ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 506 ส่งไปยังโตเกียว

“พระเจ้า ฉันจะบ้าแล้ว” ทันทีที่วินนี่กลับมาก็นอนลงบนโซฟา หน้าของเธอดูเหนื่อยๆ
หลัวปอมองวินนี่อย่างนิ่งๆ นี่คือแม่ที่แสนอ่อนโยนคนนั้นใช่ไหม? กลับมาแล้วต้องกอดและจูบมันก่อนเป็นอันดับแรกไม่ใช่เหรอ? หน้าของมันเต็มไปด้วยความสงสัย มันวิ่งเข้าไปดม ยังคงเป็นกลิ่นที่คุ้นเคย คือแม่จริงๆ ด้วย
หลัวปอใช้อุ้งเท้าดึงรองเท้าส้นสูงของวินนี่ วินนี่หันไปมองอย่างหมดหนทางและอุ้มมันขึ้นมา หลัวปอคิดว่าจะได้รับความรักจากแม่แล้ว แต่วินนี่กลับกดมันลงบนโซฟาและมุดหน้าเข้าไปในขนสีขาวอันอ่อนนุ่มของมัน
ไม่ใช่ลูกแท้ๆ แน่นอน หลัวปอพยายามดิ้นรน มันรู้สึกไม่สบายตัวเท่าไร
ฉินสือโอวแค่มองก็รู้ว่าปัญหาเกิดจากอะไรแล้ว เขาขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “บ้าเอ้ย ไอ้นั่นยังมายุ่งกับคุณอยู่อีกเหรอ?”
“พระเจ้าลงโทษฉัน! ฉิน ฉันต้องทำอะไรผิดแน่ๆ พระเจ้าลงโทษฉันที! ฉันไม่เคยเจอใครที่หลงตัวเองเท่าเขามาก่อน! คุณรู้ไหมว่าเขาพูดอะไรกับฉันบ้าง? เอาเถอะ ไม่พูดแล้ว ในที่สุดฉันก็รับรู้ถึงความน่ากลัวของ ‘หงส์หนุ่ม’ แล้วล่ะ” วินนี่พูดอย่างเศร้าใจ
ฉินสือโอวหัวเราะและพูดว่า “ผมเองก็เป็น ‘หงส์หนุ่ม’ นะ หงส์หนุ่มผู้มาจากชนบทไง”
“คุณยังมีอารมณ์ที่จะพูดเล่นอีกเหรอ เขาเป็นหงส์หนุ่มที่บ้า เอาตัวเองเป็นศูนย์กลาง เย่อหยิ่ง และอ่อนไหวง่าย ความมั่นใจที่เขาแสดงต่อฉันนั้น ฉันความรู้สึกว่ามันเป็นความน้อยเนื้อต่ำใจเสียมากกว่า!” วินนี่อุ้มหลัวปอขึ้นและส่ายไปมา ราวกับกำลังระบายบางสิ่ง
หลัวปอส่งเสียงร้อง ‘โฮ่ง โฮ่ง โฮ่ง’ ฉินสือโอวรีบเข้าไปช่วยแกะหลัวปอออกอย่างรวดเร็วและพูดว่า “โอเค โอเค เรื่องนี้ต้องคุยกันยาวๆ แต่คุณกำลังทำหลัวปอตกใจ จนเด็กน่าสงสารตัวนี้กำลังเลียนแบบการเห่าของสุนัขแล้ว”
วินนี่อุ้มหลัวปอขึ้นมาใหม่ และพูดด้วยความรักว่า “ที่รัก ขอโทษ วันนี้แม่รู้สึกเศร้ามาก ขอแม่กอดหน่อย ขอหอมหน่อย”
                ดวงจิตอันบอบบางของหลัวปอกำลังตกอยู่ในความกลัว ในที่สุดมันก็รู้สึกถึงความดีของฉินสือโอว แม้คุณพ่อมักจะหลอกมัน แต่เมื่อมันคิดไตร่ตรองอีกที ก็ยังหาข้อดีของคุณพ่อไม่เจอ เอาเถอะ โลกนี้มีเพียงคุณแม่เท่านั้นที่ดีที่สุด
เมื่อไม่สามารถระบายกับหลัวปอได้ วินนี่ก็เปลี่ยนไปทรมานฉงต้า ฉงต้าปล่อยให้วินนี่ทำตามใจอย่างนิ่งๆ ใบหน้าอ้วนกลมของมันเต็มไปด้วยความบริสุทธิ์
ฉินสือโอวพูดอย่างขุ่นเคืองว่า “ผมจะให้เบิร์ดและนีลเซ็นไปจัดการกับมัน ให้ตายเถอะ นี่มันกลายเป็นสันดานอันธพาลไปแล้ว อย่างน้อยก็เป็นการล่วงละเมิด เราฟ้องร้องมันได้นะ”
วินนี่พูดอย่างเศร้าใจว่า “อย่า ที่รัก เขาบ้าไปแล้ว บ้าไปแล้วจริงๆ เรารับมือไม่ไหวหรอก หลีกเลี่ยงกันก่อนดีกว่า”
รับมือไม่ไหวเหรอ? ฮ่าๆ ฉินสือโอวหัวเราะ ถ้าคุณพานักท่องเที่ยวไปเล่นน้ำทะเล ผมจะปล่อยงูเหลือมทะเลออกมาเอามันให้ตาย!
เขามีวิธีฆ่าชายในชุดสูทไม่ต่ำกว่า 1,086 วิธี แต่วิธีที่จะทำให้เขาเลิกยุ่งกับวินนี่ได้ ไม่มีเลยจริงๆ
“งั้นก็ไม่มีทางอื่นแล้วล่ะ ขอลาสิ สัปดาห์หน้าผมจะไปงานประมูลปลาทูน่าฤดูใบไม้ผลิที่ญี่ปุ่นพอดี ไปเที่ยวโตเกียวกัน ผมจะพาคุณไปช้อปปิ้งที่โตเกียว”
“ไม่อยากช็อปปิ้ง ฉันพอใจแล้วล่ะกับเจ้าหญิงยามราตรีที่คุณมอบให้ฉัน แต่การลาก็เป็นวิธีที่ไม่เลวเหมือนกัน หวังให้นักท่องเที่ยวกลุ่มนี้กลับไปเร็วๆ นะ” วินนี่พูดด้วยสีหน้าคาดหวัง
เพื่อปลอบใจวินนี่ ในตอนเย็นฉินสือโอวได้ทำผัดเห็ดหอมที่เธอชอบ เห็ดเหล่านี้เขาเด็ดมาจากป่ารอบๆ ขณะที่ไปดูฟาร์มเพาะเลี้ยง เนื่องจากฝนไม่ตก เขาจึงเด็ดมาได้แค่ 10 ดอก
การทอดเห็ดหอมคล้ายๆ กับการทอดหมู หั่นเห็ดหอมเป็นสี่แผ่น จากนั้นผสมแป้งกับไข่ นำเห็ดเข้าไปชุบแล้วทอดในน้ำมันมะกอก ใช้เวลาไม่นานก็สุกแล้ว
หลังจากทอดเห็ดหอมเสร็จแล้วก็ใส่เครื่องเคียง วินนี่อารมณ์ดีขึ้น เธอคลอเคลียในอ้อมแขนของฉินสือโอวและกินเห็ดทอดไปด้วย ทำให้ลืมความไม่สบายใจทั้งหมดในที่ทำงาน
ฉินสือโอวได้โทรหาบัตเลอร์ชายหนุ่มผิวดำและมีเครายาวที่อยู่ตลาดอาหารทะเลในนิวยอร์กแล้ว บอกเขาว่าตนตกปลาทูน่าครีบน้ำเงินได้ ความยาว 4.2 เมตร หนัก 560 กิโลกรัม และให้เขาคิดหาวิธีเอาไปขายที่โตเกียว
ถ้าใช้วิธีการขาวสะอาด ปลาตัวนี้ไม่สามารถออกจากแคนาดาได้แน่นอน ไม่สามารถล่าปลาทูน่าครีบน้ำเงินได้ในช่วงที่ไม่ใช่ฤดูล่าปลา แน่นอนว่าถ้าคุณล่ามากินเองก็ไม่มีปัญหา แต่ถ้าจะเอาออกนอกประเทศนั้นเป็นไปไม่ได้ ไม่ว่าคุณจะเอาไปขายหรือกินเอง
แต่ที่ใดมีมนุษย์อาศัยที่นั่นมักมีช่องโหว่ ด่านศุลกากรไม่ใช่ปัญหาของบัตเลอร์ตั้งนานแล้ว การขนปลาออกไปไม่ใช่ปัญหา
แคนาดาและสหรัฐอเมริกาดูเหมือนจะบังคับใช้กฎหมายอย่างเป็นธรรมและเข้มงวด แต่ความจริงไม่ได้เป็นอย่างนั้น สำหรับคนธรรมดาและคนจน กฎหมายก็ถือว่ายุติธรรม แต่สำหรับคนรวย กฎหมายเป็นแค่เครื่องมือในการปกป้องพวกเขา และในบางครั้งก็เป็นแค่กระดาษเปล่าแผ่นหนึ่ง
ตามกฎ ถ้าฉินสือโอวให้บัตเลอร์ช่วยเขาขนปลาทูน่าตัวนี้ จะต้องให้ส่วนแบ่งร้อยละ 22 ของราคาประมูลท้ายสุด และแน่นอนว่าแค่ราคาประมูล ไม่รวมเงินรางวัลที่ทำลายสถิติโลกที่ได้จากสมาคมการประมงระหว่างประเทศ
ตอนที่บัตเลอร์รู้เรื่องที่ฉินสือโอวตกปลาทูน่าครีบน้ำเงินที่มีความยาวกว่าสี่เมตรนั้นเขาก็ยังไม่เชื่อเท่าไร หลังจากบินกลับมาจากนิวยอร์ก ตอนที่เขาเจอฉินสือโอวเขาถามฉินสือโอว่า “นายแน่ใจว่าเป็นปลาทูน่าครีบน้ำเงินไหม? หรือมันอาจเป็นปลาทูน่าครีบเหลือง ปลาทูน่าตาโตก็ยังด่วนสรุปไม่ได้ ใช่ไหม?”
“ฉันเป็นเจ้าของฟาร์มปลา เพื่อน ฉันเป็นมืออาชีพ!” ฉินสือโอวพูดออกไปอย่างไม่มีทางเลือก
หลังจากพาเขาเข้าไปในห้องเย็น เห็นปลาทูน่าตัวใหญ่ที่ถูกปกคลุมไปด้วยน้ำแข็ง บัตเลอร์พูดด้วยสีหน้าตะลึงว่า “พระเยซู เป็นปลาทูน่าครีบน้ำเงินจริงๆ ! ฉันไม่ได้เห็นปลาทูน่าครีบน้ำเงินที่มีขนาดใหญ่อย่างนี้มาห้าสิบปีแล้ว นายได้มันมาจากไหน?!”
“ฟาร์มปลาจัดการโดยชาวประมงของฉัน พวกเขาพบมันในขณะที่กำลังลาดตระเวน จากนั้นตกมันขึ้นมาด้วยแรงมหาศาล เป็นยังไง มีค่าไหม?” ฉินสือโอวถาม
บัตเลอร์ถอนหายใจและพูดว่า “ไม่ใช่แค่มีค่า เพื่อน มันคือทองคำ น่าจะประมูลได้ไม่ต่ำกว่า 2.5 ล้าน แต่เสียดายที่ตลาดโตเกียวถูกควบคุม ไม่อย่างนั้น 5 ล้านก็ไม่มีปัญหา!”
“เยนหรือดอลลาร์แคนาดาล่ะ?”
“ล้อฉันเล่นใช่ไหม? ดอลลาร์สหรัฐฯสิ!”
“โห พระเยซู ไม่เลวเลย”
“โอเค ฉันจะรีบหาเพื่อนขนมันไป นายเตรียมรับเงินเถอะ”
เนื่องจากได้รับการแนะนำมาโดยตระกูลสเตราส์ ทั้งสองเคยร่วมมือกันหลายครั้ง บัตเลอร์เคยแนะนำให้เขารู้จักกับพ่อค้าอาหารทะเลในควิเบกเช่นฟิลิปป์ ดังนั้นฉินสือโอวเชื่อมั่นในตัวเขามาก และเอาปลาให้เขาจัดการเลย
บัตเลอร์ยุ่งกับการจัดการปลาตัวนี้ โดยไม่ได้อยู่ค้างที่ฟาร์มปลา เขากลับไปในวันเดียวกัน เขากำชับก่อนไปว่า “ฉิน ฟาร์มปลาของนายยังมีปลาแลมป์เพรย์ไหม? ถ้ามี ตอนขายโปรดติดต่อฉัน ปลาแลมป์เพรย์ของนายรสชาติดีมาก ร้านอาหารชั้นนำในนิวยอร์กต่างกำลังรอ”
“แล้วราคาล่ะ?”
“เพิ่มขึ้นร้อยละ 20”
“รอข่าวดีจากฉันแล้วกัน”
การประมูลฤดูใบไม้ผลิที่โตเกียวจะเริ่มประมาณกลางเดือนเมษายน เหลือเวลาอีกแค่ไม่กี่วัน ฉินสือโอวต้องการทำความสะอาดฟาร์มปลาสักหน่อยแล้วพาวินนี่ไปเที่ยว
หลังจากส่งปลาทูน่าครีบน้ำเงินไปแล้ว ในตอนเช้าฉินสือโอวชงกาแฟแล้วนั่งพูดคุยกับวินนี่ วินนี่ที่สลัดชายในชุดสูททิ้งไปได้กลับมามีออร่าอีกครั้ง เธอหยอกล้อกับฉินสือโอวอย่างมีความสุข
ฉินสือโอวเองก็มีความสุขเหมือนกัน จู่ๆ วิทยุสื่อสารบนโต๊ะก็ดังขึ้น “ติ๊ดด บอส ติ๊ดด ผม… ติ๊ดด เบิร์ด ติ๊ดด เกิดเรื่องแล้ว ติ๊ดด เกิดเรื่องแล้ว มีเรือประมง ติ๊ดด มีเรือประมงเข้ามาในฟาร์มปลา…”
……………………………………………