ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 351 มีห้องทำงานแล้ว

“ฉันจะติดต่อโรงงานที่ร่วมงานกับพวกเราให้ส่งอุปกรณ์ต้านสารอนุมูลอิสระให้นายชุดหนึ่งเดี๋ยวนี้ นายหาห้องทำงานห้องหนึ่ง อุปกรณ์ชุดนี้ต้องใช้งานควบคู่กับการปรับเปลี่ยนห้องทำงาน” บิลลี่บอกว่า “รอฉันด้วยเพื่อน พรุ่งนี้ฉันจะไปหานาย”
คำพูดฉินสือโอวคำเดียว บิลลี่ก็รู้วัตถุประสงค์ของเขาแล้ว และตื่นเต้นขึ้นมาด้วย
หาห้องใต้ดินที่มีขนาดเหมาะสมได้ในบ้านพักตากอากาศห้องหนึ่ง ฉินสือโอวจะตามนีลเซ็นและเบิร์ดมาช่วยเก็บกวาด
ตามหาทั้งสองคนเจอในห้องทำงาน พวกเขากำลังนั่งเขียนจดหมายอย่างตั้งใจที่โต๊ะทำงาน ต่างก็มีสีหน้าเคร่งขรึม ในเวลาเดียวกันสีหน้าท่าทางก็อ่อนแรงน่าสงสาร
บนโต๊ะทำงานเต็มไปด้วยกองจดหมายวางระเกะระกะ บางซองเปิดอยู่บางซองก็ยังปิดอยู่
“ไงพวก พวกนายกำลังเขียนอะไรอยู่? คงไม่ใช่จดหมายลาออกใช่ไหม?”ฉินสือโอวยิ้มถาม
พอเห็นเขาเบิร์ดก็ลุกขึ้นทันที ยืดอกเงยหน้าขึ้น ขาดเพียงทำความเคารพแล้วเรียก ‘หัวหน้า’ เท่านั้น ฉินสือโอวรู้สึกแบบนี้ก็ฟินดี แต่รู้สึกไม่มีความจำเป็นจึงรีบให้เขานั่งลง
นีลเซ็นอธิบายว่า “พวกเรากำลังเขียนจดหมายให้เพื่อนทหาร” เขาหยุดไปสักพักแล้วพูดต่อด้วยอารมณ์เศร้าลงว่า “หรือจะบอกอีกอย่างว่า เขียนจดหมายให้กับญาติของเพื่อนทหารของพวกเรา”
“ทำไม?” ฉินสือโอวถามอย่างแปลกใจ
เบิร์ดที่ค่อนข้างเงียบ ยิ้มอย่างขมขื่น “วันที่ 11 เป็นวันรำลึกถึงผู้เสียสละในสงคราม ตอนนี้ยังจะมีใครจดจำเหล่าทหารที่เสียสละเพื่อประเทศชาติพวกนั้นได้อีกไหม? คงมีเพียงพวกเราเท่านั้นที่จดจำไม่ลืม มีเพียงพวกเราที่คอยปลอบประโลมครอบครัวของพี่น้องของพวกเราเองเท่านั้น”
ได้ยินที่เบิร์ดพูด ฉินสือโอวเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าวันที่ 11 เดือน 11 คือวันรำลึกถึงผู้เสียสละในสงครามของประเทศอังกฤษ วันนี้เป็นวันที่สงครามโลกครั้งที่ 1 สิ้นสุดลง ในตอนนั้นประเทศอังกฤษทั้งประเทศจัดงานรำลึกวีรชนเพื่ออาลัยทหารที่เสียชีวิตไป หลังจากนั้นผ่านการพัฒนาของสงครามโลกครั้งที่ 2 วันนี้จึงถูกกำหนดให้เป็นวันรำลึกบรรดาเหล่าทหารที่เสียสละเพื่อประเทศชาติในสงครามที่ผ่านมา
วันหยุดนี้เป็นวันรำลึกที่มีเพียงประเทศอังกฤษ แต่ว่าในทางทฤษฎีแล้วแคนาดามีกษัตริย์อังกฤษเป็นพระประมุข ดังนั้นเทศกาลวันหยุดจำนวนมากจึงใกล้เคียงกับของอังกฤษ
สำหรับทหาร ความโศกเศร้าที่ใหญ่ที่สุดไม่ใช่การรบตายบนสนามรบ หากแต่เป็นการที่ไม่มีใครรับรู้เมื่อรบตายไป ด้วยสังคมแบบนี้ในปัจจุบัน ใครยังจดจำเหล่าทหารที่ตายไปจากการต่อสู้กับกลุ่มผู้มีอิทธิพล กลุ่มค้ายาเสพติด และการลักลอบเข้าประเทศกัน?
เบิร์ดพูดถูก มีเพียงทหารอย่างพวกเขาเองเท่านั้นที่ยังจดจำเหล่าพี่น้องที่ตายจากไป มีเพียงพวกเขาเองเท่านั้นที่ไปปลอบประโลมครอบครัวของเหล่าพี่น้องที่ตายจากไป
ฉินสือโอวไม่เหมาะที่จะเข้าไปยุ่งในเรื่องแบบนี้ เขาตบไหล่ทั้งสองเบาๆ เป็นการปลอบประโลม แล้วพูดว่า “อย่างนั้นพวกนายก็ทำต่อเถอะ ฉันไม่มีเรื่องอะไร ถ้าหากต้องการให้ฉันช่วยเหลือ ก็บอกได้เลย”
นีลเซ็นเกาหัวเล็กน้อย พูดอย่างเกรงใจว่า “บอส ที่จริงพวกเรามีเรื่องที่ต้องการให้คุณช่วยนั่นแหละ คือพวกเราขอเบิกเงินเดือนล่วงหน้าหนึ่งเดือนได้ไหมครับ?”
กลัวว่าฉินสือโอวจะเข้าใจผิด เขาจึงรีบเสริมอีกว่า “สถานการณ์ของเพื่อนทหารคนหนึ่งของพวกเราไม่ค่อยสู้ดี…”
“โอเค ไม่จำเป็นต้องอธิบายหรอก ไว้ฉันจะให้วินนี่โอนให้พวกนายนะ” ฉินสือโอวยิ้มตอบ
เขาจ่ายเงินให้กับเหล่าชาวประมงสัปดาห์ละครั้ง จ่ายเงินเดือนทุกวันจันทร์ แต่ว่าพวกนี้ไม่ออมเงินกัน เบิร์ดเองก็เป็นเหมือนกัน พอมีเงินก็ไปใช้จ่ายซื้อความสนุกที่นครเซนต์จอห์น ตอนนี้ไม่มีเงินเหลือแล้ว
แบบนี้ เขาจึงเรียกอีวิลสันไปทำงานด้วยกัน ช่วงนี้ฝ่ายหลังยุ่งอยู่กับการเตรียมอาหารปลากับชาร์คและซีมอนสเตอร์ กระแสลมอาร์กติกกำลังจะลงใต้แล้ว หิมะตกหนัก ถึงเวลานั้นอาหารปลาขนเข้ามาไม่ได้ต้องพึ่งการเตรียมพร้อมในตอนนี้ทั้งสิ้น
การทำฟาร์มปลาทะเลไม่ได้พึ่งพาเพียงแค่สาหร่ายจากธรรมชาติเท่านั้น ยังต้องให้อาหารปลาในฟาร์มปลาเป็นครั้งคราวด้วย
อาหารเหล่านี้ได้เติมแร่ธาตุต่างๆ ตามอัตราส่วน สามารถทำให้ปลาโตได้เร็วยิ่งขึ้น สาหร่ายก็ดูแลในเรื่องการปรับปรุงคุณภาพเนื้อปลา ทำให้พวกมันไม่เพียงแต่โตได้เร็วและยังสวยอีกด้วย
อีวิลสันเข้าไปในห้องเก็บของ ไม่ให้ฉินสือโอวเข้ามายุ่ง ก็ขนของออกมาด้วยตัวเองคนเดียว ที่ควรทิ้งก็ทิ้ง ควรเก็บไว้ก็เก็บไว้ ทำเองทั้งหมด
นี่เป็นเหตุผลที่ทำให้ฉินสือโอวเริ่มไม่อยากใช้งานเขา ไม่ว่างานอะไรเด็กคนนี้ก็ก้มหน้าก้มตาทำคนเดียวทั้งหมด ไม่ให้ฉินสือโอวช่วยเหลือเลย ทำให้เขาทำได้เพียงยืนเล่นมือถืออยู่ตรงนั้นอย่างว่างงานราวกับเจ้านายใจร้ายอย่างนั้น
บิลลี่ทำอะไรรวดเร็วมาก จองตั๋วเครื่องบินบินจากไมอามีมายังนครเซนต์จอห์นตอนเช้ามืด หลังจากที่ถึงสนามเครื่องบินก็รอเครื่องสุญญากาศและชุดอุปกรณ์ต้านอนุมูลอิสระขนส่งมา บ่ายวันที่สอง กลุ่มคนรวมถึงชุดอุปกรณ์ก็มาถึงฟาร์มปลาพร้อมกัน
“นี่จะทำอะไรเหรอ?” พ่อของฉินสือโอวถามในขณะที่มองดูวิศวกรที่เข้าๆ ออก
ฉินสือโอวตอบตามนิสัยขี้เล่นว่า “ทั้งหมดเป็นอุปกรณ์ผลิตอาวุธ ผมจะผลิตปืนยาวและระเบิดต่างๆ ในห้องใต้ดิน”
สีหน้าพ่อของฉินสือโอวซีดไปหมด ถึงตอนนี้ฉินสือโอวเพิ่งนึกถึงความสงสัยของพ่อแม่ในสถานะของตัวเอง จึงรีบอธิบายเพิ่มเติม “พ่อ พ่ออย่าคิดมากเลย นี่เป็นอุปกรณ์ที่ผมใช้วิจัยโบราณคดีและวัฒนธรรม ช่วงนี้ผมกำลังศึกษาส่วนนี้อยู่”
“แกใฝ่เรียนขนาดนี้เลยเหรอ? เป็นไปไม่ได้ นี่ไม่เหมือนสไตล์ของแก” พ่อของฉินสือโอวถามต่อด้วยความสงสัย
ฉินสือโอว “…”
สมกับเป็นพ่อแท้ๆ เข้าใจนิสัยของเขาจริงๆ
อุปกรณ์ถูกติดตั้งอย่างรวดเร็ว หลักๆ คือเครื่องสุญญากาศอาร์กอนขนาดใหญ่ และยังมีตู้ดูดความชื้นชนิดอัตโนมัติขนาดความจุ 1000 ลิตรสองอัน และชิ้นส่วนเสริมและอุปกรณ์ต่างๆ
บิลลี่อธิบายอุปกรณ์ชุดนี้ให้กับฉินสือโอว “ผนังด้านในของอุปกรณ์เคลือบด้วยสารอนุมูลอิสระสองชั้น สามารถตรวจจับอนุมูลอิสระในโบราณวัตถุได้ เป็นอุปกรณ์ระบบเทคโนโลยีชีวจักรกล ใช้ระบบเอนไซม์สารต้านอนุมูลอิสระบีดีเอ็กซ์เสริมความแข็งแรงของโครงสร้างในหลายๆ ส่วน ประสิทธิภาพการปิดผนึกค่อนข้างดีมาก”
“สารเคลือบภายนอกของอุปกรณ์ทั้งหมดต่างเลือกใช้สารเคลือบซีซี 100 ของบริษัทดูปองท์ (DuPont) โพรเซสเซอร์ที่ใช้เป็นเทคโนโลยีที่ทันสมัยที่สุดที่ใช้กันในปัจจุบัน อย่างเช่นการพ่นสีฝุ่นพวกนี้ ดูไปแล้วธรรมดา แต่ในความเป็นจริงแล้วผ่านกระบวนการการอบด้วยความร้อน 18 ขั้นตอน ดังนั้นจึงไม่กลัวโบราณวัตถุที่มีสสารกัดกร่อนบางอย่างติดมาด้วย”
“นี่เป็นเครื่องแบบป้องกันไฟฟ้าสถิต ค่าการต้านทานไฟฟ้าสถิตได้ 106-108 โอห์ม”
“ตัวเครื่องจักรเองก็เป็นตู้นิรภัยตู้หนึ่ง ใช้กระจกนิรภัยความหนาสูง 10 มิลลิเมตร มีการออกแบบระบบล็อกประตูแบบออลอินวัน นอกจากลายนิ้วมือของนายแล้ว คนอื่นอยากจะเอาของที่อยู่ข้างในก็ต้องเอาทีเอ็นทีมาด้วยเท่านั้น”
ฉินสือโอวฟังบิลลี่พูดอธิบายอย่างใจเย็น อีกหน่อยของพวกนี้เขาจะใช้เอง วัตถุโบราณหลายอย่างไม่สามารถให้คนนอกรู้
หลังจากติดตั้งทดสอบอุปกรณ์แล้วไม่มีปัญหา ฉินสือโอวก็นำตราประทับอวี๋เชียนหินเถียนหวางใส่เข้าไป ของสิ่งนี้เขาเก็บซ่อนไว้ในห้องนอนมาตลอด ก็เพราะกลัวว่าหลังมันปรากฏออกมาจะถูกคนไม่ดีบางคนหมายปอง
ว่าก็ว่า มูลค่าของตราประทับเล็กๆ อันนี้สูงมาก ถ้าหากปล่อยในแวดวงคนรวยชาวยุโรปและอเมริกัน มูลค่าคงจะยังสูงกว่าฟาร์มปลาต้าฉินอีก!
ส่งคนงานและวิศวกรกลับไป ฉินสือโอวและบิลลี่ก็เข้าไปเตรียมพร้อมทำงานที่ห้องใต้ดิน
พอเห็นถึงตราประทับอวี๋เชียน บิลลี่สายตาแหลมคมก็เปล่งประกายออกมา ถามอย่างตื่นเต้นว่า “สิ่งนี้ สิ่งนี้…”
“นี่เป็นของห้ามจำหน่าย สมบัติล้ำค่า เข้าใจไหม?” ฉินสือโอวรีบพูดขัดความคิดของเขา
เอกวิชาปริญญาตรีที่บิลลี่เรียนก็คือโบราณคดีและประวัติศาสตร์ มีความรู้ในเรื่องโบราณวัตถุจีนค่อนข้างลึก เขาพลิกตราประทับดูอย่างระมัดระวัง อยู่ก็พูดสำนวนจีนออกมาประโยคหนึ่ง “มีมูลค่ามาก!”
ฉินสือโอวนำกล่องทั้งสามขนย้ายเข้าไปในเครื่องสุญญากาศอาร์กอน บิลลี่เปลี่ยนเบรกล้อด้านล่างเพื่อให้อยู่กับที่ หลังจากชาร์จไฟ ก็เปลี่ยนเป็นล้อต้านไฟฟ้าสถิตจากพื้นดินทันที
…………………………………………………………..