ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 887 ใครคือเจ้าแห่งปลา

แฮร์ริสันกับพรรคพวกจ้องมองฉินสือโอวพร้อมกับแสยะรอยยิ้ม แววตาระคนหยอกล้อและความลำพองใจ แสดงเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวของคนอิตาลีออกมาอย่างถึงพระเดชพระคุณ
ฉินสือโอวก็ยิ้มออกมาเช่นกัน เขาสะบัดใบเสร็จค่าน้ำมันในมือไปมาพร้อมกับพูดขึ้นมาว่า “เพื่อน ทำแบบนี้ไม่ถูกนะ เห็นแก่พระเจ้าเถอะ พวกคุณคงไม่อยากจะให้ผมจ่ายเงินสามหมื่นดอลลาร์หรอก ใช่ไหม?”
แฮร์ริสันแสยะยิ้มแล้วพูดว่า “น่าเสียดายมากๆ ฉิน เพื่อนชาวจีนของผม ตอนนี้พระเจ้าช่วยคุณไม่ได้หรอก พวกเราต้องมีเกียรติแห่งการทำสัญญา ไม่ใช่เหรอ?”
ฉินสือโอวเก็บรอยยิ้มกลับมา แล้วถามเขาว่า “นี่พวกคุณเอาจริงเหรอ? จะแบล็กเมล์ผม?”
แฮร์ริสันโบกมือปัด หนึ่งในพวกเขาหยิบสัญญาอิเล็กทรอนิกส์ที่พิมพ์เอาไว้แล้วออกมาจากในกระเป๋าใส่เอกสาร มีลายเซ็นที่มีชีวิตชีวาและมีพลังของฉินสือโอวอยู่ด้านบน หลังจากนั้นก็เอามาให้เขาดูแล้วพูดว่า “ดูสิ นี่ไม่ใช่การแบล็กเมล์สักหน่อย นี่คือเกียรติแห่งการทำสัญญา!”
สัญญาในตอนนั้นบอกไว้ว่าฉินสือโอวจะรับผิดชอบค่าน้ำมันครึ่งหนึ่ง แต่ไม่ได้บอกว่าค่าน้ำมันครึ่งหนึ่งนั่นหมายถึงค่าน้ำมันของเรือที่ขับจากแฮลิแฟกซ์ไปถึงเซนต์จอห์นหรือค่าน้ำมันของเรือลำนี้หลังจากเติมน้ำมันเต็มถังแล้ว
แน่นอนว่าตอนนั้นฉินสือโอวถือว่ามันคือค่าใช้จ่ายจากแฮลิแฟกซ์มาที่นครเซนต์จอห์น นี่คือการคิดตามความเคยชิน
คนอิตาลีพวกนี้ใช้ประโยชน์จากการคิดตามความเคยชินของคนมาสร้างเป็นกับดัก เรคฝืนยิ้มให้ฉินสือโอวพร้อมกับแผ่มือออกแล้วพูดว่า “นายไม่ใช่คนแรกที่ถูกหลอกหรอก ฉิน ไอ้พวกชิงหมาเกิดพวกนี้หลอกคนมาไม่น้อยแล้ว”
ฉินสือโอวจึงถามเขาด้วยความกลัดกลุ้มว่า “พระเจ้า ที่นี่คือแคนาดานะ ไม่ใช่อิรักหรืออัฟกานิสถาน นายคงไม่ได้จะบอกฉันว่า คนแคนาดายอมถูกเอาเปรียบแบบนี้หรอกนะ? พวกเรามีศาล มีทนายนะ!”
ฉีกหน้ากากออกแล้ว แฮร์ริสันไม่สนใจแม้กระทั่งยางอายเขาหยิบสัญญาที่พิมพ์เอาไว้อีกหนึ่งฉบับออกมาสะบัดพร้อมพูดว่า “ขอโทษด้วยนะ พวกเรามีข้อตกลงร่วมกัน คนแคนาดาก็ต้องมีเกียรติต่อการทำสัญญา”
ฉินสือโอวยิ้มออกมาขณะที่กำลังฉีกสัญญาที่อยู่ในมือ พร้อมกับพูดว่า “ฟัคยู ไอ้พวกอิตาลี ไปมีเกียรติต่อการทำสัญญากับแม่แกเถอะ!”
แฮร์ริสันหรี่ตาลง พูดว่า “โอ้ ไม่ๆๆ เพื่อน คุณคงไม่ได้คิดที่จะผิดสัญญาหรอกนะ?”
“ไม่มีสัญญา แล้วทำไมฉันถึงจะผิดสัญญาล่ะ?” ฉินสือโอวพูดอย่างเย็นชา “ที่ฉันไม่เอาผิดความขี้โกงของแก ก็ถือว่าเห็นแก่พระเจ้าแล้ว เข้าใจไหม?”
กะลาสีหัวโล้นคนที่ผลักบูลเป็นคนก้าวเข้ามาด้วยใบหน้ามืดครึ้มแล้วพูดว่า “ชัดเจนว่า คุณมหาเศรษฐี ก่อนที่คุณจะพูดคำนี้คุณคงไม่เคยสอบถามเบื้องหลังของพวกเรามาก่อน ถ้าคุณไม่อยากแหย่เจ้าแห่งปลาจากเกาะซิซิเลีย คุณก็ควรทำตัวให้มันดีๆ หน่อยนะ”
เกาะซิซิเลียของอิตาลีคือดินแดนศักดิ์สิทธิ์ในโลกของอำนาจเถื่อน ว่ากันว่ามาเฟียก็ก่อร่างสร้างตัวมาจากที่นี่ เพราะฉะนั้นที่กะลาสีหัวโล้นพูดชื่อสถานที่แห่งนี้ขึ้นมา ก็เพื่อที่จะข่มขู่ฉินสือโอว
แต่ฉินสือโอวไม่สนใจ เขายักไหล่แล้วตอกกลับไป “เจ้าแห่งปลา? แกบอกว่าใครเป็นเจ้าแห่งปลานะ?”
แฮร์ริสันจ้องเขาอย่างเย็นชา เขาโน้มตัวเข้ามาใกล้แล้วพูดว่า “ถ้าคุณเคารพกฎหมาย ถ้าอย่างนั้นพวกเราก็เป็นคนดีที่เคารพกฎหมายและทำตามกฎเกณฑ์ ถ้าคุณคิดจะทำตัวคดโกง ก็คงต้องขออภัยด้วย แบบนั้นพวกเราต้องใช้กฎหมายของเกาะซิซิเลียมาคุยกับคุณแล้วล่ะ”
เออร์บักกระแอมไอออกมาหนึ่งครั้ง เขาโบกๆ มือแล้วกล่าวว่า “เพื่อนเอ๊ย ฉันว่าพวกนายเอาแต่มองข้ามผู้หลักผู้ใหญ่อย่างฉันมาตลอดเลย ฉันเป็นทนาย เป็นทนายของคุณฉินคนนี้”
เขาหันไปมองฉินสือโอว แล้วพูดกับเขาว่า “นายเซ็นสัญญาฉบับนี้ตั้งแต่เมื่อไร? ไม่รู้เหรอว่าก่อนเซ็นสัญญาจะต้องเอามาให้ฉันลองอ่านก่อนทุกครั้ง?”
ฉินสือโอวยิ้มเจื่อนๆ แล้วตอบกลับไปว่า “ใครจะคิดว่ามันจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นกันล่ะครับ? ผมนึกว่าคนแคนาดาจิตใจใสสะอาด นึกว่าจะมีแต่คนดีๆ แบบชาร์คกับบูล”
ชาร์คกับบูลชนหมัดกัน พวกเขาพูดหยอกกันว่า “เฮ้ นายเป็นคนดีหรือเปล่า?”
แฮร์ริสันรู้สึกว่ามันแปลกๆ คนพวกนี้สบายใจเกินไปแล้ว ที่นี่ต้องเป็นสนามต่อสู้เจ้าถิ่นของเขาถึงจะถูก ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกเหรอ?
เออร์บักส่ายหัวใส่แล้วพูดกับเขาว่า “นายเป็นเด็กที่คิดอะไรง่ายๆ จริงๆ เอาล่ะฉันขอถามหน่อย นายเซ็นลายเซ็นด้วยมือแล้วส่งแฟกซ์ไป หรือว่าใช้ลายมือชื่ออิเล็กทรอนิกส์เซ็นชื่อลงไปบนสัญญาอิเล็กทรอนิกส์?”
ฉินสือโอวยักไหล่ตอบว่า “ใช้ลายมือชื่ออิเล็กทรอนิกส์เซ็นชื่อไปครับ”
แฮร์ริสันมองดูทั้งสองคนเถียงกันด้วยความรำคาญ เขาพูดขัดขึ้นมาว่า “โอเค โอเค เพื่อนๆ ไม่ต้องคุยกันไร้สาระแล้ว พวกนายคิดจะไปฟ้องศาลกันใช่ไหม…”
“ไม่ใช่อยู่แล้ว” เออร์บักหยิบสัญญาฉบับนี้ขึ้นมาอ่าน แล้วพูดว่า “เพียงแต่ว่า คุณ ฉันขอโทษด้วยที่ต้องพูดอะไรสักหน่อย แต่สัญญาฉบับนี้ไม่มีผลทางกฎหมายหรอกนะ”
แฮร์ริสันยิ้มเย็น เขาตอบกลับมาว่า “เรื่องนี้พวกคุณจะพูดยังไงก็ได้ ผมเชื่อว่าศาลคงไม่คิดแบบนี้หรอก”
เออร์บักหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาปัดนิ้ว จากนั้นก็ยักไหล่แล้วพูดขึ้นมาว่า “ให้ตาย ไม่มีสัญญาณเหรอ? พวกนายปิดเครื่องรบกวนสัญญาณเถอะ ถ้าพวกเราคิดจะเรียกคนมา พวกนายก็ขวางไว้ไม่ได้หรอก”
แฮร์ริสันยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “เครื่องรบกวนสัญญาณอะไร…”
“ช่างเถอะ นายไม่ยอมรับก็ไม่เป็นไร โชคดีที่ก่อนหน้านี้ฉันดาวน์โหลดอีเมลฉบับนี้เอาไว้แล้ว เปิดตอนนี้เลยก็ได้” เออร์บักพูดจบแล้วจึงส่งมือถือไปให้แฮร์ริสัน จากนั้นจึงพูดต่อว่า “การขอความคุ้มครองทางกฎหมายเกี่ยวกับลายเซ็นอิเล็กทรอนิกส์ เห็นหรือยัง?”
พอแฮร์ริสันเห็นอีเมลที่อยู่ในโทรศัพท์มือถือ รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาก็ชะงักค้างไปแล้ว
ฉินสือโอวเตรียมตัวเปิดฉากต่อสู้แล้ว อย่างมากก็แค่เสียค่าปรับ ไม่เป็นไร เขามีเงิน แต่เขาทนฟังท่าทางการพูดแบบนี้ไม่ไหวแล้ว เขาจะฟาดพวกอิตาลีชาติสุนัขพวกนี้ให้เป็นบุญตาสักหน่อย
แต่ดูจากสถานการณ์ตอนนี้ เหมือนว่าจะดีขึ้นแล้ว?
ในตอนนี้เอง เฮลิคอปเตอร์ลำหนึ่งก็ส่งเสียงคำรามพร้อมกับลอยผ่านมาจากบนท้องฟ้าที่อยู่ไกลออกไป ตัวเครื่องสีแดงเปล่งแสงระยิบระยับอยู่กลางอากาศ ดูงดงามมาก
เปิดดูเนื้อหาด้านในโทรศัพท์อย่างละเอียด สีหน้าของแฮร์ริสันเปลี่ยนเป็นทดท้อใจขึ้นมาแล้ว หลังจากนั้นจึงเงยหน้าขึ้นมา เขาเก็บอารมณ์แล้วพูดอย่างโหดเหี้ยมว่า “แม่เอ๊ย ดูไม่ออกเลยว่าพวกนายเตรียมการมาดีแล้ว ถ้าอย่างนั้นพวกนายจะบอกว่าพวกนายจะคืนคำพูดแล้วปัดหนี้สินใช่ไหม?”
เฮลิคอปเตอร์จอดอยู่บนบริเวณที่ว่างของท่าเรือ พอเปิดประตูออก ชายผิวสีรูปร่างบึกบึนก็กระโดดลงมา ต่อจากนั้นคนที่พากันลงมารวมแล้วมีทั้งหมดห้าคน หลังจากคนเหล่านี้ปรากฏตัวแล้วก็แยกย้ายกันไปดู ต่อจากนั้นก็บุกไปที่เรือขุนพลเคลย์ตันทันที
ฉินสือโอวถอดเสื้อคลุมออก เผยให้เห็นมัดกล้ามล่ำสันด้านในที่ถูกเสื้อสเวตเตอร์รัดรูปร่างเอาไว้ เขาพูดอย่างช้าๆ ไม่รีบไม่ร้อนว่า “ไม่ได้แค่จะพูดปัดหนี้สินนะ พวกแกอยากได้เงินไม่ใช่เหรอ? ดีมาก ฉันไม่ได้จะให้เงินพวกแกแค่สามหมื่น แต่จะให้พวกแกหกหมื่น!”
นีลเซ็นกับพวกชาวประมงเข้าไปเผชิญหน้าด้วยยิ้มอย่างไม่ประสงค์ดี กะลาสีหัวโล้นจึงพูดอย่างเหยียดหยามว่า “พวกแกคิดว่า คนอย่างพวกแกจะเอาอะไรมาสร้างเรื่องใหญ่บนเรือของพวกเราได้?”
ฉินสือโอวชี้ไปทางด้านหลัง “ยังมีพวกเขาอีก”
ผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่ทั้งห้าคนปีขึ้นมาบนเรือ กะลาสีคนหนึ่งเข้าไปขวางพวกเขาไว้ แบล็คไนฟ์วิ่งนำหน้าบุกเข้ามาก่อน พุ่งเข้ามาถึงข้างตัวกะลาสีทันที มือใหญ่ฟาดลงไปที่หัวของเขา กดกะลาสีคนนั้นลงกับพื้นได้ในทันที!
รวดเร็วและเด็ดขาด!
ด้านหน้าคือฉินสือโอวกับพรรคพวก ด้านหลังมีแบล็คไนฟ์ กับเบิร์ดเหล่าทหารรับจ้างทั้งห้า พวกคนอิตาลีถูกปิดล้อมไว้ตรงกลาง
แฮร์ริสันเห็นว่าสถานการณ์ไม่ดีจึงตะโกนเสียงสูงออกมา เสียงภาษาอิตาลีลอยออกไปด้วยความโกลาหล กะลาสีที่กำลังจัดเก็บกวาดเรืออยู่ก็พากันวิ่งมาออกมาทั้งหมด
พวกเขาเตรียมตัวมารังแกฉินสือโอวเป็นอย่างดี ดังนั้นคนที่พามาด้วยจึงมีอยู่ไม่น้อย เป็นจำนวนยี่สิบกว่าคน
แบล็คไนฟ์และคนอื่นๆ ไม่ชายตามอง พวกเขาดึงเข็มขัดออกมา ฉินสือโอวนึกว่าพวกเขาจะหยิบเข็มขัดที่เป็นอาวุธพิเศษของกองทัพปลดปล่อยประชาชนออกมา แต่ปรากฏว่าสิ่งที่พวกเขาหยิบออกมาคือกระบองเหล็กยืดได้
ค่อยๆ ดึงกระบองเหล็กออกมา แบล็คไนฟ์ถามกับฉินสือโอวว่า “บอส?”
ฉินสือโอวแสดงท่าทีบอกให้พวกเรารอก่อน หลังจากนั้นจึงเผยรอยยิ้มให้กับแฮร์ริสัน “ขอแนะนำตัวให้ฟังก่อนนะ ห้าคนที่อยู่ด้านหลังพวกแกเป็นทหารเก่าปลดประจำการจากหน่วยเดลตาของอเมริกา ขอถามอีกครั้ง ฟัคยู เมื่อกี้แกบอกว่าใครเป็นเจ้าแห่งปลานะ?”
……………………………………………………..