ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 618 เรือกำปั่นทะเล

เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ฉินสือโอวนัดกับแฮงค์ไว้ว่าวันจันทร์นี้จะตัดสินใจว่าที่ฟาร์มปลาจะซื้อเครื่องบินน้ำหรือเรือยนต์ความเร็วสูง
ไม่ต้องสงสัยเลย แฮงค์หวังไว้ว่าฉินสือโอวจะเลือกซื้อเรือยนต์ความเร็วสูง เนื่องจากอุตสาหกรรมหนักทางทะเลนครเซนต์จอห์นบอสตันสามารถต่อเรือได้ แต่พวกเขาต่อเครื่องบินไม่ได้ เครื่องบินน้ำยังไม่หลุดจากหมวดหมู่เครื่องบิน มันจึงยังคงเกี่ยวข้องกับอุตสาหกรรมการบินอยู่
แต่สำหรับเรือแล้ว ไม่ว่าจะเป็นเรือสปีดโบ๊ทหรือเรือประมง ต่างก็มีปัญหาที่แก้ได้ยากอยู่ข้อเดียวเท่านั้น นั่นก็คือมีระดับความเร็วที่ช้าจนเกินไป
ฉินสือโอวไม่อยากเจอกับโจรขโมยปลาแล้วทำได้แค่ลอยลำเรือออกไปอย่างช้าๆ เขาต้องขับไปตั้งครึ่งค่อนวันกว่าจะหาเรือขโมยปลาลำนั้นเจอ
ใช่แล้ว ถ้าหากเรือพวกนั้นแค่อยากมาขโมยจับปลา ไม่ได้ทิ้งอวนไว้สักวันสองวันก็คงจับอะไรไม่ได้มาก
แต่จากชื่อเสียงเรื่องการเก็บเกี่ยวผลผลิตที่ดีเยี่ยมของฟาร์มปลาต้าฉินที่แพร่สะพัดออกไป เรือขโมยปลาพวกนั้นยังจำเป็นต้องรออยู่บนทะเลถึงวันสองวันตามปกติอยู่อีกเหรอ? พวกมันแค่ต้องรีบทิ้งอวน จากนั้นไม่กี่ชั่วโมงก็หนีไปได้แล้ว
แผนเดิมที่ฉินสือโอวเคยวางไว้ก็คือการติดตั้งเรือยนต์ความเร็วสูงสี่ลำ หลังจากนั้นก็หาตำแหน่งจากสี่ทิศของฟาร์มปลาให้กับพวกมัน พอถึงตอนนั้นก็ใช้เรดาห์กำหนดตำแหน่ง เมื่อพบเรือขโมยปลาจากทิศทางไหนก็จะสามารถส่งเรือยนต์ความเร็วสูงจากทิศทางนั้นไปลงมือได้โดยตรง
แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้น ความเร็วในการเคลื่อนที่ของเรือก็ไม่มากพออยู่ดี
หลังจากแฮงค์ได้ยินการซักถามของฉินสือโอว เขาก็รู้แล้วว่าตัวเองคงทำเงินก้อนนี้ได้ไม่ง่ายแล้ว แต่ถึงอย่างไรเขาก็เป็นพนักงานส่งเสริมการขายที่เก่งกาจ เขาจึงเปลี่ยนรูปแบบการแนะนำการขายทันที “มิสเตอร์ฉินครับ คุณต้องรู้ไว้ก่อนว่ายิ่งมืดเท่าไร ก็ยิ่งเป็นเวลาที่อากาศเลวร้ายมากเท่านั้น เรือขโมยปลาก็จะยิ่งกำเริบเสิบสานไปด้วย ใช่ไหมล่ะครับ?”
ฉินสือโอวพยักหน้ารับ แฮงค์เริ่มพูดต่อ “ถ้าอย่างนั้นก็มีเรื่องที่คุณจะต้องระวังอยู่นิดหน่อย เครื่องบินน้ำไม่สามารถออกเดินทางในเวลากลางคืนได้ และยังไม่สามารถบินลงบนผิวน้ำในสภาพอากาศที่เลวร้ายได้ด้วย ถ้าอย่างนั้นผมขอถามคุณหน่อยว่าภายใต้สถานการณ์แบบนี้ คุณจะจัดการยังไงครับ?”
“แต่ระดับความเร็วของเรือสปีดโบ๊ทมันช้าเกินไป ความเร็วเจ็ดสิบกิโลเมตรต่อชั่วโมง ใช้เวลาตั้งห้าชั่วโมงถึงจะแล่นได้ถึงสามร้อยห้าสิบกิโลเมตร แต่เครื่องบินน้ำใช้เวลาแค่หนึ่งชั่วโมงก็จัดการได้แล้ว!”
“พวกเราไม่มีวิธีที่จะปรับแก้ระดับความเร็ว แต่พวกเราสามารถปรับปรุงองค์ประกอบที่เกี่ยวข้องให้คุณได้ คุณสามารถใช้ปืนใหญ่ตัวหลักของคุณ อีกทั้งพวกเรายังจะติดตั้งปืนใหญ่ตัวรองให้คุณได้อีกสี่ตัว การยิงของปืนใหญ่ตัวสำรองก็จะมีรัศมีไกลถึง 120 เมตร”
“นอกจากนี้ ถ้าหากว่าคุณติดตั้งเครื่องยิงวิทยุเทอร์โบเจ็ทให้เป็นแค่ปืนใหญ่น้ำ ก็คงค่อนข้างสิ้นเปลืองไปหน่อย พวกเราสามารถปรับแต่งเรือของคุณให้กลายเป็นเรือสำราญที่มีการตกแต่งอย่างหรูหราได้ ดังนั้นในเวลาปกติก็จะสามารถขับเรือออกไปตกปลากับโต้คลื่นได้ด้วย นี่คือข้อได้เปรียบที่เครื่องบินน้ำเทียบกันไม่ติดเลยนะครับ”
แฮงค์กล่าวอธิบายทีละข้อๆ เขาแนะนำการขายให้กับเรือสปีดโบ๊ทของบริษัทตัวเองด้วยความรวดเร็ว พอฉินสือโอวฟังมาถึงตอนท้ายก็คิดที่จะเปลี่ยนใจขึ้นมาแล้วจริงๆ
เครื่องบินน้ำมีปัญหาแบบนั้นอยู่จริง มันไม่สามารถลงจอดบนผิวน้ำในตอนกลางคืนได้ ในสภาพอากาศที่เลวร้ายก็ไม่สามารถขึ้นบินจากบนผิวน้ำได้เช่นกัน
“ผมขอลองดูเรือสปีดโบ๊ทของพวกคุณหน่อย” ในที่สุดฉินสือโอวก็ตัดสินใจซื้อเรือสปีดโบ๊ท ยังไงเขาก็ไม่ได้ขาดแคลนเงินอยู่แล้ว
ถ้าจะซื้อเครื่องบินน้ำ ซื้อแค่ลำเดียวก็พอแล้ว แต่ถ้าจะซื้อเรือสปีดโบ๊ท นั่นจำเป็นต้องซื้อมาประจำการไว้บนผืนน้ำของฟาร์มปลาถึงสี่ลำ ทว่าแบบนี้ก็เท่ไม่หยอกเหมือนกัน วางเรือรบและกำลังทหารไว้ทั้งสี่ด้านของฟาร์มปลา แบบนั้นมันดูแข็งแกร่งและทรงพลานุภาพสุดๆ ไปเลย
แฮงค์เอาเรือยนต์ความเร็วสูงรุ่นใหม่ที่ชื่อว่าเรือสปีดโบ๊ท ‘พีกาซัส’ ซึ่งเป็นรุ่นล่าสุดของอุตสาหกรรมหนักทางทะเลบอสตันให้ฉินสือโอวดู
แรงขับของเรือประเภทนี้ได้รับการควบคุมเต็มรูปแบบจากเครื่องกังหันไฮโดรฟอยล์ทวินออตโตกับปั๊มเจ็ท ตัวเรือเป็นแบบรวมโมเดล ส่วนหัวเรือเป็นทรงเรียวแหลมรูปตัว V ซึ่งจะช่วยในการระบายน้ำเพื่อการเดินเรือที่ดี
บริเวณท้ายเรือเป็นหางสี่เหลี่ยมสั้นๆ เมื่อรวมกับกราบเรือที่เรียวแหลมก็จะช่วยลดแรงต้านทานความเร็วสูงขณะที่กำลังเปลี่ยนเป็นการเดินเรือโดยใช้ปีกใต้น้ำให้เหลือน้อยที่สุด
นอกจากนี้แฮงค์ก็ไม่ได้คุยโว นี่เป็นเรือสปีดโบ๊ทประเภทหนึ่งที่มีความหรูหรามาก ตัวเรือของเรือสปีดโบ๊ทพีกาซัสมีความยาวทั้งหมด 24 เมตร กว้าง 8.5 เมตร กินระดับความลึกของน้ำ 3.2 เมตร ปริมาตรการระบายน้ำอยู่ที่ 280 ตัน ทั้งหมดแบ่งห้องกั้นน้ำออกเป็น 5 ห้อง ในบริเวณท้ายเรือมีห้องเคบินอยู่สามห้อง ห้องพักสำหรับลูกเรือ ห้องรับประทานอาหารและห้องสำหรับการดำเนินงานอื่นๆ
ส่วนห้องเคบินอีกสองห้องก็แบ่งเป็นห้องเชื้อเพลิงกับห้องขับเรือตรงบริเวณหัวเรือ น้ำจืดสำรองถูกเก็บไว้ใต้ห้องเคบินสองชั้น ดังนั้นมันจึงสามารถลดจุดศูนย์ถ่วงของเรือเพื่อรักษาความมั่งคงของเรือท่ามกลางคลื่นลมได้อย่างง่ายดาย
ปืนใหญ่ตัวหลักถูกติดตั้งไว้ที่บริเวณด้านหน้าของดาดฟ้าเรือ ขอเพียงเล็งไปที่เป้าหมายก็จะสามารถควบคุมทุกสิ่งได้จากในห้องขับเรือ ส่วนปืนใหญ่สำรองอีกสี่อันถูกติดตั้งแยกกันไว้ที่ส่วนหน้าและหลังกับส่วนซ้ายและส่วนขวา รับประกันได้ว่าสามารถเริ่มการโจมตีได้ไม่ว่าเรือจะอยู่มุมไหนก็ตาม
อัตราการไหลของปืนใหญ่ตัวหลักอยู่ที่ 3200 ลูกบาศก์เมตรต่อหนึ่งชั่วโมง ทุกนาทีสามารถปล่อยน้ำทะเลออกไปได้มากกว่า 50 ลูกบาศก์เมตร อัตราการไหลของปืนใหญ่ตัวสำรองอยู่ที่ 600 ลูกบาศก์เมตร ทุกๆ นาทีจะสามารถปล่อยน้ำได้ 10 ลูกบาศก์เมตร มันรับน้ำจากมหาสมุทรโดยตรงจึงลดปริมาตรการบรรทุกน้ำหนักของเรือได้อย่างมหาศาล
หลังจากให้ฉินสือโอวดูเรือสปีดโบ๊ทพีกาซัสไปแล้ว แฮงค์ก็แนะนำเรือรุ่นอื่นๆ ให้เขาฟังเพิ่มเติม รวมถึงเรือบางลำที่โรงงานของพวกเขาไม่สามารถผลิตเองได้ ทำได้แค่เป็นผู้ค้าคนกลางแล้วสั่งทำจากโรงงานขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่ในเมืองบอสตันประเทศสหรัฐอเมริกา
ในที่สุดฉินสือโอวก็ตัดสินใจเลือกเรือสปีดโบ๊ทพีกาซัส มันเป็นเรือที่มีระดับความเร็วสูงที่สุดแล้ว แถมยังใช้พลังงานแบบไฮบริดที่ใช้ในเรือรบ ภายใต้สภาวะที่บรรทุกปืนใหญ่ฉีดน้ำแค่ไม่กี่อัน ระดับความเร็วของมันสามารถพุ่งสูงถึงสี่สิบห้านอตได้เลยทีเดียว
ซื้อเรือสี่ลำในครั้งเดียวกันจะได้รับส่วนลด ราคาอยู่ที่สามล้านแปดแสนดอลลาร์ ฉินสือโอวกดปากกาวางเงินมัดจำ เพื่อสั่งซื้อเรือยนต์ความเร็วสูงพีกาซัสจำนวนสี่ลำ เขาตั้งชื่อให้พวกมันว่า ‘เรือกำปั่นทะเลตะวันออก’ ‘เรือกำปั่นทะเลตะวันตก’ ‘เรือกำปั่นทะเลใต้’ และ ‘เรือกำปั่นทะเลเหนือ’
พอรู้เรื่องแผนการครั้งใหญ่ของฉินสือโอว พวกชาวประมงก็ได้แต่ตกใจจนพูดไม่ออกอยู่เงียบๆ นี่เขาเป็นเจ้าของฟาร์มปลาหรือเป็นกษัตริย์ของประเทศขนาดเล็กกันแน่
หลังจากแฮงค์ได้รับเช็คเงินสดมาแล้ว เขาก็โทรศัพท์ไปหาโรงงานทันที จากนั้นเรือขนส่งลำหนึ่งก็ขับออกมาลากรถดับเพลิงจำนวนสี่คันออกไปเพื่อเตรียมตัวเริ่มการก่อสร้าง
ฉินสือโอวถามเขา “ผมจะได้เห็นเรือของผมเร็วที่สุดตอนไหน?”
แฮงค์บอกกับเขาว่า “ถ้าจะดูแค่เรือลำแรก จะใช้เวลามากที่สุดหนึ่งสัปดาห์ พวกเรามีเรือที่สร้างเสร็จแล้ว ตอนนี้ขาดแค่ติดตั้งปืนใหญ่ฉีดน้ำทั้งห้าอันครับ แต่ถ้าคุณต้องการจะดูทั้งหมด ก็ต้องใช้เวลาอย่างน้อยหนึ่งเดือน เนื่องจากพวกเรามีเรือที่ต่อเสร็จแล้วแค่สองลำ เรืออีกสองลำที่เหลือต้องลงมือตัดและขึ้นรูปโลหะตั้งแต่ตอนนี้”
ฉินสือโอวพยักหน้ารับ ความเร็วเท่านี้ยังถือว่ารับได้อยู่
ในเมื่อฉินสือโอวเสียเงินซื้อเรือยนต์ความเร็วสูงไปเยอะขนาดนี้แล้ว ดังนั้นฉินสือโอวจึงคิดจะซื้อเครื่องบินมาด้วยซะเลย ต่อไปนี้เวลาเดินทางจะได้ประหยัดค่าเช่าเครื่องบิน
ปรากฏว่าพอลองค้นหาดู ฉินสือโอวก็ต้องปิดเว็บไซต์ของมอนทรีออลสกายซิตี้ลงอย่างเงียบๆ แม่แกสิ ราคาโคตรแพงเลย!
เครื่องบินรุ่นที่ดูดีที่สุดคือกัฟสตรีม G650ER ภายใต้ระดับความเร็ว 0.85 มัค เครื่องบินรุ่นนี้มีระยะทางการบินถึง 7500 ไมล์ทะเลหรือใกล้เคียงกับ 14000 กิโลเมตร เพิ่มสูงขึ้นจากโมเดลพื้นฐาน G650 ที่นำมาใช้งานเมื่อสองปีก่อนอยู่เกือบ 1000 กิโลเมตร มันเป็นเครื่องบินพาณิชย์รุ่นเดียวในโลกที่มีระยะทางในการบินถึง 7500 ไมล์ทะเล
ทว่าราคาของเครื่องบินรุ่นนี้ก็แพงเกินไป มันมีราคามากถึงเจ็ดสิบสี่ล้านดอลลาร์แคนาดาเลยทีเดียว!
ไม่ใช่ว่าฉินสือโอวซื้อไม่ไหว หลังจากซื้อเรือไปแล้วเงินทุนในมือของเขาก็ยังเหลืออยู่อีกเก้าสิบกว่าล้าน แต่ถ้าซื้อเครื่องบินลำนี้จริงๆ คงเป็นการใช้เงินทั้งหมดภายในครั้งเดียว
ไม่จำเป็นต้องคิดอะไรเยอะ ตอนนี้ฉินสือโอวยังซื้อเครื่องบินลำนี้ไม่ได้ เนื่องจากในหนึ่งปีเขาก็นั่งเครื่องบินแค่ไม่กี่ครั้ง แต่ผลลัพธ์ของมันนอกจากเขาจะต้องเสียเงินหลายร้อยล้านหยวนแล้ว ทุกๆ วันยังต้องเสียเงินหลายแสนมาบำรุงรักษามันด้วย หาเรื่องเดือดร้อนให้ตัวเองจริงๆ
แต่นอกจากกัฟสตรีม G650ER ฉินสือโอวก็ไม่ได้สนใจเครื่องบินลำอื่นแล้ว ถ้าไม่ได้มีระดับความเร็วที่ค่อนข้างช้า ก็มีระยะการบินที่สั้นเกินไป ไม่เหมาะกับตัวเลือกของเขา
เศรษฐีบ้านนอกก็เอาแต่ใจแบบนี้แหละ จุดประสงค์ในการซื้อเครื่องบินลำนี้ของฉินสือโอวก็เพราะเขาจะได้กลับไปเยี่ยมบ้านได้บ่อยๆ นั่นเอง…
……………………………………….