ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 765 ของเชลย

บทที่ 765 ของเชลย
โดย
Ink Stone_Fantasy
บูลใช้ปืนน้ำยิงกวาดคนพวกนั้นลงน้ำไปครั้งแล้วครั้งเล่าราวกับเป็นการทารุณเชลยศึก พวกเขารู้ว่าใต้น้ำมีอะไร พอถูกกวาดลงไปก็รีบปีนขึ้นมา สุดท้ายก็เรียนรู้ที่จะยืนอยู่บนเรือดำน้ำได้
สุดท้ายฉินสือโอวก็ทนดูต่อไปไม่ได้ แม้ว่าคนพวกนี้จะขโมยปลาและควรได้รับโทษ แต่การกลั่นแกล้งพวกเขาแบบนี้ก็ไม่ค่อยดีเท่าไร
ฉินสือโอวโบกมือพลางพูด “โอเค โอเค อนุสัญญาของรัฐบอกไว้ว่าห้ามทารุณเชลยนะเพื่อน มา จับพวกเขาขึ้นมาถามหน่อยสิว่ามันเรื่องอะไรกัน”
ขับเรือดำน้ำมาขโมยปลาได้นี่ทุ่มเทจริงๆ ชาวประมงธรรมดาๆ คงไม่คิดอะไรแบบนี้แน่ ถึงมีก็ไม่อยากจะเชื่อ พวกเขามั่นใจกับปลาของฟาร์มเขามากถึงขนาดใช้เรือดำน้ำมูลค่าเป็นล้านมาขโมยปลาเลยเหรอ?
ดังนั้นฉินสือโอวเลยรู้สึกว่ามันต้องมีอะไรแน่ๆ เอาตัวมาถามก่อนแล้วค่อยว่ากัน
นีลเซ็นไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่เขาพูด เขาเบะปากแล้วพูดว่า “ที่พวกเราทำยังเรียกว่าทารุณเชลยอีกเหรอครับ? เหอะ ก็แค่ช่วยอาบน้ำให้พวกเขา พวกเขาควรจะขอบคุณเราถึงจะถูก”
ฉินสือโอวขี้เกียจต่อปากต่อคำกับเขาเลยพูดไปว่าใครเป็นกัปตัน พวกชาวประมงสงบปากสงบคำทันที แล้วถือปืนคุมคนพวกนี้ขึ้นเรือชาร์บาส พร้อมกับลากเรือดำน้ำทั้งสองลำไปทางฟาร์มปลา
ชาวประมงพวกนี้ยังไม่ยอมสงบ มีบางคนตะโกนขึ้นมา “พวกนายมีสิทธิ์อะไรมาลากเรือพวกเราไป? พวกเราก็แค่จับปลาในฟาร์มปลาของประเทศ ไม่ได้เข้าไปในฟาร์มปลาส่วนตัวของพวกนายสักหน่อย!”
นี่คือข้อดีของการใช้เรือดำน้ำขโมยปลา ตัวเรือประมงไม่จำเป็นต้องเข้าไปในฟาร์มปลา แค่จอดอยู่ด้านนอกก็พอ แบบนี้แม้ตำรวจทะเลจะตรวจก็ตรวจไม่เจออะไร เพราะระบบจีพีเอสจะแสดงให้เห็นว่าไม่ได้เข้าไปในฟาร์มปลาส่วนบุคคล
ฉินสือโอวชี้ไปที่ชายคนนั้นแล้วพูด “พวกนายไม่ต้องโวยวาย ฉันจะทำให้พวกนายยอมรับอย่างเต็มปากและเต็มใจเลย บอกมาว่าเครื่องตัดสัญญาณอยู่ที่ไหน?”
“เครื่องตัดสัญญาณอะไร?” ชายคนนั้นถามด้วยความสับสน
นีลเซ็นเตะเขาแล้วเหยียบลงบนอกพร้อมตะโกนอย่างเกรี้ยวกราด “ถึงตอนนี้แล้วยังปากแข็งอีกเหรอ? บอกมาว่า เครื่องตัดสัญญาณอยู่ที่ไหน! แล้วกัปตันของนายคือใคร? ยืนขึ้นมา!”
“กัปตันของเรายืนไม่ขึ้น…” คนที่อยู่ข้างๆ พูดเสียงอ่อยๆ
“อะไรนะ? ปากแข็งนักนะ!” นีลเซ็นหยิบมีดวาฬของเขาออกมา มีดโดนแสงแดดสว่างวาบแผ่รังสีที่เย็นยะเยือกออกมา “ดีมาก ฉันชอบคนปากแข็ง!”
ชาวประมงคนนั้นตื่นตกใจแล้วชี้ไปที่เท้าของเขา “กัปตันของเราถูกนายเหยียบอยู่ที่พื้น เขายืนไม่ขึ้นจริงๆ”
นีลเซ็นมองคนที่อยู่ใต้เท้า เก็บมีดขึ้นอย่างดุดันแล้วถาม “เครื่องตัดสัญญาณอยู่ที่ไหน?”
กัปตันจะร้องไห้แล้ว “ฉันไม่รู้จริงๆ ว่านายพูดเรื่องอะไร!”
คราวนี้เสียงที่คมชัดของชาร์คก็ดังออกมาจากวิทยุ “โอ้ สัญญาณของพวกนายเป็นปกติแล้ว? หาสาเหตุเจอหรือยัง?”
พวกฉินสือโอวประหลาดใจ หยิบวิทยุขึ้นมาดู สัญญาณเต็มแล้วจริงๆ แต่พวกชาวประมงไม่ได้ขยับเลย ถ้าอย่างนั้นใครกันที่ควบคุมเครื่องปิดสัญญาณ?
นีลเซ็นพึมพำในใจแล้วถามคนบนเรือ “ปกติแล้วเรือของพวกนายมีปัญหาเกี่ยวกับการปิดกั้นสัญญาณเกิดขึ้นบ้างหรือไหม?”
ชาวประมงที่คุกเข่าอยู่ที่ดาดฟ้าส่ายหัวด้วยความสับสน
พวกฉินสือโอวรู้สึกเย็นวูบวาบ อย่างนั้นเมื่อครู่นี้มันอะไรกัน? บูลขึ้นเรือได้ไม่นานสัญญาณก็หายไป และหลังจากที่พวกเขาขึ้นเรือมาก็ไม่มีสัญญาณด้วย
แต่ภายหลังปัญหานี้ก็ถูกปล่อยไป มีสัญญาณก็ดีแล้ว ฉินสือโอวให้ชาร์คหาข้อมูลว่าเกิดอะไรขึ้นกับเรือนาร์วาล มอร์รี่
ไม่นานเขาก็ตอบกลับมา “เรือนาร์วาล มอร์รี่อยู่สังกัดสถานีประมงนิวยอร์ก เป็นเรือประมงน้ำหนักสองพันตันที่เป็นของบริษัทผลิตภัณฑ์ทางทะเลมอร์รี่ เรือลำนี้ออกมาจากท่าเรือนิวยอร์กในวันที่สิบห้าเดือนกรกฎาคม ปลายทางคือมหาสมุทรแอตแลนติกเหนือ”
พอได้ยินคำว่ามอร์รี่สองครั้ง ฉินสือโอวก็นึกถึงบริษัทมอร์รี่ขึ้นมาได้กะทันหัน เขาถามอย่างตื่นเต้น “บริษัทผลิตภัณฑ์ทางทะเลมอร์รี่ เกี่ยวข้องอะไรกับตระกูลมอร์รี่ที่ทำธุรกิจอาหารทะเลที่ใหญ่ที่สุดในอเมริกาไหม?”
“นี่เป็นบริษัทของครอบครัวพวกเขาครับ” ชาร์คพูด
แบบนี้ฉินสือโอวก็เข้าใจแล้ว มิน่าชาวประมงพวกนี้ถึงสามารถเอาเรือดำน้ำมาขโมยปลาได้ แม่งเอ๊ย มีคนสนับสนุนการเงินอยู่เบื้องหลังนี่เอง!
ชัดเจนมาก ก่อนหน้านี้ชาลส์ มอร์รี่ คุณชายที่สามแห่งตระกูลมอร์รี่มาหาฉินสือโอวเพื่อเจรจาความร่วมมือทางธุรกิจ ผลสุดท้ายพอเห็นว่าร่วมมือกับเขาไม่สำเร็จก็เลยใช้วิธีอื่น โดยการใช้เรือดำน้ำมาขโมยปลา
พวกเขาวางแผนมาดีจริงๆ ถ้าฉินสือโอวไม่ได้มีหัวใจโพไซดอน ครั้งนี้พวกเขาคงได้ซวยจริงๆ!
ตระกูลมอร์รี่มุ่งมั่นที่จะขโมยปลาทูน่าครีบน้ำเงินของฟาร์มปลาต้าฉินจริงๆ!
ได้ยินฉินสือโอวพูดว่าเรือนาร์วาล มอร์รี่ และตระกูลมอร์รี่ พวกชาวประมงที่คุกเข่าอยู่ที่ดาดฟ้าเรือก็ตื่นตระหนก เห็นได้ชัดเลยว่าพวกเขารู้ว่าใครอยู่เบื้องหลัง
เห็นพวกชาวประมงที่ตื่นตระหนกแล้ว ฉินสือโอวก็ลูบกราบเรือพลางพูดอย่างผ่อนคลาย “โอเคเพื่อน เตรียมคำอธิบายเรื่องที่ปลอมแปลงเรือเข้ามาในพื้นที่ของคนอื่นไว้ให้ตำรวจทะเลของพวกเราด้วย แล้วก็ฉันเชื่อว่าในเรือดำน้ำของพวกนายมีระบบจีพีเอสระบุตำแหน่งอยู่ ฉันว่ามันก็คงจะมีบันทึกการเดินเรือของพวกนายอยู่นะ?”
ในเมื่อหลบไม่ได้แล้ว กัปตันเลยยืนขึ้นแล้วพูด “ก็ได้คุณฉิน ผมจะพูดความจริง พวกเรามาจากตระกูลมอร์รี่ แต่นี่ไม่ใช่เรื่องที่จะเจรจากันไม่ได้ไม่ใช่เหรอ? ปล่อยพวกเราไปเถอะ แล้วคุณจะได้รับมิตรภาพจากตระกูลมอร์รี่…”
“ทารุณเขา!” ฉินสือโอวแผดเสียงบอกนีลเซ็นและบูล
นีลเซ็นเตือนเขา “อนุสัญญาของรัฐละครับบอส”
“นวดให้เขาสักหน่อย ถือว่าผ่อนคลายกระดูก” ฉินสือโอวเปลี่ยนคำพูด
นีลเซ็นและบูลยิ้มอย่างน่าสะพรึง ยกกำปั้นขึ้นแล้วพุ่งไปหากัปตันคนนั้น กำปั้นทั้งสองทำให้เขาร่วงลงไปกับพื้น เริ่มแสดงเรื่องอู่ซงสู้เสือในรูปแบบสามมิติ
ระหว่างทางฉินสือโอวได้แจ้งตำรวจไว้แล้ว ตอนนี้เขาเป็นคนที่เหล่าตำรวจทะเลให้ความสำคัญในการปกป้อง พอได้ยินว่ามีคนอเมริกันปลอมแปลงเป็นเรือประมงแคนาดาเพื่อเข้ามาขโมยปลาก็รีบออกโรงทันที แต่ครั้งนี้พวกเขาไม่ได้มาด้วยเรือสปีดโบ๊ทแต่เป็นเฮลิคอปเตอร์
การเปลี่ยนชื่อเรือโดยพลการเป็นเรื่องใหญ่ และเป็นปัญหาที่ร้ายแรงมาก ปกติแล้วจะมีเพียงเรือลักลอบขนสินค้าเถื่อนหรือเรือขนยาเสพติดอะไรแนวๆ นี้เท่านั้นที่จะทำแบบนี้ ตัวอย่างเช่น ในภาพยนตร์เรื่องนักฆ่าหน้านักบุญ ตอนที่เรือติดอาวุธของนิโคลัส เคจหลบหนีการตรวจสอบของตำรวจสากล ก็ใช้วิธีเปลี่ยนชื่อเรือชั่วคราว
ลักษณะแบบนี้ดูคล้ายรถที่แก้ไขทะเบียนโดยพลการ แน่นอนว่าการควบคุมในท้องทะเลนั้นเข้มงวดกว่าบนบกมาก
ไม่ว่าจะพูดอย่างไร พวกเขาก็ซวยแน่ๆ
พอเจอตำรวจทางทะเล กัปตันหน้าตาช้ำเลือดช้ำหนองก็ยังอยากที่จะสู้ เขาบอกว่าพวกฉินสือโอวลงมือทำร้ายคน
ตำรวจทางทะเลไม่สนใจ พวกชาวประมงล้วนเป็นพวกเลือดร้อน ความขัดแย้งในทะเลต้องจบลงด้วยการที่ฝ่ายหนึ่งหรือทั้งสองฝ่ายหน้าตาช้ำเลือดช้ำหนองอยู่แล้ว แค่ไม่ตายก็พอ
แน่นอนว่าฉินสือโอวไม่ยอมรับ ถึงแม้ตำรวจทางทะเลจะไม่สนใจแต่เขาก็ต้องพูดอะไรสักหน่อย “เขาไม่ระวังไปชนโน่นชนนี่เอง พวกเขาบอกว่าเห็นปลาหมึกยักษ์อยู่ใต้น้ำ? ฮ่าๆ ปลาหมึกยักษ์! ทำไมพวกเขาไม่บอกว่าตัวเองเจอนางเงือกไปเลยล่ะ?”
“พวกเราเห็นปลาหมึกยักษ์จริงๆ!” ชาวประมงที่มาขโมยปลาพูดด้วยความรู้สึกที่ไม่ได้รับความเป็นธรรม
ตำรวจทางทะเลพูด “ฮ่าๆ น่ากลัวจังเลย”
นอกจากจะเอาตัวหัวขโมยปลาไปแล้ว ตำรวจทางทะเลยังลากเรือนาร์วาล มอร์รี่ลำนั้นไปด้วย พวกเขาอยากเอาเรือดำน้ำสองลำนั้นไป แต่ฉินสือโอวไม่ให้ “นี่เป็นของเชลยของพวกเรานะเพื่อน ของเชลย”
“ไม่ นี่ไม่ใช่การสู้รบ พวกคุณไม่มีสิทธิ์เอาของคนอื่นไป” พวกตำรวจทางทะเลพูด
ฉินสือโอวยิ้มแปลกๆ “คุณคิดแบบนี้จริงๆ เหรอ?”
…………………………………………