ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 731 ราชาแห่งสงคราม

ฝูงกั้งตั๊กแตนเจ็ดสีเป็นพวกแรกที่รับไม่ได้กับเหตุการณ์นี้ นั่นก็เพราะว่าพวกมันเป็นราชาบริเวณชายฝั่ง บริเวณน้ำตื้นทั้งหมดเป็นที่อยู่อาศัยของพวกมัน หลังจากที่ฉินสือโอวกลับมาจากฟาร์มปลาแกธเธอริง เขาก็ได้นำพวกมันกลับมาด้วย
หลังจากที่ฝูงกั้งตั๊กแตนเจ็ดสีได้รับพลังโพไซดอน พวกมันก็ฉลาดขึ้นมาเล็กน้อย พวกมันเริ่มยึดอาณาเขต และแบ่งที่อยู่กันตามแนวบริเวณน้ำตื้น
ปรากฏว่าโชคไม่ดี คราเคนนั้นชอบกินพวกแพลงก์ตอน หลังจากที่มาถึงที่ฟาร์มปลามันก็กลืนกินล็อบสเตอร์ไปทันทีหนึ่งคำ อีกทั้งยังมีกั้งตั๊กแตนเจ็ดสีผู้โชคร้ายตัวหนึ่งปะปนเข้าไปในนั้น ทำให้ล็อบสเตอร์และกั้งตัวนั้นโดนกินไปจนไม่เหลือซาก!
เอาล่ะ เหล่ากั้งตั๊กแตนเจ็ดสีโมโหแล้ว!
พวกมันสัมผัสได้ถึงการบุกรุกของศัตรูได้อย่างรวดเร็ว จากนั้นพวกมันก็มารวมตัวกัน แล้วพากันว่ายน้ำไปยังบริเวณน้ำลึกอย่างยิ่งใหญ่
กั้งตั๊กแตนเจ็ดสีมักจะอาศัยอยู่บริเวณก้นทะเลที่มีอุณหภูมิค่อนข้างอบอุ่นไปจนถึงร้อน การที่พวกมันชอบอาศัยอยู่ตามชายฝั่ง ไม่ได้หมายความว่าพวกมันไม่สามารถไปยังบริเวณน้ำลึกได้ โดยเฉพาะเมื่อหลังจากที่ได้รับพลังโพไซดอนแล้วด้วย
อันที่จริงแล้ว แม้ว่าหมึกยักษ์ตัวนั้นจะไม่ได้กินกั้งตั๊กแตนเจ็ดสีเข้าไป สงครามนี้ก็ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้อยู่ดี นั่นก็เพราะว่าอาณาเขตของกั้งตั๊กแตนเจ็ดสีนั้นแข็งแกร่ง อีกทั้งนิสัยของพวกมันยังดุร้าย เมื่อคราเคนเข้ามาในบริเวณน้ำตื้น สัญชาตญาณการต่อสู้ของพวกมันจึงถูกปลุกขึ้น
นี่คือสาเหตุที่กั้งตั๊กแตนเจ็ดสีที่สวยงามเหล่านี้ ทำให้ผู้ที่รักสัตว์ทะเลยอมที่จะไม่เพาะเลี้ยงพวกมัน หากว่าพวกมันไปอยู่ในตู้ปลา นั่นหมายความว่าสิ่งมีชีวิตอื่นๆ ที่อยู่ในตู้ปลาจะตายทันที
ไม่ว่าจะเป็นกุ้งหอยปูปลา ขอเพียงแค่อยู่ร่วมบริเวณเดียวกันกับกั้งตั๊กแตน รับรองได้ว่าพวกมันได้ถูกกำจัดไม่เหลือซากแน่!
โดยเฉพาะเมื่อตอนนี้เหล่ากั้งตั๊กแตนเจ็ดสีตัวโตขนาดนี้แล้ว โดยธรรมชาติแล้วพวกมันจะมีขนาดที่ยาวได้มากสุดถึงสิบเซนติเมตร แต่ฝูงกั้งตั๊กแตนเจ็ดสีพวกนี้ เฉลี่ยแล้วมีขนาดยาวยี่สิบเซนติเมตร กั้งตั๊กแตนเจ็ดสีตัวที่ใหญ่ที่สุดมีขนาดยาวถึงสามสิบกว่าเซนติเมตร ในสายตาของกั้งตั๊กแตนเจ็ดสีผู้หยิ่งยโส พวกมันไม่กลัวใครทั้งนั้น!
แต่มีเรื่องที่น่าเสียดายอยู่เรื่องหนึ่ง กั้งตั๊กแตนเจ็ดสีที่มีจิตใจกล้าหาญ มีเกราะที่แข็งแรง มีก้ามที่แหลมคม จนไม่มีใครหน้าไหนสามารถมาเทียบเคียงได้ แต่พวกมันมีขาที่สั้น ทำให้เดินออกมาจากก้นทะเลได้ช้า…
เหตุการณ์นี้ ทำให้ผู้ที่เข้าไปปะทะกับคราเคนเป็นคนแรกคือเฮยป้าหวัง
ทะเลลึกเป็นที่ของใครกัน? เฮยป้าหวังน่ะสิ! หลังจากการมาถึงของคราเคนผู้ไม่รู้จักกาลเทศะ และยังเข้ามากินอาหารในพื้นที่ของมันอย่างตะกละตะกลามอีกต่างหาก เมื่อเฮยป้าหวังได้ยินถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมันก็รีบปรากฏตัวออกมาทันที
ปกติแล้วฉลามมักจะกลัวหมึกยักษ์ แต่เฮยป้าหวังนั้นกลับไม่กลัว
ตอนนี้เฮยป้าหวังถือว่าเป็นหนึ่งในฉลามขาวที่มีขนาดที่ใหญ่อยู่ในอันดับต้นๆ ขนาดตัวของมันยาวราวสิบเอ็ดเมตร ร่างกายอันใหญ่โตมโหฬารของมัน เต็มไปด้วยรอยแผลเป็น ดวงตาของมันดุดันราวกับสายฟ้า เวลาที่แหวกว่ายไปมาในทะเล มันเหมือนกับเรือดำน้ำนิวเคลียร์ ถือได้ว่าเป็นผู้ครองโลกได้เลย!
คราเคนนั้นมีความยาวสิบเจ็ดสิบแปดเมตร ที่สำคัญคือหนวดที่ยาวของมัน เมื่อเทียบกับเฮยป้าหวังแล้ว เฮยป้าหวังถือว่าตัวเล็กกว่าค่อนข้างเยอะ แน่นอนว่าคราเคนตัวนี้ยังไม่ได้โตจนถึงขีดจำกัดของตนเอง หมึกยักษ์สามารถยาวได้มากสุดถึงสามสี่สิบเมตร!
เมื่อได้ประจันหน้ากัน เฮยป้าหวังก็อ้าปากกว้างเผยให้เห็นเขี้ยวแหลมคนอันน่ากลัวสยดสยอง มันสะบัดหางไปมา แล้วพุ่งโจมตีราวกับกระทิงบ้าคลั่ง มันว่ายไปรอบๆ คราเคนพลางมองด้วยสายตาดุดัน
คราเคนใช้สายตาอันเย็นชามองตอบกลับเฮยป้าหวัง มันคลายหนวดที่กำลังจับปลาค็อดกิน จากนั้นก็ชิงลงมือโจมตีฝ่ายตรงข้ามก่อน
สงครามระหว่างราชาแห่งทะเลน้ำลึก ได้เปิดฉากขึ้นแล้ว
เนื้อเยื่อที่อยู่ด้านนอกของคราเคนค่อยๆ ขยายตัว ทำให้น้ำทะเลจำนวนมากถูกดูดเข้าไปในเนื้อเยื่อเหล่านั้น จากนั้นมันก็ปลดสลักตัวเองออก เนื้อเยื่อที่อยู่ด้านนอกรวมเข้ากับอวัยวะด้านในปิดกั้นการเข้าถึงอย่างแน่นหนา การทำแบบนี้จะทำให้น้ำทะเลไม่สามารถไหลทะลักออกมาจากเนื้อเยื่อได้
หลังจากนั้นมันก็หดกล้ามเนื้อเนื้อเยื่อด้านนอกนั้นอีกครั้ง น้ำทะเลจำนวนมากที่ได้รับแรงดันถูกพ่นออกมาจากทางช่องว่างตามร่างกาย กระแสน้ำที่พ่นออกมานั้นมีความเร็วสูงเป็นอย่างมาก ทำให้ตอนนี้มันเหมือนกับจรวดที่ถูกปล่อยออกมา
ผลจากปฏิกิริยาที่เกิดขึ้นนี้ ทำให้คราเคนขนาดใหญ่ตัวนี้ระเบิดพลังออกมาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ภายในเวลาไม่กี่วินาที ร่างของมันก็พุ่งไปข้างหน้าไกลถึงห้าสิบกว่าเมตรแล้ว ฉินสือโอวที่มีจิตสำนึกแห่งโพไซดอนยังคงสามารถสัมผัสถึงคราเคนตัวนี้ได้ หากไม่มีจิตสำนึกแห่งโพไซดอนไม่แน่ว่าเขาอาจจะไม่สามารถเห็นการเคลื่อนไหวของคราเคนได้อย่างชัดเจนขนาดนี้!
ราวกับว่ามันใช้ความสามารถในการเทเลพอร์ตเพื่อเคลื่อนย้ายร่างกายของมันได้ในชั่วพริบตา ร่างมันวาวของคราเคนได้พุ่งเข้าไปตอนนี้ระยะห่างระหว่างมันกับเฮยป้าหวังนั้นใกล้ขึ้น หนวดนับสิบเส้นของมันกวัดแกว่งไปมา ราวกับงูเหลือมรูปร่างประหลาดกำลังออกมาจากหลุม หนวดพวกนั้นเข้าไปล้อมรอบเฮยป้าหวังจากทุกทิศทาง
เฮยป้าหวังยังคงครองสติได้อย่างดี มันสะบัดหางอันใหญ่โตของมันฟาดกลับหนวดพวกนั้นอย่างรุนแรง แทนที่จะถอยหนีแต่มันกลับอ้าปากกว้างแล้วพุ่งเข้าไปหาคราเคนที่อยู่ตรงหน้า ฟันอันแหลมคมที่ถูกแสงกระทบลงมาจนส่องประกายเหล่านั้น พร้อมที่จะกัดเข้าไปยังหัวของคราเคนอย่างดุเดือด
ในที่สุดทั้งสองฝ่ายก็ได้ปะทะกัน หนวดของคราเคนหดกลับมาตั้งเป็นตาข่ายรองรับอย่างรวดเร็ว ตาข่ายหนวดนั้นจับเฮยป้าหวังได้ทันถ่วงที จากนั้นหนวดเหล่านั้นก็เข้าห่อร่างของเฮยป้าหวังไว้อย่างรวดเร็ว
การโจมตีแบบนี้สามารถใช้ได้กับฉลามขาวทั่วไป แต่กลับเฮยป้าหวังถือว่าแค่นี้ยังไม่พอ นั่นก็เพราะว่าเฮยป้าหวังมีแรงเยอะมหาศาล แม้ว่าเฮยป้าหวังจะถูกหนวดของคราเคนพันร่าง แต่มันก็ยังคงพุ่งไปข้างหน้าทั้งที่มีหนวดพันตัวอยู่ ปากใหญ่กัดเข้าไปยังหนวดเหล่านั้นอย่างบ้าคลั่ง เมื่อคราเคนไม่ทันได้ระวังตัว มันก็ถูกกัดเข้าเต็มแรง!
แต่คราเคนก็ไม่ได้สนใจ หมึกกล้วยมีความสามารถเช่นเดียวกันกับจิ้งจก แขนขาที่ถูกทำลายสามารถงอกขึ้นมาใหม่ได้ หนวดของมันที่ขาดก็งอกขึ้นมาใหม่ ดังนั้นมันจึงยังคงพันหนวดที่ร่างของเฮยป้าหวังอย่างเอาเป็นเอาตาย แต่มันไม่ยอมให้ศัตรูเข้าใกล้หัวของมัน…หัวเมื่อขาดไปแล้วไม่สามารถงอกออกมาใหม่ได้นะ!
เมื่อเห็นว่าทั้งสองฝ่ายต่างต่อสู้กันอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ฉินสือโอวก็ถอนหายใจออกมา จากนั้นก็รีบส่งพลังโพไซดอนเข้าไปทำให้ทั้งสองฝั่งสงบลง
เมื่อสงครามได้ปะทุขึ้น แววตาของทั้งสองฝ่ายต่างเต็มไปด้วยความอาฆาต แล้วแบบนี้พวกมันจะยอมแยกจากกันง่ายๆ ได้อย่างไร?
พวกมันมักซึมซับพลังโพไซดอนอยู่บ่อยๆ ทำให้พลังของพวกมันนับวันก็ยิ่งมีมากขึ้น ความอาฆาตที่มีนับวันก็ยากที่จะทำให้สงบลง
ฉินสือโอวทำได้เพียงส่งพลังโพไซดอนไปให้พวกมันทั้งสองตัว แล้วควบคุมพวกมัน เพราะแบบนี้เลยทำให้ปากเฮยป้าหวังปิดลง คราเคนก็ดึงหนวดของตัวเองกลับ ในที่สุดบรรยากาศรอบๆ ก็กลับมาสงบลง
แต่เมื่อฉินสือโอวเรียกพลังโพไซดอนกลับ ทั้งสองตัวก็เปิดฉากต่อสู้อีกครั้ง เฮยป้าหวังก็อ้าปากเผยฟันอันแหลมคมราวกับมีดสั้นออกมาอีกครั้ง ส่วนคราเคนก็ปล่อยหนวดออกมาอย่างบ้าคลั่ง ทั้งสองฝ่ายเริ่มโจมตีกันอีกครั้ง
ฉินสือโอวสบถออกมาในใจ แล้วเข้าควบคุมร่างกายของพวกมันทั้งสองตัวอีกครั้ง ครั้งนี้เขาได้บังคับให้เฮยป้าหวังว่ายน้ำออกไปไกลมากขึ้น หลังจากที่เรียกพลังโพไซดอนคืนมาเขาก็ได้ปลูกฝังจิตสำนึกบางอย่างกับพลังโพไซดอนไว้ที่ตัวของมันด้วยเล็กน้อย สิ่งที่ปลูกฝังให้มันคือการรู้จักที่จะรัก ความใจกว้าง ความเป็นมนุษยธรรม โดยจิตสำนึกพวกนี้ก็ได้ส่งให้คราเคนด้วยเช่นกัน
อีกด้านหนึ่ง เขาก็ได้พาคราเคนออกมายังแนวปะการังน้ำลึกที่อยู่ทางทิศตะวันตก
เมื่อเห็นว่าคราเคนปรากฏตัว งูเหลือมทะเลตัวหนึ่งที่คอยดูแลแนวปะการังก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็สะบัดหางที่เหมือนกับใบพัดว่ายไปมา ปากเล็กเผยอขึ้นจนเห็นเคี้ยวที่โผล่ออกมา ราวกับฆาตกรที่แอบซุ่มโจมตีอย่างเงียบๆ
ให้ตายเถอะ ตอนนี้ตัวเองได้กลายเป็นป้าข้างบ้านที่ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้าน ที่ต้องมาจัดการความขัดแย้งพวกนี้เสียแล้ว! ฉินสือโอวยังคงสบถออกมาในใจ จิตสำนึกแห่งโพไซดอนบอกกับงูเหลือมทะเล หน้าที่นี้ของมันสำเร็จแล้ว ต่อไปไม่จำเป็นต้องคอยดูแลแนวปะการังพวกนี้แล้ว
งูเหลือมทะเลผู้จงรักภักดีตัวนั้น น้อมรับคำสั่ง แล้วจ้องมองไปยังคราเคนเขม็ง จากนั้นก็ว่ายกลับไปยังป่าสาหร่ายด้วยความร้อนใจ คาดว่ามันน่าจะนำข่าวไปบอกกับหัวหน้าของตน
ฉินสือโอวให้คราเคนอยู่ที่นี่เพื่อดูแลแนวปะการังน้ำลึก ประจวบกับห่างไปไม่ไกลที่ก้นทะเลมีภูเขาไฟใต้น้ำอยู่ด้วย ภูเขาไฟลูกนี้หยุดการปะทุไปแล้ว ภูเขาไฟเย็นตัวจนตอนนี้กลายเป็นเกาะขนาดใหญ่อยู่ที่ก้นทะเล คราเคนสามารถที่จะใช้ที่นั่นเป็นที่อยู่ของตัวเองได้
เกาะแนวปะการังพวกนี้ทำหน้านี้กั้นคลื่นใต้น้ำ พวกมันทำให้กระแสน้ำสูงขึ้น แบบนี้เมื่อตอนที่กระแสน้ำสูงขึ้นมันก็พาสารอาหารต่างๆ ที่ก้นทะเลลอยขึ้นมาด้วย อาหารพวกนั้นดึงดูดปลาจำนวนมากให้มาหาอาหารที่นี่ คราเคนก็สามารถหาอาหารได้จากเรื่องนี้ ถือว่าเป็นเรื่องดีทีเดียว
เมื่อแก้ไขปัญหาเรียบร้อยแล้ว ระหว่างที่ฉินสือโอวกำลังกลับ เขาก็บังเอิญพบกับฝูงงูเหลือมทะเลที่มีรังสีอาฆาตอยู่รอบตัว คาดว่าเหล่าน้องชายผู้จงรักภักดีและชอบช่วยเหลือเหล่านี้จะคิดว่าแนวปะการังน้ำลึกถูกรุกราน จึงตั้งใจรวมตัวกันเพื่อทำสงคราม
ฉินสือโอวทำให้เพียงโน้มน้าวพวกมัน จัดการให้พวกมันไม่เข้ามาใกล้บริเวณปะการังน้ำลึกอีกต่อไป จากนั้น เขาที่กำลังจะถึงน่านน้ำบริเวณชายฝั่งก็บังเอิญเจอเข้ากับฝูงกั้งตั๊กแตนเจ็ดสี….
…………………………………………………………….