ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 426 ราชาแห่งท้องฟ้าท่ามกลางพายุ

ผู้คนบนเรือจับจ้องไปยังเรือโดยสารที่ค่อยๆ จมลง ทุกคนต่างก็ยกมือขึ้นมาพนมบนอกพร้อมๆ กัน
ฉินสือโอวเองก็พนมมือขึ้น เพื่อสวดภาวนาให้กับวิญญาณของกัปตันและต้นหนเรือ ในสถานการณ์เช่นนี้ไม่มีใครสามารถหนีรอดจากเรือที่พลิกคว่ำอยู่ออกมาได้ แม้จะเป็นฉินสือโอวที่มีหัวใจโพไซดอนก็ไม่สามารถทำได้เช่นกัน!
ใบหน้าของชายหนุ่มที่ถือแท่งไฟก็เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง เขาพูดพึมพำว่า “จบสิ้นแล้ว จบสิ้นทั้งหมด!”
ฉินสือโอวดันชายหนุ่มคนนั้นออก เขาตะโกนพูดกับชาร์คที่กำลังมองไปรอบๆ ห้องขับเรือว่า “ออกเรือ! เร็ว!”
บูลรู้ว่าฉินสือโอวค่อนข้างหลงทิศ เขาจึงกระตุ้นกลุ่มคนที่อยู่บนเรือ ด้วยการตะโกนขึ้นมาว่า “มีใครรู้บ้างว่าท่าเรือบาสก์อยู่ที่ไหน?! มีใครรู้ทิศทางบ้าง?!”
ในตอนนี้ทุกๆ คนต่างก็มึนงงสับสนทิศทาง กับคนเหล่านี้ที่กว่าจะรอดตาย พวกเขาทำใจให้สงบได้ก็ถือว่าดีเท่าไรแล้ว ท่ามกลางพายุฝนที่โหมกระหน่ำกับคลื่นที่ซัดสาดใครจะแยกทิศทางได้กันล่ะ?
ฉินสือโอววิ่งกลับไปที่หัวเรือแล้วใช้จิตสำนึกแห่งโพไซดอนกดคลื่นทะเลคลั่งที่ยิ่งบ้าคลั่งขึ้นเรื่อยๆ ไว้ พลังของจิตสำนึกแห่งโพไซดอนไหลออกจากตัวของเขาเหมือนกับสายน้ำ เหยียบกดฟองคลื่นที่หมุนวนขึ้นมาครั้งแล้วครั้งเล่าเอาไว้
นิมิตส์บินวนอยู่กับเรือประมง เมื่อเห็นว่าเรือฮาวิซทกำลังหมุนไปอย่างไร้ทิศทางท่ามกลางพายุคลื่น มันก็สะบัดปีกทั้งสองข้างอย่างรุนแรงและรวดเร็ว ตัดสินใจบินเข้าไปปะทะกับลมพายุบินขึ้นไปสู่ที่สูงไกลลิบลิ่ว!
เรือประมงขับฝ่าคลื่นทะเลไปด้วยความยากลำบาก ผ่านความทรมานกับเวลาไม่กี่นาทีที่ดูยาวนานเหมือนศตวรรษ เสียงใสของนกก็ดังทะลุคลื่นลมมากระทบเข้ากับหูของฉินสือโอว นิมิตส์บินฝ่าคลื่นลมเข้ามาตรงๆ บินวนอยู่บนศีรษะของฉินสือโอวอยู่สองรอบ จากนั้นก็สะบัดปีกอย่างสุดแรง แล้วบินพุ่งไปยังทิศทางหนึ่ง
มองเห็นนิมิตส์บินทวนลมด้วยท่าทางองอาจสง่างาม ฉินสือโอวก็รู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก เขาเข้าใจความหมายของนิมิตส์ นกโจรสลัดตัวโตจะนำทางให้เขา!
ถึงแม้ว่านกโจรสลัดจะมีสมญานามว่าเป็นราชาแห่งท้องฟ้า สามารถบินอยู่ในพายุระดับเก้าได้ แต่การบินของพวกมัน คือการบินร่อนไปตามทิศทางลม ไม่ใช่การต่อสู้กับพายุ
ทว่าตอนนี้ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว นิมิตส์จึงต้องปะทะกับพายุ! มันเลือกที่จะนำทางให้เรือประมง ดังนั้นจึงไม่สามารถบินตามทิศทางลม แต่ต้องบินไปตามทิศทางที่ถูกต้องเท่านั้น ไม่ว่าจะเป็นการบินตามลมหรือทวนลม ก็ต้องผ่านไปให้ได้!
“ตามนกโจรสลัดไป!” ผู้รอดชีวิตหลายคนที่เบียดกันอยู่ในห้องขับเรือตะโกนเสียงดัง พวกเขามองเห็นนกยักษ์ที่กำลังบินร่อนอย่างกล้าหาญอยู่ด้านหน้าเรือ
เรือฮาวิซทลำเล็กเกินไป เดิมทีที่ว่างในเคบินก็มีไว้สำหรับคนสิบคนเท่านั้น ตอนนี้มีคนอยู่มากกว่าหนึ่งร้อยคน ย่อมเบียดกันไม่พออยู่แล้ว ดังนั้นจึงทำได้แค่ยัดคนเข้าไปในที่ที่สามารถหลบฝนได้ ในห้องขับเรือก็มีคนเบียดกันอยู่หลายคนแล้ว
ตามร่องรอยของนิมิตส์ ในตอนนี้ฉินสือโอวกลายเป็นเทพโพไซดอนจริงๆ แล้ว จุดที่แขนของเขาชี้นำออกไป ต่อให้มีคลื่นก็เป็นเพียงคลื่นลูกที่ต่ำที่สุด
เมื่อเห็นว่าในมหาสมุทรเต็มไปด้วยคลื่นยักษ์ที่ทำให้ผู้คนตกใจกลัว นกโจรสลัดตัวใหญ่ก็บินว่อนไปมาท่ามกลางคลื่นลมอย่างไม่ย่อท้อ อีกทั้งเรือประมงลำเล็กก็แล่นผ่านคลื่นยักษ์แต่ละลูกไปอย่างง่ายดาย เส้นทางดูน่ากลัวหากแต่ว่าไร้ภัยอันตราย!
ไม่รู้ว่าขับมานานแค่ไหนหรือไกลเท่าไรแล้ว หลังจากที่คลื่นยักษ์ลูกหนึ่งม้วนต่ำลงไป ทันใดนั้นฉินสือโอวก็มองเห็นแสงสว่างขึ้นมาทันที!
อยู่ๆ ก็เห็นแสงสว่างท่ามกลางมหาสมุทรที่มืดมิด ฉินสือโอวก็ถึงกับชะงักงันทันที หลังจากนั้นก็ยื่นมือมาปาดน้ำทะเลบนใบหน้าของตัวเอง แล้วมองไปยังด้านหน้าด้วยความตื่นเต้นดีใจ นั่นคือแสงไฟจากหอประภาคาร!
แสงไฟจากหอประภาคารไม่ได้ส่องสว่างขนาดนั้น นี่แปลว่าเรือประมงยังคงอยู่ไกลจากฝั่ง แต่แสงไฟพวกนี้กลับมีแรงส่องทะลุได้อย่างเต็มเหนี่ยว ดึงดันที่จะส่องแสงสีขาวทองออกมารอบด้านท่ามกลางคลื่นทะเลที่ซัดสาดไปทั่วทุกแห่ง!
เท่านี้ ภารกิจของนิมิตส์กำเสร็จสิ้นแล้ว ในที่สุดมันก็นำพาเรือประมงลำนี้มาสู่สถานที่แห่งความหวังได้แล้ว!
ฉินสือโอวอยากจะเป่าปากเรียกนิมิตส์กลับมา แต่ในตอนนี้เขาใช้พลังของจิตสำนึกแห่งโพไซดอนจนใกล้จะถึงขีดจำกัดแล้ว เขารู้สึกเหนื่อยล้าเหมือนผ่านคืนที่หนักหน่วงมาจนแทบทนไม่ไหว แขนข้างซ้ายที่กอดแคมเรือเอาไว้ก็รู้สึกชาไปหมด เสียงผิวปากที่ส่งออกไปก็เบาจนแทบไม่ได้ยิน ยิ่งถูกเสียงคลื่นทะเลกลบ ก็ยิ่งทำให้ไม่ได้ยินเสียงเลย
นิมิตส์ไม่ได้ยินคำสั่งของเจ้านายที่บอกให้มันบินลงมาพักผ่อน จึงยังคงกางปีกบินฝ่าพายุคลื่นต่อไปอย่างดื้อรั้น!
ระยะห่างนับว่าใกล้พอแล้ว ทันใดนั้นวิทยุสื่อสารในห้องขับเรือก็ส่งเสียงจอแจออกมา “ศูนย์กู้ภัยทางทะเลท่าเรือแชแนล-บาสก์… ซ่าๆ ซ่าๆ โปรดตอบกลับ ซ่าๆ ซ่าๆ ….”
ได้ยินเสียงนี้ คนที่อยู่ในห้องขับเรือก็พากันร้องตะโกนขึ้นมาด้วยความดีใจ ชาร์คร้องตอบวิทยุว่า “พวกเราคือเรือประมงฮาวิซท! พวกเราคือเรือฮาวิซท เรือฮาวิซท! เร็วๆ ๆ ตอนนี้พวกเราอยู่ในอันตรายมากๆ แล้ว! ตำแหน่งของพวกเราอยู่ทางฝั่งทิศตะวันตกของหอประภาคาร…”
หลังจากเงียบไปพักหนึ่งเสียงทุ้มนิ่งเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นมา “รับทราบ เฮลิคอปเตอร์กู้ภัยจะเริ่มปฏิบัติการเดี๋ยวนี้!”
เด็กหนุ่มคนหนึ่งที่อยู่ในห้องขับเรือก็ตะโกนขึ้นมาว่า “คุณใช้วิธีนี้ไม่ได้! ให้ผมคุย…”
เมื่อแย่งไมค์ของโทรศัพท์วิทยุสื่อสารไปแล้ว ชายหนุ่มก็ร้องขึ้นมาว่า “ที่นี่ไม่ได้มีแค่เรือฮาวิซท! แต่ยังมีผู้รอดชีวิตจากภัยทางทะเลบนเรือแนสแกสอีก 82 คน! ย้ำอีกครั้ง! เรือฮาวิซทรับผู้รอดชีวิตมา 82 คน! บรรทุกน้ำหนักเกินพิกัดอย่างรุนแรง!”
วิธีการของชายหนุ่มถูกต้องแล้ว หลังจากที่เขาพูดจบ ฝั่งตรงข้ามก็ตอบกลับมาทันที “รับทราบ! เรือกู้ภัยจะเดินทางไปถึงเดี๋ยวนี้!”
ศูนย์กู้ภัยทางทะเลตอบกลับด้วยความรวดเร็ว เฮลิคอปเตอร์ค้นหากู้ภัย HH-60G ‘เพฟฮอว์ค’ ลำหนึ่งก็ส่งเสียงร้องขณะที่บินเข้ามาท่ามกลางพายุ ไฟบนเฮลิคอปเตอร์ส่งแสงกะพริบอย่างต่อเนื่อง เพื่อนำทางเรือกู้ภัยที่กำลังตามมาข้างหลัง
ฉินสือโอวรู้สึกดีใจเป็นอย่างยิ่ง เขานึกว่าจะสามารถวางใจได้แล้ว แต่ปรากฏว่าเฮลิคอปเตอร์ค้นหาเฮงซวยลำนี้บินอยู่ด้านบนเรือฮาวิซทแค่รอบเดียวแล้วก็จากไปทันที ขณะที่เขากำลังสับสนงงงวย แลนซ์ก็ยื่นหัวออกมาจากห้องขับเรือ แล้วตะโกนบอกเขาว่า “ไอ้พวกลูกหมาขี้ขลาด! พวกเขาบอกว่าลมพายุแรงเกินไป! หยุดเฮลิคอปเตอร์ไว้ไม่ได้!”
“ไอ้พวกสวะ เงินภาษีของประชาชนลงท้องหมาไปหมดแล้วหรือยังไง! สู้นิมิตส์ของฉันไม่ได้ด้วยซ้ำ!”ฉินสือโอวตะโกน
หลังจากนั้นเรือกู้ภัยที่รีบตามเข้ามาก็ทำงานได้ยอดเยี่ยมยิ่งกว่า ฝ่าคลื่นลมบุกเข้ามาถึงด้านหน้าเรือฮาวิซท ตำรวจทะเลใช้ปืนยิงเชือกโยนเชือกทอดสมอเส้นหนาข้ามมา บูลกับอีวิลสันก็วิ่งฝ่าลมพายุไปที่ดาดฟ้าเรือเพื่อยึดเชือกเส้นหน้าเอาไว้ ช่วยฉินสือโอวให้เข้าไปในห้องขับเรือ
พอฉินสือโอวเข้ามา คนที่อยู่ด้านในก็เข้ามาล้อมเขาไว้ ทั้งผู้หญิงผู้ชายต่างก็พากันหอมกอดเขา
ฉินสือโอวเหมือนคนที่ถูกดึงขึ้นมาจากน้ำ เสื้อผ้าของเขาไม่ต้องออกแรงบิดก็มีน้ำไหลออกมา เขาพยายามดันคนเหล่านี้ออก แล้วใช้เสียงแหบแห้งตะโกนออกมาว่า “ชาร์ค ออกไปตะโกนเรียกนิมิตส์ลงมา!”
“นิมิตส์คือใคร?”
“นกโจรสลัดที่น่าสรรเสริญตัวนั้นยังไงเล่า!”
ในขณะที่นิมิตส์รวบปีกบินลงมา เหล่าผู้รอดชีวิตก็คึกคักขึ้นมาทันที ในสายตาของพวกเขา สิ่งที่ช่วยพวกเขาไว้คือเรือฮาวิซท ทว่าผู้ที่ช่วยนำทางพวกเขาให้หนีรอดจากภัยทางทะเลกลับเป็นนกโจรสลัดที่บินอยู่เหนือหัวเรือมาโดยตลอดตัวนี้!
นิมิตส์ในตอนนี้ไม่เหลือพลังอำนาจของนกโจรสลัดแล้ว ขนทั่วทั้งตัวถูกลมพายุพัดจนแตกกระจายไม่เป็นระเบียบ ขนของมันเปียกจนลู่ติดไปกับตัว ดูยากลำบากจนน่ากระอักกระอ่วนใจ
แต่ถึงแม้ว่าจะเป็นเช่นนี้ นิมิตส์ก็ยังคงไว้ซึ่งท่าทางสุขุมและหยิ่งยโส หลังจากขึ้นมาบนเรือแล้วก็มาเกาะอยู่ข้างๆ ฉินสือโอว
ผู้รอดชีวิตล้วงเอาโทรศัพท์ที่ยังใช้งานได้ออกมาถ่ายรูปไว้อย่างสุดกำลัง ปากก็ตะโกนเสียงดังว่า ‘ราชาแห่งท้องฟ้า’
เมื่อเห็นว่านิมิตส์ปลอดภัยดี ฉินสือโอวถึงได้รู้สึกโล่งใจขึ้นมา ฝ่าพายุกับคลื่นยักษ์มานานขนาดนี้ นิมิตส์ยังมีชีวิตอยู่ได้ก็นับว่าเป็นเรื่องปาฏิหาริย์แล้ว!
เรื่องนี้ต้องขอบคุณพลังของจิตสำนึกแห่งโพไซดอน ถ้าไม่ใช่เพราะพลังของจิตสำนึกแห่งโพไซดอนที่เปลี่ยนมันให้เป็นนกการเวกที่แข็งแกร่งดั่งเหล็กกล้า และต้องมาสู้กับพายุลูกใหญ่ขนาดนี้ มันคงจะบินไปถึงดินแดนอันไกลโพ้นจนได้ไปพบกับพระเจ้าแล้ว!
ท่ามกลางการสั่นโคลงอย่างบ้าคลั่ง ในที่สุดเรือฮาวิซทก็ตามเรือกู้ภัยจนเข้ามาสู่ท่าเรือแล้ว
เมื่อเรือเข้าเทียบฝั่ง ตำรวจทะเลกับหมอและพยาบาลที่ถูกเตรียมไว้ก็ถลันเข้ามาทันที แจกจ่ายเสื้อกันฝนและกระบอกใส่ออกซิเจนขนาดเล็ก ทีมตำรวจทะเลก็ประคองผู้รอดชีวิตที่ยังสามารถเดินได้อยู่ลงมาจากเรือ คนที่เดินไม่ได้ก็ถูกวางลงบนเปลแล้วหามลงมา
ขอบคุณพระเจ้า ฉินสือโอวที่หน้าซีดและมีสภาพดูไม่ได้ก็ถูกจัดสรรให้อยู่อีกเปลหนึ่งเช่นกัน…
………………………………………………………..