ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 839 เต่าน้อยฟักออกมาแล้ว

หลังจากเดินภายในฟาร์มเป็นเวลาหลายชั่วโมง ฉินสือโอวเดินออกจากฟาร์มไปอย่างอาลัยอาวรณ์ เมื่อเทียบกับฟาร์มปลาแล้ว ฟาร์มการเกษตรนั้นให้ความรู้สึกอีกแบบ สำหรับเขาที่เป็นเด็กชนบทแล้ว ฟาร์มการเกษตรน่าดึงดูดมากกว่า
เหมาเหว่ยหลงรู้แล้วว่าเขากำลังคิดอะไร จึงพูดเกลี้ยกล่อมว่า “ถ้าแกอยากจะซื้อฟาร์มการเกษตร ฉันก็เห็นด้วย แต่แกอย่าซื้อฟาร์มนี้เลย ฉันยินดีที่จะเป็นเพื่อนบ้านแก แต่ไม่อยากเห็นแกถูกเอาเปรียบ”
คนที่มาร่วมงานแต่งงานกลับไปกันหมดแล้ว ส่วนพ่อเหมาก็มีคดีที่รอให้กลับไปจัดการ จึงกลับไปก่อน และให้แม่เหมาอยู่เป็นเพื่อนลูกชาย ดังนั้น จึงเหลือคนอยู่ไม่มาก สำหรับอาหารค่ำ ฉินสือโอวรู้สึกว่าการทำอาหารเองนั้นค่อนข้างยุ่งยาก ไม่คุ้มค่า สู้เข้าไปกินในเมืองไม่ได้
ใจกลางเมืองห่างจากฟาร์มมาเธอร์เอิร์ธแค่สิบห้านาทีในการเดินทางโดยรถยนต์ ซึ่งมีระยะทางเท่ากับเมืองแฟร์เวล ที่นั่นเป็นเมืองขนาดเล็ก ขับรถจากฝั่งตะวันออกไปทางฝั่งตะวันตก แทบจะไม่ต้องเหยียบคันเร่ง ไม่อย่างนั้นก็อาจจะขับเลยไปได้
เหมาเหว่ยหลงยิ้มและพูดว่า “พลเมืองทั้งหมดมีแค่ 400 คน แกอยากให้เมืองนี้ใหญ่แค่ไหนล่ะ?”
เมืองเล็กๆ ก็มีข้อดีของมัน นั่นก็คือผู้คนจะสนิทสนมกันมากกว่า ถ้าเกิดอะไรขึ้นทุกคนก็จะรู้ได้ในทันที
หลังจากเหมาเหว่ยหลงลงจากรถ ผู้คนที่เห็นเขาต่างก็ทักทายเขา อวยพรให้เขามีความสุขในวันแต่งงาน มีเจ้าของร้านขายของชำคนหนึ่งมอบตุ๊กตาพลาสติกคู่หนึ่งให้เขาเป็นของขวัญ ของขวัญชิ้นนั้นราคาไม่แพง แต่ทำให้คนรับรู้สึกอบอุ่นหัวใจ
“บรรยากาศในเมืองเล็กๆ นี้ไม่เลวเลย” ฉินสือโอวกล่าว ดีกว่าเมืองแฟร์เวลเล็กน้อย
เหมาเหว่ยหลงยิ้มและพูดอย่างพอใจว่า “ดีมากเลยล่ะ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่ลากร็องฌ์ไปจากที่นี่แล้ว ทุกคนก็เข้ากันได้ดีกว่าเดิม”
เมืองฟาร์มการเกษตรลักษณะนี้เป็นเหมือนอาณาจักรอิสระเล็กๆ แม้จะมีขนาดเล็ก แต่มีทุกอย่างครบครัน ในเมืองมีปั๊มน้ำมัน ซูเปอร์มาร์เก็ต ร้านขายของชำและร้านขายพืชผล และแน่นอนว่าธนาคาร ไปรษณีย์และโรงเรียนก็มีไม่น้อย
ถนนสายหลักสายหนึ่งแบ่งเมืองออกเป็นสองส่วน สองข้างทางเต็มไปด้วยร้านขายของขนาดเล็ก สินค้าส่วนใหญ่มีจำนวนไม่มาก แต่ก็เพียงพอสำหรับใช้ในชีวิตประจำวันของผู้คนในเมืองแห่งนี้
คล้ายเกาะแฟร์เวลในอดีตมาก ในเมืองมีแค่ร้านอาหารสองแห่งและร้านขนมหวานหนึ่งแห่ง ตอนที่ฉินสือโอวมาใหม่ๆ ที่เกาะแฟร์เวลก็มีลักษณะอย่างนี้เหมือนกัน แต่ตอนนี้มีความเจริญรุ่งเรืองมากขึ้นแล้ว นักท่องเที่ยวเป็นแรงขับเคลื่อนในการพัฒนาตลาด บนเกาะมีร้านอาหารอย่างน้อยก็ 20 แห่ง
เหมาเหว่ยหลงพาฉินสือโอวไปที่ร้านอาหารเล็กๆ ร้านหนึ่งที่มีชื่อว่า ‘เทกซัสสไตล์’ ได้เวลารับประทานอาหารพอดี แต่มีคนไม่มากเท่าไร ในร้านอาหารเงียบมาก พวกลูกค้าต่างก็พูดคุยกันด้วยเสียงเบา
ฉินสือโอวชอบบรรยากาศแบบนี้มาก หลังจากนั่งลงหญิงชราคนหนึ่งก็เดินมารับรายการสั่งอาหาร เมื่อเห็นหลิวซูเหยียนก็กอดเธออย่างอบอุ่นหนึ่งครั้ง และพูดว่า “เป็นสาวน้อยที่น่ารักจริงๆ ยินดีกับหนูที่แต่งงานนะ วันนี้น้าจะทำทาร์ตไข่แห่งความสุขให้หนูทาน หนูอย่าปฏิเสธเชียวล่ะ”
หลิวซูเหยียนเม้มริมฝีปากและยิ้มแล้วพูดว่า “ขอบคุณค่ะ น้าเดรย์ริล หนูไม่มีทางปฏิเสธของขวัญของคุณน้าค่ะ เพื่อนชาวจีนของหนูนำชาดำมาฝากหนูพอดี กระเพาะของคุณน้าไม่ค่อยดีใช่ไหมคะ? ถ้าอย่างนั้นคุณน้าดื่มน้ำชานี้สักหน่อยในตอนบ่าย  มันดีต่อสุขภาพค่ะ”
พูดจบ เธอก็หยิบชากล่องหนึ่งที่มีบรรจุภัณฑ์สวยงามจากกระเป๋าและมอบให้แก่หญิงชรา หญิงชรายิ้มตาหยีอย่างดีอกดีใจ จากนั้นก็นำทาร์ตไข่สีเหลืองทองที่มีกลิ่นหอมอบอวลไปทั่วทุกสารทิศมาเสิร์ฟ และยังมีน้ำแอปเปิลด้วย พร้อมกับบอกว่าเป็นของขวัญสำหรับเหมาเหว่ยหลงและหลิวซูเหยียน
ชาวแคนาดาให้ความสำคัญกับการปฏิบัติต่อกันและกันมากเหมือนกัน ทุกคนในเมืองนี้ใจดีและมีน้ำใจอย่างนี้ทุกคนไหม? แน่นอนว่าไม่ นี่เป็นผลจากการทำงานอย่างหนักของเหมาเหว่ยหลงและหลิวซูเหยียนในช่วงที่ผ่านมา พวกเขามอบมิตรภาพของตัวเองให้ทุกคน จึงได้รับมิตรภาพจากคนเหล่านี้
ไม่มีความกรุณาที่เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ และไม่มีความอาฆาตพยาบาทที่ถาวร ถ้าให้ด้วยใจ ก็จะได้รับมิตรภาพกลับคืนมา
ฉินสือโอวพักที่ฟาร์มการเกษตรอีกหนึ่งคืน จากนั้นก็กลับไปที่ฟาร์มปลา เดิมทีเขาอยากอยู่ต่ออีกสองวัน แล้วกลับประเทศจีนกับพ่อแม่ จากนั้นก็จะไปร่วมงานแต่งงานของซ่งจวินเหมยและเยียนเฟยในวันชาติ
แต่เออร์บักที่กลับไปที่ฟาร์มปลาก่อนแล้วโทรศัพท์หาเขา บอกว่ามีคนมาหา และให้เขากลับไป
ฉินสือโอวกลับไปถึงฟาร์มปลา เห็นว่าคนที่กำลังรอเขาคือพาลี ลาร์ค นายกเทศมนตรีของเมืองกาบีลาของเกาะไอซ์ไฟเออร์
“เฮ้ เพื่อน ลมอะไรพัดคุณมาที่ฟาร์มปลาของผม? การเยี่ยมชมที่นี่ในครั้งก่อนเป็นยังไง? ได้ความคิดใหม่ๆ ไหม?” ฉินสือโอวพูดอย่างกระตือรือร้น
เมื่อเทียบกับใบหน้าบึ้งตึงในตอนนั้น พาลีในตอนนี้อารมณ์ดีขึ้นไม่น้อย เขาพูดในแง่ดีว่า “ไม่เลว ฉิน เมืองของผมในช่วงนี้ไม่เลวเลย เพื่อนของพวกคุณไปเปิดร้านเบเกอรี่ในเมืองของเรา มีเพื่อนอีกคนที่กำลังสร้างบ่อนพนัน ถ้าสร้างสำเร็จ เมืองก็จะสามารถอยู่รอดต่อไปได้”
ฉินสือโอวบอกว่าถ้าอย่างนั้นก็ดีแล้วล่ะ จากนั้นก็ถามถึงจุดประสงค์ที่เขามาในครั้งนี้
พาลีมาพร้อมกับชาวประมงชราที่มีสุขภาพแข็งแรงคนหนึ่ง ข้างๆ ชาวประมงชรามีกระเป๋าหนังใบใหญ่ใบหนึ่งวางอยู่ เขาเดินไปเปิดดู เผยให้เห็นมีดสั้นเป็นเล่มๆ ที่เปล่งแสงหลากสี ใบมีดคม ฝีมือประณีต
ฉินสือโอวกะพริบตา และไม่เข้าใจว่าหมายความว่ายังไง
พาลียิ้มและพูดว่า “คือว่า เราต้องการเปิดร้านหัตถกรรมในเมืองของพวกคุณ ไว้สำหรับขายของที่ผลิตในเกาะของเราโดยเฉพาะ ตัวอย่างเช่นมีดสั้นที่ทำมาจากฟันฉลามเหล่านี้ น่าจะเก็งกำไรได้ไม่น้อย”
ฉินสือโอวรู้สึกว่านี่เป็นความคิดที่ไม่เลวจริงๆ มีดสั้นเหล่านี้ถือเป็นงานฝีมือ น่าจะเป็นที่นิยมในกลุ่มนักท่องเที่ยว แม้แต่เขาเองก็ยังอยากจะซื้อมาประดับวิลล่าสักเล่มสองเล่ม
แต่เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับเขายังไงล่ะ?
พาลีอธิบายว่า “ผู้ว่าการของพวกคุณกำลังอยู่ในระหว่างการส่งมอบตำแหน่งนายกเทศมนตรี แต่รองผู้ว่าของพวกคุณไม่มีอำนาจและความสามารถมากพอ ดังนั้น ถ้าต้องการมาเปิดตลาดที่นี่ ผมคงต้องให้คุณช่วย ”
ฉินสือโอวหัวเราะแล้วพูดว่า “มีอะไรให้ช่วยเหรอ? เรามีสุภาษิตจีนที่ว่า สุราดีย่อมไม่กลัวตรอกลึก คุณไปเช่าบ้านเคลื่อนที่สักหลัง จากนั้นก็ไปขายตามทาง ธุรกิจต้องไปได้ดีแน่นอน!”
บ้านเคลื่อนที่เป็นบ้านที่สามารถลากไปไหนต่อไหนได้เหมือนรถเสบียง แต่แน่นอนว่าต้องกว้างกว่ามาก และเพียงพอสำหรับใช้ในการขายงานฝีมือ
ฉินสือโอวให้พาลีอยู่กินข้าวที่ฟาร์มปลา จากนั้นก็โทรศัพท์หาฮิวจ์ ให้เขาช่วยหาตำแหน่งที่ตั้งทำเลดีๆ ให้พาลี เรื่องนี้จึงถือว่าเป็นอันเสร็จสิ้น
หลังจากจัดการกับเรื่องนี้ ฉินสือโอวก็มีเวลาว่างแล้ว จากนั้นเขาได้รับข้อความจากพวกชาวประมงว่า ‘ไข่ของเต่ามะเฟืองเริ่มฟักตัวแล้ว!’
เมื่อได้รับข่าวนี้ ฉินสือโอวรีบวิ่งไปเฝ้าดูที่ริมหาด
เนื่องจากเพศของเต่ามะเฟืองนั้นสัมพันธ์กับอุณหภูมิในการฟักตัว ฉินสือโอวจงใจติดตั้งเครื่องทำความร้อนไฟฟ้าบนชายหาดก่อนหน้านี้ เครื่องนี้จะเพิ่มความร้อนให้ชายหาดตลอด 24 ชั่วโมง อุณหภูมิคงที่ที่ประมาณ 30 องศา
ฉินสือโอวเคยปรึกษากับองค์กรคุ้มครองสัตว์ป่า ภายในช่วงอุณหภูมิของการฟักตัว อุณหภูมิยิ่งสูงมากเท่าไร การพัฒนาของตัวอ่อนก็จะยิ่งเร็วมากขึ้นเท่านั้น และใช้เวลาในการฟักตัวสั้นลง ตรงกันข้าม อุณหภูมิยิ่งต่ำมากเท่าไร การพัฒนาของตัวอ่อนก็จะยิ่งช้าลงเท่านั้น และใช้เวลาในการฟักตัวนานขึ้น
สำหรับอุณหภูมิการฟักตัวของเต่ามะเฟืองนั้น เมื่ออุณหภูมิอยู่ระหว่าง 23–27 องศา ตัวอ่อนส่วนใหญ่จะเป็นเพศผู้ และเมื่ออุณหภูมิอยู่ระหว่าง 30–35 องศา ตัวอ่อนส่วนใหญ่จะเป็นเพศเมีย
ถ้าต้องการขยายพันธุ์เต่ามะเฟือง แน่นอนว่าต้องการเพศเมีย ดังนั้นฉินสือโอวจึงควบคุมอุณหภูมิให้อยู่ที่ประมาณ 30 องศา
อุณหภูมินี้ยังเหมาะสำหรับการฟักตัวของเต่ามาก เมื่อเทียบกับสถานการณ์ปกติ ไข่เต่าเหล่านี้จะใช้เวลาในการฟักตัวน้อยลงหนึ่งเดือน เนื่องจากฉินสือโอวได้เติมพลังโพไซดอนให้กับแม่เต่าก่อนหน้านี้ด้วย ทำให้อัตราการฟักตัวสูงมาก และลูกเต่าเองก็แข็งแรงมาก
เต่ามะเฟืองน้อยที่เพิ่งฟักออกมานั้นมีขนาดเท่าฝ่ามือของทารกเท่านั้น หลังจากที่กระดองสีดำสนิทมุดออกมาจากทราย พวกมันเงยหน้ามองไปรอบๆ อย่างระมัดระวัง หลังจากไม่รู้สึกถึงอันตรายใดๆ ก็จะขยับขาสั้นๆ ของพวกมันตรงไปยังทะเล
พวกมันเคลื่อนที่เร็วมาก!
…………………………………………………….