ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 781 เข้าใจผิดแล้ว

รายได้ของชาวประมงที่ฟาร์มปลาต้าฉินสูงกว่าทหารรับจ้างเสียอีก แน่นอนว่านี่เกิดจากการที่ฉินสือโอวเพิ่มเงินเดือนให้ แต่ถึงแม้จะอยู่ในฟาร์มปลาข้างนอก ชาวประมงก็มีรายได้หลักมากกว่าหนึ่งแสนต่อปี
ที่ฉินสือโอวพูดถึงคือชาวประมง ไม่ใช่กัปตันเรือหรือเจ้าของของเรือประมงน้ำลึก พวกนั้นรายได้สูงยิ่งกว่า
ที่ฉินสือโอวขึ้นเงินเดือนของชาวประมงเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ เพราะเขาเป็นคนจีน ดังนั้นฟาร์มปลาอื่นๆ สามารถมาดึงตัวคนของเขาไปได้ตามอำเภอใจ เขาจึงจำเป็นต้องขึ้นเงินเดือนเพื่อแลกกับความจงรักภักดีของพวกเขา
ในสังคมทุนนิยม เงินคือทุกอย่าง คืนไม่กี่วันก่อนหน้านี้ทำไมพวกชาวประมงที่ขลาดกลัวถึงเอาปืนมาออกมาช่วยฟาร์มปลา? เพราะฟาร์มปลาให้รายได้และชีวิตที่ดีแก่พวกเขา พวกเขาต้องรักษารายได้ก้อนนี้เอาไว้ จึงต้องสนับสนุนฉินสือโอว
ฉินสือโอวถาม “รายได้ของพวกนายไม่ได้ถือว่ามากมายเลยเพื่อน ไม่ถือว่ามากจริงๆ ทำไมพวกนายถึงต้องเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายเป็นทหารรับจ้างด้วยล่ะ? เป็นเพราะพวกนายเคยชินกับชีวิตทหารเหรอ?”
แบล็คไนฟ์หัวเราะ “คุณลองไปใช้ชีวิตทหารบ้าๆ นั่นดูเถอะ พวกเราไม่ใช่แรมโบ ที่จะชอบชีวิตน่าเบื่อของทหารได้ยังไงครับ? แค่เพราะว่าพวกเราไปเป็นทหารรับจ้าง แม้ว่าจะอันตราย แต่ปีปีหนึ่งก็ได้รายได้ที่ไม่เลว ถ้าปลดประจำการกลับมาในสังคมแล้ว คุณคิดว่าเราจะทำอะไรได้เหรอ บอส?”
บีบีซวงยักไหล่พลางพูด “บางทีผมอาจจะไปเป็นคนขับเรือ? เดือนหนึ่งได้เงินสองพันห้าร้อยดอลลาร์สหรัฐ แล้วก็ไม่พอให้ลูกไปโรงเรียนหรือให้ภรรยาซื้อเครื่องสำอาง แล้วถูกเมียทิ้ง?”
นี่คือความลำบากของเหล่าทหารที่อายุมากแล้ว พวกเขาปลดประจำการออกมาแล้วก็ไม่ได้มีการวางแผนการทำงานที่เหมาะสมไว้ ในความเป็นจริงที่พวกเขาไปเป็นทหารในตอนนั้นก็เพราะไม่สามารถอยู่ในสังคมได้
ความคิดของคนอเมริกันและคนแคนาดาไม่เหมือนกับคนจีน ชายหนุ่มเลือดร้อนส่วนหนึ่งในประเทศจีนเป็นทหารก็เพื่อปกป้องบ้านเมือง แต่สำหรับทหารของอเมริกาและแคนาดาเป็นเพราะนั่นคืออาชีพๆ หนึ่งที่ทำแล้วได้เงิน
เบิร์ดกลับแล้วก็มาหาฉินสือโอว ถามว่าทั้งห้าคนที่เขาแนะนำมาเป็นอย่างไรบ้าง เขาพูดก่อนว่า “บอส พวกพี่ชายของผมทั้งห้าคนนั้น พวกเขาไม่ใช่ทหารพิเศษที่ฆ่าไม่ตายแบบในหนัง อันที่จริงฝีมือในการต่อสู้ของพวกเขาในตอนนี้คงพอๆ กับผม เหตุผลที่พวกเขาออกมาจากกองทัพติดอาวุธก็เพราะอายุเยอะเกินไป ออกไปรบไม่ไหวแล้ว”
“แต่ว่าบอส ผมกล้ารับประกันเลยว่าพวกเขาเป็นคนซื่อสัตย์ รับเงินจากคุณไปแล้วก็จะปกป้องฟาร์มปลาอย่างสุดหัวใจ ต่อให้มีคนขับเรือรบมาโจมตีฟาร์มปลา พวกเขาก็จะไม่ทิ้งฟาร์มปลาแล้วหนีไปอย่างเด็ดขาด!”
ฉินสือโอวพยักหน้า “ใช่แล้วเพื่อน ฉันยอมรับว่าพวกเขาทำตัวดี และฉันก็คิดว่าความสามารถในการต่อสู้ของพวกเขาใช้ได้และเพียงพอที่จะปกป้องฟาร์มปลา”
เขาไม่อยากออกไปรบอีกแล้ว คนห้าคนนี้อาจจะเป็นเพราะเหตุผลเรื่องอายุ และสมรรถภาพทางร่างกายที่ลดลงมาก แต่ก็เป็นเพราะอายุนี่แหละ ที่รับประกันประสบการณ์ที่มากมายของพวกเขาได้ และมั่นคงกว่า มีค่ากว่าสิ่งที่ตาเห็น นี่เป็นสิ่งที่สำคัญมาก
ตอนที่พวกทหารรุ่นใหญ่มา พวกเขาเอากระเป๋าเดินทางมาด้วย มีชุดเครื่องนอนและเสื้อผ้าแบบง่ายๆ ฉินสือโอวแบ่งห้องไว้ให้พวกเขาแล้ว เหล่าทหารรุ่นใหญ่เก็บกวาดเรียบร้อยอย่างรวดเร็ว ฉินสือโอวเข้าไปดู ชุดเครื่องนอนกลายเป็นก้อนเต้าหู้ไปแล้ว นี่เหมือนกับพวกทหารผู้คุมระเบียบเลย
ชาวเน็ตเรียกทหารผู้คุมว่าทหารผ้าห่ม แบบนี้ไม่ค่อยเหมาะสม ไม่ว่าประเทศไหน กฎระเบียบของทหารก็เคร่งครัดด้วยกันทั้งนั้น ข้อเรียกร้องของกองทัพอเมริกันก็มีไม่น้อย ทหารใหม่ก็เริ่มจากการพับผ้าห่ม ผ้าห่มต้องพับเป็นก้อนเต้าหู้ เสื้อผ้าและหมวกก็ต้องเรียบร้อย ไม่อย่างนั้นผู้คุมก็จะจัดการกับพวกเขา
ก็เหมือนกับที่เบิร์ดพูด พวกแบล็คไนฟ์ทั้งห้าคนเป็นคนซื่อสัตย์ พวกเขาร่างแผนการฝึกของวันถัดไปตั้งแต่วันที่มาถึงฟาร์มปลา แบล็คไนฟ์แบ่งงานออกเป็นสองกะ กะละสองคน สิบสองชั่วโมง เพื่อรับประกันว่าจะมีคนคอยดูฟาร์มปลาตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง
แบล็คไนฟ์เองก็เข้าเวรด้วย แบบนี้ก็จะมีหนึ่งคนที่ได้พักผ่อน ทั้งห้าคนผลัดจะกันไปพักผ่อน พวกเขาไม่มีวันหยุดสุดสัปดาห์หรือวันหยุดพัก การพักผ่อนนี้ก็คือวันหยุดของพวกเขา
ฉินสือโอวไม่ได้พูดอะไรมาก เขาคือนายจ้างไม่ใช่พระแม่มารี ในเมื่อคนงานเลือกทำงานแบบนี้ อย่างนั้นเขาก็ยอมรับ
เพื่อต้อนรับทั้งห้าคน ฉินสือโอวบอกว่าตอนค่ำของวันรุ่งขึ้นที่ฟาร์มปลาจะมีการจัดปาร์ตี้ ให้ทุกคนได้ทำความคุ้นเคยกันสักหน่อย
ตอนค่ำของวันนั้น แบล็คไนฟ์อยู่เวรกับทริกเกอร์ ตั้งแต่สองทุ่มถึงแปดโมงเช้า
ตอนหกโมงเช้า พระอาทิตย์ขึ้นได้ไม่นานทริกเกอร์ก็พบปัญหา เขาดูภาพจากกล้องวงจรปิดแล้วพูดกับแบล็คไนฟ์ “หัวหน้า ดูนี่สิ มีคนมาด้อมๆ มองๆ ที่ฟาร์มปลา ออกไปดูไหม?”
หลังจากที่มาถึงเกาะแฟร์เวล โหวจื่อเซวียนก็เริ่มฝึกนิสัยการออกกำลังกายตอนเช้า เพราะร่างกายของเขาอ่อนแอเกินไป โดยเฉพาะเมื่ออยู่กับเจ้านายที่แข็งแกร่งอย่างซาโกร ยิ่งทำให้ความอ่อนแอของเขาชัดเจนยิ่งขึ้น
สำหรับโหวจื่อเซวียน ซาโกรพอใจทุกอย่าง อย่างเดียวที่ไม่พอใจคือร่างกายของเขา ในสายตาของเขา การทำธุรกิจร้านปืนจะต้องมีรูปร่างที่แข็งแรง แบบนี้ถึงจะทำให้ลูกค้ามีความมั่นใจ ให้พวกเขาเชื่อถือว่าพนักงานของร้านปืนแห่งนี้ดุดันพอตัว
ดังนั้นซาโกรเลยทำแผนการออกกำลังการให้โหวจื่อเซวียน พอผ่านช่วงที่ลำบากราวกับว่าตายซะยังดีกว่าอยู่มาแล้ว โหวจื่อเซวียนก็พบว่าร่างกายของตัวเองแข็งแรงขึ้นมากจริงๆ พละกำลังดี อึดมากขึ้น ความเร็วดีขึ้น แม้แต่ตอนช่วยตัวเองก็มีแรงมากขึ้น
ความสนใจคือครูที่ดีที่สุด หลังจากมีความสนใจในการดูแลสุขภาพและออกกำลังกายแล้ว โหวจื่อเซวียนก็อยากจะทำมันด้วยตัวเอง เขาออกกำลังกายตอนเช้าทุกวัน
วันนี้เขาอยากมาคุยธุระกับฉินสือโอวสักหน่อย แน่นอนว่าเกี่ยวกับคนรักในฝัน หวงเจียเจีย
ครั้งนี้บิลลี่จริงจังจริงๆ ตอนที่หวงเจียเจียอยู่ที่เกาะแฟร์เวล เขาก็จู่โจมทุกวิถีทางอย่างไม่อาย หลังจากที่หวงเจียเจียไม่ค่อยได้กลับประเทศ เดิมทีโหวจื่อเซวียนก็สงบลงบ้างแล้ว แต่ไม่นานก่อนหน้านี้รู้มาจากหวงเฮ่าเจียว่าเจ้าบ้าบิลลี่ตามไปจีบถึงประเทศจีนแล้ว
แบบนี้โหวจื่อเซวียนก็ต้องอยู่ไม่สุขเป็นธรรมดา เขาเองก็อยากกลับประเทศจีนไปจีบหวงเจียเจีย ถ้าไม่อย่างนั้นก็คงจะไม่ทันการณ์ แต่ตอนนี้เป็นฤดูท่องเที่ยว เขาเกรงใจที่จะขอลากับซาโกร พอคิดได้ว่าฉินสือโอวเป็นเจ้านายใหญ่ ก็เลยคิดจะเข้าทางฉินสือโอว
วันนี้มาขอลา โหวจื่อเซวียนวิ่งผ่านมา ถึงอย่างไรก็ต้องออกกำลังกายอยู่แล้ว
ผลสุดท้ายเขาวิ่งอยู่รอบรั้วของฟาร์มปลา เพราะความรู้สึกกระวนกระวายก็เลยไม่ได้ระวังจนเกือบจะไปชนเข้ากับอะไรสักอย่าง
ดีที่ช่วงนี้โหวจื่อเซวียนออกกำลังกายเลยตอบสนองได้ไว หยุดได้ทัน จากนั้นก็เงยหน้าขึ้น เห็นชายผิวสีร่างบึกบึนหน้าบึ้งตึงหันหลังให้ดวงอาทิตย์กำลังมองเขาอยู่
“ไอ้หนู นายมาทำอะไร?” ชายผิวดำร่างบึกบึนถาม
แม้ว่าออกกำลังกายแล้วร่างกายของโหวจื่อเซวียนจะดีขึ้นมาก แต่ก็ยังคงนิสัยเจียมเนื้อเจียมตัว เขาอยู่แต่ในร้านขายปืนเล็กๆ ทุกวัน ไม่เคยได้ออกไปจากเกาะแฟร์เวล คนผิวสีที่เคยเห็นก็มีแค่พาวลิส ความเข้าใจของเขาที่มีต่อคนผิวสีหยุดอยู่แค่เวทีอภิปรายในประเทศ
พอได้เห็นคนผิวสีร่างบึกบึนที่ดุดัน โหวจื่อเซวียนก็อยากจะรายงานว่าช่วงนี้ที่เกาะแฟร์เวลไม่ปลอดภัย พอเขาคิดได้ว่าเจ้านี่อาจจะมาปล้นนักท่องเที่ยว ก็เลยใช้ไหวพริบพูดว่า “เพื่อน เหอะๆ ผมมายืมเงินเพื่อน ช่วงนี้ผมจนมาก แทบจะไม่มีเงินกินข้าวแล้ว…”
“มายืมเงินเพื่อน? เพื่อนคนไหน? ยืนเงินไปทำอะไร?” ชายผิวสีถามต่อไปด้วยเจตนาที่ไม่ดี
โหวจื่อเซวียนเห็นชายร่างบึกบึนมองท่อนล่างของตัวเอง ในใจก็ร้อง แย่แล้ว แย่แล้ว เจ้านี่คงไม่ใช่เกย์ที่สนใจตัวเองหรอกนะ?
เขาใช้ไหวพริบแล้วพูดต่อ “ฉินสือโอว เพื่อน ฉันเป็นกามโรค มายืมเงินไปรักษา”
…………………………………………………….