ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 309 ฉลามขาวมาอีกแล้ว

จัดการกำราบแก๊งอันธพาลได้แล้ว ฉินสือโอวก็รู้สึกพึงพอใจเป็นอย่างยิ่ง เขาสะบัดหางแล้วว่ายลงไปในน้ำ เพื่อตามหาสัตว์ทะเลที่อาจจะมีประโยชน์กับฟาร์มปลา แน่นอนล่ะ ถ้าครั้งนี้เขาหาซากเรืออับปางเจอสักลำ ก็คงจะยิ่งดี
ลมฤดูหนาวของมหาสมุทรแอตแลนติกเหนือหนาวเย็นจนแทบจะบาดกระดูก ที่นี่มักจะมีสภาพอากาศที่น่ากลัวอย่างพายุคลื่นทะเลหรือพายุทอร์นาโดเป็นประจำ ดังนั้นที่นี่จึงมีซากเรืออับปางอยู่ไม่น้อยเลยจริงๆ เพียงแต่ว่ามีเรือขนสมบัติอยู่น้อยเกินไป ถึงอย่างไรเมื่อไม่กี่ร้อยปีก่อน แคนาดาก็ยังเป็นแค่ที่ดินแห้งแล้งกันดาร จะมีเรือจากไหนขนสมบัติมาที่นี่กันล่ะ?
ฉินสือโอวดำดิ่งลงไปในก้นทะเลว่ายวนไปมาอยู่สักพักหนึ่ง ในช่วงนั้นเขาได้พบกับปลาแฟงค์ทูธ ปลาหัวเมือกมหาสมุทรแอตแลนติก ปลาทูน่าตาโต ปลาทูน่าครีบน้ำเงินใต้ ที่ได้นับว่าเป็นพันธุ์ปลาหายาก ทว่ามีจำนวนน้อยเกินไปหน่อย มีอยู่แค่ตัวสองตัว ไม่จำเป็นต้องเปลืองแรงมากขนาดนั้นเพื่อลากพวกมันกลับไปที่ฟาร์มปลา เขาจึงปล่อยพวกมันไป
ที่ก้นทะเลมีหอยเชลล์อยู่เป็นจำนวนมาก แต่กลับไม่พบหอยนางรมลอยล้ำค่า พบแต่หอยเชลล์ทั่วไปที่ใช้ในการทำอาหารเท่านั้น ไม่มีมูลค่าที่น่าดึงดูดเลย
จำนวนปลากระโทงร่มก็มีอยู่มากเช่นกัน เดิมทีฉินสือโอวก็อยากจะดึงพวกมันเข้าฟาร์มปลาไปด้วย แต่ว่าปลาทะเลพวกนี้มีนิสัยดุร้ายเกินไป มันอยู่รวมกันเป็นฝูงใหญ่ อีกทั้งพวกมันยังคิดจะกำจัดฉลามขาวอีกด้วย ฉินสือโอวก็รู้สึกโมโหขึ้นมา เขาบุกเข้าไปกัดพวกมันหลายตัว จนทำให้พวกมันตกใจแล้วว่ายน้ำหนีไป
พอไล่ปลากระโทงสีน้ำเงินไปแล้ว ฉินสือโอวก็รู้สึกจิตใจไม่เป็นสุข ลงมาที่ใต้ท้องทะเลครั้งนี้ นอกจากปลาแซลมอนชินูกกับปลาทูน่าครีบน้ำเงินหนึ่งตัว เขาก็แทบจะไม่ได้อะไรไปเลย
ขณะที่เขากำลังล่องลอยไปอย่างช้าๆ ทันใดนั้นเงาขนาดใหญ่ก็แฉลบผ่านหัวเขาไปด้วยความรวดเร็ว
ฉินสือโอวตื่นตัวขึ้นมา เขารีบสะบัดหางแล้วพุ่งลงไปใต้ทะเลทันที และในตอนที่ตัวแตะกับก้นมหาสมุทร เขาก็เหยียดตัวขึ้นด้วยความรุนแรงและรวดเร็ว เหมือนเครื่องบินทิ้งระเบิดที่ดิ่งลงแล้วบินขึ้นอีกครั้ง แล้วสะบัดหางด้วยท่วงท่าที่สง่างาม
เขาใช้จิตสำนึกเพื่อแสดงท่วงท่านี้ออกมา โดยอาศัยสัญชาตญาณของฉลามขาว แต่กระทั่งสัญชาตญาณของฉลามขาวก็ปรากฏออกมาแล้ว นี่มันเป็นตัวอะไรกันแน่?
ฉินสือโอวเงยหน้าขึ้นไปดู สัตว์ที่มีลักษณะดุร้ายเช่นเดียวกันกับมันว่ายน้ำลอยไปทางด้านบนอย่างไม่มีมีเจตนาดี
เจ้าตัวนี้มีขนาดความยาวกว่าสิบเมตร มีลักษณะร่างกายภายนอกมีสีดำสนิท ส่วนท้องเป็นสีขาวอ่อน สีของส่วนหลังและส่วนท้องถูกแบ่งไว้อย่างชัดเจน รูปร่างเรียบลื่นเป็นอย่างยิ่ง ดูเหมือนกันกับตอร์ปิโดหนึ่งลูก
นอกจากนี้ มันยังมีดวงตาโตสีดำสนิท ปากของมันกินพื้นที่ของหัวไปเกินครึ่ง มันแสยะปากเพียงเล็กน้อย ก็ปรากฏให้เห็นฟันและขากรรไกรที่ดูดุร้ายทั้งสอง โหดร้ายและน่ากลัวยิ่งกว่าปลาปิรันยาแห่งลุ่มน้ำอเมซอนเสียอีก
เมื่อมองเห็นลักษณะของสัตว์ชนิดนี้ชัดๆ ใจของฉินสือโอวก็รู้สึกตื่นตระหนก เวรเอ๊ย ฉลามขาวยักษ์!
ตามที่ผู้เชี่ยวชาญได้กล่าวไว้โดยทั่วไปแล้ว ฉลามขาวยักษ์จะมีความยาวประมาณห้าหกเมตร น้อยมากที่จะมีขนาดใหญ่กว่านั้น บนความเป็นจริงถ้าคุณเชื่อคำพูดของผู้เชี่ยวชาญ ก็คงบอกได้ชัดเจนว่าคุณไร้เดียงสาเกินไป โดยเฉพาะนักสมุทรศาสตร์ ระดับความรู้ที่พวกเขามีต่อมหาสมุทร ก็ไม่ได้มากไปกว่าคนทั่วไปเท่าไรนัก
สาเหตุก็เพราะมหาสมุทรกว้างใหญ่ และลึกลับเกินไป ตอนนี้มนุษย์ขึ้นไปเหยียบอวกาศได้แล้ว แต่กลับยังไม่สามารถเอาชนะมาสมุทรลึกได้
อย่างเช่นขนาดของปลา เมื่อก่อนฉินสือโอวเคยค้นข้อมูล บอกไว้ว่าฉลามขาวมีความยาวมากที่สุดราวๆ เจ็ดแปดเมตร แต่ความจริง ในทะเลลึกเขาได้พบกับฉลามขาวที่มีขนาดความยาวมากกว่าสิบเมตร มาเป็นจำนวนที่มากเกินกว่าสองมือของเขาจะนับไหวแล้ว
เกี่ยวกับฉลามขาวยักษ์ โต้เถียงเรื่องขนาดร่างกายของมันไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร ตามที่นักชีววิทยาได้คำนวณยีนของพวกมันไว้ ฉลามที่น่าหวาดกลัวชนิดนี้เป็นฉลามชนิดที่มีขนาดร่างกายที่ใหญ่และมีความดุร้ายมากที่สุด
ฉลามขาวยักษ์ดุร้ายแค่ไหนน่ะเหรอ? ในตอนที่รู้สึกหิวโหยพวกมันสามารถกินได้แม้กระทั่งพวกเดียวกันเอง อีกทั้งตอนที่ยังอยู่ในมดลูกของแม่ก็อาจจะทำร้ายกันเองในหมู่พี่น้อง นอกจากนี้ สำหรับฝูงฉลาม ถ้าหากว่ามีฉลามขาวยักษ์ได้รับบาดเจ็บหนึ่งตัว มันก็อาจจะถูกฉลามตัวอื่นๆ กิน…
เมื่อเห็นฉลามขาวยักษ์เหนือชั้นที่มีขนาดความยาวกว่าสิบเมตร ฉินสือโอวก็ถึงกับกลืนน้ำลาย เจ้านี่มาได้ยังไง?
ในน้ำทะเลมีกลิ่นคาวเลือดจางๆ ฉินสือโอวรู้ได้ในทันที รนหาที่ตายจริงๆ ฉลามขาวยักษ์ตัวนี้ น่าจะถูกเลือดที่ไหลออกมาจากตอนที่เขากัดปลากระโทงสีน้ำเงินดึงดูดให้มาที่นี่
ฉลามขาวยักษ์มีความสามารถในการรับกลิ่นที่ว่องไว อยู่อันดับในบรรดาสัตว์ทะเลชนิดต่างๆ เส้นประสาทในอวัยวะรับกลิ่นของพวกมันกินพื้นที่ความจุสมองถึงสิบสี่เปอร์เซ็นต์ สามารถแยกเซรีนหนึ่งโมเลกุลออกมาจากโมเลกุลน้ำ 1015 โมเลกุล และยังสามารถดมกลิ่นเลือดจากระยะทางสิบกิโลเมตรได้อีกด้วย
ฉินสือโอวหายใจเข้าลึกๆ หนึ่งครั้ง พ่อเอ็ง ฉันเป็นคนรักความสงบ ไม่ลดตัวลงไปยุ่งกับเอ็งหรอก มาจากทางไหนก็ไสหัวกลับไปทางนั้น ฉันไปก่อนล่ะ
จะว่าไปแล้ว ฉลามขาวทั้งสองชนิดมีสายใยเชื่อมโยงกันอย่างแน่นแฟ้น ตอนนี้การจำแนกประเภทของฉลามทั้งสองชนิดก็ยังคงเป็นที่โต้แย้งกันอยู่ในระดับนานาชาติอย่างต่อเนื่อง กล่าวโดยรวมแล้ว ฉลามขาวถูกนับว่าเป็นฉลามชนิดหนึ่ง และฉลามขาวยักษ์เองก็ถูกจัดว่าเป็นฉลามชนิดนั้นเช่นกัน เนื่องจากพวกมันมีวิธีการดำรงชีวิตและวิธีการล่าอาหารที่ดูคล้ายคลึงกัน ฝั่งยุโรปสนับสนุนแนวความคิดนี้
นักสมุทรศาสตร์ในทวีปอเมริกาเหนือ สนับสนุนแนวคิดอีกหนึ่งอันที่ต่างกันออกไป พวกเขาสร้างคำจำกัดความให้กับฉลามขาวยักษ์ขึ้นมาใหม่ โดยเปลี่ยนชื่อเรียกทางวิชาการเป็น ‘ฉลามขาวยุคปัจจุบัน’ เพราะหลังจากที่ได้วิเคราะห์ยีนของฉลามขาวยุคปัจจุบันแล้ว พวกเขาค้นพบว่าฉลามขาวยุคปัจจุบันวิวัฒนาการจนมีชนิดพันธุ์เป็นของตัวเอง สามารถแยกตัวออกมาจากตระกูลฉลามขาวได้แล้ว
แต่ไม่ว่ายังไง ก็ยังมีจุดที่นักสมุทรศาสตร์จากนานาชาติมีความเห็นร่วมกันอยู่ นั่นก็คือ ฉลามทั้งสองชนิด ต่างก็เป็นนักฆ่าชั้นสุดยอด!
ฉินสือโอวขี้เกียจเกินกว่าที่จะไปยุแหย่ญาติแซ่เดียวกันท่านนี้ เขาหันหลังกลับอย่างระมัดระวัง แต่ปรากฏว่าแค่พริบตาเดียวฉลามขาวยักษ์ตัวนั้นก็พุ่งโจมตีเข้ามาราวกับระเบิดทุ่นตอร์ปิโด!
ฉินสือโอวเงยหน้าเหยียดตัว เขาระเบิดพลังสะบัดฉลามขาวยักษ์ออกไปไกลเกือบปีแสง ที่ไม่จัดการฉลามขาวยักษ์ตัวนี้ไม่ใช่เพราะเขากลัวมัน แต่เขาไม่อยากเสียแรงเปล่าก็เท่านั้น
ทว่าก็เห็นได้ชัดว่าฉลามขาวยักษ์ไม่รู้จักผิดจักชอบ ยังอยากจะประลองกำลังกับฉินสือโอวสักหน่อย เมื่อเป็นเช่นนี้ฉลามยักษ์ฉินที่กำลังหงุดหงิดก็ไม่เกรงใจแล้ว แม่เอ็ง ฉันจะสั่งสอนแกให้ได้หลาบจำแน่!
ด้วยรูปร่างที่ราวกับปีศาจ ฉลามยักษ์ฉินวางกลยุทธ์โจมตีอยู่ในน้ำ ครั้งนี้เขาจะไม่ใช้จิตสำนึกแห่งโพไซดอน แน่นอนล่ะ ฝ่ายตรงข้ามก็เป็นปลาใหญ่เหมือนกัน ไม่เหมาะที่จะใช้จิตสำนึกแห่งโพไซดอน นั่นเป็นการโจมตีแบบกลุ่มขนานใหญ่
ในด้านการต่อสู้ เรียกได้ว่าฉลามยักษ์ฉินเป็นนักสู้ระยะประชิด เขาไม่เพียงแต่สามารถสร้างคำสาปได้เท่านั้น แต่เมื่อต้องต่อสู้เขาก็องอาจกล้าหาญไม่มีใครสู้ได้เหมือนกัน
หลังจากหลบการโจมตีของฉลามขาวยักษ์ ฉินสือโอวก็ยกตัวขึ้น แล้วดิ่งลงไปทันที เขาใช้หัวแข็งๆ ชนเข้ากับช่องท้องของฉลามขาวยักษ์อย่างเต็มเหนี่ยว
นี่เป็นวิธีการที่ดีที่สุดในการรับมือกับฉลาม เครื่องในตรงช่องท้องของพวกมันทั้งใหญ่ทั้งหนัก อีกทั้งไขมันตรงช่องท้องก็ยังไม่หนาพอ ถ้าหากถูกโจมตี ความเสียหายที่ได้รับจะมากยิ่งกว่าใช้ฟันฉีกกระชากหัวของพวกมันเสียอีก
แล้วก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ พอถูกฉินสือโอวพุ่งชนแบบนั้น ฉลามขาวยักษ์ก็ได้รับความเจ็บปวดจนแทบคลั่ง มันเข้ามาขวางแล้วอ้าปากเตรียมกัดหางของฉลามยักษ์ฉิน
ฉลามยักษ์ฉินยิ้มอย่างเยือกเย็น เขาเก็บหางหลบหัวฉลามขาวยักษ์อย่างปราดเปรียว จากนั้นก็สะบัดมันออกไปเหมือนกับสปริง แล้วตบเข้าที่บริเวณรอบดวงตาของฉลามขาวยักษ์อย่างรุนแรง ตบจนมันกลิ้งออกไปถึงสองรอบ
ใช้โอกาสช่วงที่มันกำลังบาดเจ็บเข้าโจมตี ฉลามยักษ์ฉินแฉลบตัวตามเข้าไป เล็งหางของมันไปที่ปากของฉลามขาวยักษ์อย่างแม่นยำ ‘พลั๊วะ’ ริมฝีปากใหญ่ทั้งสองข้างถูกฟาดจนสะบัด ฉลามขาวยักษ์โดนโบกจนมึนไปชั่วขณะ คิดว่าในชีวิตตลอดหลายสิบปีของมัน นี่คงเป็นครั้งแรกที่ถูกคู่ต่อสู้จัดการด้วยวิธีนี้
โจมตีไปแล้วสองรอบ ฉินสือโอวก็ยังไม่หยุด เขาแสดงความสามารถในการประจัญบาน ทั้งกระแทกทั้งตบตี ฟาดอย่างรุนแรงจนฉลามขาวยักษ์ตัวนั้นแทบจะร้องขอความตาย
ฉลามขาวยักษ์ถูกตีจนเกิดความหวาดกลัวขึ้นในที่สุด มันคว้าโอกาสเพื่อคิดหาทางหนี ฉินสือโอวแย้มรอยยิ้มร้าย ว่ายตามมันไปอย่างไม่รีบร้อน ขับไล่ฉลามขาวยักษ์ไปยังพื้นผิวทะเล
ขณะที่ฉลามขาวยักษ์กำลังหนีไปถึงชั้นน้ำตื้น เขาก็เพิ่มความเร็วขึ้นอีก ร่างกายบึกบึนทะลวงเข้าใส่ร่างกายของฉลามขาวยักษ์ แค่ครู่เดียวก็ดันมันไปที่ผิวน้ำได้
เมื่อดันจนมาถึงพื้นผิวทะเล ฉินสือโอวก็รวบรวมพลังทั้งหมดพุ่งเข้าโจมตี ฉลามขาวยักษ์ก็เหมือนกับขี่เครื่องบินพุ่งขึ้นไป ส่งเสียงคำรามแล้วปะทะกับผิวน้ำจนแตกกระจาย แล้วมันก็บินขึ้นไปทั้งอย่างนั้น…
ห่างไปไม่ไกล เรือประมงน้ำลึกลำหนึ่งก็กำลังทำงานอยู่ บนดาดฟ้ามีกะลาสีเรือหลายคนที่กำลังตากลมสูบบุหรี่อยู่ มีคนหนึ่งกำลังมองตรงไปข้างหน้า รอยยิ้มบนในหน้าของเขาหยุดค้างทันที บุหรี่ที่เขาคาบไว้ในปาก ก็ตกลงมาบนตกทันที
“แบล็กแจ๊ค ปากของแกเบี้ยวแล้วหรือยังไง? กระทั่งบุหรี่ก็คาบไม่อยู่เหรอ?”
แบล็กแจ๊คมองไปข้างหน้าอย่างตกตะลึง เขาพูดขึ้นมาว่า “ฉัน ฉัน ฉัน ฉันตาฝาดหรือเปล่า? เมื่อกี้ฉันเห็นฉลามขาวยักษ์ มันกระโดดขึ้นมาจากน้ำเหมือนกับโลมาเลย…”
กะลาสีที่อยู่รอบๆ ก็พากันหัวเราะเสียงดัง พวกนั้นแย่งกันเย้ยหยันเขาจนฟังไม่รู้เรื่อง คราวนี้กัปตันเรือก็พุ่งออกมาจากห้องขับเรือ แล้วตะโกนขึ้นมาว่า “พระเจ้า พวกนายต้องไม่เชื่อแน่ๆ เมื่อกี้ฉันเห็นฉลามขาวยักษ์ตัวหนึ่งพุ่งขึ้นมาจากน้ำ…”
……….………………………………..