ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 520 สำรวจการประมงญี่ปุ่น

นอนจนถึงช่วงตะวันโด่งฟ้า ตอนนี้เป็นเวลาเก้าโมงครึ่ง ฉินสือโอวเพิ่งจะลุกขึ้นมาจากเตียง
การฟื้นพลังของหัวใจโพไซดอนมีความแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก ไม่ว่าก่อนหน้านั้นจะไร้กำลังและเรี่ยวแรงแค่ไหนก็ตาม ขอเพียงแค่ตื่นจากการนอนหลับพักผ่อน ฉินสือโอวก็จะกลับไปมีจิตใจที่ฮึกเหิมดุจม้าดุจมังกรอีกครั้ง
วินนี่แกล้งพูดหยอกเขาว่า “ดูสิ ทุกครั้งใครเป็นคนบอกว่าจะจัดการฉันให้ลุกไม่ไหว แต่จริงๆ แล้วใครเป็นคนลุกไม่ไหวเองกันแน่?”
ฉินสือโอวมองเธอด้วยเจตนาไม่ดีแล้วพูดขึ้นมาว่า “เฮ้ ที่รัก คุณคิดว่าเป็นเรื่องดีแล้วใช่ไหมที่พูดแบบนี้กับผู้ชาย? เพื่อศักดิ์ศรีของลูกผู้ชาย ผมต้องทำสงครามครั้งใหญ่กับคุณอีกสักรอบแล้วล่ะ”
“ไปทานข้าวก่อนแล้วค่อยว่ากันเถอะค่ะ” วินนี่ยกจานอาหารมาไว้ตรงหน้าเขา เธอบีบยาสีฟันใส่แปรงกับเปิดน้ำในห้องอาบน้ำไว้ให้เขาแล้ว เพื่อบอกเป็นนัยว่าให้เขามาอาบน้ำแต่งตัว
เห็นวินนี่จัดการเรื่องพวกนี้ให้เขาด้วยความอ่อนโยน ฉินสือโอวก็รู้สึกถึงความสุขที่เต็มอิ่ม เขากอดวินนี่ไว้จากด้านหลังจูบเม้มเธอเบาๆ แล้วพูดกับเธอว่า “ดีจริงๆ ที่มีคุณอยู่ข้างๆ”
วินนี่พลิกฝ่ามือตบเอวเขาเบาๆ แล้วพูดกับเขาอย่างอ่อนโยนว่า “ใช่แล้วค่ะ ที่รัก ฉันก็รู้สึกอย่างนั้นเหมือนกัน”
หลังจากล้างหน้าบ้วนปากเรียบร้อยแล้วมาเห็นอาหารสำหรับมื้อเช้า ฉินสือโอวก็หัวเราะออกมา ด้านในมีไข่ปลาคาเวียร์อยู่หนึ่งถ้วยเล็ก ไม่ต้องบอกก็รู้ ว่านี่เป็นของที่วินนี่เตรียมไว้ให้เขาเพื่อเสริมสร้างกาย
“ที่จริงผมไม่จำเป็นต้องใช้ของพวกนี้หรอก” ฉินสือโอวหัวเราะฮ่าๆ ออกมา
วินนี่ใช้ขนมปังไรย์จิ้มชิมเล็กน้อย เธอตั้งใจทำสีหน้าเคลิบเคลิ้มแล้วพูดกับเขาว่า “ที่รัก คุณไม่ทานจริงๆ เหรอคะ? ไข่ปลาคาเวียร์จากทะเลดำของรัสเซียแท้ๆ เลยนะ นี่เป็นของที่มิสเตอร์เทซึกะตั้งใจให้คนเอามาส่งเลยนะคะ”
แบล็กคาเวียร์ของรัสเซียเป็นไข่ปลาคาเวียร์ที่มีระดับที่สุดในโลก เป็นอาหารเลิศรสที่เป็นที่ยอมรับจากนักกินในระดับโลกมาตั้งแต่อดีตกาล ทว่าตั้งแต่เข้าสู่ศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ดแบล็กคาเวียร์ก็น้อยลงไปทุกวันราคาก็ยิ่งพุ่งสูงขึ้นเป็นเงาตามตัว
สาเหตุสำคัญก็เป็นเพราะนิสัยการล่าจับปล้นชิงอย่างร้ายแรงของมนุษย์ ในตอนนั้นเพื่อเป็นการกระตุ้นรัสเซียจึงไม่ได้มีการผูกมัดใดๆ ทั้งสิ้น พวกชาวประมงจึงพากันไล่จับอย่างบ้าคลั่ง แต่เพราะปูตินขึ้นมารับตำแหน่งเมื่อหลายปีก่อน ในที่สุดทางการก็เริ่มดำเนินการควบคุมการจับปลาชนิดที่มีเกี่ยวข้องกัน
หลังจากทางการเข้ามาควบคุมแล้ว เมื่อทำในที่แจ้งไม่ได้พวกเขาก็เริ่มพากันลักลอบจับปลา อีกทั้งการลักลอบจับปลายังลุกลามอย่างผิดปกติ ทุกๆ ปีมีการลักลอบจับปลาที่มากกว่าการจัดจำหน่ายของรัฐบาลถึงสิบเท่า!
ฉินสือโอวทานเค้กเข้าไปหนึ่งคำ เขาสัมผัสได้ถึงรสชาติหอมหวานจึงเอ่ยปากชมว่า “เค้กรสชาติไม่เลวเลย ไปซื้อมาจากไหนครับ?”
“ปากของคุณรับรสได้ดีจริงๆ แน่นอนว่ามันต้องไม่เลวอยู่แล้ว นี่เป็นคัสเตลลาของนางาซากิเลยนะคะ ฉันตื่นแต่เช้าตั้งใจไปร้านเค้กเพื่อซื้อเค้กก้อนแรกที่ออกจากเตาเลยนะ” วินนี่พูดพร้อมกับยิ้มน้อยๆ
หลังจากทานอาหารเช้าเรียบร้อยแล้ว ฉินสือโอวก็กำลังจะไปรอคณะของประธานสมาคมตกปลานานาชาติพร้อมกับนีลเซ็น แต่ปรากฏว่าวินนี่ก็หัวเราะเยาะเขาอีกครั้งทั้งยังว่าเขาว่าขี้เกียจ ประธานสมาคมตกปลานานาชาติกับพวกนักข่าวมาถึงตั้งแต่ครึ่งชั่วโมงที่แล้ว นีลเซ็นจึงพาพวกเขาไปตลาดสึกิจิเพื่อดูปลาทูน่ายักษ์ตัวนั้นแล้ว
ถ้าอย่างนั้นก็ประจวบเหมาะพอดี ฉินสือโอวจึงพาวินนี่ออกไปข้างนอก แล้วรีบมุ่งหน้าไปที่อ่าวโตเกียวทันที
ยิ่งรู้จักมหาสมุทรได้ลึกซึ้งเท่าไร เขาก็ยิ่งเข้าใจถึงสิ่งที่เขาต้องเรียนรู้มากขึ้นเท่านั้น แบบนี้จึงจะทำให้เขาสร้างฟาร์มปลาที่ดีขึ้นมาได้ ยังไงก็มาถึงโตเกียวแล้ว ก็ไปเที่ยวให้รอบอ่าวโตเกียวเลยแล้วกัน ลองไปสำรวจดูสักหน่อยว่าฟาร์มปลาแนวหน้าของโลกนั้นเป็นยังไง
ฉินสือโอวอาจจะไม่ชอบใจรถญี่ปุ่น ลักษณะบุคลิกของคนญี่ปุ่นหรืออาหารของคนญี่ปุ่น ทว่าการประมงของคนญี่ปุ่นนั้น เขาต้องให้ความนับถือจริงๆ
ว่ากันว่าเพราะชาวญี่ปุ่นอยู่ในประเทศเกาะที่ไม่ใหญ่และมีวิสัยทัศน์ที่กว้างไกลไม่มากพอ ทำให้ไม่เหมาะกับการทำอาชีพประมง
ตั้งแต่ศตวรรษที่สิบเก้า รัฐบาลญี่ปุ่นจึงประกาศใช้พระราชบัญญัติ เพื่อมอบรางวัลให้กับประชาชนที่ประกอบกิจการเกี่ยวกับการประมงในมหาสมุทรแดนไกล เมื่อเป็นเช่นนี้ เรือประมงของพวกเขาจึงพากันออกไปจับปลาในบริเวณชายฝั่งทะเลของประเทศอื่นๆ เป็นจำนวนมาก
ประเทศที่ได้รับความเสียหายที่สุดก็คือจีน ไทย มาเลเซีย อินโดนีเซียและประเทศในเขตน่านน้ำฝั่งเอเชียตะวันออกเหล่านี้ ตอนนี้การจับปลาในมหาสมุทรแดนไกลของญี่ปุ่นมีความเก่งกาจเป็นอย่างมาก อย่างการล่าฉลามล่าวาฬก็ไปได้ไกลถึงขั้วโลกเหนือขั้วโลกใต้
ต่อมา หลังจากค้นพบว่าปะการังมีประโยชน์มหาศาลต่ออาชีพประมง ญี่ปุ่นจึงเริ่มสร้างปะการังเทียมอย่างบ้าคลั่ง ตอนนี้พวกเขาเป็นประเทศที่มีเทคโนโลยีในการสร้างแนวปะการังเทียมที่ทันสมัยที่สุดในโลก นี่ช่วยให้พวกเขาสามารถเพิ่มปริมาณการจับปลาภายใต้สภาวะที่มีทรัพยากรประมงอยู่อย่างจำกัดต่อไปได้
ไม่เพียงแต่เท่านี้ ญี่ปุ่นยังเป็นประเทศที่มีความยิ่งใหญ่ด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี เทคโนโลยีที่พวกเขานำมาใช้ในการทำการประมงมีความทันสมัยและสามารถใช้การได้อย่างดี
นี่ต้องขอบคุณสถาบันวิจัยและพัฒนาประมงทะเลที่มีความสมบูรณ์พร้อมของญี่ปุ่น พวกเขามีสำนักวิจัยพันธุ์สัตว์น้ำโดยเฉพาะ ภายใต้สำนักการวิจัยยังได้จัดตั้งสถาบันวิจัยและพัฒนาประมงทะเลระดับชาติขึ้นมาถึง 16 แห่ง มีมากกว่าสี่สิบอำเภอ จังหวัดและเขตการปกครองที่มีการจัดตั้งศูนย์วิจัยการประมงและสถาบันการศึกษาพันธุ์สัตว์น้ำระดับสูงขึ้น อย่างเช่นโรงเรียนมัธยมปลายด้านพันธุ์สัตว์น้ำก็มีเพิ่มมากขึ้นกว่าเดิม
สถาบันเหล่านี้ไม่เพียงแต่รับผิดชอบหน้าที่เกี่ยวกับวิจัยการประมงและการศึกษา แต่ในทุกๆ ปียังได้รับการแต่งตั้งจากรัฐบาลกลางและรัฐบาลท้องถิ่นหรือจะเป็นตัวองค์กรเองที่ออกไปถ่ายทอดความรู้ให้แก่ชาวประมง
เติ้งเสี่ยวผิงยังได้กล่าวไว้ว่าวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีเป็นกำลังการผลิตที่สำคัญเป็นอันดับหนึ่ง ถ้าหากชาวประมงทั่วไปได้เรียนรู้เทคโนโลยีทางวิทยาศาสตร์ มีหริอที่การประมงของญี่ปุ่นจะไม่เข้มแข็ง?!
ฉินสือโอวมาญี่ปุ่นในครั้งนี้ ไม่ใช่เพียงเพื่อมาเข้าร่วมงานประมูลปลาทูน่ากับมาท่องเที่ยว สิ่งที่สำคัญยิ่งกว่าก็คือเขาอยากจะลองมาเยี่ยมชมอุตสาหกรรมการเพาะพันธุ์สัตว์ทะเลของญี่ปุ่นสักหน่อย เอาจุดเด่นของคนอื่นมาเสริมส่วนที่ตนเองยังบกพร่อง สร้างฟาร์มปลาต้าฉินให้ดียิ่งขึ้น
อ่าวโตเกียวเป็นท่าเรือเดินทะเลสำคัญบนเกาะฮอนชูในฝั่งตะวันออกกลางตามแนวมหาสมุทรแปซิฟิก นั่งรถจากชินจูกุตรงมายังทางทิศตะวันออกก็จะถึงแล้ว
ทางทิศตะวันตกของอ่าวแห่งนี้จะมีเมืองโยโกสุกะ ทิศตะวันออกมีจังหวัดชิบะ ทางทิศใต้โอบล้อมมิอุระกับคาบสมุทรโบโซเอาไว้ เหลือไว้เพียงปากทางขนาดเล็กเท่านั้น เส้นทางน้ำจากอุรางะจะสามารถเข้ามาสู่มหาสมุทรแปซิฟิกได้ อ่าวตื้นมาก บริเวณริมขอบมีความลึกเพียงสิบกว่าเมตรเท่านั้น
หลังสงครามโลกครั้งที่สอง แถบริมอ่าวโตเกียวเคยเป็นเขตพื้นที่อุตสาหกรรมที่สำคัญของญี่ปุ่น การอุตสาหกรรมพัฒนาไปตามชายฝั่งตะวันตกของอ่าวโตเกียวระหว่างเมืองโตเกียวและโยโกฮามา จนกลายเป็นเขตอุตสาหกรรมเคฮิน พัฒนาออกไปสู่ทางตะวันออกและทางเหนือ จนกลายเป็นเขตอุตสาหกรรมเคโยะ เป็นเขตพื้นที่สำคัญสำหรับการพัฒนาการค้าสินค้าแปรรูปของญี่ปุ่น
ในช่วงเวลาเดียวกันกับการพัฒนาอุตสาหกรรม ก็เลี่ยงไม่ได้ที่จะประสบกับปัญหามลภาวะปนเปื้อนรุนแรง อย่างเช่นตลอดทั้งปีจะสามารถตรวจพบไดออกซินและสสารอันตรายชนิดต่างๆ ตะกอนใต้น้ำไปจนถึงสิ่งมีชีวิตใต้น้ำก็เกิดการสะสมในร่างกายอย่างรุนแรง
แต่หลังจากรัฐบาลโตเกียวทราบถึงปัญหานี้ ในช่วงยุค 80 ก็ได้ลงมือจัดการปรับปรุงปัญหาคุณภาพน้ำในอ่าวโตเกียวอย่างหนัก โดยการสั่งปิดกิจการหลายแห่งที่ปล่อยมลภาวะปนเปื้อนสูง หลังจากนั้นก็ใช้เวลาไม่ถึงห้าปีเพื่อเปลี่ยนอ่าวโตเกียวให้กลายเป็นฟาร์มปลาคุณภาพเยี่ยมอีกครั้ง
หลังจากที่ฉินสือโอวรู้เรื่องนี้ เขาก็อดแบะปากไม่ได้ ประเทศจีนเอาแต่แหกปากบอกว่าสิ่งแวดล้อมถูกทำลายจนฟื้นฟูได้ยาก ไม่ใช่ว่าแก้ไขได้ยากหรอกแต่เป็นเพราะเศรษฐกิจต่างหากที่ทำให้รัฐบาลไม่คิดจะฟื้นฟูมัน ดูอย่างรัฐบาลโตเกียวที่ยอมขาดทุนเพื่อลงมือจัดการกิจการที่ก่อมลภาวะสูงพวกนั้นอย่างเด็ดขาดสิ ชาติจีนที่ยิ่งใหญ่จะฟื้นคืนภูเขาและแม่น้ำที่สวยงามไม่ได้เลยเหรอ?
ขับรถจากเขตชินจูกุออกไปสู่ชานเมืองของโตเกียว แค่แป๊บเดียวก็จะมองเห็นอ่าวโตเกียวแล้ว อ่าวแห่งนี้มีแม่น้ำทามะ แม่น้ำสึรูมิ แม่น้ำเอโดะ แม่น้ำอารากาวะและแม่น้ำอื่นๆ อีกหลายสายไหลมารวมกัน เดิมทีนี่เป็นเรื่องที่ดี แม่น้ำหลายสายไหลลงสู่ทะเล นั่นก็หมายถึงแพลงก์ตอนจำนวนมาก เป็นแหล่งอาหารที่อุดมสมบูรณ์ของปลา
ทว่าเนื่องจากปากอ่าวของอ่าวโตเกียวที่แคบเกินไป จึงทำให้น้ำทะเลในอ่าวผลัดเปลี่ยนกับน้ำที่อยู่นอกอ่าวได้ยาก ดังนั้นจึงมีแพลงก์ตอนอยู่เยอะเกินไป ทำให้ไม่ถูกน้ำทะเลพัดเข้าไปสู่มหาสมุทรแปซิฟิก ด้วยเหตุนี้จึงเกิดปรากฏการณ์ขี้ปลาวาฬอยู่เป็นประจำ
ถ้าหากจะเที่ยวชมอ่าวโตเกียว จุดที่เหมาะสมที่สุดก็คือทางน้ำอุรางะที่อยู่ใกล้กันกับทะเลเปิด ตรงไหนมีคุณภาพน้ำดี ตรงนั้นก็จะเกิดการเจริญเติบโตของปะการัง เมื่อรวมกับผลกระทบของกระแสน้ำคูโรชิโอะ ทรัพยากรประมงจึงมีความอุดมสมบูรณ์เป็นพิเศษ
น่าเสียดายที่มาไม่ทันเวลา ฉินสือโอวกับวินนี่จึงพากันเดินเล่นตามแนวชายฝั่งของอ่าวโตเกียว ตัวเขาเดินเล่นอยู่บนชายหาด แต่กลับจิตสำนึกแห่งโพไซดอนลงไปในน้ำแล้ว
ตอนที่พวกเขามาถึงบริเวณหนึ่งบนชายหาดก็กำลังจัดงานเทศกาลฤดูใบไม้ผลิบรรยายความรู้เกี่ยวกับการเพาะพันธุ์สัตว์น้ำอยู่พอดี
งานบรรยายครั้งนี้เป็นงานกลางแจ้ง ใครก็เข้ามาฟังได้ ฉินสือโอวจึงเข้าไปมุงดูบ้าง เป็นงานบรรยายที่ถูกจัดขึ้นโดยมหาวิทยาลัยวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีทางทะเลแห่งโตเกียว เขาจึงพาวินนี่ไปยืนฟังอยู่ตรงบริเวณรอบนอกด้วยกัน
……………………………………………..