ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 656 บุกรุกภาคพื้นดิน

อันตรายมาก ฉินสือโอวเห็นจะงอยปากของเต่าอัลลิเกเตอร์เกือบจะแตะถูกกรงเล็บของเป้าจือแล้ว หากช้ากว่านี้เพียงครึ่งวินาที เกรงว่าเป้าจือก็คงกลายเป็นหมาอุ้งตีนเดี่ยวไปเสียแล้ว
พอกัดไม่ถูกเป้าจือ เต่าอัลลิเกเตอร์ก็ไม่แกล้งตายอีกต่อไป แขนขาแข็งแรงที่มีความใหญ่ราวกับข้อมือของฉินสือโอวขยับอย่างรวดเร็ว ร่างกายที่แข็งแกร่งราวกับป้อมปราการเคลื่อนไหวไล่ตามเป้าจือไปติดๆ และพยายามจะกัดตูดมันให้ได้!
ความเร็วและพลังในตัวเป้าจือโดดเด่นเกินใครอยู่แล้ว อีกทั้งสุนัขพันธุ์แลบราดอร์ริทรีฟเวอร์ก็มีซิกเซ็นส์ที่ดีเยี่ยม ดังนั้นตอนที่เต่าอัลลิเกเตอร์จะงับอุ้งตีนของมัน มันไม่เพียงแต่ชักอุ้งตีนกลับ แต่ยังกระโดดออกห่างไปทางด้านข้างก้าวหนึ่งอย่างว่องไวอีกด้วย
ซึ่งการกระทำนี้ช่วยตูดของมันเอาไว้ได้ ไม่เช่นนั้นต่อให้มันไม่ได้มีอุ้งตีนเดี่ยว มันก็คงต้องร้องเพลง ‘เบญจมาศร่วงโรย’[1] เพราะเต่าอัลลิเกเตอร์บ้าบิ่นมาก มันกวาดเท้าสั้นๆ สี่เท้าของมันกระโจนเข้าหาเป้าจือเพื่อที่จะกัดให้ได้
การต้องคอยหลบหนีตลอดก็ไม่ใช่ทางเลือกของเป้าจือ เพราะอย่างไรเสียมันก็เป็นถึงสุนัขพันธุ์แลบราดอร์ผู้กล้าหาญในฟาร์มปลาแห่งนี้เป็นตัวแรก ยังไงก็ต้องวางแผนโต้กลับ! แต่เป้าจือวิ่งหนีไปพลางหันกลับไปมอง และช่างน่าเศร้าที่มันพบว่า แม่ง ไม่มีทางที่จะโต้กลับไอ้บ้าที่อยู่ด้านหลังมันได้เลย!
ตามธรรมชาติแล้วเต่าอัลลิเกเตอร์คงไม่สามารถตามเป้าจือทันได้ แต่สิ่งที่ทำให้ฉินสือโอวตะลึงก็คือความเร็วของเจ้านี่ก็ไม่ใช่น้อย ขาสั้นเล็กที่แข็งแรงของมันก้าวย่างไม่ได้ไกล แต่ความถี่กลับเร็วมาก ราวกับไม้พายเรือ มันก้าวฉับฉับฉับไปตามชายหาดและไล่ล่าเป้าจือไปอย่างดุร้าย
พอเห็นว่าพี่น้องตัวเองถูกโจมตี หู่จือก็เห็นว่ามันต้องเข้าไปช่วย มันจึงพยายามหาจุดอ่อนของเต่าชนิดนี้ และในที่สุดก็ค้นพบว่าเจ้านี่วิ่งเป็นเส้นตรงจะวิ่งได้ไว แต่ถ้าเอี้ยวตัวเมื่อไรจะช้า ถ้าอย่างนั้นมันเองก็กัดตูดเจ้าเต่าได้นี่
เมื่อเห็นหู่จือกระโจนเข้าหาด้านหลังของเจ้าเต่า ฉินสือโอวก็อดไม่ได้ที่จะชื่นชมในความฉลาดของลูกชายเขา
ฉินสือโอวคิดในใจว่า หากเปรียบเต่าอัลลิเกเตอร์เป็นยอดวิทยายุทธระฆังทองคุ้มกาย ถ้าเช่นนั้นตูดของมันแน่นอนว่าต้องเป็นจุดอ่อนเดียวที่มีอยู่ ไม่เพียงแค่มันกลับตัวได้ช้า แต่เมื่อสักครู่ตอนที่โจมตีออกไปมันยังพุ่งไปกัดที่ตูดของเป้าจือตามจิตใต้สำนึกก่อนด้วย ซึ่งนี่หมายความว่าภายในใจของมัน ตูดเป็นจุดที่แสดงช่องโหว่ออกมา
แต่ความเป็นจริงกลับไม่เป็นไปตามที่หู่จือและฉินสือโอวคิด หู่จือกระโจนเข้าหาด้านหลังของเต่าและกัดไปที่ตูดของมัน ทุกอย่างดำเนินไปอย่างรวดเร็ว ภาพแส้ที่ติดตาฟาดเข้ามาในพริบตาเดียว
‘เพี๊ยะ! เพี๊ยะ!’
เสียงร้องครวญคราง หู่จือร้องโอดโอยเซไปมาจนล้มไปกองนั่งอยู่บนพื้นทราย หางของเต่าอัลลิเกเตอร์ที่เหมือนดั่งแส้เหล็กขยับไปมาอย่างชำนาญ เมื่อกี้มันฟาดเข้าไปที่ปากของหู่จือทันทีถึงสองครั้ง
หู่จือเจ็บปวดทรมานมาก กำลังของเต่านี่ช่างมากมายเหลือเกิน แต่ฉินสือโอวคาดไม่ถึงเลยว่าหางของมันจะขยับได้คล่องแคล่วและมีพละกำลังถึงเพียงนี้ หู่จือน่าอนาถแท้…
 การที่ปากของหมาถูกฟาดเข้าไปแบบนี้มันเจ็บปวดเหลือเกิน เวลาพวกมันเจ็บปวดก็จะอ้าปากร้องครวญครางออกมาตามสัญชาตญาณ แต่ปรากฏว่าปากของหู่จือไม่ทันได้ร้องโหยหวนด้วยซ้ำ แม่งแอร๊ย เจ็บปวดรวดร้าวมาก อ้าปากไม่ได้เลย
ฉินสือโอวทำได้แค่วิ่งไปหาหู่จือเพื่อปลอบโยนมัน เจ้าเต่าจ้องมาที่เขาแค่พริบตาเดียวอย่างเย็นชาและไม่ได้ใส่ใจอะไร ก่อนจะหันไปไล่ล่าเป้าจือต่อไป
สิ่งนี้ทำให้ฉินสือโอวน้ำตาไหลพราก ทำไมแกถึงอวดดีได้ขนาดนี้?
ถึงแม้ว่าโดยปกติหู่จือและเป้าจือจะชอบสร้างปัญหา แต่ความรู้สึกไม่ใช่เรื่องที่จะมาล้อเล่น เพราะทั้งสองตัวก็เป็นพี่น้องที่ต่างพึ่งพากันมาตลอด เมื่อกี้ถึงจะโดนไล่ล่าอย่างน่าอนาถ แต่เป้าจือก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร มันก็คิดแค่ว่าเป็นเหมือนการเล่นสนุกทั่วไป มันแค่ประลองฝีมือไปงั้นๆ เอง
แต่พอเห็นพี่ชายถูกฟาดเข้าไป เป้าจือก็รู้สึกโกรธจริงๆ แล้ว ฉินสือโอวเห็นมันที่กำลังวิ่งอยู่หันกลับไปอย่างว่องไวและจ้องไปที่เจ้าเต่าอย่างดุร้าย มันอ้าปากขู่คำรามเพิ่มความกล้าหาญให้กับตัวเองแล้วกระโจนเข้าใส่เต่าอัลลิเกเตอร์
ฉินสือโอวรู้สึกปวดใจ ทำแบบนี้เท่ากับหาเรื่องให้ตัวเองไม่ใช่เหรอ?
แล้วสมองอันปราดเปรื่องก็ปรากฏออกมาให้เห็นในจังหวะนี้เอง เป้าจือไม่ได้พุ่งตรงเข้าหาเจ้าเต่าเพื่อต่อสู้แบบตาต่อตา ฟันต่อฟัน ตอนที่กระโจนไปด้านหน้า มันเบรกตัวเองแล้วพลิกตัวอย่างรุนแรงและรวดเร็วจนไปอยู่ด้านข้างกายเจ้าเต่า จากนั้นก็กัดเข้าไปเต็มๆ ที่ขอบกระดองตรงตำแหน่งด้านข้างของมัน เป้าจือพยายามสะบัดหัวทำให้เจ้าเต่าพลิกตัวหงายหลัง…
พอเห็นฉากนี้ ฉินสือโอวก็ต้องชื่นชมในความเฉลียวฉลาดของหมาที่เขาเลี้ยงอีกครั้ง ทำไมถึงปราดเปรื่องได้ขนาดนี้กันนะ?
ทว่าวันนี้ดูเหมือนความจริงที่ปรากฏจะพลิกจากที่คาดคิดตลอด มันทำให้ฉินสือโอวและเป้าจือผิดคาดอีกครั้ง เพราะส่วนคอของสุนัขพันธุ์แลบราดอร์มีกำลังไม่มากพอ เจ้าเต่าอัลลิเกเตอร์ตัวนี้หนักถึง 140-150 ปอนด์เชียวนะ มันจะพลิกเจ้าเต่าตัวนี้ให้หงายหลังได้อย่างไรกัน?
โดยเฉพาะหลังจากที่เต่าอัลลิเกเตอร์มันรู้ว่ามันโดนกัด มันก็เอาทั้งแขนขาของมันยึดติดกับพื้นทุ่มน้ำหนักตัวให้มากขึ้นเป็นกอง!
เป้าจือคำรามพร้อมสะบัดหัวไปมา แต่สะบัดยังไงก็ขยับมันไม่ได้แม้แต่น้อย…
แม่ง ซวยจริงๆ หู่จือที่รอดูฉากเด็ดถลึงตามอง ฉินสือโอวก็ถลึงตามองเช่นกัน บ้าจริง นี่มันไม่ใช่แค่สุดยอดวิชาฝึกปะทะสิบสามมารร้าย แต่ยังมีการฝึกกำลังภายในอีกด้วย ดูท่าแล้วการต่อสู้ครั้งนี้คงจะจบลงแล้ว!
ยังโชคดีว่าด้านข้างเป็นจุดอ่อนของเจ้าเต่าจริงๆ ถึงแม้ว่าเป้าจือจะพลิกหงายเต่ายักษ์ตัวนี้ไม่ได้ แต่เจ้าเต่าก็ไม่สามารถกัดมันและฟาดมันได้เช่นกัน
ฉินสือโอวไม่อยากมองเป้าจือต้องมารับกรรมแบบนี้ต่อไปจึงรีบตะโกนเรียก “กลับมา กลับมา ลูกรัก พวกเรากลับบ้านกันเถอะ ไม่ต้องไปยุ่งเกี่ยวกับเจ้านี่มันแล้ว!”
เป้าจือยังอยากจะลองอีกสักตั้ง แต่เต่าอัลลิเกเตอร์เริ่มหันหัวเอียงตัว มันดูสถานการณ์แล้วไม่น่าสู้ดีจึงจำใจอ้าปากและวิ่งหนีไป
การต่อสู้ในวันนี้ทำให้หู่จือและเป้าจือรู้สึกขายขี้หน้าจริงๆ เพราะพวกมันเป็นสุนัขแลบราดอร์ผู้ไม่เคยแพ้ใคร แม้ว่าตอนที่สู้กับห่านขาวจะลำบากและทรมานไม่น้อย แต่นั่นเป็นเพราะฝ่ายตรงข้ามใช้วิธีต่อสู้แบบกลุ่ม เพราะถ้าหากเป็นการต่อสู้เดี่ยวๆ แล้ว พวกห่านขาวที่ชอบหาเรื่องคงได้ร้องว่าไม่เอาไม่เอาอย่างแน่นอน
วันนี้ช่างน่าอาย อย่าว่าแต่สู้แบบเดี่ยวๆ ที่ไม่สามารถทำอะไรเจ้าเต่าอัลลิเกเตอร์ได้เลย ต่อให้เป็นสองต่อหนึ่งก็ยังแตะต้องตัวมันไม่ได้สักนิด
พอกลับไปที่วิลล่า ฉินสือโอวก็ดูแผลที่ปากให้กับหู่จือ ดูจากภายนอกเหมือนไม่มีอะไร แต่พอเผยอปากขึ้นมาก็จะเห็นจุดแดงอยู่สองจุดด้านในปาก
เออร์บักเข้ามาดูแผลในปากของหู่จือแล้วถามด้วยความสงสัย “นี่มันเกิดอะไรขึ้น? ใครใช้แส้ฟาดปากหู่จือกัน? ไอ้เลวนี่ รีบบอกฉันมา ฉันจะไปฟ้องจนชีวิตมันอยู่ไม่เป็นสุขแน่!”
ทั้งหู่จือและเป้าจือต่างเป็นที่รักในฟาร์มปลาแห่งนี้ เพราะมันสองตัวเป็นสัตว์เลี้ยงที่เชื่อง รู้จักกาลเทศะมากที่สุด ไม่เหมือนต้าป๋ายที่ไม่ค่อยพูด ไม่เหมือนฉงต้าที่ขี้เกียจ แล้วก็ไม่เหมือนปอหลัวที่หยิ่งยโส เดิมทีบุชก็เป็นที่รักของทุกคนเช่นกัน แต่พอหลังจากที่มันบินเป็นแล้ว วันๆ ก็เอาแต่ออกไปกับนิมิตส์อย่างไร้ร่องรอย เสน่ห์จึงลดลงไปอยู่ที่ 10,086 คะแนน
ฉินสือโอวเล่าเรื่องที่เพิ่งเกิดไปเมื่อสักครู่ให้ฟังด้วยรอยยิ้มฝืนๆ เออร์บักก็ยิ้มขมขื่นขึ้นมา “มีเต่าอัลลิเกเตอร์มาที่ฟาร์มปลาเราหรือนี่? ถ้าอย่างนั้นก็จนปัญญาแล้ว ฉันเคยเห็นเต่าประเภทเดียวกับเจ้านี่ กำลังการต่อสู้ของพวกมันเป็นที่หนึ่งในกลุ่มสัตว์จำพวกเต่าเลย เมื่อเป็นฝ่ายรุกก็โจมตีได้ แต่ถ้าตั้งรับก็ป้องกันได้ดีเยี่ยม ยากที่จะต่อกรด้วยจริงๆ ”
หู่จือและเป้าจือหมอบอยู่หน้าประตูวิลล่าจนถึงบ่าย หลังจากที่รอให้บุชและนิมิตส์กลับมา พวกมันก็รีบลุกขึ้นไปหาฉงต้าและต้าป๋ายที่แอบหลบพักผ่อนอยู่ใต้ร่มไม้ คิดไปคิดมาก็ไปหาปอหลัวที่ตอนนี้ลาดตระเวนอยู่ในแปลงผักรวมถึงหลัวปอด้วย พวกมันยังเรียกกระรอกเสี่ยวหมิงและครอบครัวกระรอกดินมารวมตัวกันอีก พวกมันรวมตัวกันเป็นกลุ่มใหญ่แล้ววิ่งตรงไปทางปากอ่าว
วินนี่เลิกงานในเวลานี้พอดี เธอลงมาจากรถคาดิลแลค พอเห็นพวกมันรวมตัวกันเป็นกลุ่มแบบที่ไม่เคยมีมาก่อนเดินตรงไปทางทิศตะวันออกเฉียงใต้จึงถามฉินสือโอวอย่างสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น
พอได้ยินฉินสือโอวก็ร้อนใจ รีบอธิบายให้ฟังทันที “บ้าเอ๊ย ผมต้องรีบไปดู หู่จือกับเป้าจือหาพรรคพวกไปแก้แค้น ตอนกลางวันพวกมันโดนเต่าอัลลิเกเตอร์ตัวหนึ่งเผด็จศึกไป!”
เต่าอัลลิเกเตอร์เอาชนะหู่จือและเป้าจือได้ แต่คงเอาชนะฉงต้าไม่ได้แน่ เพราะเจ้านี่แรงกำลังมหาศาล อย่าว่าแต่จะพลิกคว่ำเจ้าเต่าเลย ฟาดให้ตายยังไม่มีปัญหาเลยด้วยซ้ำ!
……………………………………….
[1] หมายถึงเป็นไปในทิศทางที่แย่ หรือจบไม่ดี