก็ต้องดูปะป๊าทำก่อน ปะป๊าทำเสร็จเมื่อไรพวกเราก็จะทานกันตอนนั้น”
เถียนกวาวิ่งไปในห้องครัวทันที เธอหลบอยู่หลังประตูและชะโงกออกไปในห้องครัวพลางถามว่า “กินๆๆ?”
“อีกครึ่งชั่วโมงนะ” ฉินสือโอวเข้าใจความต้องการของลูกสาว จึงตอบกลับไปสั้นๆ
นมธัญพืชทั้งห้านั้นทำง่ายมาก ธัญพืชเป็นแบบสำเร็จรูปแล้ว และถั่วเหลืองก็พร้อมแล้ว เครื่องทำนมถั่วเหลืองของเหมาเหว่ยหลงเป็นเครื่องอัตโนมัติ หลังจากที่นำธัญพืชกับถั่วลงไปพวกมันจะไม่กวนรวมกัน แต่จะค่อยๆ ทำทีละขั้นตอน นอกจากนี้เครื่องทำนมถั่วเหลืองยังต้องใช้น้ำตาลกรวดและน้ำเชื่อมด้วย พวกมันจะทำให้รสชาติของนมธัญพืชนั้นดียิ่งขึ้น
เบคอนก็ทำง่ายมากเช่นกัน นี่คือความสามารถพิเศษของเขา ตอนที่เขาพึ่งมาถึงเกาะแฟร์เวลใหม่ๆ ตอนนั้นทอดเบคอนแทบจะทุกวัน หลังจากนั้นเขาก็ต้องดูแลพวกเชอร์ลี่ย์ทั้งสี่คนตั้งแต่เด็ก อาหารเช้าพวกเบคอน ไส้กรอกทอดจึงมีมากขึ้น
เรื่องที่เขาไม่ค่อยถนัดก็คือการทอดไข่เจียว เมนูนี้เขาไม่เคยทำ ยังดีที่หลิวซูเหยียนอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว เธอเดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้มและบอกว่าจะดูแลอาหารเช้าต่อให้เอง ฉินสือโอวจึงได้รับการปลดปล่อยเสียที เขาแบ่งนมธัญพืชให้ตั๋วตั่วและเถียนกวาได้ดื่มก่อน
ฝีมือการทำอาหารของหลิวซูเหยียนนั้นโดดเด่นเป็นอย่างมาก เรื่องนี้วินนี่เทียบกับเธอไม่ได้ แต่อาหารที่วินนี่ทำก็ทานได้ แต่นอกจากอาหารตะวันตกสุดคลาสสิคที่เป็นที่นิยมแล้ว อาหารอื่นเธอก็ไม่สามารถทำได้ เมื่อตอนที่เธอเข้ามาเป็นสะใภ้แรกๆ เธอเรียนรู้การทำอาหารจีนจากแม่ของฉินสือโอว แต่หลังจากนั้นเมื่อเธอเห็นว่าฉินสือโอวทำอาหารเก่ง เธอจึงลาจากวงการนี้
……………………..
Related