บทที่ 274 ฉันเป็นที่นิยมอะไรอย่างนี้
โดย
Ink Stone_Fantasy
เนื่องจากนักท่องเที่ยวนั่งมากว่าสิบชั่วโมง ดังนั้นในตอนบ่ายไม่มีกิจกรรม ให้พวกเธอได้พักผ่อน ตอนเย็นเมืองแฟร์เวลนะจัดงานปาร์ตี้รอบกองไฟที่ทะเลสาบเฉินเป่า เพื่อต้อนรับเทพเจ้าแห่งความมั่งคั่งจากแดนไกล
ฉินสือโอวให้พวกเธอพักผ่อนตามสบาย เขาคิดว่าตัวเองจะสามารถผ่อนคลายสักหน่อยแล้ว
แต่มันไม่ได้เป็นไปตามอย่างที่คิด สาวๆ ต่างกระตือรือร้นต่อเขามาก แน่นอนว่า สามารถพูดได้ว่าเป็นการแสดงความกระตือรือร้นต่อชายหนุ่มผู้ร่ำรวย และมีบางคนเสนอว่าต้องการไปเยี่ยมชมฟาร์มปลาของเขา
“พวกคุณพักผ่อนก่อนเถอะ ผมต้องไปเตรียมงานเลี้ยงคืนนี้” ฉินสือโอวกอดอกและพูดไปถอยไป เขารู้สึกว่าตัวเองเป็นเหมือนเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่ถูกอันธพาลรายล้อม
สำหรับเพื่อนร่วมชาติที่ร้อนแรงและเซ็กซี่เหล่านี้ ถ้าบอกว่าตัวเองไม่สนใจเลยถือว่าโกหก แต่เขาไม่กล้าทำอะไร เพราะหญิงสาวเหล่านี้ไม่ได้มาเล่นๆ จุดประสงค์ของพวกเธอคือสมบัติก้อนโตของเขา
ฉินสือโอวกล้าพนันเลยว่าถ้าเขากล้ายุ่งกับผู้หญิงคนใดคนหนึ่ง เขาจะไม่สามารถหลุดพ้นจากตัวพวกเธอได้ง่ายๆ อย่างแน่นอน
เห็นฉินสือโอวอยากไปจากที่นี่ แต่สาวๆ ต่างรีบแสดงสีหน้าน่าสงสารทันที และพูดยื้อเขาว่า
“อย่าเพิ่งไปสิคะ ฉินคนหล่อ ฉันจะรู้สึกกลัวมากถ้าคุณไปจากที่นี่ คุณดูสิที่นี่มีแต่คนแปลกหน้า ถ้าพวกเขาคิดไม่ดีกับฉันจะทำยังไงคะ?” หญิงสาวผมยาวประบ่า ตาโตปากเล็กคนหนึ่งพูดอย่างน่าสงสาร
“พอเถอะจงฉูฉู่ เลิกแอ๊บได้แล้ว โอเคไหม? ฉินคนหล่อ พวกเราไม่เหนื่อย คุณมาเล่นไพ่พิชิตแลนด์ลอร์ดที่ห้องพวกเราเถอะ…” หญิงสาวคนที่พูดมีรูปร่างสูงเพรียว สวมเสื้อยีนบางและกางเกงยีนเอวสูง เธอพยายามแสดงสองขาที่เรียวยาวของเธอให้เห็น ซึ่งเต็มไปด้วยความเป็นเจ๊ใหญ่
“ไป๋ลู่ ให้ฉันไปด้วย ไพ่พิชิตแลนด์ลอร์ดยังขาดคน…” สาวเซ็กซี่คนหนึ่งที่แต่งหน้าโทนสีเทาพูดอย่างมีความสุข
“”มาเล่นไพ่นกกระจอกกันเถอะ ต้องการสี่คน”
“ไม่ ฉันจะไปว่ายน้ำที่ริมทะเล ฉินคนหล่อ ฉันไม่ได้เอาชุดว่ายน้ำมาด้วย ช่วยพาฉันไปซื้อหน่อยได้ไหม?”
ฉินสือโอวรู้สึกจนปัญญา เขาจึงพูดขึ้นว่า “พวกคุณอย่าเถียงกันเลย โปรแกรมการท่องเที่ยวถูกจัดไว้หมดแล้ว ไปพักผ่อนก่อน ผมได้ยินมาว่าหากผู้หญิงพักผ่อนไม่ดีจะมีผลกระทบอย่างมากต่อผิวหนังและสรีระนะ ผมจะรอพวกคุณอยู่ที่ห้องนั่งเล่น พวกคุณไปพักผ่อนกันอย่างสบายใจเถอะ”
“ถ้าอย่างนั้นคุณอย่าหนีไปไหนนะ ฉันกลัว” จงฉูฉู่ยัยจอมปลอมพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อน
ฉินสือโอวรู้สึกขนลุกทันที
ในที่สุด ผู้หญิงเหล่านี้ก็เข้าห้องของตนเองไป ฉินสือโอวรู้สึกโล่งอกไปที เถ้าแก่อ้วนขยิบตาให้เขา ยกนิ้วโป้งให้แล้วพูดกับเขาว่า “ฉิน ต้องการกุญแจห้องไหม? ฉันกล้าพนันเลยว่า ตอนนี้ไม่ว่านายจะเข้าห้องไหน สาวเซ็กซี่เหล่านั้นไม่มีใครปฏิเสธแน่นอน”
ฉินสือโอวโบกมือปฏิเสธ เขาคิดว่าถึงเวลาสร้างความประทับใจให้เพื่อนร่วมชาติของเขาแล้วล่ะ จึงพูดว่า “พวกเธอแค่ล้อเล่นกับผมเท่านั้น คุณก็รู้ ผู้หญิงตะวันออกเราหัวโบราณที่สุด พวกเธอไม่มีทางถือเนื้อต้องตัวผู้ชายง่ายๆ แน่นอน”
เถ้าแก่อ้วนเกาหัวแล้วพูดว่า “ที่ฉันไปหามาในอินเทอร์เน็ตก็เป็นไปตามที่นายพูด แต่ดูจากเมื่อครู่ ไม่เหมือนเลย”
นีลเซ็นเบะปากแล้วพูดว่า “คุณคิดว่าคุณมีเสน่ห์เหมือนบอสเราเหรอ? ถึงคุณจะมีเสน่ห์ แต่รวยอย่างเขาไหมล่ะ?”
เถ้าแก่อ้วนคิดได้ทันทีและพูดว่า “ให้ตายเถอะ ผู้หญิงเหล่านี้สายตาแหลมคมจริงๆ แค่เวลาสั้นๆ ก็รู้ถึงความไม่ธรรมดาของฉินสือโอวแล้ว ดูเหมือนว่าผู้หญิงสวยทั่วโลกจะมีลักษณะเหมือนกัน ผู้หญิงในเมืองใหญ่อย่างโทรอนโตก็ไม่ต่างกัน”
ฉินสือโอวโบกมือไล่ทั้งสองคน เถ้าแก่อ้วนยืนกาแฟทำมือกลิ่นหอมถ้วยหนึ่งให้เขาด้วยหน้าตายิ้มแย้ม ขณะนั้นเสียง ‘ตึ่ง’ ‘ตึ่ง’ ดังขึ้น จงฉูฉู่ยัยจอมปลอมเดินออกมาอย่างระมัดระวัง
เมื่อเห็นผู้หญิงคนนี้ ฉินสือโอวรู้สึกกลัวในทันที ตอนนี้เขาขาดภูมิต้านทานเกี่ยวกับสาวสวยโดยเฉพาะผู้หญิงจีนที่สอดคล้องกับรสนิยมของเขา
เป็นโสดมานาน เมื่ออยู่ต่อหน้าผู้หญิงผิวขาวเขายังสามารถหักห้ามใจได้ แต่เมื่อต้องเผชิญหน้ากับเพื่อนร่วมชาติที่ตนเองเคยวาดฝันไว้ ภูมิต้านทานของเขาเสียในทันที
ยัยจอมปลอมเปลี่ยนมาสวมชุดกระโปรงฟูฟ่อง เป็นกระโปรงสีขาวหิมะท่อนบนรัดรูป เผยให้เห็นกระต่ายตัวใหญ่อวบอ้วนคู่หนึ่ง ซึ่งเมื่อคู่กับใบหน้าที่ดูเด็กและดูน่าสงสารอยู่ตลอดเวลาแล้ว มีพลังสังหารมหึมา
“ฉันรู้สึกเหงานิดหน่อย พี่ฉิน เราคุยกันสักพักดีไหม?” ยัยจอมปลอมจ้องฉินสือโอวด้วยดวงตาเบิกกว้าง
ฉินสือโอวเองก็ต้องการพูดคุยเกี่ยวกับสถานการณ์ของตัวเองเหมือนกัน เขาเชิญจงฉูฉู่นั่งตรงข้าม และพูดอย่างตรงไปตรงมาว่า “พวกคุณเคยแนะนำตัวกันแล้ว ผมเองก็ขอแนะนำตัวเองสักหน่อยละกัน ชื่อของผมนั้นพวกคุณรู้กันแล้วล่ะ แต่พวกคุณไม่รู้ว่าความจริงแล้วผมไม่ใช่ทายาทเศรษฐีอย่างที่พวกคุณคิด พ่อแม่ของผมล้วนแต่เป็นชาวนา…”
“ปู่ของฉันก็เป็นชาวนาเหมือนกัน ในตอนเด็กฉันเรียนที่ชนบท ที่นั่นสภาพแวดล้อมและอากาศต่างก็ดีมาก ความจริงแล้วฉันไม่ชอบปักกิ่งเลย” จงฉูฉู่ทำปากจู๋ กะพริบตาขึ้นลง และตัดเข้าไปในเรื่องที่ฉินสือโอวจะพูดทันที
ให้ตายเถอะ บทไม่ควรเป็นอย่างนี้ กางเกงของฉินสือโอวเปียกไปหมดแล้ว เพราะลักษณะท่าทางของยัยจอมปลอมน่าดึงดูดมาก
เมื่อจงฉูฉู่ตัดเข้าประเด็นหลักก็กลายเป็นผู้เดินเกมในทันที และพูดให้กำลังใจว่า “คุณพูดต่อสิ พี่ฉิน ฉันอยากรู้จักครอบครัวของคุณสักหน่อย”
‘ตึก ตึก ตึก’ เสียงรองเท้าส้นสูงกระทบกับพื้นไม้อย่างเป็นจังหวะดังขึ้น ซ่งไป๋ลู่ผู้มีขาสวยและมีสีหน้าเย็นชาตลอดเวลาเดินลงมา เมื่อเห็นฉินสือโอวและจงฉูฉู่ เธอไม่รู้สึกแปลกใจเลยสักนิด เธอเบะปากพูดว่า “ฉูฉู่ ฉันรู้อยู่แล้วว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ไม่ธรรมดา”
เถ้าแก่อ้วนเสิร์ฟกาแฟทำมือให้จงฉูฉู่แก้วหนึ่ง เห็นซ่งไป๋ลู่เดินออกมา เขาเช็ดเหงื่อแล้วกลับไปบดกาแฟต่อ
นีลเซ็นเองก็ถือกาแฟมาแก้วหนึ่ง เขายิ้มและพูดว่า “เพื่อน คุณบดสักยี่สิบแก้วเถอะ เดี๋ยวผู้หญิงเหล่านั้นจะทยอยกันลงมาแน่นอน”
ซ่งไป๋ลู่เดินตรงเข้าไป เธอยกเก้าอี้ตัวหนึ่งมานั่งตรงข้ามฉินสือโอว จงฉูฉู่ทำปากจู๋ แล้วลากเก้าอี้ไปใกล้ฉินสือโอว
ขณะที่ฉินสือโอวกำลังจะพูด เสียงโทรศัพท์ของซ่งไป๋ลู่ก็ดังขึ้น หลังจากรับสายเธอก็ได้บอกความเป็นอยู่ของตัวเอง จากนั้นขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “อืม คนหล่อที่ว่านั้นฉันเห็นแล้วล่ะ ก็ดีนะ พอแล้วล่ะพี่สาว พี่ดูแลตัวเองให้ดีก็โอเคแล้ว พี่เป็นพี่สาวนะ พี่สาวยังไม่มีแฟน ฉันที่เป็นน้องสาวจะมีความกดดันอะไรล่ะ?”
เอาเถอะ เจ๊ก็มักจะแข็งกร้าวอย่างนี้ ซึ่งหมายความว่าตอนนี้ทุกอย่างก็ชัดเจนแล้ว ฉินสือโอวไม่รู้ว่าควรพูดอะไรดี จึงพูดล้อเล่นว่า “คุณมีพี่สาวด้วยเหรอ? พี่สาวของคุณชื่อซ่งชิงหลานใช่ไหม?”
ดวงตาของซ่งไป๋ลู่เบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ เธอพยักหน้าและถามว่า “คุณรู้จักเธอเหรอ?”
ฉินสือโอวรู้สึกประหลาดใจยิ่งกว่า ความจริงแล้วเขาแค่พูดล้อเล่นเท่านั้น แต่คิดไม่ถึงว่าตัวเองจะทายถูก จึงอธิบายว่า “ไม่ใช่หรอก ผมแค่บังเอิญทายถูกน่ะ ฮ่าๆ ‘น้ำค้างร่วงหล่นในยามฟ้ายังไม่เปลี่ยนสี น้ำค้างแรกฤดูใบไม้ร่วงเกาะกลุ่มบนยอดเขา’ ชื่อของพวกคุณมาจากกลอนบทนี้ใช่ไหม?”
หลายวันมานี้ไม่มีอะไรทำ ฉินสือโอวได้อ่านหนังสือเกี่ยวกับบทกวีโบราณอะไรทำนองนั้น ในนั้นมี ‘ถีลู่มี่ซูเซี่ยรื่อซินไจจู๋เอ้อสืออวิน’ ของไป๋จวีอี้พอดี เขาจึงจำมันได้
ซ่งไป๋ลู่พยักหน้าทันที หมุนโทรศัพท์ในมือ ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ แต่ใบหน้าของเธอแสดงให้เห็นว่าเธอกำลังคิดอะไรบางอย่าง
เหมือนที่นีลเซ็นคิดไม่มีผิด ไม่นานก็มีผู้หญิงอีกหลายคนที่เปลี่ยนชุดแล้วเดินลงมา พวกเธอล้อมรอบฉินสือโอวราวว่ากำลังจะจัดงานเลี้ยงน้ำชา
ขณะที่ฉินสือโอวกำลังวุ่นวายกันใหญ่ โทรศัพท์ก็ดังขึ้น เป็นวิดีโอคอลแบบเฟสไทม์ คนที่โทรมาคือวินนี่นั่นเอง
แต่ในเวลานี้ไม่ใช่เวลาที่ดีที่จะวิดีโอคอลกัน ฉินสือโอวจึงปฏิเสธสายไป ทันใดนั้นมือถือของเขาก็ดังขึ้น
หลังจากรับสาย เสียงอันไพเราะของวินนี้ก็ดังขึ้น “ไฮ ฉินน้อย ทำไมถึงวางสายฉันไปล่ะ? ไป ไปเปิดวิดีโอคอล”
น้ำเสียงไพเราะ แต่แฝงด้วยความโหดร้าย
………………………………………………….
