ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 632 ไปดูน้ำตก

หลังจากเยี่ยมชมฟาร์มแห่งนี้เรียบร้อยแล้ว หลัวจื้อเวยกับภรรยาก็เชิญทั้งสองคนเข้ามานั่งในกระท่อมกาแฟของฟาร์มแล้วบดเมล็ดกาแฟที่ปลูกกันเองให้พวกเขาลองชิม
กระท่อมกาแฟก็เหมือนกับบ้านที่ประกอบขึ้นมาจากโรงเก็บเครื่องมือขนาดเล็ก มันสูงประมาณสองเมตรกว่า ขนาดประมาณห้าสิบตารางเมตรกว่าๆ ด้านในมีเก้าอี้ตัวเตี้ยกับโต๊ะตัวเล็กอยู่จำนวนหนึ่ง หลังจากผู้คนเข้ามาข้างในแล้วก็ทำให้พื้นที่ว่างดูค่อนข้างแน่นขนัด ทว่าแบบนี้ก็ทำให้ดูมีบรรยากาศที่ดีมาก
ไช่หมิงเจวียนนำกาแฟไปชง แค่ครู่เดียวในกระท่อมก็อบอวลไปด้วยกลิ่นหอมเข้มข้นของกาแฟจนทำให้รู้สึกมีชีวิตชีวาขึ้นมา
หลัวจื้อเวยพูดด้วยรอยยิ้ม “ทุกวันหลังจากทำงานเสร็จแล้ว ฉันกับภรรยาก็จะเข้ามานั่งในกระท่อมแล้วช่วยกันชงกาแฟ มองดูผลการเก็บเกี่ยวพืชผลที่อุดมสมบูรณ์ด้านนอก ความรู้สึกแบบนั้นมันไม่เลวเลยจริงๆ ”
เหมาเหว่ยหลงถูกจูงใจเข้าแล้ว เขาลองจินตนาการถึงภาพเหตุการณ์หลังจากทำงานมาทั้งวันแล้วมาที่กระท่อมกาแฟแห่งนี้ มีหลิวซูเหยียนที่คอยเตรียมกาแฟบดไว้ให้เขา ส่วนตั๋วตั่วก็นั่งอยู่ที่ประตูแล้วเล่นกับลูกหมาลูกแมวหนึ่งฝูง มันน่าเคลิบเคลิ้มมากจริงๆ
บนถนนขณะเดินทางกลับ เหมาเหว่ยหลงคิดจินตนาการต่างๆ อยู่ตลอดเวลา ในใจของฉินสือโอวก็รู้สึกปีติยินดี เขาถามขึ้นมา “ตัดสินใจแล้วหรือยัง? ฟาร์มนี้เป็นยังไงบ้าง? ฉันว่ามันไม่เลวเลยจริงๆ นะ”
เหมาเหว่ยหลงกล่าว “ไม่เลว แต่น่าเสียดายที่ไม่ได้สมบูรณ์แบบจนไร้ที่ติ ถ้าข้างๆ ไม่ได้มีสุสานก็คงจะสวยมากจริงๆ”
ฉินสือโอวยักไหล่อย่างไม่สนใจ เขาพูดขึ้นมาอีกครั้ง “พอแล้วล่ะ เรื่องนี้มันไม่ควรเป็นปัญหา แกเข้าใจวัฒนธรรมของแคนาดาน้อยเกินไป รู้ไหมว่ารายการท่องเที่ยวที่เกาะแฟร์เวลกำลังจะเปิดคือรายการอะไร? เที่ยวชมสุสาน!”
พอได้ยินอย่างนี้เหมาเหว่ยหลงก็ส่ายหัวอย่างไม่เชื่อคำพูดเขาแล้วตอบกลับไป “แกอย่าคิดว่าฉันเรียนมาน้อย ฉันไม่ให้หลอกได้ง่ายๆ…”
แต่แล้วโอวหยางไห่ก็พูดแทรกเข้ามา “น้องฉินไม่ได้หลอกนายนะ ถึงยังไงที่มอนตานาก็มีรายการเที่ยวชมสุสานเยอะกว่าอีก ทำธุรกิจกับคนเอเชียโดยเฉพาะด้วย ฉันเห็นในข่าวบอกว่ามีจำนวนนักท่องเที่ยวอยู่ไม่น้อยเลย”
นี่คือการปะทะกันทางความเชื่อและวัฒนธรรมของตะวันออกกับตะวันตก ในความเชื่อของศาสนาพุทธและลัทธิเต๋าของชาวตะวันออก ความตายเป็นเรื่องที่น่าหวาดกลัวมาก สุสานมักจะมีความเกี่ยวข้องกันกับคำศัพท์อย่าง ‘นรก’ ‘ยมโลก’ ‘ปีศาจ’ ‘ความหวาดกลัว’ อะไรพวกนั้น
แต่ในศาสนาคริสต์ ความตายก็คือการกลับสู่อ้อมอกของพระผู้เป็นเจ้า แน่นอนว่าไม่มีใครหวังว่าตัวเองจะตายเร็วๆ แต่ผู้คนก็ไม่ได้มองว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องเลวร้ายหรือน่าหวาดกลัว โดยทั่วไปแล้วสุสานของแคนาดาล้วนแต่ถูกสร้างอย่างยิ่งใหญ่อลังการและกว้างขวาง มีพื้นที่สีเขียวดี มีสภาพแวดล้อมดี ข้างๆ ก็มักจะเป็นสวนสาธารณะขนาดใหญ่ ดังนั้นจึงมักจะพบเห็นว่ามีคู่รักมาออกเดตในสุสานอันเงียบสงบอยู่เป็นประจำ
ฉินสือโอวอธิบายให้เหมาเหว่ยหลงฟังอยู่สักพัก เหมาเหว่ยหลงก็ยังไม่เชื่อ ฉินสือโอวจึงให้เบิร์ดใช้อุปกรณ์จีพีเอสนำทางของเฮลิคอปเตอร์กำหนดตำแหน่งทิศทาง แล้วมุ่งตรงไปยังสุสานที่ใหญ่ที่สุดในแฮมิลตัน สุสานอิมพีเรียลวอร์ริเออร์
สุสานแห่งนี้ก่อตั้งขึ้นครั้งแรกสุดในสงครามโลกครั้งที่สอง มันถูกใช้เพื่อระลึกถึงทหารของกองพลทหารแฮมิลตันที่มีชื่อเสียงซึ่งเสียชีวิตระหว่างการสู้รบ
กองพลทหารแฮมิลตันเคยเข้าร่วมการถอนทัพที่เดิงแกร์ก ในตอนนั้นพวกเขาเป็นหนึ่งในไม่กี่กองพลที่ยิงปะทะกันกับกองทัพเยอรมันบนพื้นที่ทางบก มีผู้บาดเจ็บและผู้เสียชีวิตเป็นจำนวนมาก ทว่าการต่อสู้อย่างยอมตายแต่ไม่ยอมถอยของเหล่าทหารก็ทำให้ผู้คนรู้สึกทอดถอนใจด้วยความเลื่อมใสจริงๆ
เบิร์ดใช้ช่องคลื่นความถี่วิทยุติดต่อกับสำนักงานการบินของแฮมิลตัน รายงานการเปลี่ยนแปลงเส้นทางการบินของตัวเอง หลังจากนั้นก็บินไปทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ของเมือง ที่นั่นก็คือตำแหน่งที่ตั้งของสุสานนั่นเอง
เมื่อมองลงไปจากบนฟ้า แค่แวบเดียวก็มองเห็นสุสานที่กว้างใหญ่แห่งนี้แล้ว ด้านบนมีไม้กางเขนปักไว้เต็มไปหมด และยังปลูกต้นไม้ที่เขียวชอุ่มอยู่ตลอดปีอย่างพวกต้นสนไว้เป็นจำนวนมาก สนามหญ้าเองก็ถูกตัดแต่งอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย เฮลิคอปเตอร์ลดระดับความสูงลงจนกระทั่งสามารถมองเห็นพ่อแม่บางส่วนที่พาลูกมาอาบแดดอยู่บนสนามหญ้าในสุสานได้…
คราวนี้เหมาเหว่ยหลงเชื่อแล้ว ในที่สุดความกลัวของเขาก็หายไป เขาพยักหน้าแรงๆ แล้วพูดออกมา “โอเค ซื้อฟาร์มมาเธอร์เอิร์ธนี่แหละ! พี่ไห่ รบกวนพี่ช่วยติดต่อเขาให้ผมหน่อย ลองดูหน่อยว่ามีขั้นตอนการจัดการยังไงบ้าง”
โอวหยางไห่แย้มรอยยิ้มพร้อมพูดออกมา “ไม่มีปัญหา เรื่องพวกนี้ปล่อยให้ฉันจัดการก็พอ”
ฉินสือโอวจ้องมองโอวหยางไห่ที่เป็นคนสุขุมและอดทนแล้วลองคิดถึงตัวเองดู เขารู้สึกว่าตัวเองพึ่งพาไม่ค่อยได้เลย นี่ทำให้รู้สึกใจคอเหี่ยวแห้งจริงๆ
เหมาเหว่ยหลงไม่ได้พูดถึงเรื่องเงิน ฉินสือโอวจึงส่งสายตาให้เขา ว่าแล้วเหมาเหว่ยหลงก็พูดเสียงเบาพร้อมรอยยิ้มพลางบอกกับเขาว่า “วางใจได้ ถ้าฉันขาดแคลนเงิน ฉันจะมาหานายแน่ แต่เงินที่ซื้อฟาร์มในครั้งนี้นายไม่จำเป็นต้องช่วยหรอก พี่ไห่จะเป็นคนช่วยฉันเอง”
“ทำไมวะ?” ฉินสือโอวถามด้วยความไม่เข้าใจ
เหมาเหว่ยหลงกล่าว “เหตุผลนี้อธิบายค่อนข้างยาก เอาไว้ค่อยคุยกันเถอะ สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้ก็คือพวกเราต้องหาจุดหมายถัดไป”
ฉินสือโอวกล่าว “ถ้าอย่างนั้นก็ต้องไปฟาร์มปลาของฉันอยู่แล้ว เหล้าเบียร์ อาหารทะเลกับเนื้อแล้วก็ผักสดมีครบหมดทุกอย่าง!”
เบิร์ดก็หันหน้ากลับมาบอก “บอส ที่นี่ห่างจากน้ำตกไนแอการาไม่ไกลแล้ว คุณไม่ลองไปดูหน่อยเหรอครับ?”
เมื่อได้ยินเบิร์ดพูดอย่างนี้ ฉินสือโอวถึงเพิ่งนึกออกในทันใด ใช่แล้ว ตอนนี้เขาอยู่ที่แฮมิลตัน ระยะทางห่างจากน้ำตกไนแอการาไม่ไกลเท่าไรแล้ว แน่นอนว่าต้องลองไปดูสักหน่อย
น้ำตกไนแอการาตั้งอยู่ทางตะวันออกเฉียงใต้ของแฮมิลตัน อยู่ระหว่างทะเลสาบอิรีกับทะเลสาบออนแทรีโอ ทอดตัวข้ามพรมแดนแคนาดากับอเมริกา มันถึงขนาดเป็นหนึ่งในจุดชมวิวที่มีชื่อเสียงที่สุดของแคนาดาเลยทีเดียว
การเที่ยวชมน้ำตกไม่สามารถใช้เฮลิคอปเตอร์ได้ เนื่องจากน้ำตกมีกระแสลมแรง ปีกของเฮลิคอปเตอร์สามารถกวนกระแสลมได้ รวมกับที่ไม่สามารถเข้าใกล้บนท้องฟ้ากับบริเวณใกล้เคียงได้ ดังนั้นเบิร์ดจึงเรียกศูนย์การบินผ่านเครื่องมือสื่อสาร จนเจอดาดฟ้าของโรงแรมห้าดาวแห่งหนึ่งเพื่อนำเฮลิคอปเตอร์ลงจอด
เมื่อมีบัตรแบล็ก อาเม็กซ์ก็จัดการธุระได้อย่างง่ายดาย ฉินสือโอวแสดงบัตรให้ผู้จัดการโรงแรมพร้อมคุยกันไม่กี่ประโยค ผู้จัดการโรงแรมก็จัดเตรียมรถแลนด์โรเวอร์อีโวคให้พวกเขาหนึ่งคัน ไม่จำเป็นต้องใช้เงินมัดจำกับค่าน้ำมันก็สามารถขับออกไปได้เลย ถ้าหากไม่มีคนขับรถก็สามารถจัดบริการคนขับรถให้แบบฟรีๆ ได้อีกด้วย
พอเห็นแบบนี้เหมาเหว่ยหลงก็ถอนหายใจแล้วพูดออกมา “นายดูสิ ดูความชั่วร้ายของลัทธิทุนนิยมพวกนี้ ฉันต้องช่วยชาวบ้านในแคนาดาให้รอดพ้นจากสภาพความทุกข์ยากแบบนี้ให้ได้ จะปล่อยให้นายทุนเศรษฐีที่ดินแบบพวกนายกำเริบเสิบสานรังแกคนอื่นตามอำเภอใจไม่ได้เด็ดขาด!”
เบิร์ดสตาร์ทรถ พวกเขาทั้งสี่คนมุ่งหน้าไปยังทิศตะวันออกเฉียงใต้ของเมือง
วันนี้อากาศดี พอเงยหน้ามองท้องฟ้ากว้างใหญ่ก็ไร้เมฆครึ้ม นานๆ ทีจะมีผืนก้อนเมฆสีขาวราวกับปุยฝ้ายค่อยๆ ลอยผ่านมาอย่างช้าๆ ทำให้สีฟ้าครามของท้องฟ้าชัดเจนขึ้นยิ่งกว่าเดิม
“ท้องฟ้าที่แคนาดาดูเหมือนจะเข้มกว่าที่อเมริกานิดหน่อย เหมือนหินคริสตัลสีฟ้าไม่มีผิด มันทำให้รู้สึกสบายใจจริงๆ” โอวหยางไห่พูดอย่างทอดถอนใจ
ฉินสือโอวก็พูดตอบเขาด้วยรอยยิ้ม “แฮมิลตันดูแลรักษาสิ่งแวดล้อมได้ดีเยี่ยมจริงๆ ว่ากันว่านี่เป็นเมืองเหล็กกล้าของแคนาดา เพียงแต่ผมคิดว่าที่นี่น่าจะเทียบกับท้องฟ้าของมอนตานาไม่ได้”
โอวหยางไห่ส่ายหัวน้อยๆ เขากล่าวว่า “มันไม่เหมือนกันหรอก ท้องฟ้าของมอนตานามีความรู้สึกหยาบกร้านอยู่อย่างหนึ่ง ฟ้าขนาดใหญ่นับหมื่นหมู่ พื้นดินราบเรียบ พอมองออกไปไกลๆ ท้องฟ้าสีครามกับผืนแผ่นดินกว้างใหญ่ก็ผสานเข้าด้วยกัน ท้องฟ้าของที่นี่ละเอียดเกลี้ยงเกลาและอ่อนโยนยิ่งกว่า มันให้ความรู้สึกที่แตกต่างกัน”
ขณะที่พวกเขากำลังคุยกันอยู่ เบิร์ดก็เพิ่มความเร็วให้รถอย่างช่ำชอง แค่ครู่เดียวพวกเขาก็ออกจากเขตเมืองแฮมิลตันแล้ว
เมื่อมาถึงชานเมือง ทางหลวงก็ยิ่งตรงและกว้างขึ้น ภูมิประเทศรอบด้านก็ยิ่งราบเรียบมากขึ้นไปอีก พอทอดสายตามองออกไปไกลก็มีแต่พื้นที่ธรรมชาติสีเขียว พงหญ้าผืนใหญ่ถูกตัดแต่งจนสะอาดและเป็นระเบียบเรียบร้อย และยังมักจะมีป่าผืนเล็กๆ ปรากฏขึ้นอยู่บ่อยครั้งด้วย
การจราจรในเมืองก่อนหน้านี้ก็ไม่นับว่าหนาแน่น ตอนนี้มาถึงชานเมืองแล้ว แต่กลับมีรถเพิ่มมากขึ้นกว่าเดิม
ฉินสือโอวดูมือถือ ที่แท้วันนี้ก็เป็นวันเสาร์นี่เอง ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมรถถึงเยอะขนาดนี้ นักท่องเที่ยวจำนวนมากที่มาเที่ยวชมน้ำตกยักษ์ และยังมีพนักงานออฟฟิศและผู้ใช้แรงงานบางส่วนที่ถือโอกาสช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์พาครอบครัวมาท่องเที่ยวและทานอาหารแบบปิกนิกที่แถบชานเมืองเพื่อผ่อนคลายจิตใจด้วย
………………………………………………