ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 808 เห็นผีเข้าแล้ว

เรือไก่ฟ้ามิกาโดเป็นเรือประมงขนาดห้าร้อยตันของแฮลิแฟกซ์ ซึ่งมีอายุประมาณสิบกว่าปีมาแล้วและสามารถตกปลาในมหาสมุทรได้ โดยเฉพาะกุ้งล็อบสเตอร์และปลาค็อด
เรือลำนี้ไม่เคยพบกับช่วงเวลาดีๆ หลังจากที่มันสร้างเสร็จ ฟาร์มปลานิวฟันด์แลนด์ก็ปิดไปจนแทบจะไม่เหลืออะไรแล้ว จึงไปได้แค่ทะเลลึกในแถบมหาสมุทรแอตแลนติกหรือวนตามทางไปยังมหาสมุทรแปซิฟิกลึกเพื่อจับปลาและกุ้งเท่านั้น ซึ่งทำให้สิ้นเปลืองและไม่ได้ผลเก็บเกี่ยวที่อุดมสมบูรณ์
เมื่อปีที่แล้วกัปตันโรนัลด์ได้รับบทเรียนอันแสนเจ็บปวด จึงตัดสินใจที่จะไม่ไปเสี่ยงอันตรายใต้ทะเลลึกอีก และตัดสินใจอยู่แถบชายฝั่งทะเลเพื่อตั้งใจกับการจับปลาและกุ้งก็พอ และสุดท้ายโชคก็ไม่เข้าข้าง ปีนี้พวกเขาพบเข้ากับการระบาดครั้งใหญ่ของเชื้อโรคในกุ้งล็อบสเตอร์อีก จึงทำให้อุตสาหกรรมกุ้งล็อบสเตอร์บริเวณแถบชายฝั่งทะเลทั้งหมดพังทลายลง!
เดิมทีโรนัลด์ก็หมดหวังแล้ว แต่พอได้ยินคนพูดกันว่าที่เกาะแฟร์เวลมีฟาร์มปลาส่วนตัว นั่นก็แสดงว่าเจ้าของฟาร์มปลาจะต้องเป็นชาวตะวันออกที่ร่ำรวยและหลอกง่ายมากแน่ๆ หลังจากซื้อฟาร์มปลาแล้วก็จะทุ่มเงินเลี้ยงปลาเลี้ยงกุ้ง พอเพาะเลี้ยงได้สองปี ผลเก็บเกี่ยวในฟาร์มปลาแห่งนี้ก็คงจะอุดมสมบูรณ์มากแล้ว
หลังจากได้ยินข่าวนี้ โรนัลด์ก็มีความคิดอื่นขึ้นมาอีก นั่นก็คือการขโมยปลา
ในความเป็นจริง คนที่ทานอาหารในทะเลจะไม่เคยขโมยปลาจากฟาร์มปลาส่วนตัวเลยเหรอ? ดังนั้นหลังจากที่โรนัลด์รู้ว่ามีฟาร์มปลาแบบนี้อยู่ เขาก็รู้สึกดีใจขึ้นมา
เขาไม่กังวลว่าตัวเองจะขโมยปลาได้หรือไม่ได้ แต่เขากังวลแค่ว่าข่าวนี้จะเป็นข่าวปลอมหรือไม่ ถ้าไปเสียเที่ยวผลก็คือจับปลาได้แค่เพียงพอที่จะชดเชยค่าน้ำมันและเงินเดือนของลูกเรือเท่านั้น เขารู้สึกสมเพชเพราะเขาไม่อยากชดเชยค่าเสียหายอีกแล้ว
ต่อมาเขาไหว้วานให้คนไปสอบถามเกี่ยวกับเรื่องนี้ ข่าวนี้ค่อนข้างมีความน่าเชื่อถือมาก เพราะเป็นข่าวที่ได้ยินมาจากตระกูลมอร์รี่ ซึ่งพวกเขามีความสำคัญมากในตลาดอาหารทะเลอเมริกาเหนือทั้งหมด
เมื่อเป็นเช่นนี้โรนัลด์จึงเริ่มเตรียมแผนการขโมยปลา เขาติดตามข่าวของเกาะแฟร์เวลมาตลอด และยังได้ยินมาอีกว่ามีคนจำนวนมากไปขโมยปลาที่ฟาร์มปลาแห่งนี้ แต่ดูเหมือนว่าความสามารถในการตรวจจับจะเข้มงวดมาก จึงไม่มีใครสามารถเอาเปรียบได้
โรนัลด์ไม่สนใจ เขาคิดว่าคนพวกนี้ไม่ใช่ว่าจะขโมยผลเก็บเกี่ยวไม่ได้ แต่เป็นเพราะโชคไม่ดีและไม่มีความสามารถพอ จากประสบการณ์การเดินทะเลมากกว่าสามสิบปีของเขา เที่ยงคืนจะขโมยปลาและพอเช้ามืดก็จะหนีไป เขามั่นใจว่าแผนนี้จะต้องได้ผลอย่างแน่นอน
ด้วยความคิดนี้ เขาจึงเรียกลูกน้องชาวประมงมารวมตัวกันเพื่อออกเดินทางจากแฮลิแฟกซ์อย่างเงียบๆ พอถึงช่วงเย็นก็จะเข้ามาใกล้ฟาร์มปลาพอดี
โรนัลด์จะไม่ลงมือตรงๆ คือเขาจะคว้าโอกาสมาให้คนของเขา เขาตัดสินใจว่าจะจอดเรือบริเวณริมฟาร์มปลาเป็นเวลาหนึ่งวันนี้ ซึ่งแบบนี้จะเรียกว่าเป็นการโยนหินถามทาง เพื่อคอยดูปฏิกิริยาของเจ้าของฟาร์มปลา
ถ้าวันถัดไปเจ้าของฟาร์มปลามาไล่ เขาก็แค่อยู่ที่บริเวณริมฟาร์มปลาเพื่อหาจุดจับปลาก็พอ แต่ถ้าไม่มีใครสนใจ เย็นวันถัดไปจะเริ่มเป็นเวลาทำงานที่แท้จริง
เมื่อกินอาหารเย็นแล้ว โรนัลด์จึงให้ไบรอันผู้ช่วยกัปตันเรือพาชาวประมงคนหนึ่งไปเข้าเวรดึก ส่วนคนอื่นๆ ก็ให้ไปนอนได้
โรนัลด์ลุกขึ้นไปปัสสาวะในตอนกลางคืน เขาหยุดอยู่บนดาดฟ้าและกำลังจะควักเอาอะไรบางอย่างออกมา แต่ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงเพลงท่อนหนึ่ง…
ใช่แล้ว เพลงท่อนนี้ถูกลมพัดปลิวเข้ามาอยู่ในหูของเขาอย่างไม่ชัดเจน เสียงอันแสนโศกเศร้าเป็นเสียงร้องเพลงเบาๆ ของเด็กสาวคนหนึ่ง และบางครั้งยังมีเสียงถอนหายใจของคนแทรกเข้ามาในเสียงเพลงนั้นด้วย
ตอนแรกโรนัลด์คิดว่าตัวเองหูฟาด เพราะเขาเป็นแบบนี้บ่อยมาก ชีวิตในทะเลค่อนข้างน่าเบื่อจำเจ สมองของมนุษย์จึงหาความสนุกเองโดยอัตโนมัติ จนบางครั้งเมื่อจะได้ยินเสียงลมทะเลก็จะทำให้จินตนาการว่ามันเป็นเสียงเพลง แน่นอนว่าถ้าตั้งใจฟังให้ดีจะพบว่ามันก็แค่หูฟาด ลมทะเลเป็นแค่เพียงลมทะเลไม่ใช่เพลงคันทรีหรือซิมโฟนี
แต่ครั้งนี้โรนัลด์ลองตั้งใจฟังดีๆ เสียงร้องเพลงกลับชัดเจนขึ้น ยิ่งเขาตั้งใจฟังมากเท่าไร เสียงเพลงนี้ก็ยิ่งชัดขึ้นเรื่อยๆ…
บังเอิญที่มีลมทะเลเย็นๆ พัดผ่านพอดี เสียงแปลกประหลาดที่โรนัลด์ได้ยินก็ถูกพัดไปตามลมทะเลอีกครั้ง และเขาก็ตัวสั่นทันที เขาอั้นปัสสาวะที่ปวดหนักไว้แล้วกลับเข้าไป
เขาคิดว่าผู้ช่วยกัปตันเรือหรือชาวประมงก็คงได้ยินเสียงเพลง แต่เสียงเพลงที่ได้ยินในคืนนี้จะทำให้ผู้คนแตกตื่นไหม? ดังนั้นเขายิ่งโมโหแล้วเดินหุนหันไปที่ห้องควบคุมเรือ เพื่อเตรียมบทเรียนอันโหดร้ายที่ขู่ให้คนของพวกเขาตกใจกลัว
แต่ตอนที่เขากำลังเดินอยู่ระหว่างทางเดินด้านข้างของเรือที่เป็นทางไปห้องควบคุมเรือ ดวงตาของเขาก็สะดุดเข้ากับสิ่งที่อยู่ท้ายเรือ ทันใดนั้นร่างของเขาก็แข็งทื่อและมีเหงื่อท่วมจนเลือดแข็งตัว…
เขาเห็นเพียงเรือโดยสารลำหนึ่งที่เต็มไปด้วยสาหร่าย วัชพืชในน้ำกำลังลอยขึ้นสู่ผิวน้ำอย่างเงียบๆ ที่ปีกด้านข้างของท้ายเรือซึ่งห่างจากเรือไก่ฟ้ามิกาโดไม่เกินสิบเมตร มันแทบจะลอยเข้ามาใกล้กันอยู่แล้ว
เรือโดยสารลำนี้จริงๆ แล้วชำรุดทรุดโทรมมาก ผ้าใบเสากระโดงเรือก็เปื่อยยุ่ยและมีรอยแหว่งอยู่ข้างบน รอยแหว่งนั้นยังมีเปลือกหอยติดอยู่ ตัวเรือเต็มไปด้วยคราบสนิมและยังมีรอยร้าวแยกออกจากกันหลายจุด บนหัวเรือยังมีรูขนาดใหญ่ โรนัลด์สาบานว่าเขาเห็นคลื่นน้ำทะเลซัดเข้าไปในรูขนาดใหญ่ของหัวเรือ
แต่ที่แปลกประหลาดคือ หัวเรือของเรือลำนี้แตกจนเป็นรูขนาดใหญ่ สิ่งที่น่าสงสัยคือมันไม่จม เรือกลับล่องได้อย่างมั่นคงในน้ำทะเลและสิ่งที่แปลกประหลาดยิ่งกว่านั้นคือคลื่นทะเลกลับซัดใส่ไม่หยุด ซึ่งเรือไก่ฟ้ามิกาโดก็ลอยท่ามกลางคลื่นน้ำทะเลเช่นเดียวกัน แต่เรือลำนี้กลับดูเหมือนว่าถูกฝังรากลงไปในน้ำ เพราะลอยอยู่ในน้ำก็จริงแต่แทบจะไม่ขยับตัวเลย
ไม่นาน สายตาของโรนัลด์ก็มองเหยียดตรงไปและความรู้สึกกลัวอย่างแรงก็แผ่ไปทั่วร่างกายของเขา เหมือนว่าน้ำเย็นที่ล้นทะลักมาตามพื้นไหลผ่านเท้าของเขา เขาจึงใช้ตัวกั้นน้ำเย็นๆ นั้นเอาไว้
เช่นเดียวกับปลาค็อดแช่แข็งในห้องเก็บความเย็น!
โชคดีที่โรนัลด์เคยผ่านประสบการณ์เป็นผู้กล้าคลื่นลมคลื่นทะเล ในช่วงเวลาวิกฤติเขาจะเอาความกล้าหาญของตัวเองออกมา เขาใช้ฟันกัดปลายลิ้นเพื่อทำให้เกิดความเจ็บปวด เขาจะได้รับอำนาจควบคุมร่างกายอีกครั้งและไล่ความรู้สึกกลัวนี้ออกไป จากนั้นจึงเดินโซซัดโซเซเข้าไปในห้องโดยสารเรือที่อยู่ไม่ไกล
“พระเจ้า! ซาตานมาแล้ว…”
ชายสองคนที่กำลังนอนกรนอยู่ในห้องบังคับเรือ คนหนึ่งนอนฟุบบนสะพานเดินเรือ ส่วนอีกคนนอนหงายบนเก้าอี้เอนนอน ขาทั้งสองข้างมัดไว้กับม้านั่ง
โรนัลด์รีบเข้าไปในห้องขับเรือ ไม่นานก็ชนเข้ากับม้านั่งจนสะดุดล้มลงบนพื้น ทันทีหลังจากนั้นเขาก็ตกใจจนร้องเสียงดังขึ้นมา
ม้านั่งถูกกระแทกจนแยกออกจากกัน ชายที่อยู่บนเก้าอี้เอนนอนลืมตาขึ้นมาอย่างสะลึมสะลือ แล้วพูดด้วยความร้อนรนว่า “ใครร้อง? ร้องอะไร? เห็นผีใช่ไหม?!”
เมื่อมองดูรอบๆ ตัวเองก็ตกใจกลัวจนปัสสาวะแทบราด คิดไม่ถึงว่าผู้ช่วยกัปตันเรือไบรอันและลูกเรือยังหลับฝันหวานได้อยู่อีก ในใจเขารู้สึกโกรธ จากนั้นเขาจึงกระโดดเตะไบรอัน แล้วตะโกนเสียงดังขึ้นว่า “หลบไปสิ! โธ่เอ๊ย! ฉันให้พวกนายมาเข้าเวร ไม่ได้ให้พวกนายมานอนหลับแบบนี้! พวกนี้มันโง่จริงๆ! ตายๆ ไปเถอะพวกนี้! ไสหัวไป!”
เรือประมงลำเล็กธรรมดาๆ จะไม่มีระดับชั้นที่เข้มงวดเท่าไรนัก ไบรอันจึงถูกเตะอย่างเจ็บปวด เขาลุกขึ้นยืนแล้วจ้องไปที่โรนัลด์และตะโกนว่า “ผมว่าผมเป็นผู้ช่วยคุณนะ คุณเป็นบ้าอะไร? หรือว่าคุณถูกผีสิง….”
ไม่รู้ว่าไปเอาแรงมาจากไหน โรนัลด์ดึงเสื้อแบลร์แล้วลากเขาไปที่หน้าประตูและผลักเขาออกไป จากนั้นก็เข้าไปลากชาวประมงวอลเตอร์อีกครั้งและเตะตูดของเขาออกไป
วอลเตอร์ยืนไม่นิ่งจึงถูกเตะไปชนกับแคมเรือ ทันใดนั้นเขาก็หยิบกระเป๋าของพี่ใหญ่ขึ้นมา แล้วเขาตะโกนด้วยความโกรธว่า “พระเจ้า พระเจ้า โรนัลด์เป็นบ้าไปแล้ว! เขาต้องถูกผีสิงแน่ๆ! ไม่ทำแล้ว ไม่ทำแล้ว ไบรอัน พวกเรากลับไปแล้วลาออกกันเถอะ?”
วอลเตอร์บ่นอย่างไม่พอใจกับไบรอัน สุดท้ายจึงพบว่าผู้ช่วยกัปตันเรือที่มีความสัมพันธ์ที่ดีกับเขากลับไม่สนใจเขาเลยสักนิด อีกทั้งยังอ้าปากค้างและตาเบิกกว้างจ้องมองไปที่ท้ายเรืออย่างคนไร้สติ แล้วยังพูดอย่างไม่พอใจว่า “นี่นายหมายความว่าอะไร? เห็นผีเหรอ?”
วอลเตอร์พูดพลางหันหลังกลับไป จากนั้นเขาก็เห็นผีเข้าแล้ว!
…………………………………………….