บทที่ 93 เจ้าของฟาร์มปลาที่ใจกว้าง
โดย
Ink Stone_Fantasy
ปลาลิ้นหมาและปูราชินีคือเมนูหลักของวันนี้
ปลาลิ้นหมาสองตัว ฉินสือโอวนำไปทำปลาราดน้ำมันตัวหนึ่ง หลังจากทำความสะอาดปลาแล้วเขาผ่าหลังปลาเป็นบั้งๆแล้วใส่ต้นหอมกับขิงแผ่นเพื่อกำจัดกลิ่นคาว แน่นอน ต้องใส่เหล้าปรุงอาหารและพริกไทยป่นด้วย
ทางนี้หมักปลาไว้ อีกทางก็ใช้หม้อนึ่งต้มน้ำให้เดือด จากนั้นก็วางปลาไว้ในหม้อนึ่ง ใช้ไฟแรงนึ่งไว้สิบนาที จากนั้นก็นำปลาออกมาเทน้ำออกให้หมด แล้วเอาหอมขิงและกระเทียมที่ยัดไว้ก่อนหน้าออกมา นำปลาวางไว้บนจานใหญ่
ขณะที่ปลายังร้อนอยู่ ฉินสือโอวก็นำต้นหอมซอยและผักชีโรยไว้บนตัวปลา จากนั้นก็ใช้ซอสที่ทำจากซีอิ๊ว น้ำส้มสายชู น้ำมันหอยและซอสถั่วเหลืองสำหรับนึ่งปลาเทลงบนตัวปลา เท่านี้อาหารจานนี้ก็พร้อมเสิร์ฟแล้ว
ปลาลิ้นหมาราดน้ำมันจานนี้ เรียกได้อีกอย่างว่าปลาลิ้นหมานึ่ง เพราะเป็นวิธีที่นิยมใช้กันมากที่สุด เนื่องจากเนื้อปลาของปลาประเภทนี้สดใหม่เป็นพิเศษ การนึ่งเป็นวิธีที่จะรักษารสชาติที่สดใหม่ของเนื้อปลาได้ดีที่สุด การราดน้ำมันจะเป็นการเพิ่มความหอม เพียงแค่นี้ก็จะได้เมนูปลาที่รสชาติยอดเยี่ยมออกมาแล้ว
อีกตัวหนึ่งนำไปทำปลาเผา ก่อนหน้าที่จะนำมาเผานั้น ต้องทาน้ำมันมะกอกบนตัวปลาก่อน ทำแบบนี้จะสามารถล็อกน้ำในเนื้อปลาไว้ได้ ระหว่างเผาก็ต้องทางน้ำมันบนตัวปลาเรื่อยๆ แบบนี้สุดท้ายเมื่อเผาออกมาเนื้อปลาก็จะมีสีขาวเหมือนหิมะอีกด้วย
ชาร์คคือนักเผาปลามือฉมัง ปลาลิ้นหมาในมือเขาถูกพลิกไปมาอย่างรวดเร็ว สุดท้ายเมื่อวางอยู่บนโต๊ะ ใช้มีดผ่าออกเนื้อปลาที่ได้นั้นทั้งขาวทั้งนุ่มเหมือนเต้าหู้ตั้งแต่ข้างในไปข้างนอกเลย
“ฝีมือดีมาก เพื่อนฝูง!” วิลและชาร์คปรบมือชื่นชม
การก่อสร้างท่าเรือถือเป็นงานใหญ่ วิลพาคนงานมาด้วย รวมๆแล้วมีถึงหกสิบคน ฉินสือโอวให้พวกเขาอยู่ต่อทั้งหมด แต่ว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะให้มีอาหารเหมือนโต๊ะของเขาทุกโต๊ะ
เขาจึงสั่งอาหารจากร้านคุณลุงฮิคสัน ตาแก่คนนั้นช่วยงานเขาจนยุ่งตลอดช่วงค่ำ บนชายหาดตั้งโต๊ะทั้งหมดหกโต๊ะ มีเนื้อย่างชิ้นโต เบียร์ขวดใหญ่ พวกคนงานดื่มด่ำกับเบียร์เย็นชื่นใจและอาหารทะเลรสเลิศพร้อมกับลมทะเลที่พัดโชยมา สุขกายสบายใจจนหาที่เปรียบมิได้
ถึงแม้จะมีปลาลิ้นหมาเพียงสองตัว แต่ว่าปูราชินีนั้นมีจำนวนเพียงพอ ปูตัวละสิบกว่าชั่ง(ห้ากิโลกรัมกว่า)วางอยู่โต๊ะละตัวทุกโต๊ะ พอปูนึ่งสีแดงฉานเสิร์ฟขึ้นโต๊ะเท่านั้น ก็มีเสียงโห่ร้องดีใจขึ้นมาทันที
ปูราชินีไม่ใช่ของที่มีขายกันตามข้างทาง เพียงฟังชื่อก็รู้แล้วว่าราคาไม่ถูกแน่นอน ปูราชินีขนาดตัวละสิบกว่าชั่ง(ห้ากิโลกรัม)นั้นราคาอย่างน้อยก็ต้องร้อยกว่าถึงร้อยห้าสิบเหรียญ
สำหรับปลาลิ้นหมา ราคาจะยิ่งสูงกว่า ปลาตัวใหญ่แบบนี้แม้แต่ในตลาดขายอาหารทะเลก็ขายกันอยู่ที่ชั่ง(ห้าร้อยกรัม)ละสามสิบดอลลาร์แคนาดา
โต๊ะของฉินสือโอวมีเขา สามผู้ช่วยมือดีของเขา และเออร์บักร่วมด้วย จากนั้นก็มีวิลและหัวหน้างานก่อสร้างอีกห้าคน แน่นอน ฉงต้า หู่จือ เป้าจือต่างก็นั่งอยู่ข้างฉินสือโอว ท่าทางเรียบร้อย อย่างกับเด็กสามคน
นอกจากฉินสือโอวกับเออร์บักแล้ว ที่เหลือต่างก็มีแก้วเบียร์เย็นกันคนละแก้ว ฮิวจ์ส่งถังเบียร์มาให้อีกสิบถัง นี่เท่ากับว่ามีเบียร์ถึงห้าร้อยชั่ง(สองร้อยห้าสิบกิโลกรัม)เลยทีเดียว
ใกล้จะได้เวลาอาหารแล้ว วิลยืนขึ้นมาตะโกนพูดว่า “พี่น้องทั้งหลาย เงียบกันหน่อย ให้ฉินกล่าวอะไรกับเราสักสองสามคำ! พวกเราต้องขอบคุณเขา เขาให้งานชิ้นใหญ่กับเรา แล้วยังเลี้ยงอาหารทะเลมื้อใหญ่ให้เราได้ลิ้มรสอีก!”
“ฉิน ขอบคุณครับ!” เหล่าคนงานพูดออกมาอย่างจริงใจ การก่อสร้างท่าเรือต้องใช้เวลาอย่างน้อยหนึ่งเดือน เท่ากับว่าเดือนนี้พวกเขาสามารถรับเงินเดือนเต็มเดือนกับโบนัสแล้ว ในช่วงที่เศรษฐกิจแคนาดาตกต่ำ นี่ถือว่าไม่ใช่เรื่องง่ายเลย
ฉินสือโอวยกแก้วเหล้าลุกขึ้นยืน ทำท่าคารวะเหล้าไปรอบด้าน จากนั้นพูดเสียงดังว่า “สิ่งที่ผมอยากจะพูดก็คือ เพื่อนฝูง เริ่มกินได้! เพื่อนฝูงทั้งหลาย เริ่มกิน เริ่มดื่ม! กินอย่างมีความสุข ดื่มอย่างมีความสุข!”
เหล่าคนงานหัวเราะขึ้นมา พูดพร้อมกันว่า “ใช่ กินอย่างมีความสุข ดื่มอย่างมีความสุข!”
หลังจากนั่งลง ฉินสือโอวลองฉีกเนื้อปลาลิ้นหมาย่างมาชิมก่อนชิ้นหนึ่ง เขาเคยได้ยินกิตติศัพท์ของปลาชนิดนี้ตั้งแต่อยู่ในจีนแล้ว ในจีนต่างเรียกมันว่าปลาขุมทรัพย์ เพราะราคาแพงหูฉี่ เขาเพียงแค่เคยได้ยินแต่ไม่เคยได้ลอง ในที่สุดตอนนี้ก็ได้ลองแล้ว
ไม่เสียแรงที่ได้ชื่อว่า’ปลาตัวแบนที่อร่อยที่สุด’ ปลาลิ้นหมาเผาตัวนี้ไม่ทำให้ผิดหวัง เพียงได้กัดชิมเนื้อปลา ก็มีรสชาติที่หอมหวานของน้ำจากเนื้อปลาทะลักออกมา รสชาติที่หอมหวานเฉพาะตัวของอาหารทะเลระเบิดออกในปาก เพิ่มความอยากอาหารของคนขึ้นมาได้ในพริบตา
“ผมจะลองชิมปลาค็อดของฟาร์มปลาเราดู” ชาร์คพูดพร้อมหัวเราะ เขาใช้ช้อนส้อมผ่าออก จากนั้นนำเขาปากเคี้ยวสองสามที สักพักก็เบิกตาโต ยังไม่ทันได้กลืนเนื้อปลาลงไป เขาก็พูดกับฉินสือโอวว่า “บอส รีบชิมเร็ว พระเจ้า ผมยังไม่เคยกินปลาค็อดที่อร่อยขนาดนี้มาก่อน!”
ฉินสือโอวนึกว่าเขาหมายถึงว่าปลาจากฟาร์มปลาของตัวเองยังไงก็อร่อย จึงตัดมาชิ้นหนึ่งนำเข้าปาก พยักหน้าแล้วพูดว่า “อร่อยจริงๆด้วย….”
ขณะพูดอยู่ไปด้วยเคี้ยวเนื้อปลาไปด้วย ทันใดนั้นฉินสือโอวรุ้สึกถึงความแตกต่าง ตั้งแต่มาถึงเกาะแฟร์เวลเขากินปลาค็อดไปก็ไม่น้อย เนื้อปลาของปลาค็อดความจริงจะค่อนข้างฝาด นี่คือจุดด้อยของปลาตัวใหญ่ทั้งหลาย
ถ้าหากว่าปลาตัวใหญ่ก็สามารถเนื้อนุ่มเหมือนเต้าหู้แล้วล่ะก็ งั้นคงขายราคานี้ไม่ได้แล้ว ทำไมปลาทูน่าครีบน้ำเงินเหนือถึงขายได้ราคากิโลกรัมละหนึ่งพันดอลลาร์สหรัฐ? ก็เพราะว่าเนื้อของมันนุ่มที่สุดไม่ใช่เหรอ?
แต่ตอนนี้ฉินสือโอวที่กำลังกินเนื้อปลาค็อด เขารู้สึกว่าเนื้อปลานี้ทั้งอร่อยทั้งนุ่มจริงๆ เพียงเคี้ยวเบาๆไม่กี่ทีเนื้อปลาก็เหนียวแล้ว ทั้งยังรสชาติหอม ไม่มีกลิ่นคาวปลา
อีกอย่าง เนื้อปลานี้ยังเก็บรสชาติได้ง่ายอีก เมนูนี้คือปลาค็อดทอด หลังทอดได้บีบน้ำมะนาวลงไปนิดหน่อย กลายเป็นน้ำมะนาวนั้นได้เข้าไปถึงชั้นในของเนื้อปลาได้ ช่างน่ามหัศจรรย์จริงๆ
“ทำไมถึงเป็นแบบนี้ได้?” ฉินสือโอวถามพลางขมวดคิ้ว เขาเดาสาเหตุได้แล้ว ก็คือหลังปลาค็อดพวกนี้ได้รับพลังโพไซดอน พลังได้เปลี่ยนให้เนื้อปลาเนียนนุ่มขึ้น เท่ากับว่าปลาตัวนี้ได้กลายพันธุ์ไปแล้ว
ซีมอนสเตอร์ เออร์บักและนีลเซ็นเห็นว่าท่าทางของทั้งสองคนไม่เหมือนแกล้งทำ ต่างก็ทยอยยื่นช้อนส้อมไปที่เมนูที่มีปลาค็อดอยู่ตรงหน้าตัวเอง
ไม่ว่าจะเป็นปลาค็อดย่าง นึ่งหรือตุ๋น หลังทั้งสามคนได้ลองแล้วต่างก็มีสีหน้าแสดงออกถึงความแปลกใจอย่างคาดไม่ถึง
“ผมไม่เคยกินปลาค็อดที่อร่อยขนาดนี้มาก่อนเลย เพื่อนฝูง ไม่เคยเลย!” นีลเซ็นพูดด้วยน้ำเสียงเหลือเชื่อ
ซีมอนสเตอร์พยักหน้ารัวๆ เออร์บักกลับเหมือนกำลังตกอยู่ในช่วงหวนนึกความทรงจำเก่าๆ จากนั้นเขาปรายตามองไปยังฉินสือโอวด้วยสายตาที่มีความหมายลึกซึ้ง “นี่อาจจะเกี่ยวกับฝีมือของคนทำอาหาร เมื่อก่อนผมเคยกินปลาค็อดฝีมือคุณฉินหงเต๋อ ก็อร่อยเลิศรสแบบนี้!”
เขากำลังบอกฉินสือโอว ว่าเมื่อก่อนตอนคุณปู่ของเขาดูแลฟาร์มปลา ปลาค็อดก็มีรสชาติแบบนี้เหมือนกัน
แต่ว่า เห็นได้ชัดว่าตาแก่คงไม่ได้นำปลากลายพันธุ์นี้ออกวางตลาด นี่คือลักษณะนิสัยของคนจีนรุ่นก่อน มีของดีต้องเก็บไว้กับตัว ห้ามให้คนอื่นรู้เด็ดขาด
วิลที่หลังจากไปลิ้มรสแล้วก็ยกนิ้วโป้งรัวๆ ชื่นชมฉินสือโอวว่า “ฉิน ผมกล้าพนันเลยว่า ถ้าคุณไม่ใช่เจ้าของฟาร์มปลาแต่ไปเปิดร้านอาหารแทน งั้นร้านอาหารของคุณต้องเป็นร้านที่ดีที่สุดในนิวฟันแลนด์แน่นอน! ลุกค้าคุณคงแน่นทะลักจนร้านคุณพังแน่นอน!”
ฉินสือโอวหัวเราะอย่างเจียมตัว แล้วเก็บความลับไว้กับตัวเลียนแบบคุณปู่ของเขา จากนั้นก็ดูแลทุกคนต่อ “กินๆๆ ดื่มๆๆ ไม่ต้องสนว่าอร่อยหรือไม่อร่อย ขอแค่ทุกคนชอบก็พอ กินให้เต็มที่เลย!”
แม้ปากจะพูดไปอย่างนั้น แต่ฉินสือโอวเริ่มคิด ถ้าปลาค็อดนี้กลายพันธุ์แล้ว รสชาติจะอร่อยขนาดนี้ งั้นคงไม่สามารถเอามาขายเหมือนปลาทั่วไปได้
อีกอย่าง ปลาในฟาร์มปลาส่วนมากต่างก็ได้รับพลังจากโพไซดอนทั้งนั้น ต่างกันที่ได้รับมากน้อยแค่นั้น ดูท่าว่าปลาค็อดที่มาจากฟาร์มปลาของเขาคงจะเนื้อนุ่มอร่อยกว่าตัวที่มาจากฟาร์มปลาอื่น อย่างนั้นเขาน่าจะทำการเสนอสินค้า ติดต่อไปยังภัตตาคารชื่อดังของทั้งยุโรป อเมริกา ญี่ปุ่น เกาหลีและจีนเพื่อเสนอสินค้าของเขา
ฉินสือโอวแบ่งหัวปลาค็อดสองตัวนั้นให้ฉงต้าหนึ่งหัว อีกหัวแบ่งครึ่งให้หู่จือกับเป้าจือ
ฉงต้าที่หยิบหัวปลามาอ้าปากกว้างและเริ่มแทะ ‘งั่มงั่ม’ มันไม่กลัวก้างปลาทิ่มปากด้วยซ้ำ แน่นอน ผนังปากของหมีนั้นหนามาก แม้จะกินดิบๆ ก็ไม่ต้องกลัวก้างปลาจะทิ่มโดน
หู่จือกับเป้าจือกินอย่างระมัดระวัง ถึงแม้ว่าหัวปลาค็อดนั้นจะอร่อยมากจนหาที่เปรียบไม่ได้ แต่เจ้าสองตัวนี้ก็ยังค่อยๆแทะทีละคำ เมื่อก่อนพวกมันเคยก้างติดคอมาแล้ว เมื่อได้รับบทเรียนแล้วจึงทำให้พวกมันมีประสบการณ์
พระอาทิตย์กำลังตกดินแล้ว ผืนน้ำของฟาร์มปลาถูกเปลี่ยนให้เป็นสีแดงอมส้ม ฉินสือโอวเริ่มเมามองไปยังน่านน้ำที่เงียบสงบ ในใจสงบเป็นพิเศษ เหมือนว่าจิตวิญญาณได้รับการชำระล้างแล้ว
วิลนั่งอยู่ข้างๆพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอิจฉาว่า “ฉิน ที่ที่คุณอยู่เหมือนกับสวนเอเดนอย่างไงอย่างงั้น คุณและเพื่อนๆของคุณต่างก็ไม่สนใจเรื่องวุ่นวายภายนอก ไม่ต้องกังวลเรื่องราคาขึ้นลงของค่าที่ ไม่ต้องกังวลว่าพรุ่งนี้ราคาสินค้าจะเปลี่ยนแปลงหรือเปล่า ชีวิตแบบนี้ช่างน่าอิจฉาจริงๆ”
ฉินสือโอวพูดพร้อมหัวเราะว่า “ใช่ ผมรู้สึกพอใจมากกับชีวิตในตอนนี้ เมื่อก่อนตอนผมอยู่ที่จีน เพื่อที่จะมีชีวิตรอดต้องไปเบียดกันบนรถประจำทาง ต้องรีบไปหมดแม้กระทั่งตอนกินข้าวกับตอนนอน ตอนนั้นชีวิตก็เหมือนสู้รบ ใช้ชีวิตก็เพียงเพื่อให้มีชีวิตรอด ไม่มีความสุขเลยสักนิด”
พูดจบ เขาก็ลุกขึ้นมาใช้โทรศัพท์ถ่ายรูปแล้วโพสต์ลงหน้าไทม์ไลน์QQ จากนั้นเขียนคำพูดกำกับไว้ประโยคหนึ่งว่า ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เมื่อหันหน้าเข้าทะเล จะมีความสุขดั่งดอกไม้บานในฤดูใบไม้ผลิ!
…………………………………
