ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 441 เจ้าแห่งอ่าวเซนต์ลอว์เรนซ์

เหล่าชาวประมงทานอาหารเสร็จด้วยความอิ่มเอม แล้วไปเข้านอนอย่างพึงพอใจ ฉินสือโอวอยู่คอยไอซ์สเกตกับบอลหิมะที่กำลังมาจากฟาร์มปลา ตอนนี้เพิ่งผ่านแหลมเดลไป
ทั้งสองตัวเพิ่งเคยจากบ้านไกลมาขนาดนี้ครั้งแรก เมื่อก่อนอย่างมากก็ไปล่าอาหารในเขตน้ำลึกห้าสิบหกสิบกิโลเมตรจากชายฝั่ง ครั้งนี้ต้องมาไกลกว่าพันกิโลเมตร ฉินสือโอวกังวลว่าระหว่างทางจะเกิดอะไรขึ้น จึงอยู่รอพวกมัน
ก่อนไป แลนซ์ให้อ่างล้างหน้ากับฉินสือโอว ด้านในเต็มไปด้วยอะไรบางอย่างเหนียวๆ มองเผินๆ ก็น่าขยะแขยง แต่ของสิ่งนี้มีค่ามาก มันก็คือปลิงทะเลอาร์กติกชื่อดังนั่นเอง
ภูมิประเทศใต้ทะเลนั้นไม่ได้เป็นพื้นที่ราบเรียบอย่างเดียว ยังสามารถพบเห็นภูเขาใต้ทะเล หินโสโครกได้เช่นกัน ดังนั้นบางครั้งเวลาลากอวนจับปลาก็อาจไปเกี่ยวเอาสิ่งที่อยู่ใต้ทะเลพวกนี้ขึ้นมาได้ เช่นปลิงทะเล
แต่ไม่สามารถจับหอยเป๋าฮื้อได้ด้วยวิธีนี้ หอยเป๋าฮื้อกับปลิงทะเลไม่เหมือนกัน พวกมันอาศัยอยู่ตามหินโสโครก การจะจับหอยเป๋าฮื้อในแคนาดาต้องอาศัยแรงงานคนลงไปในน้ำแล้วใช้มีดแซะออกมา
น่าเสียดายที่แคนาดาไม่ค่อยผลิตหอยเป๋าฮื้อ ผลิตภัณฑ์หอยเป๋าฮื้อบริเวณชายฝั่งตะวันตกของทะเลแอตแลนติกเหนือนั้นขาดแคลนมาก พวกเขาไม่แม้แต่จะติดอันดับสถิติผลผลิตทางทะเลระดับนานาชาติ
แต่ก็อย่างที่คำพูดเก่าแก่กล่าวไว้ว่า จงเน้นแค่ส่วนสำคัญ แคนาดาส่งออกหอยเป๋าฮื้อน้อยแต่ได้ราคาดี
ฟาร์มปลานิวฟันด์แลนด์มีเป๋าฮื้อบริติชโคลัมเบียลายขาวดำน้อยมาก มันเป็นหอยที่คุณภาพดีที่สุดในโลก ไม่มีอันดับอื่น เพราะพวกมันต้องการสภาพแวดล้อมที่เหมาะสมที่สุดในเจริญเติบโต คือในน้ำที่เย็นและสะอาดเท่านั้น
ตอนฉินสือโอววางแผนจะเพาะพันธุ์ปลิงทะเลอาร์กติก เขาก็อยากเลี้ยงหอยเป๋าฮื้อแบบนี้ด้วยเหมือนกัน แต่หาซื้อตัวอ่อนไม่ได้ เพราะยังไม่มีตัวอย่างความสำเร็จจากการเพาะพันธุ์โดยฝีมือมนุษย์ และพวกเจ้าของฟาร์มปลาก็ไม่ได้ต้องการตัวอ่อนเป๋าฮื้อ ในเมื่อไม่มีใครเอาย่อมไม่มีการขาย
นอกจากนี้ถึงจะเพาะพันธุ์ได้ ฉินสือโอวก็ขายไม่ได้อยู่ดี กฎหมายแคนาดาระบุไว้อย่างเคร่งครัดว่าหอยเป๋าฮื๋อบริติชโคลัมเบียลายขาวดำเป็นผลิตผลทางทะเลที่ได้รับการคุ้มครอง ไม่อนุญาตให้ทำการค้าขาย ใครขายก็ถูกจับ
ดังประโยคที่ว่า ถ้ามีอุปสงค์ก็มีอุปทาน ถ้าฉินสือโอวอยากเลี้ยงเป๋าฮื้อจริงๆ ก็ไปติดต่อกับบัตเลอร์ มีวิธีส่งขายแล้ว
รัฐบาลห้ามขาย? งั้นเสนอเงินมาก็พอใช่ไหม? ใช้สื่อสักหน่อยก็น่าจะได้? อะไรนะ? คุณคิดว่าสินบนมันผิดกฎหมายเหรอ?
ไม่ ไม่เลย รัฐบาลแคนาดากับอเมริกาไม่ได้อะไรกับสินบน มันเรียกว่าเงินลงทุนทางการเมือง หรือเงินช่วยเหลือการเลือกตั้งต่างหาก
หลายปีมานี้ฟาร์มเพาะพันธุ์ปลิงทะเลของแต่ละประเทศที่ติดทะเลเพิ่มขึ้นอย่างบ้าคลั่ง ราคาปลิงก็ตกลง จากที่เคยเป็นตัวชูโรงในงานเลี้ยงชั้นสูงก็กลายเป็นตัวสมทบในการฉลองงานแต่งบ้านนอกแทน เมื่อตอนฉินสือโอวอยู่เมืองไหเต่า ช่วงเทศกาลปลิงทะเล ตัวหนึ่งแค่สองหยวนห้าเอง
แต่นี่เป็นฟาร์มเพาะพันธุ์ธรรมดา ปลิงทะเลอาร์กติกต้องราคาแพงตลอดอยู่แล้ว ขนาดที่แคนาดา นิวฟันด์แลนด์และนิวบรันสวิกไปถึงบริเวณทะเลแอตแลนติกเหนือ ปลิงทะเลอาร์กติกตัวหนึ่งสิบเซนติเมตรก็ยังขายได้ถึงหนึ่งร้อยดอลลาร์ขึ้นไป
ปลิงทะเลอาร์กติกขนาดกลาง ถังหนึ่งทั้งหมดสิบกว่าตัว ก็เป็นสี่ห้าพันดอลลาร์
พวกชาวประมงจับปลิงทะเลอาร์กติกอย่างระมัดระวัง เพื่อให้ฉินสือโอวเอาไปขาย แต่ฉินสือโอวคิดว่าแค่เอามากินก็พอแล้ว จะขายทำไม เลยทำอาหารเลี้ยงทุกคน
เขาเลือกปลิงทะเลตัวใหญ่มาสิบสี่สิบห้าตัววางไว้ในน้ำทะเลสะอาด ฉินสือโอวส่งพลังโพไซดอนเข้าไป แล้วกลับไปนอน
รุ่งเช้ายังไม่ทันหกโมง พวกชาวประมงต่างทยอยตื่นและเตรียมลงอวนจับปลาหรือกรงกุ้งกัน
ส่วนฉินสือโอวไปดูไอซ์สเกตกับบอลหิมะ หืม เจ้าสองตัวนี่เก่งชะมัด ด้วยการสนับสนุนของพลังโพไซดอนทำให้พวกมันมาถึงอ่าวเซนต์ลอว์เรนซ์ได้ภายในอึดใจเดียว
เขาส่งพลังโพไซดอนใส่ทั้งสองตัวเพิ่ม ฉินสือโอวปล่อยให้มันว่ายน้ำเล่นรอบๆ เรือฮาวิซท แต่ว่ายไปสักพัก พวกมันกลับหยุดชะงักไป
ฉินสือโอวคิดว่าพวกมันเจออะไรบางอย่างจึงเข้าไปดู แล้วก็ค้นพบครั้งใหญ่ว่า ทั้งสองตัวที่กำลังว่ายไปยังความลึกที่มีแรงดันน้ำน้อย ทว่าระหว่างทางด้านหน้าก็ปรากฏปลาตัวใหญ่ตัวหนึ่ง
ปลาใหญ่ตัวนี้ยาวประมาณสิบสองสิบสามเมตร มีรูปร่างทรงกระสวย ลำตัวค่อนข้างหนาแต่ไม่มีเนื้อ ดูมีสติปัญญา หางสองด้านของมันชี้ขึ้น หัวใหญ่แบนเล็กน้อย ปากทรงกลมเรียว ทั้งตัวเป็นทรงกรวย
สิ่งที่เด่นที่สุดก็คือปากที่ใหญ่มหึมาของมัน ซึ่งตอนนี้กำลังอ้ากว้างเต็มที่ มีเส้นผ่าศูนย์กลางหนึ่งเมตรครึ่งได้ ดูเหมือนมีหลุมโผล่ในทะเล
บอลหิมะกับไอซ์สเกตทีแรกพากันหนีอุตลุด แต่ปากของปลาใหญ่ก็ไม่ได้เข้ามาปะทะเสียที พวกมันจึงวนกลับมาอย่างกล้าๆ กลัวๆ ว่ายไปกัดฟันพร้อมสู้ไป
ปรากฏเจ้าปลาตัวใหญ่ที่อ้าปากอยู่นั้นไม่เห็นพวกมันทั้งสองตัวแต่แรก หรืออาจกำลังจ้องอยู่ ใครจะรู้ เทียบกับปากกว้างนั่นแล้วตาดูเล็กจิ๋วมาก เหมือนปรือตาง่วงนอน
พอเห็นท่าทางอกสั่นขวัญแขวนของพวกมัน ฉินสือโอวก็อดหัวเราะไม่ได้ หลังเขาเห็นตัวเจ้าปลาใหญ่ก็ไม่ได้กังวลอะไร มันคือฉลามบาสกิง ปลาที่มีขนาดใหญ่เป็นอันดับสองของโลก
อย่าตัดสินจากปากขนาดใหญ่ และลำตัวกำยำของฉลามบาสกิง ที่จริงนิสัยพวกมันค่อนข้างเชื่อง เป็นปลากินพืช ส่วนใหญ่กินสาหร่ายและแพลงก์ตอน บางทีกินสัตว์จำพวกปลาหมึกบ้าง ไม่สนใจพวกปลา
เมื่อเห็นฉลามบาสกิง ฉินสือโอวรู้สึกประทับใจมาก
เจ้าปลาใหญ่ที่ดูบึกบึนตัวนี้ ความจริงเหมาะสำหรับเป็นเพื่อนร่วมดำน้ำกับมนุษย์มาก ด้วยนิสัยอ่อนโยน ฉลาด ใจเย็นของมัน
นอกจากนี้ ฉลามบาสกิงยังแอบมีความลึกลับด้วย เพราะการเคลื่อนไหวอันเชื่องช้าที่ง่ายต่อการถูกฆ่า และหูฉลามของพวกมันก็ยังมีค่ามาก มีเครื่องในปลาที่ใหญ่เป็นสี่เท่าของปลาทั่วไป เลยต้องประสบกับการถูกมนุษย์ล่า
การล่าของมนุษย์แทบทำมันสูญพันธุ์ภายในเวลาไม่นาน กระทั่งช่วงทศวรรษที่ 80 ถึง 90 สิบปีเต็มๆ ที่ไม่มีใครได้เจอฉลามบาสกิงอีกเลย จนแต่ละประเทศประกาศว่าปลาชนิดนี้สูญพันธุ์ไปแล้ว
ที่เป็นปริศนาก็คือ เมื่อถึงปี 1998 หลังการจับและฆ่าฉลามบาสกิงถูกประกาศให้เป็นสิ่งผิดกฎหมายในแต่ละประเทศแล้ว พวกมันก็ดูเหมือนจะรู้ว่าตัวเองได้รับการปกป้องจากการฆ่า จึงค่อยๆ ปรากฏตัวออกมากัน…
อ่าวเซนต์ลอว์เรนซ์เป็นหนึ่งในสถานที่ที่ฉลามบาสกิงโผล่มาบ่อยๆ ซึ่งตอนทศวรรษที่แปดสิบยังมีคนพบฉลามบาสกิงที่ใหญ่ที่สุดในสถานที่แห่งนี้อีกด้วย
ทว่าตั้งแต่ต้นปี 90 ไม่มีใครพบมันที่อ่าวเซนต์ลอว์เรนซ์อีกเลย ฉินสือโอวโชคดีมากที่ได้เจอตัวนี้
ขณะนั้นฉลามบาสกิงกำลังลอยอยู่เหนือสาหร่ายขนาดใหญ่ที่ประกอบด้วยสาหร่ายสีน้ำตาล และสาหร่ายสีเขียวแกมน้ำเงิน มันอ้าปากดูดสาหร่ายเข้าไปก่อนจะว่ายอย่างเอื่อยเฉื่อยต่อ ท่าทางเหนื่อยหน่าย
เจ้าสองตัวต่างอารมณ์เสีย ตอนเพิ่งเผชิญหน้ากับฉลามบาสกิง พวกมันทั้งกลัวทั้งเสียใจที่พ่อแม่ให้ครีบหลังครีบท้องสั้นๆ แบบนี้มา ซึ่งจะใช้หนีให้ทันได้ยังไงกัน แต่พอเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ได้โจมตีก็อยากไปแหย่เล่นเสียหน่อย
บอลหิมะเริ่มลงมือตัวแรก เจ้าวาฬขาวค่อยๆ เข้าไปใกล้อย่างลับๆ ล่อๆ แต่ฉลามบาสกิงไม่ได้สนใจมันแม้แต่น้อย ยังจดจ่ออยู่กับการกินสาหร่ายแถวนั้น
ไอซ์สเกตพุ่งเข้าไปยิงฟันอวดฟันแหลม สัญลักษณ์ของฉลามเสือทรายตรงหน้าฉลามบาสกิง อีกฝ่ายมองมันอย่างนิ่งๆ ก่อนจะหมุนตัวว่ายไปไกล
………………………………………………….