ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 599 กิจกรรมของเจ้าของฟาร์มปลา

ตามข้อตกลงของทั้งสองฝ่ายฉินสือโอวจัดหาสินค้าบัตเลอร์ให้ช่องทางรายได้แบ่งตามอัตราส่วน 6.5 ต่อ 3.5.5
แบบนี้มีข้อดีอย่างหนึ่งฉินสือโอวไม่ต้องวิ่งวุ่นหาช่องทางการจำหน่ายแค่เลี้ยงปลาเลี้ยงกุ้งให้ดีก็พองานอื่นๆ มีคนอื่นมาทำเมื่อได้เงินก็จะเข้าบัตรธนาคารเขาเองโดยอัตโนมัติ
จะว่าไปแล้ว อัตราส่วนรายได้ 6.5 สำหรับฉินสือโอวแล้วไม่ถือว่าสูงคุณภาพอาหารทะเลของเขาที่วางเรียงอยู่ที่นั่นต่อให้เขาต้องการเจ็ดส่วนต่อสามส่วนก็ยังมีคนเต็มใจร่วมมือกับเขา
แต่ตอนนี้ฉินสือโอวไม่ได้ต้องการเงินมากมายนักเขาขี้เกียจออกทะเลไปค้นหาเรือที่จมแล้วและแค่รายได้จากการขายของโบราณก็ไม่รู้ว่าจะได้เท่าไร
ความคิดของฉินสือโอวเรียบง่ายมากเงินหาเมื่อไรก็ได้และสำหรับเขาแล้วก็หาได้ง่ายมากด้วย ดังนั้นสิ่งที่เขาต้องการตอนนี้คือสนุกกับชีวิตใช้ชีวิตอย่างมีความสุขก็พอ
ไม่มีใครเต็มใจร่วมมือกับคนอย่างเขาบัตเลอร์มาครั้งนี้มีของขวัญมาให้ฉินสือโอวเป็นบัตรเชิญงานเลี้ยงระดับสูงที่นิวยอร์ก
“ผมจะเอานี่มาทำไม?” ฉินสือโอวถามอย่างไม่สนใจ
บัตเลอร์อธิบาย “ช่วงนี้คุณยุ่งอยู่กับไร่องุ่นใช่ไหม? หัวข้อของงานเลี้ยงครั้งนี้คือการอภิปรายเรื่องไวน์คุณไปงานนี้ไม่ใช่แค่จะได้รู้จักกับเจ้าของไร่องุ่นมากมายแต่ยังได้รู้จักกับนักชิมไวน์ระดับสูงอีกด้วยนี่จะช่วยเรื่องการสร้างไร่องุ่นของคุณได้”
ฉินสือโอวแอบหัวเราะในใจช่วยบ้าอะไรไร่องุ่นเล็กๆ ขนาดหกหมื่นกว่าตารางเมตรของตัวเองนั่นใครจะเห็นอยู่ในสายตา? เขาแค่ทำเล่นๆ ไม่ได้ตั้งใจจะหมักเป็นไวน์ที่ดีเลิศอะไรอย่างไรเสียสิ่งที่เขาให้ความสำคัญก็คือฟาร์มปลาไม่ใช่ฟาร์มเกษตร
แต่ถึงอย่างไรบัตเลอร์ก็เจตนาดีและบัตรเชิญลายดอกไม้เคลือบทองนี่ก็ดูชั้นสูงมากเขาเลยรับไว้พร้อมขอบคุณ
ตอนนี้บัตเลอร์ยุ่งอยู่กับตลาดอาหารทะเลที่นิวยอร์กและการบุกเบิกช่องทางที่ไมอามี มาครั้งนี้เลยอยู่แค่คืนเดียวจับปลาครั้งที่สองส่งขึ้นเครื่องบินแล้วก็กลับนิวยอร์กไปกับเครื่องบินทันที
ตอนค่ำย่างสาหร่ายจีฉ่ายและหอยตลับอยู่บนชายหาดเหมาเหว่ยหลงหัวเราะพลางพูด “แกว่าตอนนี้แกทำธุรกิจใหญ่โตพอแล้วอเมริกาแคนาดามีคนทั้งอเมริกาเหนือมาหาแกแล้ว? ฉันว่าแกกลายเป็นราชาแห่งท้องทะเลไปแล้ว”
ฉินสือโอวหัวเราะอย่างเย็นชาสองครั้งแล้วยืนขึ้นอ้าแขนต่อหน้าท้องทะเลที่กว้างใหญ่พร้อมพูดด้วยเสียงต่ำ “ราชาแห่งท้องทะเล? ไม่ ฉันคือราชาแห่งภูผาสูง! ราชาแห่งแผ่นดินใหญ่! สุดยอดแห่งเทือกเขาร็อกกี? ธุรกิจของฉันก็บุกขยายไปถึงที่นั่นแล้วเหมือนกัน!”
“เสแสร้งต่อไป”เหมาเหว่ยหลงหัวเราะ
ฉินสือโอวจับหอยตลับที่ล้างสะอาดแล้วตัวหนึ่งปาใส่ตัวเขาเหมาเหว่ยหลงโจมตีกลับฉินสือโอวส่งเสียงหาผู้ช่วยทันทีหู่จือเป้าจือฉงต้าและเจ้าหมาป่าทั้งสี่ตัวส่งเสียงโห่วๆ ทักทาย
เสี่ยวหลัวปอฮึกเหิมที่สุดตอนนี้มันเป็นหมาป่าสีขาวที่ค่อนข้างจะตัวใหญ่ฟันงอกยาวกระดูกแข็งแรง แบบนี้สัญชาตญาณสัตว์ป่าของมันก็ตื่นแล้วช่วงนี้ไม่มีเรื่องอะไรก็ฝึกล่าสัตว์แน่นอนว่าเป้าหมายเป็นพวกปลาไม่ก็ของที่ขยับไม่ได้อย่างก้อนหิน
ค่ำนี้เหมาเหว่ยหลงกลายเป็นเป้าหมายของมัน มันทั้งคลานทั้งกระโดดทั้งเห่า เหมาเหว่ยหลงถูกมันจัดการจนรับไม่ไหวเลยเอาปลาย่างมาให้ฉงต้าตัวหนึ่งแล้วชี้ไปที่เสี่ยวหลัวปอพร้อมพูด “จัดการมันวันนี้ลุงจะย่างปลาให้แกกิน!”
ฉงต้าคํารามใส่เสี่ยวหลัวปอพร้อมทำเกรี้ยวกราดหันไปหาปลาในมือเหมาหว่ยหลงแล้วเอาเข้าปากไป
กินปลาไปแล้วฉงต้าก็นอนหมอบอยู่บนหาดเหมาเหว่ยหลงผลักฉงต้าพลางพูด “แกกินปลาไปแล้วต้องทำงานสิ ไป จัดการมัน!”
ฉงต้าส่งเสียงเบาๆ สองครั้งนอนเอื่อยอยู่บนชายหาดเสี่ยวหลัวปอเห็นว่าไม่มาทำอะไรมันก็อวดเก่งกระโจนขึ้นมาแผดเสียงใส่เหมาเหว่ยหลง “โห่วโห่ว โฮ่งโฮ่ง โห่วโห่ว โอ่งโอ่งโฮ่ง!”
“นี่แกเป็นหมาป่าหรือหมาบ้านกันแน่?” หลิวซูเหยียนพูดอย่างประหลาดใจ “เจ้านี่หอนเหมือนหมาป่าอยู่เหมือนกัน”
ไม่สามารถเปิดเผยเรื่องหมาป่าขาวนิวฟันด์แลนด์ได้วินนี่เลยหัวเราะพลางพูด “เป็นหมาบ้านแน่นอนอยู่แล้วลูกสาวฉันเป็นลูกผสมหมาป่าและหมาบ้านที่สวยที่สุด แน่นอนว่าอาจจะมีเลือดหมาป่าอยู่บ้างอย่างนั้นก็ดีเลย”
หยอกเย้าเล่นกับพวกเด็กๆ ฉินสือโอวเกือบจะอยู่ที่หาดทรายทั้งคืนมีเสียงวาฬและนกอยู่ไกลๆ มีเสียงคลื่นซัดอยู่ใกล้ๆ ชีวิตยามค่ำคืนก็ไม่เดียวดายแม้แต่น้อยสุขใจกว่าการไปผับร้องคาราโอเกะตั้งเยอะ
แต่ชีวิตสบายๆ มักจะถูกทำลายตอนปลายเดือนพฤษภาคมเจ้าของฟาร์มปลาที่เคยมาเยี่ยมเขาโทรมาบอกเขาว่าพวกเจ้าของฟาร์มปลาคิดต่อกันเรียบร้อยแล้วว่าสุดสัปดาห์นี้จะจัดเดินขบวนที่หน้าสำนักงานของรัฐที่นครเซนต์จอห์นเรียกร้องให้รัฐบาลและกรมประมงหาทางแก้ไขปัญหาเรื่องวันหยุดของฟาร์มปลา
ฉินสือโอวไม่มีทางเลือกตอนนี้เขาเป็นเหมือนสัญลักษณ์ของฟาร์มปลาที่นิวฟันด์แลนด์ต้องไปร่วมอย่างแน่นอน
วันเสาร์ฉินสือโอวพานีลเซ็นและเบิร์ดขับเรือเด็คเออร์บักไปที่นครเซนต์จอห์นอย่างเอื่อยเฉื่อย ครั้งนี้เขาไม่ได้นั่งเฮลิคอปเตอร์ไปการโอ้อวดดึงดูดความเกลียดชังได้ง่าย
ฟาร์มปลาฟาร์มเกษตรและฟาร์มปศุสัตว์สำหรับคนเอเชียฟังดูแล้วยิ่งใหญ่อันที่จริงสำหรับอเมริกาเหนือโดยเฉพาะที่ที่พื้นที่มากแต่ประชากรน้อยอย่างแคนาดาการทำอะไรพวกนี้เป็นเรื่องธรรมดามากเจ้าของฟาร์มปลาฟาร์มเกษตรส่วนมากไม่ได้ร่ำรวยอะไรฟาร์มของพวกเขาก็ไม่ได้ใหญ่โต
พูดถึงเจ้าของฟาร์มปลาแล้วพวกสี่ห้าคนที่มาหาฉินสือโอวครั้งก่อนมีสองคนในนั้นที่ทำฟาร์มปลาเป็นเพียงงานพิเศษพวกเขายังมีงานอื่นอีก มีชายวัยกลางคนคนหนึ่งที่ชื่อโดนัลบราวน์เป็นตัวแทนขายประกันของท่าเรือบาสก์
ตอนที่ฉินสือโอวขับเรือมาใกล้ท่าเทียบเรือพวกโดนัลบราวน์ก็เพิ่งจะถึงพอดีเขายื่นมือไปทักทายฉินสือโอว “ฉินมีคุณเข้าร่วมด้วยก็ดีเลยพวกเราต้องสั่งสอนพวกนักการเมืองปัญญาอ่อนพวกนั้นให้ดู!”
ฉินสือโอวหัวเราะพลางพยักหน้าพูดเห็นด้วยเขาเห็นพวกเจ้าของฟาร์มปลาอารมณ์ค่อนข้างรุนแรงก็กังวลใจหันไปถามนีลเซ็นด้วยเสียงเบา“ ต่อไปการเดินขบวนจะมีเรื่องมีราวหรือเปล่า? ถ้ามีการใช้ความรุนแรงเกิดขึ้นก็จะวุ่นวาย”
นีลเซ็นพูดอย่างไม่ใส่ใจ “ไม่มีทาง เจ้าของฟาร์มปลาส่วนใหญ่เป็นชนชั้นกลางพวกเขาจะไม่ไปวุ่นวายบนถนนแบบไม่มีอะไรและจะไม่แข็งข้อต่อรัฐบาล”
เซนต์จอห์นเป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดและเป็นเมืองหลวงของนิวฟันด์แลนด์แต่ในความคิดของฉินสือโอวแล้วพื้นที่เล็กมาก ขึ้นฝั่งไปแล้วขับรถไม่ถึงสิบนาทีก็เข้าสู่ถนนควีนแมรีที่สำนักงานรัฐของเมืองตั้งอยู่
สำนักงานตำรวจของเมืองได้ข่าวแล้วก็ส่งรถตำรวจสี่ห้าคันมาจัดระเบียบล่วงหน้า เจ้าของฟาร์มปลาที่มาถึงก่อนหน้าทักทายทั้งสองฝ่ายแล้วหาคนที่สนิทคุยด้วยส่งเสียงตะโกนด่ารัฐบาลและกรมประมงบ้างบางครั้ง
ฉินสือโอวรู้สึกว่านี่ก็สนุกดีระบอบประชาธิปไตยที่แคนาดาอาจจะดีกว่าที่อเมริกาเพราะมีการอพยพเข้าเมืองเยอะรัฐบาลไม่ค่อมเข้มงวดกับการควบคุมความคิด แน่นอนถ้าคุณต่อต้านรัฐบาลก็ต้องระวังตัวหน่อยตำรวจม้าของแคนาดาก็ไม่ได้น่ามีเรื่องด้วยเลย
การร่วมกิจกรรมเดินขบวนครั้งนี้ท่าทางฉินสือโอวเรียบเฉยมากเขามาถึงเร็วพอหาประตูร้านสะดวกซื้อเจอแล้วก็รออยู่อย่างสงบมองดูพวกเจ้าของฟาร์มปลาร้องตะโกนอย่างร้อนรนเหมือนดูละคร
นีลเซ็นเท้าคางพูด “เฮ้อเจ้านาย พวกเรามาร่วมเดินขบวนหดตัวอยู่ด้านในอย่างนี้ไม่ค่อยดีมั้งครับ?”
ฉินสือโอวสะบัดมือพร้อมพูด “ไปเดินขบวนบ้าอะไร นี่เป็นกิจกรรมเข้าสังคมของเจ้าของฟาร์มปลานายคิดว่าพวกเราไม่ออกไปเป็นสิ่งไม่ดีใช่ไหม? ไปร้านเครื่องดื่มเย็นกับฉันหน่อย”
“ทำอะไรครับ ดื่มเบียร์เหรอ?” นีลเซ็นถามอย่างเบิกบาน
ฉินสือโอวหัวเราะผ่านไปครู่หนึ่งเขากับเบิร์ดนั่งดื่มเบียร์อยู่ในร้านเครื่องดื่มจริงๆ ส่วนนีลเซ็นยืนชูป้ายกระดาษอยู่ตรงประตู ประชาชนชาวจีนจะแสดงการต่อต้านการละเลยหน้าที่ของรัฐบาล!
………………………………