ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 721 ทะเลแปลกหน้า

ฉินสือโอวขอพักอาศัยอยู่ที่บ้านของพาลี จึงต้องทานอาหารพร้อมกับเขาไปด้วยเป็นธรรมดา
ค่าครองชีพในเมืองกาบีลานั้นไม่สูง แต่ก็ไม่ต่ำ เพราะยังมีมาตรฐานทางสังคมของแคนาดาอยู่ ขอแค่ยังมีงานที่ดี รายได้ก็ถือว่าดีเลยทีเดียว
อย่างไรเสียก็เคยเป็นถึงหนึ่งในฟาร์มปลาที่ดีที่สุดของนิวฟันด์แลนด์มาก่อน น่านน้ำรอบเกาะน้ำแข็งอัคคีไม่สามารถจับปลาค็อด ปลาทูน่า ปลาแฮร์ริ่งและปลาซาบะเพื่อประคองเศรษฐกิจก็จริง แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีปลาอะไรเลย ดังนั้นตอนกินข้าวจึงยังมีอาหารทะเลมากมายให้กินอยู่
ปกติพาลีเองก็ไม่ได้ทำอะไร งานของเขาก็คือการดูแลความสมดุลทางอารมณ์ของผู้คนในเมืองไม่ให้พวกเขาทะเลาะวิวาทกันเท่านั้น ดังนั้นเมื่อมีเวลาว่างเขาก็จะทำอาหาร พอเวลานานเข้าทำให้เขามีฝีมือทำอาหารที่ดีเลยทีเดียว
 “เพื่อน คืนนี้คุณจะได้ชิมปลาไธมัลลัสขั้วโลกเหนือกับหอยกาบขั้วโลกเหนือแช่แข็ง ผมกล้าพนันเลยว่าคุณต้องไม่เคยชิมอาหารที่รสชาติพิเศษแบบนี้มาก่อนแน่นอน รสชาติมันยอดมากเลยครับ” พาลีอยู่ในครัวพูดพลางพร้อมกับคาดผ้ากันเปื้อนไปพลาง
เมื่ออีกฝ่ายส่งความรู้สึกที่แรงกล้านี้มาแล้ว ก็ยากที่จะปฏิเสธได้ ฉินสือโอวจึงจำเป็นต้องทำท่าทางแปลกใจแล้วพูดว่า “ยังมีปลาไธมัลลัสขั้วโลกเหนือด้วยเหรอครับ? โอ้ ดีจริงๆครับ ผมคิดอยากจะชิมปลาชนิดนี้มาตลอด แต่ก็ไม่มีโอกาสสักที”
โดนัลด์ที่ตามมาด้วยหัวเราะเหอๆแล้วพูดว่า “ฉิน คุณชอบกินปลาไธมัลลัสขั้วโลกเหนือเหรอครับ? เรื่องนี้ไม่ยากเลย ผมมีเพื่อนอยู่ที่กรีนแลนด์ ไว้ผมจะให้เขาหาปลาไธมัลลัสเกรดดีมาให้คุณชิม”
เนื้อของปลาไธมัลลัสขั้วโลกเหนือนั้นอร่อยมาก เป็นปลาที่มีชื่อเสียงในการนำมาประกอบอาหาร ฟังจากชื่อแล้ว เหมือนว่าปลาชนิดนี้จะมีเฉพาะในเขตขั้วโลกเหนือเท่านั้น แต่ความจริงแล้วไม่ใช่อย่างนั้น มันก็เป็นแค่ปลาที่อาศัยในน้ำเย็นเท่านั้น ในแม่น้ำสายใหญ่ที่ไหลผ่านขั้วโลกเหนือล้วนมีปลาประเภทนี้ทั้งนั้น ถึงขั้นว่าสามารถพบได้มากในแม่น้ำอีร์ติชด้วย แต่กลับเป็นขั้วโลกเหนือที่พบเจอได้น้อย
แต่ทว่า ปลาไธมัลลัสขั้วโลกเหนือที่ดีที่สุดก็ยังคงมาจากเกาะกรีนแลนด์ ปลาไธมัลลัสของที่นั่นมีขนาดใหญ่ เติบโตเร็ว วางไข่ได้จำนวนมาก เนื้อแน่น เหมาะแก่การนำไปทำอาหารหลายรูปแบบ
เหมือนกับปูคางคก จำนวนของปลาไธมัลลัสขั้วโลกเหนือมีไม่มาก จึงไม่ได้ปรากฏในรายการปลาที่ถูกจับ ดังนั้นจึงไม่ค่อยมีชื่อเสียงในโลกสักเท่าไร แต่ว่ารสชาติของปลาชนิดนี้นั้นไม่ต้องพูดถึงเลย ของอร่อยหลายๆอย่างในโลกนี้มักจะเป็นแบบนี้ มักจะมีชื่อเสียงแค่ในวงแคบๆ และจะมีแค่คนชนชั้นสูงเท่านั้นที่จะได้ลองชิม
ฉินสือโอวเคยได้ยินชื่อปลาไธมัลลัสขั้วโลกเหนือมาก่อน แต่ก็ไม่ถึงขั้นว่าหากินไม่ได้เลย การที่เขาพูดแบบนี้ก็เพื่อรักษาหน้าพาลี อย่างไรเสียเขาก็เชิญเขากินข้าว ใครจะรู้ว่าโดนัลด์เจ้าคนไม่มีสมองคนนี้จะพูดประโยคนี้ออกมา
แอนดรูว์จ้องตาเขม็งไปที่โดนัลด์เพื่อนของเขาทีหนึ่งแล้วพูดว่า “ไม่ต้องถึงมือนายหรอก โดนัลด์ มีแค่นายที่มีเพื่อนอยู่ที่เกาะกรีนแลนด์หรือไง? ใช่ไหมครับ ท่านนายก?”
พาลียิ้มแล้วพยักหน้า ฉินสือโอวแอบคิดในใจว่าดีนะที่แอนดรูว์นั้นมีสายตาเฉียบคม ทำได้ไม่เลว
สุดท้าย แอนดรูว์ก็ยิ้มที่ได้ใจฉินสือโอวแล้วพูดว่า “ความจริงแล้วพวกคุณอาจจะไม่รู้ ตระกูลของผมมาจากเกาะกรีนแลนด์ ตอนนี้ผมก็ยังมีญาติอยู่ที่นั่น  ดังนั้นแล้ว ฉิน ถ้าหากคุณชอบปลาไธมัลลัสขั้วโลกเหนือ เดี๋ยวผมให้ลูกพี่ลูกน้องผมส่งไปให้คุณเอง!”
ฉินสือโอวถอนหายใจเฮือกหนึ่ง เขาไม่น่ายอมให้เจ้าของฟาร์มปลาพวกนี้ตามเขามากินอาหารด้วยเลย
เนื่องด้วยเหตุผลหลายๆ อย่าง บวกกับที่พวกเขาเพิ่งจะได้เงินจำนวนไม่น้อย มาจากเซอร์จิโอกับบัคเคอร์เพราะฉินสือโอว ทำให้เหล่าเจ้าของฟาร์มปลาดั้งเดิมตัดสินใจที่จะให้ฉินสือโอวเป็นผู้นำ
แน่นอนว่า ไม่ใช่ทุกคนที่จะคิดแบบนี้ มีเจ้าของฟาร์มปลาที่เหยียดเชื้อชาติ และรู้สึกว่าการให้คนผิวเหลืองคนหนึ่งมาเป็นหัวหน้านั้นทำให้เสียหน้า แต่ก็ถูกพวกของแอนดรูว์กับโดนัลด์พากันด่าว่าไปชุดหนึ่ง ทำให้ฉินสือโอวได้กลายเป็นพี่ใหญ่ไปโดยปริยาย
การมาร่วมทานอาหารกับพี่ใหญ่ ก็เป็นกฎเหล็กของการสร้างความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์
ในกลุ่มของเจ้าของฟาร์มปลาดั้งเดิมไม่ได้สามัคคีกันหมด มีชายคนหนึ่งชื่อว่ามินสกี้ที่เคยถูกแอนดรูว์ด่าว่าให้ ได้พูดออกไปอย่างดุดันว่า “ตระกูลของคุณอยู่ที่เกาะกรีนแลนด์เหรอครับ? แล้วคุณก็เป็นคนไวกิ้งด้วยใช่ไหมครับ? งั้นคุณต้องเป็นลูกหลานของอีริคแน่เลย!”
อีริคคือคนไวกิ้งคนแรกที่ไปถึงเมืองกรีนแลนด์ ตอนนั้นเป็นช่วงปลายของศตวรรษที่แปด ซึ่งคนไวกิ้งในสมัยนั้นล้วนเป็นโจรสลัด อีริคเองก็ไม่ต่างกัน เขาเป็นหนึ่งในโจรสลัดที่มีชื่อเสียงที่สุดในมหาสมุทรระหว่างมหาสมุทรแอตแลนติกเหนือกับเขตขั้วโลกเหนือ
ความคิดของชาวไวกิ้งนั้นมักจะต่างจากคนทั่วไปเสมอ ซีมอนสเตอร์กับชาร์คเป็นแบบนั้น แอนดรูว์ก็เป็นแบบนั้นเช่นกัน เขาจึงพยักหน้าแล้วพูดอย่างภาคภูมิใจว่า “ใช่ครับ ตระกูลของผมเป็นลูกหลานของอีริค! เป็นลูกหลานของโจรสลัดที่ยิ่งใหญ่!”
ฉินสือโอวกระแอมทีหนึ่ง แล้วพูดว่า “เรื่องนี้ไม่น่าใช่เรื่องที่จะเอามาอวดได้หรือเปล่า?”
แอนดรูว์จ้องตาเขม็งแล้วพูดว่า “ทำไมล่ะ? ก็บรรพบุรุษของฉันเป็นคนค้นพบเกาะกรีนแลนด์จริงๆ นี่นา ชื่อของเกาะก็เป็นชื่อที่เขาตั้งให้ด้วย”
ชื่อของเกาะกรีนแลนด์เป็นชื่อที่อีริคตั้งจริง ชื่อภาษาอังกฤษคือ ‘Greenland’ หมายความว่าเมืองแห่งสีเขียว เป็นชื่อเกาะที่โรแมนติกมาก สามารถทำให้คนฟังรู้สึกถึงความงดงามที่หาที่เปรียบไม่ได้ หากฟังจากชื่อแล้วคนจะมีความรู้สึกถึงภาพทิวทัศน์ที่สวยงาม เขียวขจีตลอดปี
แต่ความจริงแล้วเกาะกรีนแลนด์ตั้งอยู่ในเขตขั้วโลกเหนือ กว่า90% ของผืนดินถูกปกคลุมไปด้วยหิมะ สภาพอากาศบนเกาะหนาวเย็น อุณหภูมิต่ำสุดสามารถต่ำได้จนถึง-70 องศาเซลเซียสแน่นอน เป็น ‘เขตหนาวจัด’ ของโลกที่หนาวรองลงมาจากขั้วโลกใต้
ที่อีริคตั้งชื่อให้แบบนี้ สอดคล้องกับงานของเขา เขาเป็นโจรสลัด จำเป็นจะต้องดึงดูดให้คนมาที่เกาะนี้เพื่อเขาจะได้มีโอกาสปล้นได้ จุดนี้มีหลักฐานปรากฏอยู่ชัดเจนในบันทึกการเดินทางของเขา ในบันทึกของเขาเขียนไว้ว่า “หากว่าที่แห่งนี้มีชื่อที่ไพเราะจับใจคนแล้วล่ะก็ จะต้องดึงดูดคนมากมายมาที่นี่ได้เป็นแน่ เมื่อเป็นแบบนั้นก็จะมีธุรกิจมากมายให้ผมทำแล้ว”
เหล่าเจ้าของฟาร์มปลาที่นั่งอยู่ที่นี่ทุกคนต่างก็รู้ถึงเรื่องเล่านี้ ทำให้มินสกี้กับคนอีกหลายคนพากันหัวเราะเยาะแอนดรูว์ แอนดรูว์เริ่มไม่พอใจจึงหยิบมีดบนโต๊ะอาหารขึ้นมา แล้วตะโกนออกไปว่า “พวกนายอยากมีเรื่องเหรอ?”
ฉินสือโอวยื่นมือกดไปที่ไหล่ของแอนดรูว์อย่างแรง แรงจนทำให้เจ้าของฟาร์มปลาที่ร่างกายกำยำคนนี้นั่งลงไปได้ จากนั้นก็ปั้นหน้าถมึงทึงแล้วพูดว่า “ใครอยากมีเรื่อง ก็ออกไปมีเรื่องข้างนอก! วันนี้พวกเรามาเป็นแขก เข้าใจไหม?”
เหล่าเจ้าของฟาร์มปลาจึงเงียบลงชั่วขณะหนึ่ง พากันพยักหน้าแล้วรอทานอาหาร
นอกจากปลาไธมัลลัสขั้วโลกเหนือแล้ว พาลียังมีหอยมหาสมุทรแอตแลนติกเหนือด้วย เป็นหอยที่เติบโตในน้ำเย็นจัดที่สะอาดบริสุทธิ์ รสชาติดีมาก
ของแบบนี้เป็นของที่ต้องลวกแล้วกินเลย ก็คือเบื้องหน้าของทุกคนจะมีหม้อเล็กๆ คนละหนึ่งใบ ในนั้นจะเป็นน้ำร้อน ตอนกินก็จุ่มหอยลงไปวนในนั้นรอบหนึ่ง นำออกมาจิ้มกับน้ำจิ้มก็กินได้แล้ว
หลังกินดื่มกันพอแล้ว ฉินสือโอวติดนิสัยที่จะต้องไปเดินเล่นริมทะเล พาลีพูดด้วยท่าทีเก้ๆกังๆ ว่า “หากว่าอยากจะหาชายหาดเพื่อรับลมทะเลแล้วล่ะก็ ต้องขอโทษด้วยนะเพื่อนฝูง ที่นี่ไม่มีชายหาดเหมือนที่เกาะแฟร์เวลหรอก”
เหตุผลที่เกาะน้ำแข็งอัคคีพัฒนาการท่องเที่ยวไม่ได้สักที ข้อแรกคือสภาพอากาศ ที่นี่อยู่ใกล้กับเกาะกรีนแลนด์ ในหนึ่งปีมีครึ่งปีที่ต้องใส่เสื้อขนห่าน สองก็คือสภาพแวดล้อม ไม่มีภูเขา ไม่มีแม่น้ำ ไม่มีชายหาด แล้วนักท่องเที่ยวจะมาทำอะไรล่ะ? มาหาอุทกภัยธรรมชาติเหรอ?
แต่ฉินสือโอวไม่ได้สนใจเรื่องนี้ เขายิ้มแล้วพูดว่า “หลังกินข้าวเสร็จ ผมชินที่จะต้องออกไปเดินเล่นน่ะครับ”
แนวชายฝั่งของเกาะน้ำแข็งอัคคีค่อนข้างชัน เนินเขาเล็กๆ เรียงรายต่อกันเป็นแถว ตอนคลื่นทะเลซัดไปบนนั้น ได้ส่งเสียง ‘ซ่าๆ’ ออกมา อันตรายเป็นที่สุด
ฉินสือโอวเดินไปริมทะเลสูดดมกลิ่นอายทะเลที่คุ้นเคย ถ่ายโอนจิตสำนึก ให้พลังโพไซดอนเข้าไปในน้ำ
นี่คือน่านน้ำแปลกหน้าที่ไม่คุ้นเคย เขาอยากรู้ว่าจะค้นพบอะไรใหม่ๆได้บ้างหรือเปล่า
เกาะกรีนแลนด์กับเกาะนิวฟันด์แลนด์เคยเป็นรังของโจรสลัดไวกิ้ง น่านน้ำระหว่างทั้งสองเกาะนั้นเป็นจุดสำคัญที่เชื่อมระหว่างทวีปอเมริกาเหนือกับทวีปยุโรปไว้ ที่นี่มีทั้งการบุกปล้นของโจรสลัดกับสภาพอากาศที่เลวร้ายของขั้วโลกเหนือ เมื่อก่อนมีเรือไม่รู้เท่าไรที่ต้องจมอยู่ที่นี่
เป้าหมายของฉินสือโอวก็คือเรือที่จมลงไปสู่ก้นทะเลนั่นเอง
…………………………………….