ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 505 ขนมหนิวผีถัง

สารวัตรโรเบิร์ตก็เข้าไปมีส่วนร่วมในการคุยด้วย ตำรวจกลุ่มนั้นหัวเราะเสียงดังเป็นครั้งคราว บรรยากาศค่อนข้างดีเลยทีเดียว
คนที่เข้ากับใครไม่ได้คือหนุ่มหล่อในชุดสูท เขาที่ใบหน้าซีดเซียวนั่งโกรธอยู่มุมห้อง เมื่อเห็นวินนี่และฉินสือโอว เขาทำเสียง ‘หึ’ และหันหน้าไปทางอื่น
โรเบิร์ตทักทายฉินสือโอวและถามว่าเกิดอะไรขึ้น ฉินสือโอวเล่าเรื่องทั้งหมดให้เขาฟัง โรเบิร์ตหัวเราะแล้วพูดว่า “เป็นเพราะนายหึงนี่เอง แต่นายก็ไม่ควรสั่งบอดี้การ์ดให้ติดตามและฆาตกรรมคุณผู้ชายท่านนี้นะ”
ชายในชุดสูงสีหน้าซีดเซียวกว่าเดิมเมื่อได้ยินสิ่งนี้ แทบจะไม่มีสีบนใบหน้า
ไกด์นำเที่ยวที่ได้รับข่าวทีหลังก็มาถึงแล้ว ขั้นตอนต่อไปคือการไกล่เกลี่ยระหว่างทั้งสองฝ่าย เนื่องจากเป็นกรณีแรกที่เกี่ยวข้องกับนักท่องเที่ยว แฮมเล็ตเองก็มาเหมือนกัน และถามว่าเกิดอะไรขึ้น
เมื่อเห็นว่ามีผู้คนจำนวนมากให้ความสำคัญกับคดีนี้ จู่ๆ ชายในชุดสูทก็แข็งกร้าวขึ้นมา เขาปฏิเสธการไกล่เกลี่ยด้วยความโกรธเคือง และต้องการสืบสวนเบิร์ดและนีลเซ็นที่เมาแล้วขับ
การบังคับใช้กฎหมายของแคนาดาไม่ยุติธรรมอย่างแน่นอน โดยเฉพาะในเมืองเล็กๆ มักจะเอียนไปตามประเพณีมากกว่า เห็นได้ชัดว่าโรเบิร์ตเข้าข้างฉินสือโอว เขาจึงถามถึงความรับผิดชอบของชายในชุดสูทก่อน “คุณผู้ชาย คุณขับรถที่ไม่มีป้ายทะเบียน และประสบอุบัติเหตุในฟาร์มปลาส่วนบุคคล นี่มันผิดกฎหมายแล้ว คุณเข้าใจไหม?”
ชายในชุดสูทโมโหและพูดว่า “ฉันไม่ได้อยู่ในฟาร์มปลาส่วนบุคคล ฉันถูกผู้ชายสองคนนั้นชนขณะขับอยู่บนถนนต่างหาก ไม่ได้อยู่ในฟาร์มปลาต้าฉินแล้ว!”
โรเบิร์ตชี้ไปที่แผนที่เมือง วงบนพื้นที่เกือบครึ่งและพูดกับชายในสุดสูทว่า “สถานที่เหล่านี้ล้วนแต่เป็นถิ่นของฉินสือโอว ฟาร์มปลาเหล่านี้ เขาซื้อไปตั้งนานแล้ว ดังนั้น คุณประสบอุบัติเหตุในพื้นที่ฟาร์มปลาของเขาจริงๆ”
ฉินสือโอวถามอย่างสงสัยว่า “ไม่ทราบว่าคุณผู้ชายท่านนี้ซื้อรถคันนี้มาได้ยังไง? เขามาเพื่อท่องเที่ยวเท่านั้น ไม่น่าจะซื้อรถได้ใช่ไหม?”
เวลานี้แม้แต่ไกด์นำเที่ยวเองก็เริ่มสับสนแล้วเหมือนกัน ในแคนาดา เมื่อถือหนังสือเดินทาง คนถือทำได้แค่เช่ารถยนต์ได้เท่านั้น ไม่สามารถซื้อขาดได้ เนื่องจากรถยนต์ไม่สามารถลงทะเบียนได้
เมื่อไกด์นำเที่ยวตรวจเช็กอย่างละเอียด ที่แท้ชายในชุดสูทคนนี้ไม่ได้มากับกลุ่มทัวร์ในประเทศจีน เขาสมัครกลุ่มทัวร์ออนไลน์และมารวมกันที่โทรอนโต เขาเป็นผู้อพยพเช่นเดียวกับฉินสือโอว และถือกรีนการ์ดของแคนาดา
อย่างนั้นเรื่องนี้ก็ไม่เกี่ยวกับประเทศจีนแล้ว และไม่ส่งผลกระทบต่อการร่วมมือกันระหว่างกลุ่มทัวร์ด้วย แฮมเล็ตเดินออกไปในทันที เขาไม่สนใจตลาดแคนาดาหรอก
โรเบิร์ตเองก็ไม่ยอมรับฟ้องคดี เพราะถ้าต้องสืบหาคนรับผิดชอบจริงๆ เบิร์ดและนีลเซ็นจะโดนข้อหาเมาแล้วขับ และต้องเพิกถอนใบอนุญาตขับขี่
เป็นเรื่องธรรมดาที่ชายในชุดสูทจะโมโหเมื่อเขาไม่ได้รับความยุติธรรม เขาชี้ไปทางโรเบิร์ตและถามว่า “คุณคือตำรวจ คุณต้องรักษาความยุติธรรม ไม่อย่างนั้นผมจะร้องเรียนคุณ!”
“ตามสบาย เพื่อน คุณร้องเรียนผมได้เลย แต่ขอแก้อะไรหน่อยนะ ตำรวจไม่ได้มีไว้รักษาความยุติธรรม นั่นเป็นหน้าที่ของศาลและผู้พิพากษา หน้าที่ของตำรวจคือรักษาความสงบของผู้คน” โรเบิร์ตพูดอย่างไม่สนใจ
ฉินสือโอวคิดว่าเรื่องทั้งหมดเกิดจากฝั่งของตน ถ้าอย่างนั้นตนจะทำการขอโทษและจ่ายค่าปรับก็สิ้นเรื่อง
แต่หลังจากนั้นนีลเซ็นพูดขึ้นอย่างไม่พอใจว่า “เด็กน้อย เฮ้ มองฉันสิ นายบอกว่าเราเมาแล้วขับ ใช่ นี่เป็นความจริง แต่นายจะบอกว่าเราขับรถไปชนนายเหรอ? เรื่องนี้ไม่เป็นความจริง ขอสาบานต่อพระเจ้าเลยว่า นายเป็นคนถอยรถมาชนเราเอง!”
ชายในชุดสูทไม่ยอมรับ บอกว่านีลเซ็นบิดเบือนความจริง ใครชนใครกันแน่?
โรเบิร์ตเริ่มปวดหัวกับเรื่องนี้ เนื่องจากเมืองนี้ไม่ใช่เมืองใหญ่ จะมีกล้องวงจรมากมายขนาดนั้นให้ตรวจสอบได้ยังไง? ดังนั้นหาหลักฐานได้ยาก
เมื่อพูดถึงกล้องวงจร ฉินสือโอวก็นึกถึงกล้องวงจรเหล่านั้นในฟาร์มปลาของตน ของเหล่านั้นไม่เคยได้ทำหน้าที่ของมัน เขาเกือบลืมไปเลย
เมื่อได้วิดีโอจากกล้องวงจรในฟาร์มปลา เห็นได้ชัดว่าใกล้ๆ ทางผ่านฟาร์มปลาของมิสเตอร์รอท รถคาดิลแลควันตามคิว 5 ไม่ห่าง รถทั้งสองคันอยู่ใกล้กันมาก เห็นได้ชัดว่าเบิร์ดใช้ทักษะที่ยอดเยี่ยมของเขากดดันชายในชุดสูท
ขณะที่กำลังจะเลี้ยว ชายในชุดสูทบังคับพวงมาลัยรถได้ไม่ดี รถสะดุดและเกือบหลุดจากถนน เขาเหยียบเบรกในทันที และชนเข้ากับรถคาดิลแลควันพอดี และในตอนนั้นเอง เมื่อรถคาดิลแลควันเห็นเขาลื่นก็ได้เหยียบเบรกแล้ว
คราวนี้คนที่บิดเบือนความจริงก็ได้กลายเป็นชายในชุดสูท โรเบิร์ตยักไหล่แล้วพูดว่า “ดูสิ เพื่อน เรื่องนี้คุณต้องรับผิดชอบ เห็นได้ชัดว่าคนที่บิดเบือนความจริงไม่ใช่พวกเขา แต่เป็นคุณ!”
ชายในชุดสูทชี้ไปที่เบิร์ดและพูดว่า “เขาเมาแล้วขับก่อน…”
“มันเรื่องนั้นไม่เกี่ยวกับเรา คดีเมาแล้วขับเป็นหน้าที่ของตำรวจจราจร ถ้ามีปัญหา เชิญคุณไปหาตำรวจจราจรที่เซนต์จอห์น” โรเบิร์ตกล่าว “เรามีหน้าที่พิพาท และเรื่องนี้ไม่สามารถพิพาทได้ คุณต่างหากที่ไปชนรถของพวกเขา แต่พวกเขาไม่ต้องการสืบสวนคดีนี้ ดังนั้น ปิดคดีได้”
ชายในชุดสูทไม่มีทางเลือก นี่ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรและเขาก็เป็นคนผิดก่อน แต่ข้อได้เปรียบของเขาก็คือการเมาแล้วขับของเบิร์ด
แต่ในเมืองชนบทอย่างเกาะแฟร์เวลแห่งนี้ ใครไม่เคยเมาแล้วขับบ้างล่ะ? สารวัตรโรเบิร์ตเองก็ไม่มีความยุติธรรม บนโต๊ะทำงานของเขาก็มีแชมเปญหนึ่งขวดวางอยู่
ภายใต้การไกล่เกลี่ยของโรเบิร์ต เรื่องนี้ก็กลายเป็นโมฆะ ชายในชุดสูทจากไปด้วยความโกรธ แต่ฉินสือโอวกลับมีความสุขมาก
ในเรื่องนี้ เขาเป็นผู้รับผลประโยชน์ที่มีส่วนได้เสีย โรเบิร์ตในฐานะเจ้าหน้าที่ตำรวจไม่ได้รักษาความยุติธรรม แต่ช่วยเขาทุกเรื่อง
แน่นอนว่านี่ไม่ใช่เรื่องเหนือคาดในเมืองชนบท ดังที่โรเบิร์ตกล่าวว่า เป็นแค่ตำรวจในเมืองชนบท คุณยังคาดหวังให้พวกเขาจัดการกับเรื่องต่างๆ อย่างยุติธรรมอีกเหรอ? โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับฉินสือโอวที่ทั้งบูรณะโบสถ์และช่วยสร้างสถานีฐานวิทยุ สำหรับคนในเมืองแล้วเขาเป็นคนกันเองมากกว่า
ไม่อย่างนั้นฉินสือโอวจะช่วยพัฒนาเศรษฐกิจและอำนวยความสะดวกสาธารณะในเมืองไปทำไม? เพราะมีความเมตตาเหรอ? ขอที ในยุคเศรษฐกิจอย่างนี้ ถ้าไม่เป็นเทวดาก็อย่าแกล้งเป็นคนดีเลย
เรื่องนี้ก็ไม่ได้ไม่ยุติธรรมกับชายในชุดสูท อย่าว่าแต่ผู้อพยพแสนธรรมดาอย่างเขา ถ้าวันนี้เป็นชาวอังกฤษหรือชาวฝรั่งเศส โรเบิร์ตก็จะเข้าข้างฉินสือโอวเหมือนกัน
ดังนั้นการอยู่ในเมืองชนบท การมีมนุษยสัมพันธ์ที่ดีเป็นสิ่งสำคัญ
ว่ากันถึงแก่นแท้แล้ว เรื่องนี้มีสาเหตุมาจากความงามของวินนี่ ก่อนหน้านี้โรเบิร์ตได้ทำการตรวจสอบอย่างชัดเจนแล้วว่าชายในชุดสูทหลงเสน่ห์วินนี่ตั้งแต่เห็นเธอในอินเทอร์เน็ต จึงสมัครกลุ่มทัวร์เพื่อมาทำความรู้จักกับวินนี่โดยเฉพาะ เขาเห็นวินนี่ขับรถฟอร์ดคันเก่าไปทำงานก็คิดว่าวินนี่เป็นมัคคุเทศก์ที่ไม่มีเงิน จึงซื้อคิว 5 มาคันหนึ่งเพื่อแสดงตัว
หลังจากกลับไปถึงบ้านฉินสือโอวมอบบอร์ดควบคุมระยะไกลของรถพอร์ชให้วินนี่ ให้เธอขับรถคันนี้ไปทำงาน อย่างนี้ เมื่อมีคนต้องการจีบเธอก็ต้องไตร่ตรองก่อนว่าตัวเองสามารถให้รถพอร์ช 918 เธอได้หรือไม่
                เดิมทีวินนี่ไม่ยอม แต่วันรุ่งขึ้นที่เธอไปทำงานและเห็นชายในชุดสูทยังรอเธออยู่ จึงทำให้เธอรู้สึกจนปัญญา เธอกลับรถกลับไปที่บ้านแล้วขับรถพอร์ช 918 เข้าไปในเมืองด้วยความเร็วสูง โดดเด่นเป็นบ้า!
แต่นี่ก็ไม่สามารถหยุดความชื่นชอบของชายในชุดสูทได้ ขณะที่วินนี่กำลังทำงานเขาก็ได้อธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานอย่างชัดเจน “คุณเซโรวาครับ ผมขอโทษสำหรับความเข้าใจผิดเมื่อวานนี้ แต่ผมคิดว่าผมเหมาะสมกับคุณมากกว่าคนหยาบคายคนนั้น”
“คุณมีปัญญาซื้อ รถพอร์ช 918 ไหม? คุณมีพื้นที่ฟาร์มปลาที่มีชายฝั่งยาวถึงห้าสิบกิโลเมตรหรือเปล่า? ถ้ามี คุณค่อยมาจีบฉัน ฉันก็เป็นคนเห็นแก่เงินอย่างนี้แหละ” วินนี่ยิ้มขื่นๆ
“ผมไม่มีเงินมากมายขนาดนั้นหรอก แต่ผมรักคุณมากกว่าเขา! อีกอย่าง ผมแค่ยังไม่มีเงินมากมายขนาดนั้น ถ้าคุณรู้ประสบการณ์ของผมคุณจะเข้าใจเอง ผมไม่เหมือนทายาเศรษฐีเหล่านั้น ทุกสิ่งที่ผมมีในตอนนี้ผมล้วนแต่หามันมาได้ด้วยตัวของผมเอง ผมเชื่อว่าสักวันผมจะกลายเป็นมหาเศรษฐีด้วยตัวของผมเอง!”
“ฟัค คุณไปเป็นมหาเศรษฐีของคุณเถอะ ถ้ามายุ่งกับฉันอีก ไม่งั้นฉันเอาหมามากัดคุณแน่!”
…………………………………………………