ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 484 รอยยิ้มโลมา

ชาร์คน้อยแย่งแหปลามาจากมือพ่อ แล้วโยนปลาลงทะเลไป
ชาร์คหัวเราะฮ่าๆ แล้วพูดว่า “นี่ ไอ้ตัวเล็ก นายทำอะไรน่ะ? นายจะเป็นผู้กอบกู้เหรอ?”
ชาร์คน้อยตะโกนเสียงดังว่า “ฉินบอกว่า พวกพ่อจับปลาไม่ได้เอาไว้กินแล้วก็ไม่ได้เอาไว้ขาย ปลาแบบนี้ไม่มีประโยชน์ พวกพ่อจะเก็บไปให้ไก่เป็ดห่านกิน!”
ความจริงแล้วนำไปเลี้ยงไก่กับเป็ดเท่านั้น ไม่จำเป็นเอาให้ห่านกินหรอก เพราะตอนนี้เจ้าพวกนั้นได้ทำการยึดอำนาจบนชายหาดไปแล้ว กางปีกตามจิกตามกินไปทั่ว พวกมันพากันกินปลาไข่กันอย่างเมามันเลยทีเดียว
ที่เหล่าชาวประมงเก็บปลา อีกเหตุผลหนึ่งก็เพื่อเป็นการเก็บกวาดด้วย ปลาพวกนี้กลับลงทะเลไม่ได้ หากตายอยู่บนชายหาดแล้วเน่าไปจะมีกลิ่นเหม็นมาก แล้วก็ยังมีพวกแบคทีเรียและเชื้อโรคด้วย ไม่อนามัยเอามากๆ
แต่ว่าตอนนี้พวกเด็กๆ ก็ได้แสดงความเมตตาโดยการโยนปลาลงทะเลแล้ว ฉินสือโอวเห็นว่าตามใจพวกเขาก็ดีเหมือนกัน อย่างน้อยการที่พวกเขาทำแบบนี้ก็เป็นการรักษาความสะอาดให้ฟาร์มปลาด้วย
ชาร์คอยากจะตีก้นของลูกชาย ฉินสือโอวจึงตะโกนออกไปว่า “อย่านะ เพื่อนฝูง เด็กทุกๆ คนล้วนก็มีความเมตตาแบบนี้ทั้งนั้น พวกเราควรจะรักษาความรู้สึกแบบนี้ของพวกเขาไว้นะ”
วินนี่เองก็พูดพร้อมรอยยิ้มว่า “ใช่แล้ว ชาร์ค ซีมอนสเตอร์ ตอนนี้พวกเด็กๆ กำลังเดินทางมาถึงทางแยกของชีวิตแล้ว ไปทางซ้ายคือความไร้เดียงสาที่เร่าร้อน ไปทางขวาคือผลประโยชน์ที่เลือดเย็น พวกเราต่างก็รู้ว่าควรจะไปทางซ้ายถึงจะถูก แต่การไปทางขวาจึงจะสามารถมีชีวิตที่สุขสบายได้ ดังนั้นเราจึงมักจะเลือกไปทางขวากัน”
 “ตอนนี้ พวกเด็กเลือกทางที่ถูกแล้ว พวกเขาอยากรักษาความไร้เดียงสาและความรักนั้นไว้ เพราะฉะนั้นสิ่งที่พวกเราต้องทำก็คือช่วยให้พวกเขาเดินบนทางนี้ให้ดีที่สุด เชื่อว่าสักวันหนึ่ง พวกเราต้องรู้สึกภูมิใจกับการกระทำในวันนี้แน่”
แลนซ์เองก็ดึงบ้องไปป์ออกแล้วพูดกับชาร์คว่า “ใช่แล้ว เพื่อนของฉัน ตอนนั้นทำไมพวกเราถึงต้องฝ่าลมพายุไปช่วยกลุ่มคนแปลกหน้าล่ะ? ก็เพราะในใจของเราก็มีความไร้เดียงสากับความบริสุทธิ์แบบนี้ไง”
ชาร์คชูมือขึ้นทำท่ายอมแพ้ แล้วพูดออกมาอย่างไม่มีทางเลือกว่า “ขอเถอะ ฉันเองก็ไม่มีใจที่อยากจะฆ่าล้างพวกมันนะ โอเค? พวกคุณพูดเหมือนกับว่าผมเป็นสารเลวจอมโฉดอย่างไรอย่างนั้น! พวกเด็กๆ ไปเล่นเถอะ!”
วินนี่ใช้กล้องถ่ายรูปถ่ายรูปให้พวกเด็กๆ จากนั้นก็หัวเราะแล้วพูดกับฉินสือโอวว่า “รอจนพวกเขาโตแล้ว กลับมาดูเรื่องที่ทำกันวันนี้ แล้วคิดถึงความรู้สึกที่พวกเขามีในวันนี้ ต้องเป็นเรื่องที่เยี่ยมมากแน่นอน”
มองดูพวกเด็กๆ เก็บปลาโยนลงไปในน้ำอยู่บนชายหาด หมา หมี หมาป่า และเจ้ากวางกะพริบตาปริบๆ ก็พากันวิ่งหลุนๆ เข้าไป ใช้กรงเล็บข่วนปลาในคลื่นน้ำ ฉินสือโอวที่มองอยู่ถึงกับหัวเราะฮ่าๆ ออกมา
พอพวกของชาร์คมาถึงท่าเรือแล้ว ฉินสือโอวพูดว่า “ความจริงพวกนายไม่ต้องเหนื่อยก็ได้นะ ที่นี่มีนกกับห่านเยอะขนาดนี้ หรือถ้าไม่หมดจริงๆ ก็สามารถปล่อยไก่กับเป็ดออกมา ถึงตอนนั้นคิดว่าปลาบนชายหาดนี้คงถูกกินหมดเกลี้ยงก่อนจะเน่าแน่นอน”
 “งั้นพวกเราไปเตรียมทำปลาตากแห้งกับปลาเค็มกันเถอะ” บูลพูด
พวกเขาขับเรือออกทะเล หว่านแหลงไปทีหนึ่ง ปลาที่ได้กลับมาก็เพียงพอที่จะกินไปหนึ่งปีแล้ว ทำอย่างไรได้ ปลาเยอะเกินไปนี่นา
หากจะกินปลาไข่ ก็ต้องกินปลาตัวเมียที่ยังไม่ออกไข่ เพราะปลาแบบนั้นเนื้อเยอะรสชาติดีที่สุด
ช่วงนี้ที่เกาะแฟร์เวลได้เริ่มการกินปลาไข่ทุกรูปแบบ แม้แต่ร้านอาหารฟาสต์ฟู้ดยังออกเมนูแฮมเบอร์เกอร์ปลาไข่ออกมา ร้านพิซซ่าก็มีพิซซ่าซอสปลาไข่ด้วย ยิ่งไปกว่านั้นยังมีเซตเฟรนช์ฟรายคู่ปลาไข่ด้วย เมนูใหม่ๆ ทั้งนั้น
เพราะการปรากฏตัวของปลาไข่ ฉินสือโอวไม่ได้ไปสำรวจในฟาร์มปลาแบบจริงจังมาหลายวันแล้ว เพราะไม่ว่ามองไปทางไหนก็เต็มไปด้วยปลาไข่ ในสถานการณ์แบบนี้การจะสำรวจดูการเจริญเติบโตของปลากุ้งนั้นลำบากมาก
แต่สิ่งที่มั่นใจได้ก็คือ ไม่ว่าจะปลาแซลมอนแปซิฟิก ปลาค็อดหรือปลาทูน่า คงเติบโตได้ดีอย่างแน่นอน
โดยเฉพาะลูกปลาทูน่า การมาถึงของปลาไข่นั้นช่วยลดความกดดันในการดำรงชีวิตของพวกมันอย่างมาก เพราะพวกปลาค็อดกับปลาแซลมอนแปซิฟิกไม่เห็นพวกมันเป็นอาหารอีกต่อไป ทำให้พวกมันมีโอกาสดำรงชีวิตต่อไปได้
ฉินสือโอวแผ่พลังโพไซดอนไปรอบๆ น่านน้ำใกล้ๆ จุดที่มองเห็นได้ล้วนเต็มไปด้วยปลาไข่ เขาจึงแผ่พลังลงไปยังท้องทะเลที่ลึกลงไปอีก
ฉลามบาสกิงอ้าปากใหญ่ที่เหมือนหลุมกำลังค่อยๆ เวียนว่ายอยู่ใต้ท้องทะเล เหล่าปลาต่างก็พากันว่ายหลบมัน
หลายวันต่อมา ก็มีปลาวาฬหลังค่อมอีกห้าหกตัวว่ายมาจากทางทะเลใต้ พวกมันกำลังหาอาหารกันอย่างมีความสุขในฟาร์มปลา ทำให้ฉินสือโอวรู้สึกปวดหัวขึ้นมาแล้ว
ปลาวาฬหลังค่อมเป็นปลากินจุ การมาของพวกมันอาจไม่มีภัยต่อปลาค็อด กับปลาทูน่าที่ตัวใหญ่ เพราะถึงแม้พวกมันจะตัวใหญ่ แต่กลับไม่ล่าพวกปลาใหญ่
แต่ว่าลูกปลาทูน่าที่อุตส่าห์รอดพ้นเงื้อมมือของปลาค็อดกับปลาแซลมอนแปซิฟิกกลับเป็นอันตราย การที่พวกปลาวาฬหลังค่อมอ้าปากดูน้ำทะเลแล้วไปทีหนึ่ง ไม่ว่าลูกปลาเยอะแค่ไหนก็ไม่พอพวกมันกินหรอก
ฉินสือโอวสำรวจไปรอบหนึ่งตอนกำลังจะกลับไป ก็พลันเห็นบอลหิมะกับไอซ์สเกตกำลังว่ายน้ำหนีกันอย่างเอาเป็นเอาตายอยู่แถวเขตน้ำตื้น เขาจึงแผ่พลังไปปลอบใจพวกมัน บอลหิมะกับไอซ์สเกตที่รู้สึกได้ว่าเขามาที่นี่จึงรีบว่ายไปเทียบทางชายฝั่ง
ฉินสือโอวมองไปรอบๆ ไม่เห็นมีอะไรนี่นา นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกัน?
จากนั้นก็มีคลื่นทะเลซัดตามมา ฉินสือโอวจึงแผ่พลังโพไซดอนออกไปถึงชายหาด เขาจึงสังเกตเห็นว่าบนชายหาดมีปลาใหญ่ขนาดหนึ่งเมตรกว่าๆ ตัวหนึ่งเกยตื้นอยู่
ปลาตัวนี้มีลำตัวที่เรียบมาก ผิวลื่นวาวไม่มีขน สีแผ่นหลังเป็นสีเงินออกฟ้า มีหัวขนาดใหญ่ จมูกค่อนข้างยาว ปากค่อนข้างเล็ก กำลังดิ้นไปดิ้นมาบนชายหาดอย่างร้อนรน แต่ไม่ว่าจะดิ้นอย่างไรก็ไม่สามารถกลับลงทะเลไปพร้อมกับคลื่นได้
ฉินสือโอวจ้องมองอยู่ชั่วครู่ ก็มองออกทันทีว่านี่เป็นปลาโลมานี่นา
ไม่ต้องคิดก็รู้ได้ จุดประสงค์ของปลาโลมาตัวนี้เหมือนกับปลาวาฬหลังค่อม ต่างก็มาเพื่อลิ้มรสปลาไข่อันโอชะมื้อใหญ่นั่นเอง แต่เจ้าตัวนี้กลับไม่ระวัง ถึงขั้นตามปลาไข่จนตัวเองโดนซัดขึ้นไปบนฝั่ง แล้วก็กลับลงทะเลไม่ได้
สงสัยเป็นเพราะมีแรงเยอะ และเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น ปลาโลมาถือเป็นหนึ่งในปลานักผจญภัยของมหาสมุทร พวกมันมักชอบเล่นอะไรแผลงๆ อย่างเช่นการวิ่งไล่ตามอาหารมาจนถึงชายหาดนี่นั่นเอง
เดินเล่นริมแม่น้ำประจำก็ยากที่รองเท้าจะไม่เปียก เรื่องโลมาเกยตื้นนั้นเป็นเรื่องที่พบได้ประจำ เหตุผลก็เพราะพวกมันชอบเล่นล้ำเส้น เข้าไปที่น่านน้ำที่ตื้นเกินไป สุดท้ายจึงติดอยู่ที่นั่น
ฉินสือโอวส่ายหัวอย่างหมดคำพูด ใช้พลังโพไซดอนเรียกคลื่นใหญ่มา คลื่นลูกใหญ่ซัดเข้าไปที่ชายหาดอย่างจัง ไม่นานก็ซัดเจ้าโลมาน้อยที่โชคร้ายนั้นขึ้นจากพื้นมาได้ เพราะได้พลังของคลื่นลูกนี้ โลมาน้อยจึงสะบัดหัวขยับหาง ทำให้ออกจากชายหาดที่กักตัวมันแล้วลงทะเลไปได้
ไม่เสียแรงที่เป็นเจ้าตัวเล็กที่ฉลาดที่สุดในมหาสมุทร หลังจากหนีออกมาได้แล้ว โลมาน้อยก็รีบดำลงไปในทะเล ชั่วพริบตาก็สามารถว่ายออกไปได้ไกล ไกลจากฝั่งออกไปมาก
ฉินสือโอวตามไปปลอบใจมัน เจ้าตัวเล็กฉีกปากออกมา เป็นใบหน้าเผยให้เห็นถึงรอยยิ้มที่สดใส!
เมื่อได้เห็นภาพนี้แล้ว ฉินสือโอวก็รู้ถึงพันธุ์ของโลมาน้อยตัวนี้ทันที นี่คือโลมาชื่อดังโลมาปากขวดนี่นา
หากพูดว่าโลมาคือสิ่งมีชีวิตไอคิวสูงในมหาสมุทรแล้วล่ะก็ งั้นโลมาปากขวดก็เป็นอัจฉริยะในหมู่โลมานั่นเอง
พวกมันมีไอคิวที่สูงมาก น้ำหนักหัวของพวกมันมีน้ำหนักมากกว่าหัวคนถึง 0.1-1.6 กิโลกรัมเลย
นอกเหนือจากนั้น จำนวนร่องสมองและความซับซ้อนของสมองพวกมันก็มีเยอะกว่ามนุษย์เสียอีก อ้างอิงจากการวิจัยของเหล่านักธรรมชาติวิทยา ไอคิวของปลาโลมาปากขวดในโลกของสิ่งมีชีวิตนั้นเป็นรองแค่กับมนุษย์เท่านั้น ไอคิวสูงกว่าลิงชิมแปนซีด้วย
เราสามารถดูได้จากการฝึกโลมาของประเทศต่างๆ อย่างรัสเซียกับโปแลนด์ในรัฐบอลติกที่ถึงขั้นฝึกฝนให้โลมาปากขวดช่วยเหลือทหารเรือค้นหาทุ่นระเบิดใต้น้ำด้วย ไม่ว่าผลจะเป็นอย่างไร แต่การที่ถูกทหารเรือเลือกใช้ ก็เพียงพอแล้วที่จะบอกว่าปลาโลมาชนิดนี้มีความสามารถพิเศษเกินใคร
………………………………………