ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 255 เอากลับไปให้หมด

บทที่ 255 เอากลับไปให้หมด
โดย
Ink Stone_Fantasy

ฉินสือโอวเปิดคลื่นโทรศัพท์ไร้สายด้วยท่าทีหาเรื่อง จงใจพูดด้วยน้ำเสียงอวดเก่งว่า “เหล่าพี่น้องอาร์บีเอฟเอฟทั้งหลาย พวกนายยังกล้ามาตกปลาอีกเหรอ? ถ้าฉันเป็นพวกนาย ฉันจะเริ่มจากกลับไปตั้งใจทำงาน จากนั้นถ้าอยากจะพัก ก็จะไปตกปลาในแม่น้ำแทน ในทะเลนั้นไม่ใช่ที่ที่พวกนายจะมาเล่นสนุกกันนะ”
เหล่าชาวประมงต่างก็พูดส่งเสียงสนับสนุนเขา ยังมีคนร้องเพลงด้วย ทำเอาคลื่นโทรศัพท์ไร้สายร่วมนี้วุ่นวายอย่างกับการจัดงานประชุมของรายการ YY อย่างไรอย่างนั้น
สุดท้ายก็มีนักตกปลาคนหนึ่งที่ทนไม่ไหว พูดออกมาอย่างโกรธแค้นว่า “อย่าได้ใจไป ไอ้พวกบ้านนอก พวกเรามีมือดีที่กำลังรีบมาที่นี่แล้ว! พวกเรามีเพื่อนที่ตกปลาใหญ่ขนาดหนึ่งพันหนึ่งร้อยปอนด์ได้ที่อ่าวเคปค้อด และทำลายสถิติที่หนึ่งของสมาคมตกปลาของอเมริกามาถึงสิบปี ทำให้ได้เงินรางวัลมาหนึ่งล้านแปดแสนดอลลาร์สหรัฐ! “
ฉินสือโอวหัวเราะแล้วพูดว่า “นั่นน่ากลัวเสียจริง แต่ที่นี่ไม่ใช่อ่าวเคปค้อด ฉันก็เคยตกได้ปลาขนาดหนึ่งพันห้าร้อยปอนด์มาก่อน นายเคยเห็นฉันพูดอวดบ้างไหม?”
คนพวกนี้อึ้งไปชั่วขณะ สักพักถึงจะมีคนถามขึ้นมาว่า “นายไปตกที่ไหน และเมื่อไร?”
ฉินสือโอวพูดว่า “เพิ่งสองวันมานี้เอง ฉันตกได้ตอนกำลังนอนหลับอยู่ ตอนแรกฉันตกปลาทูน่าครีบน้ำเงินตัวขนาดหนึ่งพันห้าร้อยปอนด์ได้ จากนั้นก็ตกปลามาร์ลินขนาดหนึ่งพันสองร้อยปอนด์ได้อีก แล้วก็มีวาฬยักษ์บาซิโลซอรัสขนาดสองพันห้าร้อยปอนด์ อ้อ ฉันกล้าพูดเลย เพื่อนนายคนนั้นคงได้หลับเต็มอิ่มที่อ่าวเคปค้อดแน่เลย ไม่อย่างนั้นฉันไม่คิดว่าเขาจะตกปลาขนาดหนึ่งพันหนึ่งร้อยปอนด์ได้อย่างแน่นอน”
เมื่อได้ยินคำพูดสุดท้ายของเขา พวกของชาลส์ก็อดไม่ได้หัวเราะลั่นออกมา จากนั้นก็มีคนโทรหาเขาผ่านคลื่นส่วนตัว
“ฉิน ไอ้สารเลว นายนี่แสบได้ใจ ฉันชอบ”
“กัปตันหัวรั้น ปากของนายนี่เอาเรื่องยิ่งกว่าตัวนายอีกนะ”
“ฉันกล้าพนันเลย พ่อคนดวงดี สีหน้าไอ้พวกโง่ อาร์บีเอฟเอฟพวกนั้นต้องน่าดูชมแน่ๆ เลย”
ชาร์คกับซีมอนสเตอร์ก็ยืนกอดอกหัวเราะอยู่ข้างๆ ฉินสือโอวปิดคลื่นสื่อสาร โบกมือแล้วพูดว่า “หยุดหัวเราะได้แล้ว เพื่อนฝูง ทำงานกัน ไม่ได้ยินพวกเขาพูดเหรอ? ตกปลาใหญ่ได้หนึ่งพันหนึ่งร้อยปอนด์แน่ะ! มาจัดการพวกมันกัน!”
หลังจากเปลี่ยนเหยื่อล่ออันใหม่ให้เบ็ดตกปลาอันแล้วอันเล่า ชาร์คและซีมอนสเตอร์รวมตัวหารือกันว่าจะเปลี่ยนจุดตกปลากัน
ฉินสือโอวแกล้งเล่นหยอกล้อกับหู่จือ เป้าจือและฉงต้า บุชน้อยก็อยากเข้ามาเล่นด้วย แต่ฉินสือโอวซ่อนเขาไว้ในห้องโดยสาร เพราะหากมีคนเห็นเข้าก็คงไม่ดี
นี่ทำให้บุชน้อยรู้สึกไม่พอใจ ฉินสือโอวจึงเรียกนิมิตส์ลงมาหา บุชน้อยจึงร่าเริงขึ้นมาทันที แต่กลายเป็นนิมิตส์ที่ตอนนี้มีท่าทางไม่ค่อยพอใจ แต่ฉินสือโอวไม่สนใจ
เมื่อคืนนี้พวกนักตกปลาอาร์บีเอฟเอฟได้กลับไปท่าเรือเพื่อเติมเหยื่อล่อปลาแล้ว ตอนนี้พวกเขากำลังลงมือกันอย่างบ้าคลั่ง พวกเขาสาดเหยื่อไปทั่วเพียงเพื่ออยากจับปลาทูน่าครีบน้ำเงินมาเบ่งฉินสือโอว
แต่ฉินสือโอวก็ไม่ใช่คนยอมใครง่ายๆ จะเปิดโอกาสให้พวกเขาทำอย่างนั้นได้อย่างไร? เขาปล่อยพลังเทพแห่งท้องทะเลตามไปติดๆ ขอแค่มีปลาทูน่าครีบน้ำเงินปรากฏตัว ไม่ว่าจะเล็กหรือใหญ่ต่างก็ถูกบังคับให้ว่ายเข้ามารวมกลุ่มทหารธงสีฟ้าหมด
พลังเทพแห่งท้องทะเลยังมีข้อดีอีกข้อ พลังนี้ไม่เพียงแต่เพิ่มประสิทธิภาพและคุณภาพของตัวปลาและเนื้อของมันเท่านั้น แต่ยังสามารถทำให้พวกมันมีจังหวะการหายใจที่ใกล้เคียงกันด้วย
สำหรับพวกปลาและสัตว์แล้ว จังหวะการหายใจแบบนี้สำคัญมาก เมื่อมีจังหวะที่เหมือนกัน พวกมันก็จะปฏิบัติต่อกันเหมือนเป็นสัตว์ประเภทเดียวกันและเผ่าพันธุ์เดียวกัน ตอนนี้ในกองกำลังทหารธงฟ้านั้นมีปลาทูน่าสีน้ำเงินอยู่ถึงประมาณห้าสิบตัว แต่กลับไม่มีการทำร้ายกันหรือว่ายออกจากกลุ่ม พวกมันกลายเป็นกลุ่มก้อนเดียวกัน ว่ายตัวติดกันตลอด
นี่ทำให้ของฉินสือโอวควบคุมพวกมันได้ง่ายขึ้น ไม่อย่างนั้นหากเขาต้องไปหาเจ้าพวกนี้ทีละตัว คงเสียเวลาน่าดู
นักตกปลาอาร์บีเอฟเอฟไม่ได้อยู่ในพื้นที่ที่กำหนดคือหาดน้ำตื้นจอร์จ แต่กำลังขยายอาณาเขตไปทั่วสี่ทิศ เมื่อเป็นแบบนี้ทำให้ฉินสือโอวค่อนข้างจำกัดพื้นที่ได้ยาก
ในระหว่างนี้มีหลายครั้งที่นักตกปลาพวกนี้เจอปลาทูน่าครีบน้ำเงินและเกือบจับได้แล้ว ดีที่ฉินสือโอวลงมือได้ทันเวลา ทำให้พลาดไป มีครั้งหนึ่งมีปลาตัวหนึ่งงับเหยื่อแล้ว ฉินสือโอวถ่ายเทพลังเทพแห่งท้องทะเลเข้าไปสุดฤทธิ์ ทำให้สามารถช่วยให้มันหลุดหนีออกมาได้
ปลาทูน่าครีบน้ำเงินมีข้อดีอย่างหนึ่งคือพวกมันล้วนเป็นปลาตัวใหญ่ เวลาจากที่มันงับเหยื่อแล้วจนถึงลากไปที่เรือ อย่างน้อยต้องใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมง เพราะมีเวลาตรงนี้ช่วยยื้อไว้ ฉินสือโอวจึงสามารถตามไปทัน แล้วปล่อยปลาออกไป
แม้จะมีลำบากบ้างแต่ยังดีที่ไม่ได้รับความเสียหายอะไร เวลาผ่านไปแล้วสองวันสองคืน จำนวนปลาที่ฉินสือโอวจับได้ขยายเพิ่มขึ้นไปเป็นหนึ่งร้อยตัวแล้ว
พูดได้เลยว่าหลังจากนี้จำนวนปลาทูน่าครีบน้ำเงินในหาดน้ำตื้นจอร์จต้องลดลงอย่างแน่นอน แต่ก็ลดลงไม่เยอะ เพราะอย่างไรเสียจำนวนปลาทูน่าครีบน้ำเงินที่ท่าเรือกลอสเตอร์ผลิตได้ต่อปีนั้นมีมากถึงสี่ห้าร้อยตัวเลยทีเดียว
ฉินสือโอวไม่ใช่ทั้งแม่พระหรือพระเจ้า การที่เขาไม่แย่งปลาทูน่าน้ำเงินจากพวกฟาร์มปลานั้นถือว่าเป็นการกระทำที่มีเมตตามากแล้ว ปลาพวกนี้อยู่ในมือเขายังไงก็ดีกว่าอยู่ในท่าเรือกลอสเตอร์
ใช่แล้ว ปลาทูน่าครีบน้ำเงินที่ฉินสือโอวจับได้นั้นเขาจะนำกลับไปเลี้ยงแล้วขายต่อ แต่ว่าเขาจะขายก็แต่ปลาตัวใหญ่ที่สุดเท่านั้น เลี้ยงปลาตัวเล็กไว้เรื่อยๆ การทำแบบนี้เป็นประโยชน์ต่อเผ่าของปลาทูน่าครีบน้ำเงินมากกว่า
ตอนนี้ ปลาทูน่าครีบน้ำเงินกำลังเผชิญวิกฤตเดียวกับปลาค็อดในนิวฟันด์แลนด์
ปี 1864 สถิติการจับปลาทูน่าครีบน้ำเงินของเกาะฟาวีญานาในอิตาลีคือ 14020 ตัวต่อปี น้ำหนักเฉลี่ยต่อตัวคือ 192 กิโลกรัม แต่ในปี 2009 จำนวนปลาที่จับได้ทั้งปีกลับเหลือแค่หนึ่งร้อยกว่าตัว และขนาดเฉลี่ยต่อตัวอยู่ที่ 29 กิโลกรัมเท่านั้น
ก่อนปี 1960 จำนวนปลาจากหาดตื้นบุชและอ่าวเคปค้อดเพียงสองที่นี้ ก็สามารถมีปลาทูน่าครีบน้ำเงินส่งให้กับตลาดค้าปลาได้ถึงห้าพันตันต่อปี จากนั้น อเมริกาได้ใช้อวนลากจับปลาทูน่าครีบน้ำเงินจำนวนมากจากมหาสมุทรแอตแลนติกเพื่อไปทำปลากระป๋อง ทำให้จำนวนปลาเล็กปลาน้อยของปลาทูน่าครีบน้ำเงินลดลงไปอย่างมาก
จนถึงปี 1989 ในเขตน่านน้ำของอเมริกาเหนือ กลับมีปลาทูน่าครีบน้ำเงินเหลือในมหาสมุทรแอตแลนติกเพียงแค่ 20% ของปี 1970 และตอนนี้ก็เหลือเพียงแค่ 10%
และปัจจุบันในทุกๆ ปี จำนวนปลาทูน่าครีบน้ำเงินที่ได้จากชายหาดตื้นจอร์จและอ่าวเคปค้อดนั้นมีไม่ถึง 400 ตันเลย ปีนี้ทางรัฐบาลอเมริกาประกาศจำนวนปลาทูน่าครีบน้ำเงินจากมหาสมุทรแอตแลนติก ว่ามีเพียง 800 ตันเท่านั้น
นี่ก็หมายความว่า หากชาวประมงของอเมริกาจับปลาทูน่าครีบน้ำเงินเหนือได้มากกว่า 800 ตัน ก็แสดงว่าฤดูจับปลานั้นได้จบลงแล้ว
ออกทะเลมาได้สามวันสองคืน ถึงเวลาที่ต้องกลับแล้ว น้ำแข็งที่อยู่บนเรือบอลหิมะของฉินสือโอวยังใช้หมดไปแล้วเลย คงไม่ต้องพูดถึงเรือตกปลาลำเล็กอื่นๆ ที่คงหมดเหมือนกัน
กลับถึงท่าเรือกลอสเตอร์เป็นเวลาค่ำแล้วเหมือนเคย ตาแก่เจมส์คุยกับคนกลุ่มหนึ่งรออยู่ที่ท่าเรือ คนพวกนี้แต่ละคนคือนายหน้าให้กับบริษัทค้าปลาทั้งหลาย เมื่อกลุ่มหาปลากำลังหลักของพวกเขาออกหาปลานานแล้วยังไม่กลับเสียที ทำให้ยอดหาปลาของพวกเขาในสามวันที่ผ่านมานี้น้อยจนน่าสงสาร
เมื่อเรือหาปลาของฉินสือโอวกับคนอื่นๆ ทยอยกันกลับมา ตาแก่เจมส์กับพวกก็กรูกันเข้ามา พวกเขาต่างก็มีลูกค้าประจำ เมื่อเห็นชาวประมงของบริษัทที่ตัวเองใช้กลับมาแล้วจึงรีบเข้าไปกล่าวทักทาย
ตาแก่เจมส์นั้นคาดหวังในตัวฉินสือโอวมาก ฉายากัปตันโชคช่วยนั้นไม่ได้มีดีแค่ชื่อเท่านั้น
แต่ว่า ฉินสือโอวเองก็สมกับที่ได้ชื่อนี้จริงๆ ถึงแม้ว่าครั้งนี้เขาจะจับปลาทูน่าสีน้ำเงินได้เพียงหนึ่งตัว แต่ว่าเป็นซูเปอร์ปลาเนื้อดีที่มีน้ำหนักถึงเก้าร้อยห้าสิบปอนด์เลย หรือก็คือ ‘ปลาทองคำ’ ที่พวกชาวประมงเก่าแก่เรียกกัน แล้วยังมีปลาทูน่าครีบเหลืองอีกเจ็ดตัวด้วย
ความจริงหากเป็นไปได้ ฉินสือโอวไม่คิดที่จะตกปลาทูน่าครีบน้ำเงินขึ้นมาหรอก แต่ปลาตัวนี้ดันโชคร้ายเอง ฉินสือโอวไม่ได้ใช้พลังเทพแห่งท้องทะเลบังคับมันเลย แต่เจ้านี่ดันตะกละ ว่ายมาหาถึงที่ เขาจึงถือโอกาสน้อมรับเสียเลย
อย่างไรเสีย ออกทะเลทั้งทีแต่กลับจับปลาทูน่าครีบน้ำเงินไม่ได้เลยสักตัว ถ้าเทียบกับประวัติการตกปลาของเขาก่อนหน้านี้คงจะดูแปลกไปหน่อย
ส่วนเหล่านักตกปลาอาร์บีเอฟเอฟที่รันทดนั้น อย่าว่าแต่ปลาทูน่าครีบน้ำเงินเลย แม้แต่ปลาทูน่าครีบเหลืองสักตัวก็ตกไม่ได้!
ตาแก่เจมส์ต้องการปลาทูน่าครีบน้ำเงิน ปลาทูน่าครีบเหลืองก็ต้องการเช่นกัน ขอแค่ตกขึ้นมาได้ก็ถือว่าเป็นเรื่องดี เขาหัวเราะเหอๆ พร้อมชั่งน้ำหนักปลาที่ฉินสือโอวตกได้แล้วพูดเสียงดังว่า “นายนี่สมกับเป็นกับตันโชคช่วยจริงๆ ฉิน นายน่ะเป็นเด็กที่โชคดีจริงๆ ”
……………………………….