ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 528 ร่วมมือกับผีน่ะสิ

ปลาซาร์ดีนไม่ใช่ชื่อชนิดปลาที่เฉพาะเจาะจง มันเป็นคำที่ชาวเอเชียใช้เรียกปลาในวงศ์ปลาหลังเขียว อย่างเช่นปลาแฮร์ริ่งมหาสมุทรแอตแลนติกกับปลาแฮร์ริ่งนอร์เวย์ที่มีอยู่อย่างมหาศาลในฟาร์มปลาของฉินสือโอว ล้วนเรียกว่าปลาซาร์ดีนทั้งสิ้น
ปลาชนิดนี้สามารถนำมาทำเป็นปลากระป๋องได้ มันมีรสชาติระดับกลางๆ ในหมู่พันธุ์ปลา แต่สำหรับปลาทูน่าแล้ว ปลาชนิดนี้ถือเป็นอาหารอันโอชะ!
ทำไมปลาทูน่าครีบน้ำเงินฝูงนั้นของฉินสือโอวถึงมาที่ฟาร์มปลาแล้วไม่ยอมจากไปน่ะเหรอ? ก็เพราะว่าพวกมันยอมปล่อยปลาแฮร์ริ่งรสโอชาที่มีจำนวนมหาศาลพวกนี้ไปไม่ได้น่ะสิ
จะว่าไปแล้ว ปลาทูน่าครีบน้ำเงินก็เป็นปลาที่มีโชคชะตาโหดร้ายชนิดหนึ่งเหมือนกัน เนื่องจากใช้วิธีการหายใจแบบปะทะ พวกมันจึงต้องเปิดปากขณะที่กำลังว่ายน้ำ ให้น้ำไหลผ่านบริเวณแก้มเพื่อดูดซับก๊าซออกซิเจน ดังนั้นพวกมันจึงทำได้เพียงว่ายน้ำด้วยความรวดเร็วไปตลอดทั้งชีวิต แม้จะเป็นเวลากลางคืนก็ไม่หยุดพัก ทำได้เพียงว่ายน้ำให้ช้าลงเพื่อลดการขับก๊าซ
หายใจว่าลำบากแล้ว กินอาหารกลับลำบากยิ่งกว่า ปลาทูน่าครีบน้ำเงินเลือกกินอาหารมากๆ ทำไมพวกมันต้องว่ายน้ำตระเวนไปทั่วมหาสมุทร? ก็เพื่อหาอาหารที่จะทำให้พวกมันพึงพอใจนั่นเอง
ความยากของการเพาะเลี้ยงปลาทูน่ามีอยู่สองอย่าง หนึ่งคือที่ว่าง ปลาทูน่าครีบน้ำเงินต้องการพื้นที่ในการดำรงชีวิตอย่างขนาดใหญ่มหาศาล สองคืออาหาร เงื่อนไขที่พวกมันมีต่อคุณภาพปลา สูงเท่ากันกับมนุษย์!
เมื่อเป็นเช่นนี้ ที่เทซึกะ โกดะพูดก็ดูเหมือนจะมีเหตุผล ฟาร์มปลาต้าฉินมีทรัพยากรปลาซาร์ดีนที่อุดมสมบูรณ์ บริเวณทางใต้ของฟาร์มปลาคือชายหาดน้ำตื้นจอร์จ จากฟาร์มปลาไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือก็จะเป็นอ่าวเซนต์ลอว์เรนซ์ ทั้งสองแห่งล้วนแต่เป็นแหล่งกำเนิดขนาดใหญ่ของปลาทูน่าครีบน้ำเงิน ดังนั้นการคาดการณ์ของเขาก็คล้ายว่าจะถูกต้อง
แต่ฉินสือโอวไม่โง่ เขาจ้องมองเทซึกะ โกดะ ค่อยๆ เก็บอาการแล้วพูดกับเขาว่า “มิสเตอร์เทซึกะ เรือประมงของคุณ ไม่ได้สำรวจพบปลาซาร์ดีน แต่ตรวจพบปลาทูน่าครีบน้ำเงินต่างหากใช่ไหมล่ะครับ?”
ระหว่างที่กำลังพูด เขาก็มองไปที่บัตเลอร์
บริเวณรอบๆ ฟาร์มปลาของเขาไม่เคยมีเรือที่ไหนเข้าถึงมาก่อน นอกจากเรือของเขาเอง ก็มีเรือที่บัตเลอร์ส่งเข้ามาตอนมารับปลาแลมป์เพรย์กับราชาทูน่า
เรือประมงมักจะมีเครื่องมือจำพวกเครื่องโซนาร์ค้นหาปลา หากจะบังเอิญตรวจพบปลาทูน่าครีบน้ำเงินในเขตทะเลน้ำลึกของฟาร์มปลาก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้
พอถูกเขาจ้อง บัตเลอร์ทำแสยะปากอย่างกระอักกระอ่วน เขาก้มหน้าจิบเหล้าลงไปอึกหนึ่ง แล้วไม่เงยหน้าขึ้นมาอีก
เทซึกะ โกดะเติมเหล้าให้ฉินสือโอวอีกแก้วหนึ่ง แล้วหัวเราะออกมาเสียงดัง “ฉินซังเป็นคนที่มีสายตาเฉียบแหลมจริงๆ ด้วย ถ้าอย่างนั้นผมพูดตรงๆ เลยแล้วกัน ฉินซัง พวกเราจะทำธุรกิจร่วมกันได้ไหมครับ? ถ้าหากว่ามีปลาทูน่าครีบน้ำเงินคุณภาพแบบนี้อีกสักสี่ถึงห้าตัว พวกเราจะสามารถร่วมมือกันปกครองตลาดโตเกียวได้เลยล่ะ!”
จะยังหาปลาสี่ห้าตัวอะไรอีก? ฟาร์มปลาของฉันมีอยู่มากขนาดนั้นจริงๆ แต่จะไม่ส่งให้แกหรอกนะ!
มีการแข่งขันถึงจะทำให้ได้ราคาสูง ฉินสือโอวรู้หลักการนี้
เทซึกะ โกดะมองตรงไปยังฉินสือโอวใบหน้าของเขาไร้ซึ่งความกังวล “ฉินซัง คุณอาจจะยังไม่รู้แน่ชัดว่าปลาทูน่าในฟาร์มปลาของคุณ คุณภาพดีมากจริงๆ ! เมื่อสองวันก่อนร้านซูชิของผมมีลูกค้าเข้ามาอย่างเนืองแน่น คนใหญ่คนโตหลายคนตั้งใจโทรศัพท์มาบอกให้ผมช่วยเก็บไว้ให้พวกเขาลองชิม ผมไม่เคยได้ลิ้มรสซูชิปลาทูน่าที่อร่อยขนาดนั้นมาก่อนเลย! พูดได้เพียงว่าเป็นเนื้อปลาคุณภาพดีที่ไม่เคยมีมาก่อน!”
ฉินสือโอวหัวเราะเฝื่อนๆ เขาแผ่มือทำท่าทางจนปัญญาแล้วกล่าวว่า “เทซึกะซัง ก่อนอื่นผมคงต้องพูดให้ชัดเจนก่อนว่า หนึ่ง ไม่ใช่ปลาทูน่าทุกตัวจะมีขนาดใหญ่ใหญ่จะมีคุณภาพดีแบบนี้ สอง ปลาทูน่าไม่ได้เฉพาะเจาะจงอยู่ที่ใดที่หนึ่ง พวกมันไม่มีที่อยู่เป็นหลักแหล่ง วันนี้อยู่ที่ฟาร์มปลาของผม แต่พรุ่งนี้อาจจะหนีไปมหาสมุทรแอตแลนติกใต้ก็ได้”
เทซึกะ โกดะยกคิ้วขึ้น เขาตอบกลับไปว่า “นี่ไม่ใช่ปัญหา ข้อแรก ขอแค่เป็นปลาทูน่า เนื้อของมันก็คงมีคุณภาพไม่ต่างกันเท่าไรนัก ข้อสอง ขอแค่วันนี้ตกลงกันได้ พวกเราก็แค่ต้องส่งเรือลากอวนความเร็วสูงออกไป…”
เมื่อได้ยินเขาพูดเช่นนี้ ฉินสือโอวความรู้สึกด้านดีที่ฉินสือโอวมีต่อเขาก็หายไปทันที แม้ว่าบนใบหน้าจะปรากฏรอยยิ้ม แต่ในใจของฉินสือโอวกลับหลุดด่าเขาออกไปแล้ว
เรือลากอวนความเร็วสูงเป็นเรือประเภทที่ใช้ในการจัดการกับปลาทูน่าโดยเฉพาะ เนื่องจากปลาทูน่าว่ายน้ำได้อย่างรวดเร็วอีกทั้งยังมีการระวังตัวที่ดีเยี่ยม เมื่อสัมผัสได้ถึงเรือประมงที่เข้ามาใกล้พวกมันก็จะเพิ่มความเร็วแล้วว่ายน้ำหนีไป ด้วยเหตุนี้ มนุษย์ที่ทำได้ทุกสิ่งจึงค้นคว้าและสร้างเรือลากอวนความเร็วสูงออกมา
เป็นเพราะเรือประเภทนี้นี่เองที่ก่อให้เกิดสภาวะใกล้สูญพันธุ์ของปลาทูน่า ไม่อย่างนั้นแค่เบ็ดตกปลาแบบมือธรรมดาจะสามารถตกปลาทูน่าได้สักกี่ตัวกันเชียว? ที่แคนาดาและอเมริกา เรือประมงกับเรือลากอวนชนิดนี้ไม่ได้รับอนุญาตให้ใช้แล้ว
เทซึกะ โกดะพูดแบบนี้ ก็พอที่จะพูดได้ว่าวางแผนจะจับให้ไม่มีเหลือ ถ้าใช้เรือแบบนั้นจริงๆ ไม่ว่าจะเป็นปลาเล็กปลาใหญ่ไม่ว่าใครก็อย่าได้คิดว่าจะหนีพ้น
ถึงบัตเลอร์จะชอบเงิน แต่เขามีหัวใจในการปกป้องทะเลที่แข็งแกร่งกว่าคนญี่ปุ่นที่มุ่งแต่จะทำลายมัน เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้เขาก็ถึงกับส่ายหัวแล้วพูดขึ้นมาว่า “ไม่ เพื่อน ทำอย่างนั้นไม่ได้เด็ดขาด! จับปลาทูน่าครีบน้ำเงินได้ แต่จะใช้เรือลากอวนไม่ได้เด็ดขาด!”
คนหนึ่งส่งเสริมคนหนึ่งคัดค้านส่วนอีกคนก็ไม่พูดอะไรออกมา บรรยากาศค่อนข้างกระอักกระอ่วน
พอดีกับที่ในตอนนี้นิชิมุระ เร็นเข้ามาบอกเทซึกะ โกดะว่าเตรียมวัตถุดิบอย่างปลาทูน่าครีบน้ำเงินเรียบร้อยแล้ว เทซึกะ โกดะจึงใช้โอกาสนี้ในการเปลี่ยนเรื่อง เขาพูดขึ้นมาว่า “จะว่าไปภูมิหลังของตระกูลเทซึกะของผมก็คือการทำซูชิกับซาชิมิ แต่น่าละอายจริงๆ ที่ผมไม่ได้ศึกษาทักษะการทำอาหารแบบดั้งเดิมมาจากบรรพบุรุษของผม ทว่าวิธีการทำปลาทูน่าครีบน้ำเงินของผมก็ค่อนข้างพิถีพิถัน วันนี้ผมจะแสดงทักษะที่น่าประทับใจเล็กๆ น้อยๆ ของตัวเอง หวังว่าแขกผู้มีเกียรติทุกท่านจะให้เกียรติลิ้มรสมัน”
ขอแค่ไม่ใช่การคุยธุรกิจ ฉินสือโอวก็ยังรู้สึกเต็มใจที่จะเที่ยวเล่นกับเทซึกะ โกดะอยู่มาก ดื่มเหล้าเคล้าอาหารย่อมต้องดีกว่าอยู่แล้ว
พอเทซึกะ โกดะเดินออกไปแล้ว ฉินสือโอวจึงเริ่มพูดคุยกับบัตเลอร์ พูดกับเขาอย่างไม่พอใจว่าทำไมถึงต้องตรวจสอบฟาร์มปลาของเขา
บัตเลอร์ยิ้มเจื่อนๆ พร้อมทั้งอธิบายว่าเขาไม่ได้เจตนาจะทำอย่างนั้น ในตอนนั้นขณะที่เรือประมงกำลังลอยผ่านเขตทะเลน้ำลึกก็ตรวจพบเงาของปลาใหญ่สี่ห้าตัว ในตอนแรกเขาไม่ได้คิดอะไรมาก นึกว่าเป็นพวกฉลาม
แต่เมื่อฉินสือโอวมาหาเขาเพื่อขอให้ไปจัดการราชาปลาตัวนี้ เขาก็เริ่มมีการตอบสนองกลับมา ปลาใหญ่พวกนั้นล้วนแต่เป็นปลาทูน่าครีบน้ำเงิน! หลังจากนั้นเขาก็มาที่โตเกียวเพื่อติดต่อกับเทซึกะ โกดะ มีครั้งหนึ่งที่เขาดื่มเหล้ามากเกินไป จึงเผลอพูดเรื่องนี้ออกมา เทซึกะ โกดะก็จำจนขึ้นใจแล้ว
ฉินสือโอวแอบด่าตัวเองเรื่องที่เขาหาเหาใส่หัว ถ้าเขาจัดการอย่างเงียบๆ กว่านี้จะเกิดเรื่องขึ้นแบบนี้หรือเปล่า? แต่เรื่องแบบนี้ก็คงปิดไม่มิดอยู่แล้ว เริ่มตั้งแต่ปีหน้า ฟาร์มปลาต้าฉินจะส่งออกปลาทูน่าครีบน้ำเงินอย่างล้นหลาม
หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมงอาหารจานหลักก็เริ่มต้นขึ้นแล้ว อาหารญี่ปุ่นแบบดั้งเดิมแต่ละจานถูกยกขึ้นมาเสิร์ฟ ส่วนสำคัญย่อมต้องเป็นบรรดาเมนูปลาทูน่าครีบน้ำเงินที่เทซึกะ โกดะทำ
เทซึกะ โกดะทำท่าทางมือเพื่อเชื้อเชิญ หลังจากนั้นก็ยกแผ่นเนื้อทอดสีเข้มขึ้นมาให้พวกเขาทาน
ฉินสือโอวไม่ได้ทานเข้าไปทันที ครั้งที่แล้วตอนที่ไปร่วมเทศกาลแมวน้ำของชาวเอสกิโมเขาถูกเมนูอาหารอย่าง ‘คิเวียก’ ทำให้เขากลัวจนเกิดเงามืดขึ้นในใจ ยิ่งรู้ว่าชาวญี่ปุ่นขึ้นชื่อว่าเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านอาหารพิสดาร เมนูนี้มีรูปร่างแปลกประหลาดขนาดนี้ เขาคิดไม่ออกจริงๆ ว่ามันคืออะไร
บัตเลอร์หยิบขึ้นมาชิมหนึ่งแผ่น เขากินไปด้วยพยักหน้าไปด้วย แบบนี้ฉินสือโอวถึงหยิบขึ้นมาทานหนึ่งชิ้น คล้ายกับเนื้อแดดเดียวทอดอยู่นิดหน่อย ด้านนอกโรยผงยี่หร่า ทานเข้าไปแล้วมีรสชาติหอมกรอบอร่อย ยิ่งเคี้ยวก็ยิ่งหอม
เมื่อเห็นว่าพวกเขาพากันทานเข้าไปแล้ว เทซึกะ โกดะก็ถามพร้อมรอยยิ้มว่า “รสชาติเป็นยังไงบ้างครับ ทุกๆ ท่าน?”
ฉินสือโอวพยักหน้าแล้วเอ่ยชมว่า “รสชาติดีจริงๆ ครับ ขอถามเทซึกะซังหน่อยนะครับ อาหารจานนี้ชื่อว่าอะไรเหรอครับ?”
“นี่เป็นหนึ่งในเมนูพิเศษจากร้านซูชิซังมัยของพวกเรา เกล็ดปลาทูน่าทอด!” เทซึกะ โกดะพูดอย่างภาคภูมิใจ
เกล็ดปลาทูน่าทอดกรอบ? ตอนอยู่ที่จีนฉินสือโอวเคยทานเกล็ดปลาทอดที่คล้ายๆ กันมาก่อนแล้ว ดังนั้นความรู้สึกกดดันจึงไม่มากนัก เพียงแต่รู้สึกว่าวิธีการทานแบบนี้ค่อนข้างแปลกใหม่ก็เท่านั้น
ปลาทูน่าครีบน้ำเงินดูแล้วเรียบลื่นอย่างยิ่ง แต่แท้ที่จริงพวกมันก็มีเกล็ดอยู่เหมือนกัน เกล็ดปลาก็คือเนื้อเยื่อสีดำที่อยู่ด้านนอกตัวปลา หลายคนคิดว่านี่เป็นหนังของพวกมัน แต่จริงๆ นังของมันจะอยู่ด้านล่าง มีสีสันเป็นสีเงิน
………………………………………………..