ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 820 ค้นหาสมบัติแบบนี้

ตำนานที่เกี่ยวกับเรือฟลาวเวอร์ฟอกซ์กำลังกระจายไปทั่วพื้นที่ท่าเรือของเมืองแฮลิแฟกซ์ ชาวประมงก็ร่วมกันกระจายข่าวนี้มากขึ้นเรื่อยๆ ฉินสือโอวไม่รู้ว่าผลงานของตัวเองเริ่มแสดงผลแล้ว เขากำลังค้นหาอัญมณีที่จมอยู่ใต้น้ำอย่างยากลำบาก
1200 ตารางไมล์ นี่เป็นพื้นที่ที่มากกว่า 3000 ตารางกิโลเมตร ไม่น่าแปลกที่บริษัทโอดิสซีย์ไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากจะใช้เทคโนโลยีค้นหาที่ก้นมหาสมุทรที่ทันสมัยที่สุดในโลก การใช้คลื่นโซนาร์ค้นหาร่องรอยของซากเรืออับปางที่อาจจะถูกจมอยู่ในมหาสมุทรที่กว้างใหญ่แบบนี้ มันยากเกินไป!
ก้นมหาสมุทรที่เป็นหลุมเป็นบ่อ อาจจะเจอโขดหินเล็กๆ หรือปะการังและอื่นๆ เป็นครั้งคราว ในข้อมูลที่คลื่นโซนาร์สแกนกลับมา ของพวกนี้เหมือนจะเป็นชิ้นส่วนของเรือรบ
หลังจากการกัดเซาะของกระแสน้ำกับคลื่นทะเลที่ผ่านมาศตวรรษครึ่ง ชิ้นส่วนของเรือรบอาจจะเน่าเปื่อย อาจจะถูกฝังไว้ในทราย หรืออาจจะถูกสาหร่ายกับแพลงก์ตอนจำนวนหนึ่งเกาะเพื่อยึดไว้เป็นรัง ในระยะเวลาสั้นๆ จะหาเจอไหมก็พูดได้ลำบาก
ฉินสือโอวใช้วิธีการค้นหาของด้วยการใช้ไซโคลตรอน นี่จะช่วยประหยัดพลังงานและเวลาในช่วงเวลาที่จำกัดได้มากที่สุด
หลังจากพบน่านน้ำที่เป็นที่ตั้งของอัญมณีใต้น้ำอย่างชัดเจน ฉินสือโอวก็กล่าวลาคนในครอบครัวเพื่อพาชาวประมงกับพวกอาสาสมัครแล่นเรือประมงฮาวิซทตรงไปตามเส้นทางทางใต้ เพื่อมุ่งตรงไปยังน่านน้ำของหมู่เกาะเบอร์มิวด้าที่มีชื่อเสียง
น่านน้ำของหมู่เกาะเบอร์มิวด้าเป็นน่านน้ำที่ลึกลับที่สุดในโลกมาจนถึงตอนนี้ อยู่ห่างจากอเมริกาเหนือประมาณ 900 กว่ากิโลเมตร ห่างจากทิศตะวันออกเฉียงเหนือของไมอามี รัฐฟลอริดา ทางชายฝั่งทิศตะวันออกของประเทศสหรัฐอเมริกาประมาณ 1100 ไมล์ทะเล ห่างจากทิศตะวันออกเฉียงใต้ของเมืองแฮลิแฟกซ์ รัฐโนวาสโกเชีย ประเทศแคนาดาประมาณ 840 ไมล์ทะเล และเป็นสถานที่ที่ไม่มีใครสนใจ
ความเป็นมาของดินแดนนี้ หมู่เกาะเบอร์มิวด้าถือเป็นส่วนหนึ่งของประเทศอังกฤษ และเป็นดินแดนโพ้นทะเลของประเทศอังกฤษที่มีประวัติศาสตร์ยาวนานที่สุด
แต่เพราะน่านน้ำผืนนี้มีสภาพอากาศที่รุนแรงและใต้ทะเลก็มีแนวปะการังปกคลุมอยู่ไปทั่ว ดังนั้นประเทศอังกฤษจึงไม่เคยให้ความสำคัญกับสถานที่แห่งนี้เพียงแต่ปกครองในนามเท่านั้น ความจริงหมู่เกาะแห่งนี้จะเป็นส่วนหนึ่งของใคร ประเทศอังกฤษก็ไม่สนใจอยู่ดี
หมู่เกาะเบอร์มิวด้ามักเกี่ยวข้องกับคำว่าเรือผีสิง การทรยศหักหลัง ความลึกลับและอื่นๆ น่านน้ำผืนนี้เคยเกิดเรื่องประหลาดมากมายจนนับไม่ถ้วน สมบัติของเรือสาธารณรัฐก็เป็นหนึ่งในนั้น
ใช่ ในเวลานั้นกองทัพเรือสหรัฐไล่ตามไปยังตำแหน่งของเรือโจรสลัดบาร์บารีที่บริเวณน่านน้ำของสามเหลี่ยมเบอร์มิวด้า ไม่สามารถตรวจสอบตำแหน่งที่แน่นอนได้ เพราะตอนนั้นกองทัพเรือสหรัฐไม่ได้เทียบท่าที่หมู่เกาะเบอร์มิวด้า ดังนั้นจึงยากที่จะตรวจสอบ
ตามที่บริษัทโอดิสซีย์ใช้การคาดเดาจากซูเปอร์คอมพิวเตอร์ ในตอนแรกตำแหน่งของซากเรืออับปางควรจะอยู่ห่างจากเกาะทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือไป 800 กว่าไมล์ทะเล ครั้งนี้ฉินสือโอวต้องนำเรือประมงไปที่นั่น แน่นอนว่าการผ่านมายังทะเลน้ำลึกในช่วงที่มีลมฤดูใบไม้ร่วงพัดก็เพื่อดูว่าจะตกปลาได้ไหม
ตลอดการเดินทางเขาไม่เกรงกลัวอันตราย เพราะศูนย์อุตุนิยมวิทยาทะเลเคยพยากรณ์ไว้ว่า ตั้งแต่พรุ่งนี้ไปอีก 20 วันข้างหน้าที่น่านน้ำของมหาสมุทรแอตแลนติกจะเงียบสงบ ดังนั้นฉินสือโอวจึงกล้าขับเรือฮาวิซทที่เป็นเรือลำเล็กขนาดนี้เข้าไปในทะเลลึก ถ้ามีพายุลูกใหญ่ โชคชะตาของเขาก็คงจะไม่เหลือ
ตามที่จีพีเอสบอกตำแหน่ง ฉินสือโอวมั่นใจว่าเรือฮาวิซทจะเข้าไปที่ใจกลางของน่านน้ำตรงซากเรืออับปางได้ก่อนเวลาที่กำหนด หลังจากนั้นก็ใช้จุดนี้เป็นจุดศูนย์กลาง และเริ่มวนรอบนอกเพื่อขยายพื้นที่ในการค้นหา
สิ่งที่เรียกว่าวิธีการค้นหาแบบไซโคลตรอนคือการเลือกใจกลาง หลังจากนั้นวนออกไปตามเข็มนาฬิกาเพื่อค้นหา ถ้าค้นหาที่รอบนอกสุดยังไม่พบ นั่นก็วนทวนเข็มนาฬิกาอีกรอบ ในช่วงนี้ถ้ายังหาของที่ต้องการไม่พบ นั่นคืออาจจะต้องยอมแพ้
ความลึกของน้ำทะเลที่นี่ลึกมากกว่า 4 กิโลเมตร ใต้น้ำทั้งดำมืดและเยือกเย็น มืดขนาดที่ไม่มีแสง แม้แต่สาหร่ายทะเลยังไม่มี ทั้งหมดนั้นก็คือทะเลทรายแห่งชีวิตนั่นแหละ
แต่เมื่อจิตสำนึกแห่งโพไซดอนลงไปที่ก้นมหาสมุทร คลื่นใต้น้ำก็พุ่งขึ้นมาจากก้นมหาสมุทรที่ไม่ลึกมากทันที จากนั้นสัตว์ประหลาดตัวใหญ่ที่ลักษณะเหมือนงูไททันโอโบอาตัวหนึ่งก็โผล่ออกมาจากก้นมหาสมุทร
เจ้าตัวนี้ยาวกว่างูทะเลที่ฟาร์มปลาต้าฉิน ฉินสือโอวประเมินด้วยสายตาว่าอาจจะมีความยาว 30 กว่าเมตร ร่างกายแบนราบ ผิวด้านนอกเป็นสีเทาเข้ม หลังจากที่มันปรากฏตัวก็ส่ายไปส่ายมาสองถึงสามครั้งที่ก้นมหาสมุทร มันพุ่งขึ้นมาพร้อมกับคลื่น ท่าทางดูดุร้ายมาก
ฉินสือโอวตกตะลึงไปชั่วขณะ เขาไม่เคยเห็นสิ่งมีชีวิตแบบนี้ และก็ไม่เคยได้ยินเหมือนกัน แต่เขาไม่กลัว เขาต้องการเข้าไปดูลักษณะพิเศษของเจ้าตัวนี้ใกล้ๆ ผลคือมันเหมือนจะรู้สึกถึงการมีอยู่ของจิตสำนึกแห่งโพไซดอน มันจ้องมองไปยังจุดที่ฉินสือโอวอยู่ด้วยความหวั่นเกรงและว่ายหนีไปอย่างรวดเร็ว
ความเร็วในการเคลื่อนที่ของสัตว์ประหลาดยักษ์ตัวนี้เร็วมาก ร่างกายที่แบนราบและเรียวหมุนตัวได้อย่างว่องไว ระหว่างนั้นฉินสือโอวไม่ได้ไล่ตามและปล่อยให้มันหนีไป
มองดูคร่าวๆ ปลาตัวนี้เหมือนปลาออร์นิดหน่อย แต่ปลาออร์ที่เลี้ยงไว้ก็ไม่ได้ยาวถึง 30 กว่าเมตรหรือเปล่า? ฉินสือโอวส่ายหัวและปล่อยความคิดที่จะสำรวจทิ้งไปในที่สุด เขามาเพื่อค้นหาอัญมณีใต้น้ำ ไม่ใช่มาเพื่อค้นหาสายพันธุ์ของสัตว์ทะเล
จนถึงปัจจุบันนี้ มนุษยชาติสามารถขึ้นไปบนดวงจันทร์กับดาวอังคารได้ แต่สำหรับมหาสมุทร มนุษยชาติไม่เคยเข้าใจอย่างถ่องแท้ ทุกครั้งที่ทำการสำรวจมหาสมุทรจะพบปลาสายพันธุ์ใหม่เสมอ ตอนนี้ภายในมหาสมุทรยังมีปลาสายพันธุ์ใหม่ที่ยังไม่ถูกค้นพบและไม่มีใครรู้จักอีกมากแค่ไหน
ดังนั้น ฉินสือโอวไม่ประหลาดใจที่ตัวเขาจะพบกับปลาแปลกๆ ที่ไม่รู้จักแบบนี้ นอกจากนั้นนี่คือเบอร์มิวด้า แหล่งกำเนิดของปาฏิหาริย์
จิตสำนึกแห่งโพไซดอนครั้งหนึ่งสามารถปกคลุมได้จำกัดที่ประมาณ 1 ตารางกิโลเมตร ฉินสือโอวตีวงเพื่อขยายพื้นที่รอบออก แต่ขยายออกไปไม่กี่ 10 กิโลเมตรก็พบซากเรืออับปางลำหนึ่งแล้ว!
เขาเข้าไปมองใกล้ๆ ด้วยความตื่นเต้น ผลคือพบว่านี่เป็นเรือบรรทุกสินค้ายุคใหม่ลำหนึ่ง ภายในเรือกลไฟมีโครงกระดูกที่เน่าเปื่อยมากมาย แต่ไม่ใช่กระดูกของมนุษย์ แต่เป็นกระดูกของหมูกับแกะ
เขามองไปที่ชื่อเรือ และรู้ว่าไม่ใช่เรือที่เป็นเป้าหมายของเขา เรือลำนี้ชื่อ ‘นักรบทะเลทราย’ แต่เรือโจรสลัดบาร์บารีสองลำนั้น ลำหนึ่งชื่อ ‘ดาบแห่งพระอัลเลาะห์’ ส่วนอีกลำชื่อ ‘แส้โครงกระดูก’
เมื่อเห็นชื่อเรืออย่างชัดเจน ฉินสือโอวก็ส่ายหัวอย่างทนไม่ได้ สมองของกัปตันเรือคนนี้คงลัดวงจรไปแล้ว นึกไม่ถึงเลยว่าเรือที่แล่นอยู่บนทะเลจะชื่อ ‘นักรบทะเลทราย’ นี่คงไม่ได้ตั้งใจหาความตื่นเต้นโดยการตั้งตัวเป็นศัตรูกับมหาสมุทรใช่ไหม?
เขาใช้จิตสำนึกแห่งโพไซดอนมองอยู่บนเรือ นอกจากกระดูกสัตว์ขนาดใหญ่ก็ไม่มีของมีค่าอย่างอื่นเลย ดูเหมือนว่าก่อนที่เรือจะจม ลูกเรือก็ขนเงินกับของมีค่าและอย่างอื่นไปเรียบร้อยแล้ว
เขาขยายออกไปรอบนอกต่อ ห่างออกไปอีกประมาณ 20 กว่ากิโลเมตร เขาพบซากเรืออับปางอีกหนึ่งลำ ภายในเรือก็ยังคงมีกระดูกสัตว์อยู่ไม่น้อย
ฉินสือโอวตรวจสอบอยู่ครู่หนึ่ง เดิมทีช่วงต้นปีมีคนจำนวนมากค้นพบว่าหมู่เกาะเบอร์มิวด้าตั้งอยู่บนเส้นทางเดินเรือสายหลักของมหาสมุทรแอตแลนติก ดังนั้นจึงคิดที่จะฉวยโอกาสจากเบอร์มิวด้า เขาตั้งใจจะใช้หมูที่เลี้ยงบนเกาะมาทำเป็นเนื้อสดและนำมาขายให้เรือที่ผ่านไปมา
อย่างไรก็ตาม น่านน้ำเบอร์มิวด้าก็มีสภาพอากาศที่รุนแรงจริงๆ เรือหลายลำที่บรรทุกปศุสัตว์ไว้ต่างก็พ่ายแพ้ต่อสภาพแวดล้อมและจมลงไป หลังจากค่อยๆ จม พวกเขาก็ล้มเลิกความคิดที่จะขึ้นฝั่ง
จิตสำนึกแห่งโพไซดอนเคลื่อนที่ไปรอบๆ อย่างรวดเร็ว สาหร่ายทุ่นบางส่วนปรากฏขึ้นมาในวิสัยทัศน์ เมื่อแล่นออกไปจากพื้นที่นิดหน่อย ก้นมหาสมุทรก็เริ่มแสดงถึงสัญญาณของสิ่งมีชีวิต
สาหร่ายทุ่นลอยอยู่ที่ก้นมหาสมุทร ปลาตัวเล็กรูปร่างเหมือนมีดสั้นที่ไม่รู้จักบางส่วนซ่อนตัวอยู่ในนั้นเพื่อจับเหยื่อและใช้ชีวิต มูลของพวกมันกลายเป็นสารอาหารของสาหร่ายทุ่นได้อีกด้วย แบบนี้เป็นความสัมพันธ์แบบพึ่งพาอาศัยกันที่เกิดขึ้นได้ง่าย
ฉินสือโอวเพลิดเพลินอยู่กับสาหร่ายทุ่นสีเขียวเข้มแห่งนี้และใช้จิตสำนึกแห่งโพไซดอนก่อให้เกิดคลื่นใต้น้ำ สาหร่ายทุ่นที่ปกคลุมพื้นที่อยู่ถูกยกขึ้น หลังจากนั้นซากเรืออับปางครึ่งลำก็เผยออกมาในลักษณะที่ไม่ชัดเจน
ไม่คาดคิดว่าการค้นพบครั้งนี้จะทำให้มีความสุข ฉินสือโอวไม่ได้คาดการณ์ไว้ว่าข้างใต้ของสาหร่ายทุ่นจะเจอกับอะไร ผลคือหลังจากที่เขายกสาหร่ายทุ่นขึ้น นึกไม่ถึงว่าจะพบอะไรบางอย่าง
เพียงแต่ไม่รู้ว่า นี่ใช่เรือโจรสลัดสองลำนั้นที่เขาตามหาหรือเปล่า…
……………………………………………