ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 766 หอยทากที่มาตามสายลม

บทที่ 766 หอยทากที่มาตามสายลม
โดย
Ink Stone_Fantasy
ฉินสือโอวให้นีลเซ็นไปคัดลอกหน่วยความจำของระบบระบุตำแหน่งจีพีเอสในเรือดำน้ำมา พอเปิดดูก็เห็นได้ชัดว่าเรือดำน้ำพวกนี้เข้าไปในฟาร์มปลาของฉินสือโอว และหนึ่งวันก่อนหน้านี้ก็เข้าออกอยู่หลายครั้ง
หัวหน้าตำรวจทางทะเลคนนั้นยังคงยืนกราน “ใช่ พวกเขารุกล้ำฟาร์มปลาของคุณ แต่ตามกฎหมายของประเทศ พวกคุณสามารถฟ้องร้องได้แต่ไม่สามารถเอาเรือดำน้ำมาเป็นของตัวเองตามใจชอบได้”
ฉินสือโอวโบกมือพลางพูด “อย่ารีบร้อนไปเลยเพื่อน ผมยังเปิดของไม่เสร็จเลย”
หัวหน้าตำรวจทางทะเลยักไหล่ รอให้เขาเปิดดูทุกอย่าง
เบิร์ดวิ่งกลับไปเอาใบรับรองแผนการตั้งกองทหารบก และยังมีหนังสือรับคำสั่งเป็นหัวหน้ากองทหารลาดตระเวนของฉินสือโอว
พอเห็นหนังสือรับคำสั่งและใบรับรองแผน หัวหน้าตำรวจทางทะเลก็ตะลึง แล้วพูดด้วยความตกใจ “พวกคุณเป็นทหารอาสา? เกาะแฟร์เวลมีทหารอาสาแล้วเหรอ?”
“เป็นทหารลาดตระเวน! ทหารอาสาอะไรกัน? ทหารลาดตระเวนเข้าใจไหม?” ฉินสือโอวพูดอย่างไม่พอใจ ทหารอาสาเหรอ เชยมากๆ เรียกว่าทหารลาดตระเวน ชื่อนี้ค่อยดูดีมีระดับหน่อย
ย้ำชื่อทหารลาดตระเวนแล้ว ฉินสือโอวก็โบกมือ พวกชาวประมงชูกำปั้นพร้อมแผดเสียง “ทหารลาดตระเวนเป็นแนวหน้า! ทหารลาดตระเวนเป็นแนวหน้า! ทหารลาดตระเวนเป็นแนวหน้า!”
“โฮ่งๆๆๆ!”
ฉินสือโอวหันกลับมามอง หู่จือและเป้าจือก็ช่วยกันเห่าด้วย นี่ถูกต้องตามที่เขาฝึก เพียงแค่ได้ยินคำว่าทหารลาดตระเวนพวกตัวแสบก็ร่วมคำรามไปด้วย แบบนี้ถึงจะยิ่งทำให้มีพลัง
หัวหน้าตำรวจทางทะเลมองไปที่ฉินสือโอวอย่างอึดอัดแล้วพูด “เพื่อน ก็ได้ พวกคุณคือทหารลาดตระเวน แต่คำว่าทหารลาดตระเวนเป็นแนวหน้า นี่เป็นคำพูดของชาวอเมริกันไม่ใช่เหรอ? พวกคุณเอามาใช้แบบนี้ ไม่ค่อยดีมั้ง?”
ฉินสือโอวตบไหล่ของเขาพลางพูด “เรื่องนี้คุณไม่ต้องเป็นห่วง ทหารลาดตระเวนทั่วโลก ล้วนเป็นครอบครัวเดียวกัน? ประโยคนี้คุณเคยได้ยินไหม? ไม่เหรอ? ไม่เคยก็ไม่เป็นไร อย่างไรเสียเรือดำน้ำสองลำนี้ก็เป็นของเชลยของพวกเรา!”
หัวหน้าตำรวจทางทะเลไม่พูดอะไร เขายักไหล่พลางพูดว่าพวกคุณสุดยอดจริงๆ แล้วโบกมือพาทีมกลับไป
มีตำรวจทางทะเลบางคนที่ไม่เข้าใจ ถามขึ้นมาด้วยความประหลาดใจ “หัวหน้าครับ เรื่องอะไรเหรอ ทำไมไม่ลากเรือดำน้ำกลับไปด้วยละครับ?”
หัวหน้าตำรวจทางทะเลถอนหายใจแล้วพูด “ช่วยไม่ได้แบรด นั่นคือทหารลาดตระเวน เจ้าพวกหัวขโมยโชคร้ายพวกนี้ดันไปขโมยเอาของของทหารลาดตระเวนเข้า”
พวกตำรวจทางทะเลต่างก็ตะลึง แบรดตะโกน “อะไรนะครับ? ทหารลาดตระเวน? พระเจ้า อเมริกามาสร้างฐานทัพที่เกาะแฟร์เวลตั้งแต่เมื่อไร?”
แม้แต่ตำรวจทางทะเลเองก็ลืมไปแล้วว่าทหารอาสาของประเทศตัวเองเรียกว่าทหารลาดตระเวน ช่วยไม่ได้ ก็มันไม่ค่อยมีตัวตนเท่าไร
หลังจากหัวหน้าตำรวจทางทะเลอธิบายแล้ว พวกตำรวจทางทะเลก็หมดคำพูด ได้แต่ควบคุมคนและลากเรือไปอย่างจนใจ
นี่เป็นอีกหนึ่งข้อดีของการเป็นทหารอาสา เพราะทหารอาสามีรายได้ที่ต่ำมากและได้รับการสนับสนุนน้อยมาก ดังนั้นตอนสงครามโลกครั้งที่สองจะมีบัญญัติกฎทางทหารว่า สิ่งของที่ทหารลาดตระเวนยึดได้จากศัตรู ไม่ว่าจะเป็นของใช้ทางทหารหรือของใช้ของประชาชนก็สามารถเก็บไว้เป็นของตัวเองได้ทั้งหมด
เรือดำน้ำทั้งสองลำนี้รุกล้ำเข้ามาในฟาร์มปลา เจ้าของเรือดำน้ำเป็นคนต่างประเทศ อย่างนั้นก็สอดคล้องกับบทบัญญัติ นี่คือสิ่งของของศัตรู พวกฉินสือโอวยึดมาแล้ว พวกเขาก็สามารถเก็บพวกมันไว้เองได้ในฐานะสิ่งของของศัตรู
แต่เขาไม่สามารถทำแบบนั้นกับเรือนาร์วาล มอร์รี่ได้ เพราะเรือลำนั้นไม่ได้รุกล้ำเขามาในฟาร์มปลาของพวกเขา ดังนั้นฉินสือโอวไม่สามารถยึดเอาไว้ได้ เขาเลยมอบให้พวกตำรวจทางทะเลไป
แต่แบบนี้ก็ไม่เลว ครู่เดียวฟาร์มปลาก็มีเรือดำน้ำเพิ่มมาอีกสองลำ นี่เป็นเรือดำน้ำที่ยอดเยี่ยมจริงๆ แม้ว่าจะเป็นแบบสำหรับให้ประชาชนใช้ก็ตาม
ฉินสือโอวไม่เคยเห็นเรือดำน้ำมาก่อนเลยอยากเข้าไปดู แต่พวกชาวประมงไม่รู้วิธีใช้เจ้าสิ่งนี้ แม้แต่เบิร์ดผู้ที่ไม่มีอะไรที่ไม่รู้ ไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้ก็ยังจนปัญญากับเจ้าสิ่งนี้
เพื่อความปลอดภัย ฉินสือโอวเอาเรือดำน้ำมาจอดที่ท่าเรือแล้วก็ไม่ได้เข้าไป เขากลัวว่าจะไปโดนอะไรเข้าโดยไม่ระวังแล้วเรือดำน้ำจะพุ่งลงไปที่ก้นทะเล
ทางด้านตำรวจทางทะเลก็ทำงานอย่างรวดเร็ว เย็นวันนั้นพวกเขาเอาผลการไต่สวนมาบอกฉินสือโอวว่า คนเหล่านี้เป็นคนที่ตระกูลมอร์รี่ที่นิวยอร์คใช้ให้มาจับปลาทูน่าครีบน้ำเงินและปลาทูน่าครีบน้ำเงินใต้ที่ฟาร์มปลาของเขา
ฉินสือโอวรู้เรื่องนี้นานแล้ว เออร์บักถามว่าต้องการฟ้องตระกูลมอร์รี่ไหม ฉินสือโอวบอกว่าไม่ต้อง ตระกูลมอร์รี่จะต้องมาหาเขาเองอย่างแน่นอน เพราะพวกเขาคงไม่ยอมเสียเรือขนาดสองพันตันและเรือดำน้ำทั้งสองลำไปง่ายๆ แบบนี้แน่ ของพวกนี้รวมกันแล้วมูลค่าเกินสิบล้านเหรียญสหรัฐฯ
ตระกูลมอร์รี่ไม่ใช่ตระกูลรอทไชลด์ เงินจำนวนสิบล้านเหรียญสหรัฐสำหรับพวกเขาแล้วเป็นเงินจำนวนที่ไม่น้อยเลย
แม้จะจับปลาทูน่าครีบน้ำเงินไม่ได้ แต่เรือนาร์วาล มอร์รี่ก็จับปลาค็อด ปลาหิมะ และปลาค็อดแอตแลนติกได้จำนวนมาก แถมยังมีปลาโอแถบจำนวนหนึ่งและปลาทูน่าครีบเหลืองอีกเล็กน้อย นี่ทำให้ฉินสือโอวเจ็บใจมาก ไอ้พวกตระกูลมอร์รี่ เรื่องนี้ยังไม่จบง่ายๆ แน่!
ตอนค่ำฉินสือโอวไม่มีอารมณ์กินมื้อเย็น เขานอนอยู่บนโซฟา แล้วส่งจิตสำนึกแห่งโพไซดอนลงไปในฟาร์มปลา อยากไปดูสถานการณ์ของฟาร์มปลา
เสียงฝีเท้าดังขึ้น ฉินสือโอวไม่ต้องหันไปดูก็รู้ว่าเป็นวินนี่ เป็นเสียงฝีเท้าที่คุ้นเคย
วินนี่ส่งข้าวหน้าเนื้อให้เขาแล้วพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “โอเคแล้ว อายุเท่าไรแล้วยังเสียใจแบบนี้อยู่อีก? คนที่ขโมยปลามีเยอะไม่ใช่เหรอ? ถ้าคุณโมโหไปกับพวกเขาทุกคน อย่างนั้นฉันกับลูกคงต้องเป็นแม่หม้ายลูกติด”
ฉินสือโอวกำลังกินอย่างมูมมาม พอได้ยินแบบนี้ก็ไอขึ้นมาแล้วพูดว่า “เฮ้ยๆๆ อย่าพูดอะไรที่ไม่เป็นมงคลแบบนี้สิ”
วินนี่เม้มปากยิ้มอ่อน ลูบหลังให้เขารู้สึกสบายขึ้นบ้างแล้วพูด “พรุ่งนี้ฉันต้องไปตรวจที่โรงพยาบาล คุณจะไปด้วยกันไหมคะ?”
ฉินสือโอวพูดด้วยความแน่นอน “ล้อเล่นเหรอไงเนี่ย ผมต้องไปเป็นเพื่อนคุณอยู่แล้ว ไม่อย่างนั้นคุณจะไปอย่างไร?”
“พ่อแม่ฉันแล้วก็ฟอกส์ พวกเขาไปเป็นเพื่อนฉันได้ทั้งนั้นแหละ” วินนี่ยิ้มอ่อน
ฉินสือโอวเกาคาง โอเค อย่างนั้นเขาก็ไปไม่ได้จริงๆ นี่เป็นโอกาสที่ดีที่จะให้วินนี่ได้ใช้เวลากับครอบครัว งั้นก็ให้ครอบครัวของเธอดูแลเรื่องนี้แล้วกัน
กินข้าวเสร็จแล้วฉินสือโอวก็ไปเดินเตร็ดเตร่ที่ฟาร์มปลา ปลาปักเป้าตัวกลมไม่กี่ตัวกลิ้งไปมาราวกับลูกบอล
ฉินสือโอวไม่ได้สัมผัสพวกมันนานแล้ว ยังมีปักเป้าตัวน้อยพวกนี้ที่ออกไปจากฟาร์มปลา นึกไม่ถึงเลยว่าวันนี้จะว่ายกลับขึ้นมา
ที่ไล่ตามปลาปักเป้าอยู่ด้านหลังคือไอซ์สเกต บอลหิมะและเจ้าบีนตัวแสบ ในที่สุดบีนก็สิ้นสุดชีวิตวัยรุ่นที่ยุ่งเหยิงของมันสักที มันและเจ้าไอซ์สเกต บอลหิมะกลายเป็นพี่น้องกันไปแล้ว แน่นอนว่าอีกสองตัวจะคิดอย่างไรนั้นมีแต่พวกมันเท่านั้นที่รู้
พอฉินสือโอวเห็นว่าที่แท้ปลาปักเป้าก็เจออันตรายเข้าแล้ว เขาเลยให้เจ้าบอลหิมะตัวแสบพาพวกมันออกไป
พอบอลหิมะไปแล้ว พวกปลาปักเป้าถึงได้บ้วนน้ำทะเลที่อยู่ในท้องออกมากลายเป็นปลาที่ผอมแห้งอย่างช้าๆ จากนั้นพวกมันก็ไปหาอาหารต่อ
ภายหลังมีปลาปักเป้าโผล่มาอีกฝูงหนึ่ง ตัวกลมๆ ลอยไปลอยมาอยู่ในน้ำ ปากเล็กๆ คาบเปลือกหอยเล็กๆ เอาไว้กิน
อย่าเห็นแต่ว่าปลาปักเป้าปากเล็ก ฟันของมันคมมากและเป็นฟันหน้าทั้งหมด มันสามารถกัดเปลือกหอยให้แตกเพื่อกินเนื้อด้านในได้ ดังนั้นพวกมันจึงเป็นศัตรูในการเลี้ยงหอย
ฉินสือโอวคาดว่าเจ้าพวกนี้คงไปกินหอยแถวแนวปะการังเข้า เลยทำให้เจ้าตัวแสบไล่ตาม แต่พอดูใกล้ๆ แล้ว แม้ว่ามันจะชอบกินพวกหอย แต่ที่พวกมันกินไม่ใช่เปลือกหอย แต่เป็นหอยทากขนาดเล็กชนิดหนึ่ง!
พอดูลักษณะของหอยทากพวกนี้ให้ชัดแล้ว ฉินสือโอวก็รู้สึกไม่สบายใจ อะไรกัน ทำไมฟาร์มปลาของเขาถึงมีหอยทากทะเลโผล่มาได้?
……………………………………