ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 501 มิสเตอร์บีนออกโจมตี

บนจอแสดงผลความละเอียดสูง มีแถบยาวสีแดงปรากฏขึ้น ซึ่งแตกต่างจากจุดสีเขียวโดยรอบโดยสิ้นเชิง
ฟังก์ชันของเครื่องโซนาร์สำหรับหาปลานั้นไม่ใช่การค้นหาอย่างง่าย แต่สามารถทำเครื่องหมายได้ด้วย แค่ทำเครื่องหมายกับปลาที่เคยพบในอดีต เมื่อมันปรากฏอีกครั้งก็จะเป็นสีแดงที่เด่นชัด
ไม่ต้องสงสัยเลยว่า ปลาที่เคยถูกทำเครื่องหมายนั้น นอกจากปลาทูน่าครีบน้ำเงินแล้วเป็นใครได้อีก
ฉินสือโอวรีบคว้าโอกาสนี้ไว้ เขาโบกมือแล้วพูดว่า “นิ่งอะไรกันอยู่ รีบหย่อนเหยื่อสิ!”
ทันใดนั้น ชาวประมงกลุ่มหนึ่งวิ่งออกไปอย่างวุ่นวาย ชาร์คพาชาวประมงคนหนึ่งหย่อนเหยื่อ บูลถือปืนลูกดอกของเขาขึ้นเรือไป เขามองไปบนผิวน้ำอย่างรีบร้อน และมีความคิดที่ว่าถ้าดึงดูดปลาทูน่าตัวนั้นขึ้นมาได้เขาจะยิงมันเสีย
เมื่อเห็นฉากนี้ เบิร์ดอดไม่ได้ที่จะส่ายหน้า ฉินสือโอวถามว่าเกิดอะไรขึ้น เขาพูดสั้นๆ ว่า “พวกหัวมังกุท้ายมังกร! กลุ่มทรายที่กระจัดกระจาย! ”
ฉินสือโอวไม่สามารถควบคุมปลาตัวโตอย่างนี้ให้ติดเบ็ดได้ เพราะมันจะทำลายหัวใจโพไซดอน เขาทำได้เพียงส่งปลาทูน่ามาบนผิวน้ำ ที่เหลือขึ้นอยู่กับฝีมือและประสบการณ์ของชาวประมงทั้งหลาย
แต่ไม่ต้องกังวล ชาวประมงที่ฉินสือโอวรวบรวมมานี้เป็นชาวประมงที่ดีที่สุดในเกาะแฟร์เวล ทุกคนต่างมีฝีมือ
ชาร์คหย่อนเหยื่อลงอย่างเป็นจังหวะ เหยื่อเหล่านี้ทำมาจากปลาแฮร์ริ่งสดทั้งหมด มีพลังงานโพไซดอนเล็กน้อย ถ้าอยู่ในน่านน้ำอื่น ไม่ว่าจะเป็นปลาทูน่า ฉลาม หรือปลาแซลมอนแปซิฟิก ถูกดึงดูดมาหมดแล้วล่ะ
แต่สำหรับปลาทูน่าในฟาร์มปลาต้าฉินแล้ว มันขาดแรงดึงดูดในส่วนนี้แหละ
ทำไมปลาทูน่าครีบน้ำเงินยอมอยู่ที่ฟาร์มปลาต้าฉินและไม่ไปที่อื่นล่ะ? ฉินสือโอวไม่ได้ผูกพวกมันไว้ เหตุผลง่ายมาก เพราะเหยื่อน่ากิน โดยปกติแล้วพวกมันจะกินปลาแฮร์ริ่ง ปลาซาบะ หมึกกระดอง กุ้งแดง และสัตว์ทะเลอื่นๆ ที่มีพลังโพไซดอน ปลาแฮร์ริ่งในปัจจุบันไม่น่าดึงดูดสำหรับพวกมันแล้วล่ะ
อย่างไรก็ตาม ปลาที่ยังมีชีวิตยังไงก็น่าจะอร่อยกว่าปลาที่ตายแล้วใช่ไหมล่ะ?
ปลาทูน่าในชายหาดน้ำตื้นจอร์จถูกดึงดูดโดยปลาที่ตายแล้ว นั่นเป็นเพราะพวกมันต้องอดมื้อกินมื้อไม่มีชีวิตที่สุขสบาย มีให้กินก็ดีแค่ไหนแล้ว มีสิทธิ์เลือกที่ไหนกันล่ะ?
ส่วนปลาทูน่าในฟาร์มปลาต้าฉินนี้ มีสิทธิ์ในการเลือกมากมาย
ชาวประมงหย่อนเหยื่อกันอย่างขยันขันแข็ง ท่อนปลาแฮร์ริ่ง ท่อนปลาซาบะ หมึกกระดอง และสัตว์ทะเลอื่นๆ กล่องใหญ่ ถูกโยนไปรอบๆ เรือประมง
ดูจากจอแสดงผลแล้ว ปลาทูน่าว่ายอยู่รอบๆ แต่ไม่มีวี่แววที่จะกัดเบ็ด
แลนซ์ถือบุหรี่อย่างตื่นเต้น และพึมพำว่า “มาเถอะ มาเถอะ ลูกชายที่รัก ติดเบ็ดเถอะ พ่อจะส่งแกนั่งเครื่องบินไปโตเกียวฟรี อย่าลังเลเลย เพื่อน กัดเบ็ดสิ ดูเหยื่อรสชาติดีเหล่านั้นสิ ฉันเองก็อยากกัดสักคำ รีบสิ พ่อหนุ่ม รีบกัดสิ…”
ชาวประมงเก่าแก่อย่างแซ็กพูดอย่างใจเย็นว่า “ดูสิ เจ้านี่เคยผ่านโลกมาแล้วแน่ๆ มันดูเจ้าเล่ห์อย่างนั้น ผมกล้าพนันเลย มันน่าจะมีชีวิตอยู่มาห้าสิบปีแล้วล่ะ มีอายุมากกว่าเราทั้งหลายในที่นี้ มันเคยเห็นเรือประมง และเคยเห็นเพื่อนของตนติดเบ็ด ดังนั้น วันนี้จะต้องเป็นสงครามระยะยาว!”
พวกเขาจ้องไปที่จอแสดงผลและอภิปรายกันอย่างตึงเครียด ทันใดนั้นก็มีคนร้องอุทานออกมาว่า “พระเจ้า ดูสิ นี่คืออะไร? ฉันกล้าพนันว่าเจ้าตัวนี้มีความยาวกว่าสิบเมตร!”
มีแถบสีเขียวที่มีความยาวเป็นสองเท่าของร่องรอยปลาทูน่าปรากฏบนหน้าจอ ความเร็วในการเคลื่อนที่สูงมากและดูน่ากลัวด้วย!
ฉินสือโอวรีบใช้จิตสำนึกแห่งโพไซดอนเข้าไปดู ให้ตายเถอะ มันคือเฮยป้าหวัง! เจ้านี่อ่อนไหวกับกลิ่นมากเกินไป ท่อนปลาที่โยนลงไปนั้นมีคราบเลือดติดไปด้วย คราบเลือดเหล่านั้นดึงดูดมันมาในขณะที่ไม่สามารถดึงดูปลาทูน่ามาได้
น้อยครั้งที่เฮยป้าหวังจะมาในเขตน้ำตื้น มันตัวใหญ่เกินไป ถ้าไม่ระวังก็อาจติดในชายหาดน้ำตื้น อีกอย่าง เขตน้ำตื้นไม่ค่อยมีปลาตัวใหญ่ อยู่ในทะเลลึกอาหารอุดมสมบูรณ์มากกว่า ดังนั้น เหล่าชาวประมงจึงไม่เคยเห็นมัน
และมันก็ทำให้เหล่าชาวประมงหวาดกลัว ถ้านี่เป็นฉลาม เป็นไปได้ว่ามันมาเพราะปลาทูน่า แม้ฉลามตัวนี้จะไล่ตามปลาทูน่าไม่ทัน แต่ก็จะทำให้มันหนีไป
ชาวประมงทั้งหลายจึงทำได้แค่ปลอบใจตนเอง “ไม่ใช่ฉลามหรอก ฉลามที่มีความยาวอย่างนี้สูญพันธุ์ไปหมดแล้วล่ะ น่าจะเป็นปลาวาฬตัวหนึ่ง ช่วงก่อนหน้านี้ฟาร์มปลาของเรามีปลาวาฬหลังค่อมจำนวนมากไม่ใช่เหรอ?”
ฉินสือโอวจะไม่ยอมให้เฮยป้าหวังมาทำลายแผนการของตนเด็ดขาด จึงเตรียมที่จะไล่มันไป ในตอนนี้เองบอลหิมะ ไอซ์สเกต และมิสเตอร์บีนทั้งสามกำลังหยอกล้อกันในพื้นที่ที่ถูกพลังโพไซดอนควบคุม พวกเขารับรู้คำสั่งจากจิตสำนึกแห่งโพไซดอนในทันที นั่นก็คือไล่วายร้ายที่ทั้งน่าเกลียดและตัวใหญ่ตัวนั้นออกไป
โลมาปากขวดมีไอคิวสูงที่สุด และเข้าใจได้ดีที่สุด ดังนั้น มันพุ่งตัวไปในทันที
ส่วนบอลหิมะและไอซ์สเกตนั้นเดิมทีพวกมันก็คิดจะลงมือเหมือนกัน แต่เห็นมิสเตอร์บีนไปแล้ว พวกมันก็หยุดตัวลง และรอดูอยู่ด้านหลังด้วยเจตนาที่ไม่ดีเท่าไร พวกมันอยากเห็นว่ามิสเตอร์บีนจะจัดการกับเฮยป้าหวังยังไง
เมื่อเปรียบเทียบกับเฮยป้าหวังที่มีความยาวกว่าสิบเมตร ความยาวที่ไม่ถึงเมตรของมิสเตอร์บีมเป็นเหมือนเม็ดถั่วขนาดเล็กเม็ดหนึ่ง อย่างไรก็ตาม แม้จะมีขนาดเล็กแต่ก็มีความกล้าหาญมาก มิสเตอร์บีนเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว หัวของมันชนเข้ากับช่องท้องของเฮยป้าหวังราวกับลูกธนูดอกหนึ่ง
เฮยป้าหวังรู้สึกเจ็บ มันหันกลับไปอย่างรวดเร็วเพื่อหาสิ่งที่กล้าโจมตีตนเอง นี่ถือเป็นการท้าทายอำนาจ รู้ไหมว่ามันเป็นใคร? มันคือฉลามขาวยักษ์ ฉลามขาวยักษ์ที่เคยโจมตีเรือดำน้ำและคลื่นทะเลมาแล้ว!
ทันทีที่มันหันหลัง ช่องท้องด้านขวาของมันก็ถูกโจมตีอีกครั้ง ครั้งนี้เฮยป้าหวังโมโหแล้วล่ะ ใครกันที่รนหาที่ตาย? อย่าโจมตีแบบหลบๆ ซ่อนๆ สิ แน่จริงก็ออกมาโจมตีต่อหน้า!
สำหรับเหล่าฉลามและปลาวาฬแล้ว เฮยป้าหวังถือว่ามีความคล่องตัวมาก แต่เมื่อเทียบกับโลมาขวดที่ถูกปรับเปลี่ยนโดยพลังงานของโพไซดอนแล้ว มันแตกต่างกันอย่างมาก
โลมาเป็นสัตว์ที่มีความคล่องตัวสูงที่สุดในมหาสมุทร พวกมันเคลื่อนที่เร็ว แต่แรงกระทบไม่สูง แต่ด้วยรูปร่างที่ผอมเพรียว สมองอันฉลาดหลักแหลมและความสามารถในการรักษาสมดุลที่โดดเด่นของพวกมัน ทำให้พวกมันมีความคล่องแคล่วมาก
นอกจากนี้ โลมายังมีกำลังต่อสู้ที่สูงมาก พวกมันไม่เคยหวาดกลัวฉลาม และเก่งในการต่อสู้กับคู่ต่อสู้ที่ดุร้ายแต่งุ่มง่ามเหล่านี้ ในบางครั้งก็ไม่ทิ้งร่องรอยเอาไว้ด้วย แน่นอนว่า มันเป็นกรณีที่ฝูงปลาโลมาโจมตีฉลาม แต่ถ้าหนึ่งต่อหนึ่งปลาโลมาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉลามยักษ์ที่โหดร้ายแน่นอน
เมื่อสู้กันซึ่งๆ หน้า มิสเตอร์บีนก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเฮยป้าหวังเหมือนกัน แต่มันถูกพลังโพไซดอนปรับเปลี่ยนให้มีความคล่องตัวมากกว่าเดิม เคลื่อนที่เร็ว แรงกระทบสูง มีความสามารถในการโจมตีในระยะอันใกล้ มันใช้วิธีการจัดการกับฉลามของบรรพบุรุษ และความคล่องแคล่ว พุ่งชนไปที่ช่องท้องทั้งสองข้างของฉลามยักษ์ไม่หยุด
ช่องท้องของฉลามเป็นจุดอ่อนของพวกมัน เพราะมีอวัยวะสำคัญในนั้น แต่ไขมันส่วนนั้นกลับบางที่สุด ถ้าฝูงโลมาสลับกันโจมตีที่ช่องท้องของพวกมัน สามารถทำให้ตับของพวกมันแตกและตายในที่สุด
เมื่อเฮยป้าหวังวนอยู่หลายรอบก็ไม่พบมิสเตอร์บีนที่โจมตีตนเอง มันจึงรีบลงไปที่ก้นทะเล อย่างนี้ก็จะสามารถป้องกันช่องท้องของมันได้แล้ว และมิสเตอร์บีนเองก็หมดหนทางแล้วเหมือนกัน
แม้จะเป็นเช่นนี้ กำลังต่อสู้ของมิสเตอร์บินก็เพียงพอที่จะทำให้ไอซ์สเกตและบอลหิมะตะลึงได้แล้ว ตอนนี้พวกมันเข้าใจแล้วว่า น้องสามกล้าหาญอะไรอย่างนี้ นี่มันป้อมปราการชัดๆ!
ฉินสือโอวให้รางวัลมิสเตอร์บีน เขาเติมพลังโพไซดอนให้มันบางส่วน ทำให้มิสเตอร์บีนมีพลังงานมากกว่าเดิม และวนรอบเฮยป้าหวังอย่างรวดเร็ว
เฮยป้าหวังจ้องมันด้วยสายตาที่โหดเหี้ยม ราวกับกำลังพูดว่า แกตายๆ ไปเถอะ ฉันไม่อยากเสียเวลากับแก!
อันที่จริง ที่ผลออกมาอย่างนี้ ก็เพราะมันถูกฉินสือโอวจำกัดไว้ พลังแห่งโพไซดอนคอยโน้มน้าวมันไม่ให้โจมตีอีกฝ่าย
ไม่อย่างนั้น แค่เฮยป้าหวังอ้าปากแล้วดูดน้ำทะเลและพ่นมันออกไป ไม่ถึงสองนาทีก็จัดการมิสเตอร์บีนได้แล้ว ขนาดของทั้งสองแตกต่างกันเกินไป!
………………………………………………………

ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา

ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา

ชีวิตบัดซบของ ‘ฉินสือโอว’ เริ่มต้นด้วยการถูกใส่ร้ายว่ายักยอกเงินและถูกให้ออกจากบริษัท หนำซ้ำยังต้องชดใช้จนไม่มีแม้แต่เงินจ่ายค่าเช่าห้อง แต่ไม่รู้ว่าโชคดีหรืออะไร เขาพบว่าคุณปู่รองได้ทิ้งพินัยกรรมมูลค่าหลายร้อยล้านไว้ให้ นั่นคือฟาร์มปลาที่แคนาดา แต่ที่นั่นกลับโกโรโกโสทรุดโทรม ปลาสักตัวก็แทบไม่มี นอกจากนั้นยังต้องเสียภาษีการยืนยันพินัยกรรมจำนวนมากอีก จากที่ตอนแรกเขากะจะขายฟาร์มแล้วหอบเงินกลับประเทศจีน กลับต้องฟื้นฟูกิจการฟาร์มปลาเพื่อหาเงินไปจ่ายค่าภาษี ไม่งั้นจะต้องยอมเสียฟาร์มให้ทางการไป ทว่าระหว่างที่สำรวจทะเลสาบในเกาะ เขาถูกปลาทำร้ายจนเลือดที่คางหยดลงไปบนจี้รูปหัวใจสีน้ำเงินที่มีชื่อว่า ‘หัวใจโพไซดอน’ ทำให้ตัวจี้หลอมเข้าไปในตัวเขา จากนั้นมา… จิตสำนึกของเขาก็สามารถสำรวจและควบคุมท้องน้ำรวมถึงทำการเยียวยาและรักษาสิ่งมีชีวิตในทะเลได้ และนี่ คือหนทางกอบกู้ฟาร์มมรดกของเขา!

Options

not work with dark mode
Reset