ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 790 ของขวัญจากลมพายุที่หลงเหลืออยู่

หลังจากที่ฉินสือโอวร้องตะโกนถาม ก็มีเสียงเบาๆ ดังขึ้น “พี่ฉินใจเย็นๆ อย่าเพิ่งยิง คนกันเอง อย่าเพิ่งยิง ฉันเอง หวงเฮ่าเจีย น้องชายของโหวจื่อไง!”
ฉินสือโอวจึงเข้าไปดูใกล้ๆ และก็เป็นหวงเฮ่าเจียผู้อ่อนโยนและเรียบร้อยจริงๆ ด้วย จึงถามเขาด้วยความสงสัย “ดึกขนาดนี้แล้ว นายออกมาทำอะไร?”
เมื่อมองลงไปเห็นไฟฉายและขวดขนาดใหญ่ในมือของเขา ฉินสือโอวก็เข้าใจในทันที “นายมาหาตัวอ่อนใช่ไหม?”
“ใช่ มาเหมือนกันแหละ” หวงเฮ่าเจียมองที่อุปกรณ์ของเขาแล้วหัวเราะขึ้นมา
เชอร์ลี่ย์ดึงแขนเสื้อของฉินสือโอวด้วยความท้อแท้แล้วกระซิบกับเขาอย่างไม่มีทางเลือก “ทำไมถึงไม่ได้มาทำอะไรมิดีมิร้ายล่ะ?”
ฉินสือโอวสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วมองไปที่โลลิต้า เด็กคนนี้คิดอะไรอยู่ทั้งวันกันนะ?
หวงเฮ่าเจียไม่เข้าใจสิ่งที่เธอพูด พอเห็นว่ามีโลลิต้าหน้าตาสวยน่ารักอยู่ก็เริ่มเกร็งขึ้นมาทันที จึงยิ้มแห้งพร้อมพูดว่า “เฮอๆ เชอร์ลี่ย์ก็อยู่ด้วยเหรอ? เธอชอบกินดักแด้ไหม? มา ที่พี่หวงมีเยอะเลย พี่ให้เธอหมดเลย”
เชอร์ลี่ย์ยิ้มหวานแล้วพูดว่า “ขอบคุณค่ะพี่หวง แต่พวกเราอยากหาเองมากกว่า ไม่อยากเอาของคนอื่นมาเป็นของตัวเอง”
หวงเฮ่าเจียจึงรีบพูดขึ้นมาว่า “ไม่ๆๆๆ เอาของคนอื่นไปเป็นของตัวเองที่ไหนกัน เฮอๆๆ เชอร์ลี่ย์ชอบอะไรก็บอกฉันได้นะ สิ่งที่เธอชอบฉันไม่ชอบหรอก…”
“ฮะ?” เชอร์ลี่ย์ถึงกับตกใจ
หวงเฮ่าเจียรู้สึกแปลกๆ จึงรีบพูดขึ้นอีกครั้ง “ฉันหมายความว่า เธอไม่ชอบอะไรฉันก็ชอบอันนั้น เฮอๆ ไหนๆ เธอก็ต้องการตัวอ่อนพวกนี้อยู่แล้ว พี่หวงยกให้เธอหมดเลย”
เชอร์ลี่ย์มองเขาด้วยความแปลกใจแล้วส่ายหัวเพื่อปฏิเสธอีกครั้ง
ฉินสือโอวรู้นิสัยของเขาดี หวงเฮ่าเจียสมกับเป็นคู่เกย์กับเจ้าโอตาคุโหวจื่อเซวียนนั่นจริงๆ เห็นโลลิต้าน่ารักๆ หน่อยไม่ได้ ก็ชอบทำพฤติกรรมน่ารังเกียจแบบนี้ใส่ไปหมด
เมื่อเห็นโลลิต้าครั้งแรก โหวจื่อเซวียนแทบไม่อยากจะมอบใจให้ใคร แต่ตอนนี้มีหวงเจียเจียแล้วจึงเปลี่ยนนิสัยตัวเอง ด้วยเหตุนี้หวงเฮ่าเจียจึงรับอาวุธมาไว้ในมืออีกครั้ง
เมื่อเห็นเชอร์ลี่ย์ไม่ยอมรับ หวงเฮ่าเจียจึงพยายามหาทางตามไปหาตัวอ่อนด้วย ฉินสือโอวไม่มีทางเลือก นอกจากต้องปล่อยให้เขาตามมาด้วย
โลลิต้าไม่พอใจจึงย่ำเท้าเดินไปมาอยู่สักพัก หู่จือก็ตามมาด้วย เธอจึงลากหู่จือกลับไปเล่นที่ฟาร์มปลา ไฟฉายสีชมพูกะพริบไปตลอดทาง หวงเฮ่าเจียปรากฏขึ้นมาแวบหนึ่งก็หายไป
ฉินสือโอวเห็นหวงเฮ่าเจีย เจ้าโอตาคุที่กำลังมองตามเงาที่กำลังเดินจากไปของเชอร์ลี่ย์ ด้วยสีหน้าที่ทั้งสุขทั้งเศร้า
“อะแฮ่ม เธอไปแล้ว รอจนจะแข็งเป็นหินแล้ว” ฉินสือโอวเรียกสติ
เจ้าโอตาคุหัวเราะกลบเกลื่อนความเขินอายของตัวเอง จากนั้นจึงถามด้วยความสงสัยว่า “เมื่อกี้นายพูดว่าอะไรนะ? รอจนจะแข็งเป็นหิน? มันหมายความว่าอะไร?”
“ไม่มีความหมายหรอก ฉันแค่อยากจะบอกว่า แม้ว่าเชอร์ลี่ย์จะไม่ชอบกินดักแด้ แต่ฉันชอบกินนะ ถ้านายไม่ต้องการก็เอามาให้ฉันเถอะ” ฉินสือโอวกล่าว
เจ้าโอตาคุเอาขวดไปวางซ่อนไว้ข้างหลัง แล้วมองฉินสือโอวอย่างระมัดระวังแล้วพูดว่า “ใครบอกว่าไม่อยากได้? ฉันจะเอากลับไปหมักน้ำเกลือ พอถึงตอนเย็นก็จะทอดกินอย่างเอร็ดอร่อย”
ฉินสือโอวตบไหล่เขาเบาๆ นายนี่ร้ายมากนะ ร้ายกว่าฉันอีก นายเป็นแบบนี้ยังจะจีบสาว นอกจากท้องฟ้าจะไม่มีฝนแล้วผู้หญิงก็ยังไม่สนใจอีก
ฉินสือโอวเดินเตร็ดเตร่มาตลอดทางจนห้าทุ่ม เขาเพิ่งถึงวิลล่า วินนี่หลับไปแล้ว เขากระซิบบอกให้เหล่าชาวประมงกลับไปเอาหม้ออัดความดันมาใส่ตัวอ่อน
ใช่สิ มีตัวอ่อนมากมายขนาดนี้ ขวดใหญ่ในมือของทุกคนก็ใส่ตัวอ่อนเต็มกันหมดแล้ว ฉินสือโอวคาดว่าเย็นนี้ต้องจับได้ประมาณสองพันกว่าตัวแน่นอน!
นี่เป็นสิ่งที่เกินคาดในประเทศจีน ซึ่งในแคนาดากลับเป็นเรื่องที่ปกติมาก ไม่มีใครสนใจสิ่งนี้ ปีนี้เป็นช่วงระบาดของจักจั่นระยะสิบเจ็ดปีอีก แล้วทำไมจำนวนของจักจั่นถึงน้อยลง? แต่เย็นวันนี้เขาเก็บได้มากกว่าสองพันตัว ซึ่งก็ทำให้เขาแปลกใจอยู่เล็กน้อย
หม้ออัดความดันมีขนาดเล็กเกินไป ฉินสือโอวจึงทำได้เพียงแบ่งใส่ต่างหากและใส่น้ำเกลือลงถ้วย แล้วเอาตัวอ่อนหมักลงไป เมื่อทำเช่นนี้จะทำให้รักษาความสดและนุ่มของเนื้อดักแด้ได้และยังสามารถหมักจนเข้ารสเค็มได้อีกด้วย หลังจากนั้นจึงนำมาทอดกินก็ใช้ได้แล้ว
เมื่อเก็บตัวอ่อนเหล่านี้จนพอใจแล้ว ฉินสือโอวก็เอาหม้ออัดความดันและถ้วยมาใส่ วินนี่จึงพูดว่า “ตั้งแต่พรุ่งนี้ไป เราจะมีอาหารเสริมโปรตีนสูงและรสชาติสุดแสนอร่อยกันแล้ว!”
แบล็คไนฟ์ยิ้มแหยะพร้อมพูดว่า “บอส ถ้าอย่างนั้นเราจะกินแค่ไข่เพื่อเสริมโปรตีนสูงได้ไหม? จักจั่นนี่ไม่เอาได้ไหม?”
ฉินสือโอวยักไหล่แล้วพูดว่า “ตามใจพวกนายแล้วกัน หวังว่าจากนี้พวกนายจะไม่ติดใจกับกลิ่นหอมนี้นะ”
กลุ่มชาวประมงและทหารค่อยๆ พากันส่ายหัว ไม่ว่าอย่างไรพวกเขาก็จะไม่กินจักจั่นเป็นอันขาด
นิสัยการกินของชาวแคนาดานั้นแตกต่างจากชาวต่างชาติ ตั้งแต่สมัยก่อนมีประชากรชาวต่างชาติหนาแน่นมาก จึงทำให้อาหารค่อนข้างขาดแคลน ดังนั้นจึงต้องมีการบุกเบิกผลิตภัณฑ์อาหารใหม่ๆ อยู่เสมอ หากมองหาอาหารใหม่ๆ ได้ อาจจะทำให้คนเริ่มมาลองชิม แต่ต้องเป็นอาหารที่มีรสชาติอร่อยเท่านั้น จากนั้นคนที่มากินก็จะขวักไขว่มากันอย่างไม่ขาดสาย
แคนาดาเป็นสถานที่ที่ค่อนข้างกว้างขวาง อุดมไปด้วยทรัพยากรธรรมชาติ โดยเฉพาะทรัพยากรทางทะเล ฟาร์มปลานิวฟันด์แลนด์เมื่อก่อนไม่มีอะไรสักอย่างจนทุกวันนี้ได้เป็นหนึ่งในทั่วโลก ดังนั้นสิ่งที่ต้องปลูกฝังพวกเขาคือนิสัยการกินที่คุ้นเคยเท่านั้น
เช่นเนื้อหมูป่า เนื้อหมูป่าไม่อร่อยเหรอ? ฉินสือโอวรู้สึกว่าหลังจากเอามาย่างให้สุกแล้วมันก็อร่อยพอๆ กับเนื้อวัว ซึ่งตอนนี้ชาวประมงก็ได้รับอิทธิพลการชอบกินเนื้อหมูป่าย่างมาจากเขา
แต่ในสังคมทั่วโลก เนื้อหมูป่าเป็นสิ่งที่ขายไม่ได้ ผู้คนปฏิเสธที่จะกินเนื้อสัตว์ชนิดนี้เป็นอาหารด้วยเหตุผลที่ว่าอาจจะมีแบคทีเรียและจุลินทรีย์แฝงอยู่ อย่างไรก็ตามพวกเขาก็จะไม่กินมัน
เมื่อเก็บจักจั่นเสร็จเรียบร้อยแล้ว แต่ฉินสือโอวยังไม่รู้สึกง่วงมากนัก จึงปล่อยจิตสำนึกแห่งโพไซดอนไว้ในฟาร์มปลาเพื่อไปดูสถานการณ์ปัจจุบันของฟาร์มปลา
การมาถึงของลมพายุทำให้ฟาร์มปลามีสัตว์สายพันธุ์ใหม่เกิดขึ้น ซึ่งก็คือดอกไม้ทะเล
แนวปะการังของฟาร์มปลาไม่เคยมีดอกไม้ทะเลเจริญเติบโตและแพร่พันธุ์มาก่อน แม้ว่าสิ่งมีชีวิตนี้จะรู้จักกันดีว่าเป็นคู่ผสมพันธุ์แนวปะการัง แต่ความอดทนต่อสภาพแวดล้อมของพวกมันแย่กว่าแนวปะการัง ซึ่งดอกไม้ทะเลส่วนใหญ่จะต้องอยู่ในอุณหภูมิยี่สิบองศาเซลเซียสขึ้นไปตลอดทั้งปี
อุณหภูมิในแถบบริเวณน่านน้ำของนิวฟันด์แลนด์ไม่สามารถสูงถึงอุณหภูมินี้ได้ อุณหภูมิเฉลี่ยตลอดปีสูงถึงสิบองศาเซลเซียสก็ดีมากแล้ว ไม่เช่นนั้นแมลงปะการังเหล่านี้จะถูกพัฒนาโดยพลังโพไซดอน ซึ่งจะให้พวกมันแข็งตายเร็วขึ้น
ในมหาสมุทรแอตแลนติกทั้งหมด มีเพียงน่านน้ำทางใต้ อย่างแนวชายฝั่งของไมอามีเท่านั้นที่จะมีอุณหภูมิสูงถึงขนาดนี้ได้ ซึ่งแนวปะการังและดอกไม้ทะเลที่เหมาะกับการดำรงชีวิตแบบนี้มีอยู่น้อยมากและมักจะอยู่ทางเหนือ
ลมพายุครั้งนั้นพัดเข้ามาจากทางเหนือของไมอามี และพัดเอาดอกไม้ทะเลอเมริกันและดอกไม้ทะเลซากุระเข้ามาด้วย ดอกไม้ทะเลสายพันธุ์เหล่านี้ค่อนข้างทนต่อความหนาวเย็น ต่อให้อุณหภูมิต่ำกว่าสิบห้าองศาเซลเซียสพวกมันก็สามารถอยู่รอดได้
ดอกไม้ทะเลเหล่านี้ที่พัดมาจากลมเหนือนั้นเป็นพืชที่มีเกสรเพศผู้และเพศเมียอยู่ในต้นเดียวกัน ซึ่งเพศผู้จะเจริญเติบโตก่อน จากนั้นไข่ อสุจิและสเปิร์มจะทำกระบวนการปฏิสนธิในน้ำทะเลและเจริญเติบโตเป็นตัวอ่อนลอยตัว
การพัดเข้ามาของดอกไม้ทะเลซากุระเป็นเรื่องที่น่าแปลกใจมาก เพราะพวกมันเป็นพืชที่สืบพันธุ์แบบไม่อาศัยเพศ ซึ่งจะแยกร่างออกเป็นสองส่วน ฉินสือโอวจึงนำพลังโพไซดอนบางส่วนแผ่เข้าไป พวกมันเริ่มแพร่พันธุ์ออกมาจำนวนมากราวกับภาพสะท้อนที่กำลังแยกออกจากกัน ความเร็วที่แยกจากกันเกือบจะทำให้มองไม่เห็นได้ด้วยตาเปล่า
ฉินสือโอวแผ่พลังโพไซดอนให้กับดอกไม้ทะเลซากุระก่อน ดอกไม้ทะเลสายพันธุ์นี้มีรูปร่างเป็นทรงกระบอก ระดับความสูงปกติจะไม่เกินห้าเซนติเมตร รูปร่างดูเหมือนว่าจะอ้วนๆ เตี้ยๆ แต่มันน่ารักมาก
นี่คือดอกไม้ทะเลประดับที่มีชื่อเสียงมาก สีสันโดยรวมจะเป็นสีเขียวและสีแดงตัดกัน ซึ่งเป็นสีที่สวยสะดุดตาที่สุดในใต้ท้องทะเล หนวดสั้นและหนาแน่น มีไคลเทลลัมสีชมพูและลายสีขาวตัดกัน ซึ่งเมื่อพัดไปตามกระแสน้ำแล้วจะมีความสวยงามมากจนไม่มีอะไรเทียบได้
…………………………………………………..