ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 694 ความหลากหลายของฟาร์มปลา

สองวันหลังจากนั้นภูเขาไฟใต้ทะเลก็พ่นลาวาออกมาบ้างเป็นช่วงๆ ไม่ได้แรงเท่ากับครั้งแรก แต่ลาวาที่พ่นออกมาก็ไม่น้อย ภูเขาใต้น้ำลูกเล็กนั้นโตไปอีกหน่อย เติมรอบๆ จนเรียบ จากเขาเล็กๆ กลายเป็นเกาะใต้น้ำ
ผู้เชี่ยวชาญจากศูนย์ธรณีวิทยาทางทะเลนิวฟันด์แลนด์มาสำรวจดูความเคลื่อนไหวของภูเขาไฟแล้วบอกฉินสือโอวว่าสถานการณ์ภูเขาไฟปะทุครั้งนี้ไม่ค่อยมั่นคง พวกเขาต้องศึกษาดูหน่อย หลังจากนั้นจะให้รายงานฉบับหนึ่งกับเขาด้วย
นี่ก็คือการทำงานของข้าราชการแคนาดา พวกเขารับผิดชอบต่อคนจ่ายภาษีอย่างแท้จริง
เมื่อได้รับคำตอบจากผู้เชี่ยวชาญแล้ว ฉินสือโอวกลับไม่ได้คิดมาก เขารู้ว่าคนพวกนั้นสงสัยอะไร ความแรงของภูเขาไฟที่ปะทุกับระยะการกระจายตัวของลาวาไม่สัมพันธ์กัน ตามหลักการแล้วภูเขาไฟขนาดนี้จะส่งผลกระทบโดยตรงต่อพื้นที่อย่างต่ำก็หนึ่งร้อยตารางกิโลเมตร ตอนนี้กลับไม่ถึงครึ่งด้วยซ้ำ
ฉินสือโอวยักไหล่ให้พวกเขาตรวจได้ตามสบาย เรื่องที่เขาต้องจัดการน่ะเยอะมากนะ
พอภูเขาไฟเพลาการปะทุลงกระทั่งหายไปเป็นช่วงๆ เหล่ากุ้งปลาก็กลับมาใช้ชีวิตตามปกติ พอปลาใหญ่หลายตัวที่ว่ายไปที่เขตทะเลตื้นหันไปเจออาหารเลิศรสอยู่ข้างๆตัวมากมายอย่างไม่น่าเชื่อก็ไม่พูดพร่ำทำเพลง กินเลย!
เหล่าปลาเล็กอยู่ต่อไม่ได้เลยได้แต่หนีไปในทะเลลึก พอเป็นแบบนี้ห่วงโซ่อาหารของฟาร์มปลาก็ยุ่งเหยิงขึ้นมาเล็กน้อยบ้างแล้ว
จิตสำนึกแห่งโพไซดอนลงสู่ทะเล ฉินสือโอวเริ่มจากการวนรอบเขตน้ำตื้นก่อนรอบหนึ่งเพื่อดูสถานการณ์
จุดสำคัญที่เขาตรวจดูก็คือน่านน้ำแนวปะการังน้ำตื้น ขอแค่ที่นี่ไม่เป็นอะไร งั้นรากฐานของฟาร์มปลาก็ไม่มีปัญหา
ในแนวปะการัง ปลานกแก้วฝูงหนึ่งกำลังสะบัดหางว่ายน้ำอย่างรีบร้อน สายตาของพวกปลาตัวเมียต่างจับจ้องไปที่ปลาตัวผู้ที่กำยำที่สุดตัวหนึ่ง
ปลานกแก้วมีสังคมผู้ชายเป็นใหญ่ซึ่งตัวผู้ตัวเดียวสามารถมีปลาตัวเมียได้หลายตัว ฝูงเล็กฝูงหนึ่งมักจะมีปลาตัวผู้หนึ่งตัวกับปลาตัวเมียอีกหลายๆ ตัว
ปลาตัวผู้ของฝูงนี้เพิ่งโดนปลาทูน่าครีบน้ำเงินกินไปไม่นานมานี้ ฝูงปลาจะขาดตัวผู้ไม่ได้ ดังนั้นปลาตัวเมียที่เดิมทีแข็งแรงที่สุดจึงเริ่มเปลี่ยนเพศ มันจะใช้เวลาหลายชั่วโมงในการเปลี่ยนเป็นปลาตัวผู้
ที่เพศของปลานกแก้วสามารถเปลี่ยนได้ก็เพราะในร่างกายของพวกมันมีอวัยวะเพศชายที่เสื่อมอยู่ พอถูกกระตุ้นระบบประสาทก็จะส่งสัญญาณออกไปกระตุ้นให้อวัยวะเพศชายผลิตแอนโดรเจนจำนวนมากทำให้อวัยวะสืบพันธุ์ชายพัฒนาจนกลายเป็นปลาตัวผู้
อีกตัวละครที่ตรงข้ามกับปลานกแก้วก็คือตัวละครหลักในแนวปะการังอย่างปลาสลิดหิน
ปลาสลิดหินกระจายตัวอยู่ในน่านน้ำเขตร้อนและเขตอุ่น เป็นปลาที่มีจำนวนมากที่สุดในหมู่ปลาแนวปะการัง ชื่อนี้ไม่ได้หมายถึงปลาชนิดหนึ่ง แต่เป็นวงศ์ปลา มีทั้งหมดสองร้อยห้าสิบชนิด หลักๆ กระจายตัวอยู่ในเขตน้ำร้อนของมหาสมุทรแอตแลนติก มหาสมุทรอินเดีย และมหาสมุทรแปซิฟิก
ปลาสลิดหินชอบอาศัยอยู่ในแนวปะการัง ขอแค่มีแนวปะการังก็จะมีร่องรอยของพวกมัน ฉินสือโอวไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพวกมันมาได้อย่างไร
แม้จะได้ชื่อว่าปลาสลิดหิน แต่ที่จริงแล้วปลาชนิดนี้กลับไม่ได้อยู่ในวงศ์ปลาจาน แค่รูปร่างเหมือนปลาจานเท่านั้น ส่วนมากตัวจะเล็กพอๆ กับนกกระจอก ฉะนั้นเลยถูกเรียกว่าปลาสลิดหิน
ปลาการ์ตูนที่มีชื่อเสียงกว้างไกลก็เป็นปลาสลิดหินชนิดหนึ่ง อยู่ในวงศ์สลิดหิน วงศ์ย่อยแอมพีไพรโอนีน ขนาดตัวค่อนข้างเล็ก มีค่าให้ดูชมมากทีเดียว เพียงแต่ฟาร์มปลาต้าฉินไม่มีปลาชนิดนี้ เพราะพวกมันอาศัยอยู่ในเขตน้ำร้อนเท่านั้น
ฟาร์มปลาต้าฉินเป็นเขตน้ำอุ่น ปลาสลิดหินที่มีอยู่ในวงศ์ปลาการิบัลดีกับวงศ์ปลาเดมเซล ปลาจานทั้งสองชนิดนี้เป็นปลาชนิดใหญ่ที่หายากในวงศ์ มักจะโตยาวได้ถึงสามสิบกว่าเซนติเมตร ไม่แค่ดูดีเท่านั้นแต่ยังเป็นปลาทางเศรษฐกิจและอร่อยด้วย
ปลาสลิดหินมักจะอยู่แบบตัวเมียหนึ่งกับตัวผู้หลายตัว ทุกฝูงจะมีปลาตัวเมียตัวเดียว นอกนั้นจะเป็นปลาตัวผู้ทั้งหมด
มีปลาตัวเมียของฝูงหนึ่งโดนกินไปแล้ว ปลาตัวผู้ที่ตัวใหญ่ที่สุดก็จะแปลงร่างกลายเป็นปลาตัวเมียแล้วปกครองฝูงนี้ต่อไป น่าอัศจรรย์จริงๆ
ในแนวปะการัง หอยนางรมลอยเหมือนจะรู้ว่าช่วงนี้สถานการณ์ไม่ค่อยสงบ ล้วนต่างปิดฝากันสนิท ถ้าไม่ใช่พวกมันเปิดฝาเป็นช่วงๆ เพื่อแอบดูข้างนอกสักหน่อย ฉินสือโอวคงนึกว่าพวกมันตายไปแล้ว
ล็อบสเตอร์สีรุ้งรวมตัวกันอยู่ที่แนวปะการังแถวๆ เขตทะเลนั้น เพราะเปลือกของพวกมันหลากสีเหมือนกับโพลิป หลบอยู่ตรงนี้ปลอดภัยมากกว่า
นอกจากนั้นยังมีฝูงปลาทูน่าครีบเหลืองฝูงหนึ่งที่ซ่อนตัวอยู่ในเขตแนวปะการัง ไม่ใช่เพราะสีของพวกมันสามารถปกป้องพวกมันได้ แต่เพราะที่นี่เป็นถิ่นของไอซ์สเกต บอลหิมะ และบีนราชาทั้งสาม ปลาใหญ่ที่จะมาหาอาหารก็ต้องผ่านด่านพวกมันไปก่อน
ทั้งสามไม่ได้ตัวใหญ่มาก เผชิญหน้าฉลามหัวค้อนยาวห้าหกเมตร เหล่าฉลามวัวไม่มีโอกาสชนะมากเท่าไร แต่พวกมันจะผูกมิตร โอเวอร์ลอร์ดมืดก็โดนดึงมาด้วย
โอเวอร์ลอร์ดมืดมีบทบาทอะไร? นั่นคือจ่าฝูงฉลามขาวตัวโตที่มีความยาวถึงสิบสองเมตร ทั้งเนื้อทั้งตัวมีแต่แผลเป็นจากการต่อสู้ ดวงตาโปน ฟันแหลม เหงือกแข็ง จุดเด่นด้านความรุนแรงชัดเป็นพิเศษ
ถ้ารู้สึกว่าโอเวอร์ลอร์ดมืดยังเอาไม่อยู่ก็ไม่เป็นไร เจ้าพวกตัวเล็กยังดึงลูกพี่ฉลามบาสกิงมาด้วย
ฉลามบาสกิง น่าเกรงขามพอหรือยัง? ใช่ นิสัยมันอ่อนโยนไม่มีการคุกคาม แต่ว่าปลาอื่นไม่รู้ด้วยนี่นา แค่เห็นเจ้านี่อ้าปากที่ใหญ่กว่าหัวฉลามก็น่ากลัวพอแล้ว…
ถ้ายังไม่พอ เจ้าพวกตัวเล็กยังมีตัวช่วย ทัพงูเหลือมทะเลดุโหดรอรับคำสั่งอยู่ตลอดเวลา จะวาฬหรือฉลาม ถ้ากล้าเข้ามาในเขตแนวปะการังโดยพลการก็อย่าคิดจะออกไป!
ฉินสือโอวมองดูเขตทะเลแนวปะการังถูกสามตัวดูแลเสียเรียบร้อยก็ถ่ายพลังโพไซดอนให้พวกมันกับพวกโอเวอร์ลอร์ดมืด ฉลามบาสกิงแล้วไปแถบทะเลอื่นต่อ
หลังจากนั้นก็เจอกับปลาทูน่าครีบน้ำเงินที่รวมกลุ่มใหญ่กันอยู่ ปลาใหญ่มีมูลค่าพวกนี้ว่ายอย่างบ้าคลั่งไปในแถบชายฝั่ง ปากก็เหมือนกับฉลามบาสกิง ไม่รู้ทำไมถึงอ้าอยู่บ่อยๆ
ที่จริงสาเหตุก็ง่ายนิดเดียว อ้าปากกระพือเหงือก หนึ่งก็เพื่อหายใจทางเหงือกต้องใช้ออกซิเจนจากน้ำ สองก็คือตอนนี้ปลาซาร์ดีนเยอะมาก จะยังไม่รีบกินอีกหรือ?
ฉินสือโอวจะให้พวกมันอยู่ในแถบชายฝั่งนานเกินไปไม่ได้ ไม่ใช่ว่าให้ของกินไม่ไหว แต่เพราะความดันต่ำเกินไป ไม่ดีต่อร่างกายของมัน ดังนั้นเลยถ่ายพลังโพไซดอนให้น้ำเงินใหญ่กับน้ำเงินเล็กที่นำแถวอยู่ ให้พวกมันนำฝูงปลาลงทะเลลึกไป
จิตสำนึกแห่งโพไซดอนควบคุมแถบทะเลหนึ่งไว้อย่างเงียบๆ มองดูฝูงปลาที่ว่ายผ่านเขตนั้นไปไกล ในใจฉินสือโอวก็เกิดความภาคภูมิราวกำลังตรวจกองทหารขึ้นมา
ฝูงปลาทูน่าครีบน้ำเงินฝูงโตที่รวมตัวกันดูน่าเกรงขามมาก เจ้าพวกนี้ผ่านการพัฒนาจากพลังโพไซดอนและอาหารที่อุดมสมบูรณ์จนตัวอ้วนกลมอย่างกับหยดน้ำหยดโต ท่าทางว่ายน้ำอย่างรวดเร็วดูมีเค้าของรถถัง
เข้าไปในแนวสาหร่าย ปลาแสงอาทิตย์แหวกว่ายไปในสาหร่ายช้าๆ บางครั้งได้อารมณ์ก็โผล่พ้นผิวน้ำไปอาบแดด แน่นอนว่าการอาบแสงจันทร์ในยามค่ำคืนก็ไม่เลวเช่นกัน…
เทียบกับความตามอารมณ์ของปลาแสงอาทิตย์ ปลาพระจันทร์ใช้ชีวิตรอบคอบกว่ามาก ก่อนจะไปหาอาหารข้างนอกก็ต้องมุดหัวออกไปดูสภาพแวดล้อมข้างนอกให้ชัดก่อน จากนั้นค่อยว่ายออกไป
สีของปลาพระจันทร์มีความน่าดึงดูดเกินไป พอพวกมันโดนปลาใหญ่เพ่งเล็งก็แทบจะลงเป็นเมนูอาหารกลางวันมื้อหรู ไม่ก็เมนูอาหารค่ำจนหมด
…………………………………………………..