“ไม่นะ นี่เป็นการเข้าใจผิด! ท่านครับ นี่เป็นการเข้าใจผิด! ได้โปรดเชื่อผมนะครับ ในใจของผมและทุกคนในที่นี้เต็มไปด้วยความเคารพต่อประเทศนี้ และฟาร์มปลาของท่าน พวกเราเข้ามาในน่านน้ำประเทศของท่านก็เพียงเพื่อหลบแผ่นดินไหวที่อยู่ใต้ท้องทะเลเท่านั้น!” ซาโต้ ไทชิที่หน้าบวมตุ่ยยืนขึ้นแล้วตะโกนบอก
ฉินสือโอวยักไหล่ “ไม่ ฉันไม่เชื่อ”
ซาโต้ ไทชิ ก้มโค้งคำนับ 90 องศาพร้อมกล้ามเนื้อดัง ‘กรอบแกรบ’ แล้วพูดเสียงดังด้วยความเคารพว่า “ได้โปรดเชื่อเถอะ ท่านครับ! พวกเราไม่ได้มีความคิดที่จะรุกล้ำเข้ามาในเขตประเทศของท่านเลย! ได้โปรดยกโทษให้กับความไม่รู้ของพวกเราด้วยเถอะครับ!”
ฉินสือโอวตอบ “โอเค ทุกคน ถ้าพวกแกบอกว่าเข้ามาในฟาร์มปลาฉันด้วยความเข้าใจผิด ถ้าอย่างนั้นพวกแกมาจับปลาในฟาร์มปลาของฉันทำไม?”
ซาโต้ ไทชิพูดอย่างไม่รู้อีโหน่อีเหน่ออกไป “ไม่ครับ ท่าน วาฬและฉลามไม่มีใครเป็นเจ้าของ”
ฉินสือโอวยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “ปลาที่ฉันพูดถึงคือปลาค็อดและปลาแซลมอนแปซิฟิก”
ซีมอนสเตอร์และบูลวางอวนลงบนเรือ แต่เดิมเรือล่าวาฬใช้เพื่อจับฉลาม แต่พอกางออก พวกมันก็ยังสามารถใช้สำหรับการตกปลาทั่วไปได้อีกด้วย
ซาโต้ ไทชิพอเห็นฉากนี้ก็ตกตะลึงทันที ในที่สุดเขาก็เข้าใจสิ่งที่อีกฝ่ายต้องการจะสื่อแล้ว ไอ้หนุ่มน้อยนี่ตั้งใจหลอกล่อเขาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว!
“ใส่ร้ายกันชัดๆ !” ซาโต้ ไทชิพอโกรธก็ตะคอกใส่ “พวกเราจะฟ้องพวกแก…”
ฉินสือโอวตบไปหนึ่งฉาดจนซาโต้ ไทชิหน้าเบี้ยวลอยไปอีกทาง แก้มฝั่งหนึ่งช้ำบวมขึ้นมาเหมือนขนมปัง
“ฟ้องบ้านพ่อมึงสิ!” ฉินสือโอวถุยน้ำลายลงบนตัวซาโต้ ไทชิ “ชดใช้เงินมาให้ฉันแต่โดยดีซะ! ไม่อย่างนั้นก็เตรียมตัวอยู่ในคุกที่แคนาดาไปตลอดชีวิตเสียเถอะ!”
หลังจากชักมือกลับ เขาก็ยังรู้สึกไม่พอใจ หันหลังกลับไปอัดลูกเรือพวกนี้ต่อ จนแต่ละคนต่างร้องโอดโอยว่า ‘ยาเมะเต’[1]
เรือล่าวาฬขับตรงไปที่ท่าเรือฟาร์มปลาต้าฉิน ตำรวจในเมืองพอได้ข่าวก็มายืนคุมอยู่ตรงท่าเรือภายใต้การนำของสารวัตรโรเบิร์ต พอเรือเทียบท่า ตำรวจหลายนายก็พุ่งไปในเรืออย่างกระตือรือร้น
นี่ถือว่าเป็นกรณีรุกล้ำข้ามแดน พวกเขาไม่เคยเจอเคสแบบนี้มาก่อน ขอแค่จับเอาคนญี่ปุ่นบนเรือลงมา หลักฐานมัดกุม พวกเขาก็สามารถสร้างผลงานได้แล้ว อย่างน้อยแค่ได้รับการสัมภาษณ์จากสถานีโทรทัศน์รัฐนิวฟันด์แลนด์ก็ดีมากแล้ว
โรเบิร์ตจับมือทักทายกับฉินสือโอว แล้วพูดขึ้น “ตำรวจน้ำของเมืองเซนต์จอห์นกำลังมา เดี๋ยวทางเราจะนำตัวคนไปก่อน หลังจากนี้นายช่วยหาเวลาไปทำบันทึก ร่วมมือในการสอบปากคำ แล้วก็บอกความต้องการค่าเสียหายมาได้เลยนะ”
ฉินสือโอวบอกว่า “ไอ้สารเลวพวกนี้อวดดีเกินไปละ เพื่อน เมื่อกี้นายไม่ได้เห็น พวกมันจับปลาในฟาร์มปลาของฉันอย่างอำเภอใจ ทั้งวาฬ ฉลาม ปลาค็อด ปลาแซลมอนแปซิฟิก ซึ่งฉันคิดว่าฟาร์มปลาของฉันได้รับความเสียหายใหญ่หลวงเลยทีเดียว”
“ถ้าอย่างนั้นก็ให้พวกมันชดใช้จนหมดตัวไปเลย”
เรือล่าวาฬนอกจากประเทศญี่ปุ่นที่ได้รับความนิยมแล้ว ประเทศอื่นๆ ทั่วโลกต่างก็คัดค้าน ไม่ว่าจะเป็นทางซีกโลกเหนืออย่างรัสเซียหรือซีกโลกใต้อย่างออสเตรเลีย เมื่อใดที่เรือล่าวาฬของญี่ปุ่นสร้างพฤติกรรมที่ละเมิดกฎหมายท้องถิ่นพวกเขาก็จะถูกลงโทษอย่างรุนแรงโดยประเทศนั้นๆ อย่างแน่นอน
กรณีที่ค่อนข้างโด่งดังในการยึดเรือล่าวาฬในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาคือเหตุการณ์ของเรือโชนันมารุหมายเลข 2 ตอนนั้นเรือล่าวาฬระวางขับน้ำ 700 ตัน โชนันมารุหมายเลข 2 เข้าสู่น่านน้ำของทะเลโอค็อตสค์ในรัสเซีย ฝ่ายรัสเซียเชื่อว่าฝ่ายญี่ปุ่นละเมิดการตรวจสอบในการขอเปลี่ยนแปลงเส้นทางทะเลและรุกล้ำเข้าไปในอาณาเขตทะเลของรัสเซีย จึงส่งเรือตรวจการณ์ทางทะเลไปจับกุมในทันที
แต่ครั้งนี้เรือไดโตะโชวะมารุทำเกินไปยิ่งกว่า รุกล้ำเข้ามาในรัฐนิวฟันด์แลนด์จับปลาโดยไม่ได้รับอนุญาต ซึ่งแน่นอนว่าทางแคนาดามีหลักฐานที่จะจับกุมและตัดสินลงโทษพวกเขา
แน่นอนว่า ลูกเรือบนเรือไดโตะโชวะมารุก็คงไม่ยอมจำนนง่ายๆ พวกเขาถูกใส่ร้าย เพราะพวกเขาเดิมทีก็ไม่ได้จับปลาอยู่ในบริเวณฟาร์มปลาต้าฉินอยู่แล้ว
ซาโต้ ไทชิพอเจอตำรวจน้ำรัฐนิวฟันด์แลนด์ก็เริ่มตะโกนเสียงดังใส่ “…พวกเราจับวาฬและฉลามในทะเลหลวงทั้งนั้น ส่วนพวกปลาค็อด ปลาแซลมอนแปซิฟิก เป็นคนของคุณที่ใส่ร้ายพวกเรา!”
“ฟัคยู ถ้าฉันเชื่อแกฉันคงต้องไปแผนกสมองในโรงพยาบาบตรวจสมองหน่อยแล้ว” ตำรวจน้ำพูดอย่างเหยียดหยาม
ซาโต้ ไทชิมองฉินสือโอวด้วยความแค้นและผิดหวัง ฉินสือโอวยักไหล่ โบกมือให้เขาแล้วพูดขึ้น “ซาโยนาระ!”
เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย หน่วยงานการเดินเรือแห่งประเทศญี่ปุ่นและหน่วยงานการประมงรีบดำเนินการทันทีหลังจากได้รับการร้องเรียนจากกรมศุลกากรของแคนาดา หน่วยงานการประมงได้ส่งเจ้าหน้าที่และเอกอัครราชทูตญี่ปุ่นประจำแคนาดามาที่นิวฟันด์แลนด์เพื่อเข้าร่วมในการแถลงการณ์เรื่องนี้ก่อนใคร
หน่วยงานการประมงของญี่ปุ่นช่างหาข้ออ้างได้สารพัด ประกาศว่าเรือไดโตะโชวะมารุได้รับความไว้วางใจจากศูนย์วิจัยการประมงบูรณาการขององค์กรอิสระและแล่นออกจากท่าเรือฮอกไกโดของญี่ปุ่นในวันที่ 1 เมษายนไปยังทะเลหลวงแอตแลนติก เพื่อดำเนินการภารกิจ ‘การสำรวจวาฬด้วยตาเปล่า’ ซึ่งไม่ผิดกฎหมายแต่อย่างใด
แต่ตอนนี้หลักฐานเอื้อให้กับฝั่งแคนาดา กรมศุลกากรแคนาดาแสดงข้อมูลที่ดาวน์โหลดจากเครื่องมือนำทางจีพีเอสแล้วสอบถามทางเจ้าหน้าที่หน่วยงานการประมงว่าใครกันที่อนุญาตพวกเขาให้เข้าบริเวณน่านน้ำแคนาดาเพื่อปฏิบัติภารกิจการสำรวจ? แล้วใครกันที่ให้สิทธิ์พวกเขาในการจับวาฬ ฉลามและปลาในฟาร์มปลาต้าฉิน?
ซาโต้ ไทชิและลูกเรือต่างพยายามโอดครวญว่าตัวเองถูกป้ายสี ทั้งหมดนี้เป็นการใส่ร้ายทั้งนั้น แต่ทางแคนาดาไม่ได้ใส่ใจ เพราะไม่ได้มีหลักฐานใดที่แสดงว่าพวกคุณถูกใส่ร้าย
สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ เรือไดโตะโชโวะมารุไม่มีเหตุผลใดมาอ้างว่าทำไมพวกเขาถึงเข้าไปในเขตฟาร์มปลาต้าฉิน ซาโต้ ไทชิบอกว่าพวกเขาประสบกับแผ่นดินไหวใต้ท้องทะเล จึงหลบภัยโดยเข้ามาในฟาร์มปลาต้าฉินแห่งนี้
เจ้าหน้าที่ศุลกากรได้สอบถามเรื่องแผนที่การเฝ้าระวังกิจกรรมชายฝั่งทะเลแอตแลนติกในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาจากสถาบันทางทะเลเซนต์จอห์น ซึ่งไม่มีที่ไหนเกิดแผ่นดินไหวใต้ท้องทะเลหรือภูเขาไฟระเบิดใต้ทะเลเลยสักที่เดียว
ซาโต้ ไทชิตกตะลึงไปชั่วขณะ
ฉินสือโอวไม่ก้าวก่ายอีกต่อไป เขาแค่บอกสิ่งที่ต้องการกับเออร์บัก ว่าครั้งนี้เรือไดโตะโชวะมารุต้องชดใช้ให้กับฟาร์มปลาอย่างแน่แท้ ชดใช้ได้เท่าไรก็จ่ายมาให้หมด ยิ่งเยอะยิ่งดี อย่างน้อยก็ต้องเริ่มที่ห้าล้านขึ้นไป และแน่นอนว่าห้าล้านนี้ไม่ใช้เงินเยนหรือเงินดอลลาร์แคนาดา แต่เป็นเงินดอลลาร์!
ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากยุ่งด้วย แต่หลักๆ เลยคือทางนี้ยังมีเรื่องสำคัญยิ่งกว่าที่ต้องไปจัดการ ซึ่งก็คือการไปเมืองโตเกียวเข้าร่วมงานประมูลปลาทูน่าที่กำลังจะมาถึง
ถ้าไม่ไปหารายได้จากคนญี่ปุ่นสักหน่อย เขาคงรู้สึกผิดกับวาฬและฉลามที่ถูกฆ่าตายอยู่ในถังน้ำแข็งบนเรือไดโตะโชวะมารุพวกนั้นน่าดู
เขาพาวินนี่กับอีวิลสันไปด้วย ฉินสือโอวขึ้นเครื่องบินตรงไปโตเกียวโดยได้รับความคุ้มครองจากเบิร์ดและนีลเซ็น
การจ้างเบิร์ดและนีลเซ็นเป็นเรื่องที่ไม่เลวจริงๆ เพราะเวลาทั่วไปก็เป็นชาวประมงได้ พอขึ้นเขาก็เป็นคนช่วยนำทาง ส่วนเวลาออกไปข้างนอกก็รับหน้าที่เป็นผู้คุ้มกัน
ฉินสือโอวเห็นเขาสองคนทำงานอย่างขยันขันแข็ง จึงพูดออกไประหว่างกินข้าวบนเครื่องบิน “เพื่อนๆ อยู่ดีๆ ฉันก็คิดว่าถึงเวลาที่ฉันต้องขึ้นเงินเดือนให้พวกนายแล้ว นีลเซ็นขึ้น 100 เปอร์เซ็นต์ เบิร์ด 50 เปอร์เซ็นต์ โอเคไหม?”
เป็นไปไม่ได้ที่จะขึ้นให้ทั้งคู่ในเรตเดียวกัน เพราะนีลเซ็นติดตามฉินสือโอวมาหนึ่งปีแล้ว ส่วนเบิร์ดแค่ครึ่งปีกว่า แต่ถ้าพูดแล้วเบิร์ดจะทุ่มเทมากกว่า ทำงานตั้งใจกว่า ฉินสือโอวรู้สึกว่าไอ้หนุ่มนี่ใช้ได้เลยทีเดียว
นีลเซ็นและเบิร์ดต่างตกตะลึงไปชั่วครู่ ไม่นานก็แปะมือฝ่ายตรงข้ามกันด้วยความดีใจ เบิร์ดที่ปกติจะนิ่งขรึมตลอดยังยิ้มออกมา ดูเหมือนว่าเสน่ห์ของเงินนี่ช่างดีจริงๆ
พอได้รับแรงกระตุ้นจากการขึ้นเงินเดือน ทั้งนีลเซ็นและเบิร์ดก็มีอารมณ์คุยเล่นขึ้นมา รายแรกมองไปทั่วอย่างร่าเริง แล้วกระซิบว่า “พวกนายดูสิ พนักงานต้อนรับบนเครื่องบินของเจแปนแอร์ไลน์เป็นทั้งสาวสวยและยังเซ็กซี่อีก สายการบินแคนาดาทำไมถึงไม่ยอมเรียนรู้จากสายการบินนี้สักหน่อยนะ?”
จริงอย่างที่ว่า สายการบินของแคนาดา มีเพียงเที่ยวบินระหว่างประเทศที่สำคัญสองสามที่ที่มีสาวสวย นอกนั้นส่วนใหญ่เป็นคุณลุงคุณป้าทั้งนั้น แต่พนักงานต้อนรับบนเครื่องบินของเที่ยวบินระหว่างประเทศของสายการบินโตเกียวแอร์ไลน์กลับเป็นสาวสวยญี่ปุ่นที่งดงามและดูบริสุทธิ์ผุดผ่องทุกคน
……………………………………….
[1] ยาเมะเต (Yamete) เป็นภาษาญี่ปุ่นหมายถึง พอเถอะ หรือ หยุดเถอะ
