ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 405 เปลี่ยนเหยื่อ

นึกว่าจะช้าไป แต่ก็เร็วกว่าที่คิด พอเห็นปลาซ่งตัวอ้วนโผล่หัวออกมา ชาร์คก็สะบัดแขนแทงฉมวกออกไป
‘ฉึบ’ ฉมวกแหลมคมทิ่มลงไปกลางหัวของปลาซ่งพอดี เพียงครู่เดียวก็ทะลุลงไปกว่ายี่สิบเซนติเมตร ปลาซ่งตัวนั้นดิ้นรนด้วยความเจ็บปวดมันอยากจะดำลงไปในน้ำ แต่ปรากฏว่าแขนทั้งสองข้างของชาร์คก็จับด้ามฉมวกเอาไว้ แล้วดึงมันขึ้นมาข้างบนอย่างแรง ใช้กำลังของกล้ามเนื้อยกมันขึ้นมาไว้บนฝั่ง
ทางฝั่งฉินสือโอวกำลังตกปลาอยู่ พอมองเห็นปลาซ่งที่กำลังกระโดดดีดตัวอยู่บนฝั่ง เขาก็พูดขึ้นมาอย่างเซ็งๆ ว่า “ฉันมัวตกปลาอยู่ทำไมกันล่ะเนี่ย พวกเราใช้ฉมวกตกปลาก็จับได้แล้วไม่ใช่เหรอ?”
ชาร์คเหยียบปลาซ่งเอาไว้แล้วดึงฉมวกออกมา เขาพูดพร้อมรอยยิ้มว่า “ไม่เหมือนกันสักหน่อย ปลาที่ใช้ฉมวกแทงขึ้นมาได้ก็มีแต่ปลาคาร์ฟเอเชียเท่านั้นแหละครับ แต่ถ้าคุณใช้เบ็ดก็จะตกปลาดีๆ ขึ้นมาได้”
เดิมทีหู่จือกับเป้าจือนั่งอยู่ข้างๆ เขาเฉยๆ แต่พอมองเห็นปลาซ่งกำลังดีดด้วยความดิ้นรนอยู่บนพื้นน้ำแข็งพวกมันก็รีบเขาไปแหย่ แค่ครู่เดียวก็แกล้งจนปลาซ่งตัวนั้นตาย
ซีมอนสเตอร์ขึ้นฝั่งไปตั้งเตาย่าง เขานำปลาซ่งมาสับหัวกับหางทิ้ง ต่อจากนั้นก็ตัดแบ่งออกเป็นชิ้นใหญ่ๆ หลายชิ้น แล้วนำเนื้อปลาไปแช่แข็งไว้ในหิมะ ใช้เวลาไม่กี่นาทีเนื้อปลานุ่มๆ ก็ถูกแช่เย็นจนแข็งขึ้นมา คราวนี้ซีมอนสเตอร์จึงใช้มีดหั่นเนื้อปลาให้เป็นแผ่นหนาๆ ประมาณหนึ่งนิ้ว จากนั้นก็นำไปวางไว้บนแล้วเตาย่างด้วยไฟ
ฉินสือโอวนั่งอยู่ข้างๆ รูน้ำแข็งได้พักใหญ่แล้ว แต่กลับตกปลาไม่ได้เลยสักตัว เขาถูจมูกแล้วดึงตะขอปลาขึ้นมาดู แม่เอ็ง กระทั่งเหยื่อล่อปลาก็ยังสภาพดีไม่เหยื่อถูกแตะเลยสักนิด หรือว่าปลาในทะเลสาบแห่งนี้จะเปลี่ยนรสชาติอาหารที่ชอบแล้ว?
ชาร์คเห็นเขาสับสน จึงอธิบายให้เขาฟังว่า “พวกเรารีบมาที่นี่ไปหน่อย เหยื่อตกปลาก็มีแต่เนื้อกระป๋องธรรมดา มีแรงดึงดูดไม่มากพอสำหรับปลา ฤดูหนาวอุณหภูมิน้ำในทะเลสาบต่ำ ปลาเผาผลาญอาหารช้า ความต้องการอาหารเลยไม่ได้เด่นชัดขนาดนั้น ดังนั้นถ้าจะตกปลาใต้น้ำแข็ง ก็ต้องใช้ความอดทน”
ตอนนี้ฉินสือโอวไม่มีอะไรทำ ที่เขามีอยู่ก็คือเงินกับความอดทน เขาหย่อนเอ็นตกปลาห้าเส้นไว้ตรงขอบปากรูบนพื้นน้ำแข็ง ทุกเส้นใช้เหยื่อตกปลาที่แตกต่างกัน มีทั้งขนมปัง ไส้กรอก เนื้อกระป๋อง เขาไม่เชื่อว่าจะไม่มีปลามาติดเบ็ดเลยสักตัว
พอซีมอนสเตอร์ย่างเนื้อปลาซ่งสุกแล้วก็นำมันมาเสิร์ฟให้ฉินสือโอวก่อน เขาแสยะยิ้มแล้วพูดขึ้นมาว่า “ลองชิมดูสิครับ บอส นี่เป็นวิธีย่างปลาแบบใหม่ที่ผมพึ่งคิดค้นขึ้นมา”
เนื้อปลาถูกทาเนยกับน้ำเชื่อมเมเปิลไว้ด้านบน ระดับความร้อนของไฟที่ใช้ย่างปลาก็กำลังดี เนื้อปลาร้อนๆ กลิ่นหอมปะทะจมูก ทานเนื้อปลาร้อนๆ สักชิ้นในวันที่อากาศหนาวขนาดนี้ ไม่ต้องบรรยายเลยว่าจะรู้สึกดีแค่ไหน
ฉินสือโอวกัดชิมไปแล้วหนึ่งคำ กลิ่นคาวของปลาถูกความหวานฉ่ำของเนยกลบได้อย่างดี ทานเข้าไปแล้วให้ความรู้สึกเหมือนกำลังทานนมอัดเม็ด ทั้งยังนุ่มกว่านมอัดเม็ดหลายเท่า ดังนั้นเขาจึงพยักหน้าแล้วพูดขึ้นมาว่า “เยี่ยมมาก เพื่อน ฉันต้องบอกเลยว่า วิธีย่างปลาแบบนี้มันเยี่ยมยอดมากๆ”
ชาร์คที่ยืนถือฉมวกอยู่ข้างๆ ก็หัวเราะเสียงดังขึ้นมาแล้วบอกกับเขาว่า “บอส คุณโดนหลอกแล้วล่ะ ซีมอนสเตอร์ไม่ได้เป็นคนคิดขึ้นมาหรอก นี่เป็นวิธีย่างปลาที่คุณปู่ฮิคสันคิดขึ้นมาเมื่อเดือนก่อน พวกเพื่อนร่วมชาติของคุณก็พากันชอบมันมากๆ”
ซีมอนสเตอร์ก็พูดอย่ากะล่อนปลิ้นปล้อนว่า “ชาร์ค นายเลื่อยขาเก้าอี้ฉันเหรอ? ชั่วจริงๆ! ฉันไม่ได้ลอกสูตรเสียหน่อย ฉันทำมันขึ้นมาใหม่ต่างหาก คุณปู่ฮิคสันใช้ซอสมะเขือเทศกับซอสพริก ส่วนฉันใช้เนย มันไม่เหมือนกัน โอเคไหม?!”
ฉินสือโอวชอบ ซีมอนสเตอร์จึงย่างเพิ่มอีกหลายชิ้น ปลาซ่งตัวนี้ยาวถึงแปดสิบเซนติเมตรกว่าๆ มีเนื้ออยู่เยอะ ซีมอนสเตอร์หาเนื้อส่วนหลังที่ดีที่สุดแล้วย่างเป็นสองชิ้นใหญ่ๆ ฉินสือโอวทานของตัวเองไปด้วยพร้อมกับฉีกให้พวกหู่เป้าฉงกินด้วย พวกเขาพากันกินด้วยความเพลิดเพลิน
ชาร์คโปรยของจำพวกเศษขนมปัง แฮมกระป๋อง กับชีสลงไปในทะเลสาบอย่างต่อเนื่อง พวกปลาคาร์ฟเอเชียจอมตะกละก็มักจะโผล่หัวออกมาหายใจและหาอาหารเพิ่มเป็นประจำ ฝีมือการจับปลาของชาร์คก็แม่นยำนัดต่อนัด ไม่นานก็จับปลามาได้ตั้งเจ็ดแปดตัว
ฉินสือโอวตกปลามาพักใหญ่ๆ ก็ตกได้แค่ปลาไพค์อเมริกาเหนือตัวเดียวเท่านั้น ทำให้เขารู้สึกใจคอแห้งเหี่ยว งั้นก็เลิกตกมันซะเลยแล้วกัน ขึ้นไปย่างปลาเล่นกับซีมอนสเตอร์บนฝั่งดีกว่า
นักท่องเที่ยวหลายคนเห็นพวกเขาจับปลาขึ้นมาได้หลายตัว เลยถามพวกเขาว่าขอซื้อต่อได้ไหม ฉินสือโอวรู้สึกว่าปลาพวกนี้ไม่ได้มีราคาอะไร จึงบอกไปว่า “พวกคุณเลือกได้ตามสบายเลยหนึ่งตัว ไม่เป็นไร ไม่ต้องให้เงินหรอก คนบ้านเดียวกันทั้งนั้น ไม่จำเป็นต้องเกรงใจหรอกครับ”
พอได้ยินเขาพูดอย่างนี้ บรรดานักท่องเที่ยวก็รู้สึกตื่นเต้นดีใจขึ้นมาทันที พวกเขาเลือกปลาคาร์ฟที่มีเกล็ดสีเหลืองอร่ามไปหนึ่งตัว แล้วถ่ายรูปกับมันก่อนเป็นอันดับแรก หลังจากนั้นก็ขนเตาย่างที่เช่ามาจากในเมืองออกมา เตรียมตัวย่างปลาทานบ้าง
เนื่องจากก่อนหน้านี้เขาตกปลาไม่ได้เลย ฉินสือโอวจึงเริ่มหมดความสนใจ พอเริ่มเข้าสู่ช่วงบ่ายเขาก็อยากกลับแล้ว
ชาร์คเห็นว่าข้อเสนอของตัวเองไม่ได้ทำให้บอสเที่ยวเล่นได้อย่างสนุกสนาน จึงทำให้เขารู้สึกเหมือนว่าความสามารถของตัวเองถูกท้าทาย จึงพูดขึ้นมาว่า “บอส พวกเรากลับไปหาเหยื่อตกปลาดีๆ ไหมครับ หลักๆ แล้วก็เป็นเพราะว่าเหยื่อตกปลาของวันนี้ไม่ดีเท่าไร ถ้าเปลี่ยนเป็นพวกตัวสงกรานต์ กับตัวทาก การเจาะน้ำแข็งตกปลาก็จะเป็นเรื่องง่ายแล้ว”
ฉินสือโอวไม่มีอะไรให้ทำ ในเมื่อชาร์คพูดมาขนาดนี้แล้ว หลังจากกลับมาถึงฟาร์มปลาฉินสือโอวก็ถือเอาถังเล็กๆ ออกไปหาเหยื่อตกปลา
พอดีกับที่พวกเชอร์ลี่ย์เลิกเรียนกลับมาถึงแล้ว พอมองเห็นฉินสือโอวถือถังเล็กๆ อยู่เลยถามว่าเขากำลังทำอะไร ฉินสือโอวบอกว่าเขากำลังจะไปหาเหยื่อตกปลา หลังจากนั้นก็จะไปตกปลาที่ทะเลสาบ พอได้ยินว่าจะไปหาเหยื่อตกปลา พวกเด็กๆ ก็เริ่มรู้สึกสนใจขึ้นมา จากนั้นก็พากันไปเปลี่ยนเสื้อผ้าพร้อมกับส่งเสียงดังเจี๊ยวจ๊าวอยากจะตามไปกับเขา
หลัวปอที่กำลังนอนขดตัวอยู่บนโซฟาถูกเสียงโหวกเหวกโวยวายปลุกจนตื่นขึ้นมา มันลุกขึ้นมาด้วยท่าทางสง่างาม แหงนหน้าหอนออกมาสองครั้ง มันจงใจทำตาให้โตขึ้นมาอีกนิด เพื่อแสดงท่าทางเหมือนว่าราชาหมาป่าอย่างมันโมโหแล้ว พวกแกลองคิดเอาเองแล้วกันว่าจะทำยังไง
วินนี่อาบน้ำให้หลัวปอทุกวัน ฉินสือโอวจึงฉวยโอกาสในตอนนี้เพิ่มพลังของจิตสำนึกแห่งโพไซดอนให้มันเล็กน้อย ดังนั้นอย่าคิดแต่ว่าหลัวปอมาอยู่ที่ฟาร์มปลาได้แค่ไม่กี่วัน แท้จริงแล้วมันมีสภาพร่างกายที่แข็งแรงมากๆ เวลาส่งเสียงคำรามก็เปล่งเสียงได้เต็มพลัง
ทว่าก็ไม่ได้มีใครสนใจมันสักคน พวกเด็กๆ ตามหลังฉินสือโอวไป พวกเขาวิ่งไปทางชายหาดอย่างร่าเริง
ปลาน้ำจืดกับปลาทะเลมีนิสัยที่ไม่เหมือนกันอยู่หลายอย่าง แต่ก็มีส่วนที่เหมือนกันอยู่ค่อนข้างมาก อย่างเช่นลักษณะการกินอาหารของปลาใหญ่ พวกมันจะสนใจเหยื่อที่เป็นเนื้อสัตว์มากกว่า
ที่จีนจะนิยมใช้ไส้เดือนเป็นเหยื่อตกปลา แต่งานอดิเรกของนักตกปลาที่แคนาดาจะค่อนข้างแปลก พวกเขาชอบใช้หนอนอีกทั้งยังได้ผลลัพธ์ที่ดีมากอีกด้วย
ครั้งนี้สิ่งที่ฉินสือโอวต้องการไม่ใช่ไส้เดือนกับหนอน หาของพวกนี้ในฤดูหนาวได้ยากเกินไป จุดมุ่งหมายของเขาจึงเป็นตัวสงกรานต์กับตัวทาก
ตัวสงกรานต์เป็นเหยื่อตกปลาในแม่น้ำที่แพร่หลายที่สุด มีแรงดึงดูดต่อปลากะพง กับปลาดุกน้ำจืดเป็นอย่างมาก ช่วงบ่ายของฤดูหนาวเป็นเวลาที่ดีที่สุดสำหรับการจับตัวสงกรานต์
ในช่วงฤดูหนาวมีอากาศหนาวเย็น ตัวสงกรานต์กลัวอุณหภูมิที่มีความหนาวเย็น พอถึงช่วงบ่ายพวกมันจะปีนออกมาจากรูเพื่ออาบแสงแดดและรับเอาอุณหภูมิด้านนอก พอถึงช่วงพลบค่ำซึ่งเป็นตอนที่อุณหภูมิบนหาดทรายลดต่ำลง พวกมันก็มุดกลับลงไปในรู
ฉินสือโอวและคนอื่นๆ สวมรองเท้าบูตเดินอยู่ริมทะเล แค่ครู่เดียวก็หาร่องรอยของตัวสงกรานต์เจอ
ชาร์คนำทรายชื้นๆ กับเศษใบผักที่เปื่อยแล้วลงไปในถัง ทั้งยังใช้ผ้าป่านคลุมถังไว้อีกชั้น เขาพูดขึ้นมาว่า “โอเค แบบนี้ตัวสงกรานต์ก็จะไม่ตายง่ายๆ แล้ว ขอแค่เปลี่ยนใบผักได้ทันเวลา พวกมันจะสามารถอยู่ได้เป็นเดือนจนเกือบสองเดือนเลยล่ะ”
ฉินสือโอวจับตัวสงกรานต์ไปได้สักพัก เห็นว่าเด็กๆ ทั้งสี่คนเอาการเอางานขนาดนั้น เขาเลยแอบอู้เองซะเลย เขากับชาร์คพากันวางพืชคลุมดินจำพวกใบผักกาดหอม หญ้าซอฟท์รัช กับหญ้าเจ้าชู้โกโบไว้ใกล้ๆ กับโขดหินริมทะเล
นี่คือของที่ใช้เพื่อดึงดูดตัวทาก สัตว์ตัวเล็กๆ พวกนี้เป็นเหยื่อล่อปลาออร์ฟีสีทองได้อย่างดี เพียงแค่หย่อนตะขอลงไป ตัวทากเพียงแค่ตัวเดียวก็สามารถดึงดูดปลาออร์ฟีสีทองมาได้แล้วหนึ่งตัว
แต่ถ้าเทียบกันกับตัวสงกรานต์ที่โง่เซ่อแล้ว ตัวทากก็ไม่ได้จับได้ง่ายนัก ตอนกลางคืนพวกมันจะปีนขึ้นมาบนชายหาด หลังจากนั้นก่อนที่ฟ้าจะสว่างพวกมันก็จะมุดกลับลงไปในน้ำ พวกมันไม่ชอบแสง ดังนั้นถ้าจะจับพวกมันก็จะต้องใช้ผักกับหญ้ามาล่อ
……………………………………………………………………