ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 664 ชุดดำน้ำรุ่นใหม่

พอสร้างบ้านกระท่อมได้สำเร็จแล้ว ซีมอนสเตอร์ก็ถามว่าจะทาสีกันแมลงชั้นหนึ่งไหม เพราะว่าอยู่ใกล้ทะเล อากาศจึงชื้นมากเป็นพิเศษ วัสดุพวกไม้จึงง่ายที่จะก่อเกิดพวกแมลง ถ้าได้ทากันแมลงสักชั้นก็จะสามารถปกป้องตัวไม้ได้
ฉินสือโอวส่ายหน้าบอกว่าไม่จำเป็น เพราะอัตราส่วนผสมของน้ำในเนื้อไม้ถ้าน้อยกว่า 18% พวกแมลงก็จะตายหมด แล้วที่เขาเคยอ่านคู่มือ วัสดุไม้ของบ้านกระท่อมมีส่วนผสมของน้ำไม่เกิน 17% จึงกำจัดสภาวะที่จะทำให้พวกแมลงอยู่รอดไปได้
นอกจากนี้แล้ว บ้านกระท่อมที่เขาซื้อก็เป็นสินค้าคุณภาพดีเยี่ยม ไม่ว่าจะเป็นผนัง หลังคา วัสดุไม้ที่ใช้ทั้งหมดผ่านกรรมวิธีกันแมลงมาแล้วถึงสี่ขั้นตอน ส่วนประกอบที่ใช้ภายนอกอย่างรั้ว แผ่นไม้ตรงทางเดินก็ผ่านกรรมวิธีการป้องกันความชื้นเป็นพิเศษอีกด้วย
ด้วยเหตุนี้จึงไม่จำเป็นต้องจัดการเรื่องกันแมลง กันชื้นก็ไม่ต้องเช่นกัน
เหตุผลก็มีอยู่ว่า วัสดุพวกไม้เป็นวัสดุที่มักจะมีรูระบายอยู่มาก ดังนั้นจึงนำความร้อนต่ำ เป็นตัวนำความร้อนที่ไม่มีประสิทธิภาพ ส่วนประกอบภายในของมันเหมือนมีฟองน้ำ ที่สามารถดูดซึมหรือขับน้ำออกตามการเปลี่ยนแปลงของระดับความชื้นในสภาวะแวดล้อมข้างเคียง แล้วจึงปรับอุณหภูมิหรือระดับความชื้นของบ้านกระท่อมตามการเปลี่ยนแปลงนั้น
นี่ไม่ได้โฆษณาเกินจริง แล้วก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร ทำไมตอนนี้วิลล่ามีระดับถึงชอบใช้วัสดุไม้กันนะ? นั่นก็เพราะว่านักพฤกษศาสตร์มีการค้นพบว่า ไม้ที่มีรูพรุนสามารถปรับความชื้นในช่วงฤดูฝนได้ เมื่อความชื้นสูงเกินไป ไม้ก็จะดูดความชื้นโดยอัตโนมัติ แต่ถ้าอากาศแห้ง ก็จะปล่อยความชื้นออกจากเซลล์ในตัวของมันเองออกมา ราวกับเป็นเครื่องปรับอากาศตามธรรมชาติ
ด้วยเหตุนี้ เมื่อสั่งสอนอบรมเด็กๆ ให้ดูแลรักษาทั่วไปเป็นประจำ ก็จะสามารถรับประกันให้บ้านกระท่อมปราศจากพวกแมลงและผุพังไปได้เป็นระยะเวลายาวนาน
ความรักของพวกเด็กๆ ต่อบ้านกระท่อมนี้มีอยู่เต็มเปี่ยมอย่างไม่ต้องสงสัย เพราะอย่างมาสเตอร์ที่ไม่ชอบวิลล่ายังยินดีที่จะมาเดินวนรอบบ้านกระท่อมไปมา ยิ่งไม่ต้องพูดถึงหู่จือและเป้าจือ เจ้าเย่อหยิ่งพวกนั้นเลย
ซึ่งสิ่งนี้พิสูจน์ให้เห็นสิ่งหนึ่งว่า บ้านพักที่คนอาศัยอยู่สร้างจากไม้ดีที่สุด เพราะอย่างไรก็ตามวัตถุที่อยู่บนโลกใบนี้ ต้นไม้มีอายุยืนยาวมากที่สุด นอกจากนี้แล้วบ้านไม้ยังมีอากาศบริสุทธิ์อย่างธรรมชาติอยู่ภายในบ้าน ซึ่งสามารถปรับระบบการทำงานต่อมไร้ท่อของสิ่งมีชีวิตได้โดยไม่รู้ตัว
วันนั้นตอนเย็นพวกเด็กๆ ก็จะนอนอยู่ที่บ้านกระท่อม ฉินสือโอวไม่เห็นด้วย เพราะหนึ่งบ้านเพิ่งสร้างเสร็จยังไม่ได้ผ่านการใช้มายาวนาน จึงไม่รู้ว่ามันแข็งแรงขนาดไหน ประการที่สองวัสดุตกแต่งภายในบ้านเขาก็ไม่รู้ว่าพวกสารเคมีอย่างฟอร์มาลดีไฮด์หมดไปหรือยัง
ในเมื่ออาศัยอยู่ที่นี่ไม่ได้ พวกเด็กๆ จึงเล่นกันที่นี่จนถึงดึก วินนี่ต้องปิดเครื่องทำความเย็นและตู้กดน้ำเย็นให้กับพวกเขา เพราะพวกเขาดื่มเครื่องดื่มเย็นมากเกินไป ซึ่งมันไม่ดีมากๆ
ฉินสือโอวไม่รู้ว่าพวกเด็กๆ ไปนอนต่อกี่โมง แต่หลังจากที่เขาตื่นนอนแล้ว พวกเด็กๆ ยังคงหลับลึกอยู่เลย
ออกจากวิลล่ามองไปที่บ้านกระท่อมที่อยู่ไม่ไกลออกไป ฉินสือโอวยืนบิดขี้เกียจ รู้สึกได้ถึงความสดชื่นจริงๆ
ฟาร์มปลาในต้นฤดูร้อนไม่ว่าที่ไหนๆ ก็รู้สึกได้ถึงลมหายใจของสิ่งมีชีวิตต่างๆ ให้ความรู้สึกของความลุ่มหลงที่ยากจะลืมเลือน
ส่วนสภาพแวดล้อมระบบนิเวศน์เดิมที่ฟาร์มปลาอยู่ใกล้ชิดกับธรรมชาติพูดได้ว่าเป็นเหมือนจิตวิญญาณของทุกสิ่ง ไม่มีเหล็ก ไม่มีคอนกรีต ไม่มีก้อนอิฐ มีเพียงกลิ่นไอดินจากดอกไม้หอมๆ มีเพียงเสียงคลื่นทะเลดังซู่ซ่ากับท้องฟ้าสีฟ้าครามสะอาดตา ต่อให้แค่ยืนในฟาร์มปลาไม่ทำอะไรทั้งนั้น ก็ยังรู้สึกได้ว่าตัวเองเหมือนได้กลับไปอยู่กับธรรมชาติทั้งตัวและหัวใจ
ไม่น่าแปลกใจเลยที่อุตสาหกรรมการท่องเที่ยวในเกาะแฟร์เวลถึงเจริญรุ่งเรืองมาก นักท่องเที่ยวไม่ได้มาที่นี่เพื่อจะมาสัมผัสกับบรรยากาศหมู่บ้านเล็กๆ ในอเมริกาเหนือ พวกเขาต้องการที่จะสงบจิตใจที่กังวลและผ่อนคลายร่างกายที่เหนื่อยล้า
เพียงเท่านี้ สำหรับคนในประเทศจีนหลายคนต่างรู้สึกว่า เป็นสิ่งที่หาได้ยากยิ่ง
วันนี้คลื่นลมดูสงบเงียบ ฉินสือโอวเตรียมเวคบอร์ดไฟฟ้าไปเล่นที่ทะเลสักรอบ บิลลี่มาหาเขา ยิ้มแล้วพูดว่า “อากาศแบบนี้โต้เวคบอร์ดจะไปสนุกอะไร? เพราะการเล่นเวคบอร์ดกับเล่นสกีน้ำเป็นกิจกรรมสุดขั้วที่ท้าทายผืนทะเล อากาศดีเกินไปเล่นไม่สนุกหรอก”
ฉินสือโอวเบะปากแล้วถามว่า “โอเค นายก็พูดถูก ถ้าอย่างนั้นนายบอกฉันมาหน่อย อากาศแบบนี้ทำอะไรเหมาะ?”
“ดำน้ำไง ดำน้ำใต้ทะเล!” บิลลี่พูดอย่างมั่นใจ
ฉินสือโอวคิดอยู่พักหนึ่ง จริงด้วย คลื่นลมเงียบสงบแบบนี้เหมาะกับดำน้ำ เขาเคยแต่ดำน้ำในทะเลสาบเฉินเป่า ยังไม่เคยดำลงไปใต้ทะเลฟาร์มปลาแห่งนี้ วันนี้ดำลงไปดูก็ดีเหมือนกัน
พอตัดสินใจได้แบบนี้ เขาก็เรียกบิลลี่ไปนั่งเฮลิคอปเตอร์ไปหาเรค บิ๊กฟุตที่เมืองเซนต์จอห์น บิลลี่ก็ถามว่าดำน้ำทำไมต้องไปที่เมืองเซนต์จอห์น ฉินสือโอวจึงบอกว่า “งี่เง่า ฉันไม่มีชุดดำน้ำ แน่ล่ะว่าต้องไปซื้อชุดดำน้ำ”
พอเจอฉินสือโอว เรคก็หัวเราะใหญ่ “ลมอะไรพานายมาถึงนี่กัน? ถ้าให้ฉันเดา นายน่าจะมาซื้ออะไรสักอย่าง? หรือว่ามาเอาลูกปลา?”
พอพูดถึงว่าซื้อลูกปลาเพิ่ม ฉินสือโอวก็คิดขึ้นมาว่าต้องซื้อสิ่งนี้จริงๆ ด้วย แต่ว่าสิ่งนี้ไม่ต้องถึงมือเรค เขาโทรหาบิลให้ช่วยซื้อลูกกุ้งแดง ลูกปลาแฮร์ริ่ง ปลาจำพวกลูกปลาซาบะ ล็อตหนึ่งเข้ามาในฟาร์มปลา
กุ้งแดงก็เป็นผลิตภัณฑ์ทางทะเลที่มีค่าชนิดหนึ่ง พอต้มไปสักพักก็จะมีรสชาติหวานออกมา ไม่ว่าจะกินแบบนั้นเลยหรือเอาไปต้มหม้อไฟ ล้วนแล้วแต่เป็นอาหารชั้นเลิศ นอกจากนี้แล้วกุ้งแดงดิบๆ ยังเป็นหน้าให้กับข้าวปั้นของญี่ปุ่นอีกด้วย
แต่สำหรับฟาร์มปลาแล้ว ประโยชน์ที่มากกว่าของกุ้งแดงคือเป็นอาหารของปลาที่สำคัญทางเศรษฐกิจที่ล้ำค่าจำนวนหนึ่ง ใช่แล้ว ราคาของกุ้งแดงก็ใช่ว่าจะถูก แต่ว่าหัวกุ้งชนิดนี้จะเล็ก เลี้ยงโตได้ไม่เท่าไร สู้เอามาเป็นอาหารให้พวกปลาเศรษฐกิจดีกว่า
ชนิดของปลาเศรษฐกิจไม่ว่าจะเป็นปลาค็อด ปลาแซลมอนแปซิฟิก หรือว่าปลาทูน่า ต่างเป็นปลาที่เจริญเติบโตได้ดีมาก
พอโทรเสร็จ ฉินสือโอวก็พูดกับเรคว่า “เพื่อน ช่วยฉันเลือกชุดดำน้ำสักชุดหน่อย ฉันอยากไปดำเล่นใต้ทะเลแบบสนุกๆ สักหน่อย”
เรคหัวเราะฮิฮิ ถามว่า “เล่นแบบสนุกๆ ? ต้องสนุกแค่ไหน? น้ำตื้นหรือว่าน้ำลึก?”
”เริ่มจากน้ำตื้นก่อน” บิลลี่พูดแทรกขึ้นมา ถึงแม้ว่าตอนที่ดำน้ำครั้งที่แล้วที่ทะเลสาบเฉินเป่าฉินสือโอวจะดำเก่ง แต่เขาก็ยังคงมีความกังวลหน่อย เพราะฉินสือโอวเป็นเจ้าแห่งเงินทองสำหรับเขา จะเกิดเรื่องไม่ได้เด็ดขาด
“ถ้าอย่างนั้นจะเอาชุดดำน้ำแบบผ้าไนลอนหรือสแปนเด็กซ์?” เรคถามต่อ
ฉินสือโอวไม่เข้าใจอะไรพวกนี้จึงให้บิลลี่แนะนำ
บิลลี่ดำน้ำมาเป็นเวลาหลายปีแล้ว เนื่องด้วยสภาวะแวดล้อมทางบ้าน เขาว่ายน้ำเป็นก่อนถึงค่อยเดินได้ ดำน้ำเป็นก่อนถึงค่อยขี่จักรยานเป็น เพราะฉะนั้นเรื่องอุปกรณ์เกี่ยวกับดำน้ำ จึงเป็นเรื่องที่ง่ายดายสำหรับเขามาก ไม่ต้องคิดมากอะไร
” ผ้าไนลอนกับผ้าสแปนเด็กซ์เป็นผ้าที่ใช้บ่อยในชุดดำน้ำตอนนี้ เนื้อผ้าที่สอดไส้ข้างในต่างเป็นโฟมยางทั้งคู่ ดังนั้นขอเพียงแค่ความหนาเท่ากัน ความสามารถในการเก็บอุณหภูมิของชุดดำน้ำของผ้าทั้งสองแบบก็จะให้ผลเหมือนกัน”
“แล้วมันต่างกันตรงไหนนะเหรอ? ก่อนอื่นเลยผ้าสแปนเด็กซ์ มีจำนวนเส้นด้ายต่อหน่วยพื้นที่มากกว่า ผ้าที่ทอออกมาจึงมีความหนาแน่นมากกว่า ดังนั้นจึงทนต่อการสึกหรอได้ดี นอกจากนี้แล้วเมื่อเทียบกับผ้าไนลอน ความยืดหยุ่นของผ้าสแปนเด็กซ์จะดีกว่า ชุดดำน้ำแบบนี้จะสามารถปรับไปตามสภาพแวดล้อมใต้น้ำที่ซับซ้อนได้ดีกว่า”
” ประการที่สอง คืออายุการใช้งานของผ้าทั้งสองชนิด ผ้าสแปนเด็กซ์จะใช้งานได้นานกว่าผ้าไนลอน”
” อีกประการหนึ่งก็เป็นเรื่องของระดับเลเวลแล้ว จำได้ไหม ชุดดำน้ำของฉันที่ใช้คราวที่แล้วเป็นสีเงินแต่ของนายเป็นสีเทา สีของผ้าสแปนเด็กซ์มีให้เลือกมากมาย แต่ผ้าไนลอนมีเพียงสีเทากับสีดำสองสีเท่านั้น”
บิลลี่ไม่ได้พูดถึงราคาของชุดดำน้ำที่ทำจากผ้าสองชนิดนี้ ความหนาเหมือนกัน อุปกรณ์เหมือนกัน แต่ชุดดำน้ำเนื้อผ้าสแปนเด็กซ์แพงกว่าผ้าไนลอนถึงสามถึงสี่เท่า
เขาคิดว่าในส่วนราคาตรงนี้คงไม่ต้องพูดถึง เพราะฉินสือโอวซื้อของยังจะมาสนใจเรื่องราคาอีกเหรอ?
“ถ้าอย่างนั้นนายจะเลือกชุดดำน้ำแบบไหนล่ะ? ต้องเป็นผ้าสแปนเด็กซ์แน่ๆ ใช่ไหม?” บิลลี่ถามอย่างกระตือรือร้น
ฉินสือโอวส่ายหน้าอย่างนิ่งๆ ชี้ไปที่ชุดที่เหมือนเกราะโลหะแล้วพูดว่า “ไม่ ฉันจะเอาตัวนี้!”
บิลลี่ “…”
เรคกลับหัวเราะออกมา เพราะว่าชุดนี้เป็นชุดดำน้ำรุ่นใหม่ที่แพงที่สุดในร้านเขาแล้ว!
……………………………………….