ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 912 มาเฟียในหมู่นก

ในตอนกลางคืนมีทั้งลมทั้งหิมะ วันที่สองก็ยังคงมีหิมะโปรยปราย แต่ว่าไม่ค่อยไม่มีลมแล้ว มีแต่เกล็ดหิมะชิ้นโตที่ร่วงลงมา
เพราะว่าอยู่ติดกับอาร์กติก เกล็ดหิมะที่แคนาดาเลยมีเอกลักษณ์มาก เกล็ดใหญ่ๆ มีขนาดพอๆ กับฝ่ามือเด็กเลยทีเดียว ครั้งแรกที่ฉินสือโอวเห็นก็ตะลึงไปเลยเหมือนกัน
หู่เป้าฉงหลัวเล่นกันอย่างสนุกสนาน พวกมันไม่กลัวหนาว อีกอย่างตอนหิมะตกก็ไม่หนาว ตอนหิมะละลายถึงจะหนาว เจ้าตัวเล็กทั้งหลายวิ่งออกไปกันตั้งแต่เช้า วิ่งเล่นไล่กวดระบายพลังแข็งแกร่งไปบนหิมะ
เกล็ดหิมะร่วงลงบนตัวของพวกมัน บวกกับที่พวกมันมักจะเกลือกกลิ้งเล่นกันบนพื้นหิมะ ครู่เดียวบนตัวก็มีหิมะเกาะเต็มไปหมด ฉินสือโอวชะโงกหัวออกไปมองก็ยิ้มออกมา เขาอดนึกถึงกลอนบทหนึ่งไม่ได้ ฟ้าดินถูกย้อมเป็นสีขาว เหลือเพียงปากบ่อดำ หมาสีเหลืองกลายเป็นสีขาว หมาสีขาวดูบวมขึ้นกว่าเดิม
กลอนบทนี้รับกับภาพตรงหน้ามาก มองดูฟ้าดินข้างนอกก็มีแต่หิมะขาวโพลนปกคลุมไปทั่ว บนฟ้ากลับอึมครึมกว่า แบบนี้พอมองออกไปก็ดูสลับกันได้ง่ายๆ
ชาร์คสวมหมวกหิมะมาหาฉินสือโอวแล้วพูดว่า “บอส ให้เราไปเตรียมตัวไหม? วันนี้ออกทะเลจับปลาโอแถบกันครับ”
การออกทะเลท่ามกลางหิมะเป็นเรื่องธรรมดามาก ชาวประมงเป็นอาชีพที่ลำบาก ขอแค่ไม่ใช่สภาพอากาศที่มีลมแรงก็ต้องออกทะเลทำงาน ฝนตก หิมะตกก็ต้องออกไป
เงินเดือนที่ฉินสือโอวให้พวกชาวประมงสูงมาก นอกจากจะใช้เงินเดือนสูงๆ มาสร้างความซื่อสัตย์แล้ว ยังเพราะชาวประมงเก่งๆ ไม่ได้มีราคาถูก มีไม่น้อยที่เสี่ยงชีวิตมาหาเงิน อย่างเช่นตอนที่ไปจับปูจักรพรรดิที่อะแลสกา เฉลี่ยแล้วในทุกวันจะมีสองคนที่ได้รับบาดเจ็บ ทุกสัปดาห์จะมีชาวประมงหนึ่งคนตายในทะเล!
มองดูผิวน้ำทะเลเงียบสงบ ฉินสือโอวหาดูพยากรณ์อากาศ กระแสลมเย็นอาร์กติกครั้งนี้จะไหลมาจากที่สูง และพัดเอาหิมะลูกโตมาด้วย แต่จะไม่เกิดพายุ หนึ่งสัปดาห์ข้างหน้าทะเลก็ถือว่าสงบ
เขาเลยพยักหน้าให้ชาร์คไปเตรียมตัว ต้องจับปลาโอแถบมาย่างเป็นปลาแห้งเสียแล้ว ในขณะเดียวกันก็ต้องจัดการปูพวกนั้น
ได้ยินฉินสือโอวบอกว่าจะจับปูด้วย ชาร์คก็พูดอย่างลำบากใจ “แต่ลอบดักปูที่พวกเราสั่งยังส่งไม่ถึง คงไม่เหมาะมั้งครับ?”
ฉินสือโอวพูดยิ้มๆ “เรื่องนี้นายไม่ต้องห่วง ฉันมีวิธี เราแค่ออกทะเลก็พอ”
เหมาเหว่ยหลงที่ออกมาออกกำลังกายเห็นฉินสือโอวกำลังวุ่นกับการเก็บของ ก็รู้ว่าเขาจะออกทะเลจึงถามว่าเขาตามไปด้วยได้ไหม
ฉินสือโอวพูดยิ้มๆ “แกคิดว่าเพื่อนแกไปเที่ยวเล่นในทะเลหรือไง? นี่ฉันไปทำงาน ไม่มีอะไรน่าสนใจหรอก น่าเบื่อจะตาย”
เหมาเหว่ยหลงพูด “พาฉันไปเป็นลูกมือด้วยเถอะ ให้ฉันอยู่ที่วิลล่าก็ไม่มีอะไรทำ ถึงฉันจะทำงานสำคัญไม่ได้ แต่ก็ช่วยพวกแกเก็บอวน เตรียมอาหารกลางวันอะไรแบบนี้ก็ไม่มีปัญหา”
ฉินสือโอวคิดๆ ดูก็มีเหตุผลจึงตบไหล่เขาให้เขาไปหาแจ็กเกตมาใส่เสีย
ฝูงปลาโอแถบอยู่เขตทะเลทางใต้ของฟาร์มปลา ออกไปทีหนึ่งต้องใช้เวลาหนึ่งถึงสองวัน ฉินสือโอวเลยเตรียมอาหารแคลอรีสูงไว้มากมาย อย่างเช่นเนื้อทอดสุกครึ่งหนึ่ง แฮมเบอร์เกอร์ พิซซ่า ผงโกโก้ กาแฟ ธัญพืชอัดแท่งและช็อกโกแลต
เขาเอาของพวกนี้ไปวางไว้นอกประตู พอถึงเวลาจะได้จัดการทีเดียว กลายเป็นว่าเนื้อทอดห่อหนึ่งซึ่งเดิมทีถูกห่ออยู่ในกระดาษหนังวัว แต่พอฉินสือโอวออกมาอีกครั้งก็เห็นกระดาษหนังวัวถูกฉีกขาด เนื้อทอดหายไปสองสามชิ้น
เขาไม่ได้สนใจ นึกว่าตัวการเป็นเจ้าพวกตะกละเลยตะโกนออกไปสองที ให้พวกมันไปเล่นไกลๆ
พอฉินสือโอวกลับเข้าห้องไปอีกไม่นาน จู่ๆ ด้านนอกก็มีเสียงเห่ากรรโชกของแลบราดอร์และเสียงร้องอู้ๆ ของหลัวปอ
ได้ยินเสียงร้อง ฉินสือโอวก็วิ่งออกไปดู นกตัวโตครึ่งเมตรกว่าสองสามตัวกำลังกระพือปีกบินโฉบต่ำอยู่ มีตัวหนึ่งที่กล้าบินลงพื้นอ้าปากคาบเนื้อทอดชิ้นหนึ่ง พอปรายตามาเห็นฉินสือโอวก็บินสูงขึ้นไป
ฉินสือโอวโกรธแทบระเบิด พวกแกมันตัวอะไรกันเนี่ย? กร่างเกินไปหน่อยแล้วมั้ง?
แต่ก่อนนกพวกนี้ไม่เคยโผล่มาที่ฟาร์มปลา ขนาดตัวของพวกมันยาวครึ่งเมตรนิดๆ กางปีกแล้วไม่ถึงเมตร ไม่ถือว่าใหญ่มากนัก แต่ว่ารูปร่างค่อนข้างอ้วนท้วน ดูท่าในวันปกติจะอยู่สบายพอควร
ตอนแรกฉินสือโอวก็นึกว่าเป็นเหยี่ยวบนเขาที่ไม่มีอะไรกินเลยบินลงมา แต่พอดูละเอียดแล้วไม่ใช่ นกชนิดนี้มีหางสั้นกลม ปีกก็ค่อนข้างกว้างกลม หัว คอและช่วงล่างเป็นสีน้ำตาลเทา บนปีกมีจุดขาวสะดุดตา ไม่เหมือนเหยี่ยวหางแดงเลยสักนิด
พอเห็นนกพวกนี้มาแย่งของกิน หู่เป้าฉงหลัวก็วิ่งมาไล่ หลังจากที่พวกมันเข้าใกล้พวกนกตัวโตก็ไม่กล้าบินลงมาอีก แต่พวกมันก็ไม่ได้ไปไหน กลับบินวนเวียนบนฟ้าครู่หนึ่งก่อนจะบินไปทางผืนน้ำทะเล
ฉินสือโอวเก็บของเอามาที่ท่าเรือ ในตอนนั้นนกตัวหนึ่งก็บินดิ่งลงมา พุ่งไปทางนกจมูกหลอดหางสั้นที่คาบปลาคาพีลินไว้ในปากอย่างไม่กลัวเกรง แล้วชนจนมันกระเด็นไปในอากาศ พอแย่งปลาคาพีลินมาได้ก็บินขึ้นมาจากนั้นก็กลืนลงไป ตอนบินบนฟ้ายังส่งเสียงร้องกาๆ อีกด้วย ราวกับกำลังข่มขู่นกจมูกหลอดหางสั้นตัวนั้น
เห็นแบบนี้ฉินสือโอวก็โมโห ไอ้นกนี่มันกร่างจริงๆ กร่างยิ่งกว่านกโจรสลัดใหญ่เสียอีก แย่งของกินก็เรื่องหนึ่ง แย่งแล้วยังขู่นกจมูกหลอดหางสั้นอีก? แกเป็นอันธพาลหรือไง นึกว่าตัวเองเป็นมาเฟียเหรอ?
เหมาเหว่ยหลงที่เปลี่ยนกางเกงยีนกับแจ็กเกตเสร็จแล้ววิ่งเหยาะๆ เข้ามาหา ฉินสือโอวจ้องไปทางนกพวกนั้นครั้งหนึ่งแล้วถามขึ้น “นี่มันตัวอะไร?”
เหมาเหว่ยหลงสวมหมวกอยู่เลยไม่ได้สังเกตเห็นสายตาของฉินสือโอว เขาพูดอึ้งๆ “ทำไมแกต้องด่าฉันด้วยล่ะ?”
ฉินสือโอวยื่นมือออกไปแบบจนใจ เขาชี้ไปที่นกบนท้องฟ้าแล้วพูดขึ้น “ฉันถามว่า นั่นมันนกอะไร?”
เหมาเหว่ยหลงเข้าใจในทันที เขาดูครู่หนึ่งแล้วพูดพลางขมวดคิ้ว “ใช่กริฟฟินอะไรนั่นไหม?”
ฉินสือโอวโกรธจนอารมณ์ร้อน เขาจริงจังนะ กริฟฟินบ้าบออะไร? ตัวละครเด็ดในเกมเหรอไง?
ยังคงเป็นนีลเซ็นที่มีความรู้มาก เขาพูดขึ้นว่า “นั่นคือนกสกัว พันธุ์แบบเจาะจงน่าจะเป็นนกสกัวใหญ่ ขยายพันธุ์อยู่ในเขตอาร์กติกกับไอซ์แลนด์ นิสัยขี้กร่างมาก เป็นโจรแกร่งในหมู่นก”
ฉินสือโอวพูดแบบไม่สบอารมณ์ “ฉันจะไปหาบุชกับนิมิตส์ ต้องไล่พวกมันไป ถ้าพวกนี้ยังอยู่ นกจมูกหลอดหางสั้นก็กินอาหารไม่ได้อย่างสงบ”
นีลเซ็นพยักหน้าพลางเอ่ยขึ้น “ใช่แล้ว ต้องไล่พวกมันไป พวกมันไม่แค่แย่งปลากิน ถ้าพวกมันเจอว่าฟาร์มปลาเรามีไข่ไก่เป็ดห่าน พวกมันก็จะแย่งไข่พวกนี้กิน กระทั่งต่อไปไก่เป็ดห่านฟักออกมาพวกมันก็จะแย่งไปกินหมด”
“ร้ายขนาดนั้นเลยเหรอ?” เหมาเหว่ยหลงถามด้วยความอึ้ง
นีลเซ็นพูดเปื้อนยิ้ม “แค่นี้น่ะไม่เท่าไรหรอก ถ้าพวกมันบินไปแอนตาร์กติกาก็จะจับเพนกวินกิน ถ้าอยู่ที่อาร์กติกก็จะกินพวกลูกแมวน้ำ อย่านึกว่าตัวไม่ใหญ่ นิสัยน่ะดุร้ายมากเลย แม้แต่อินทรีทองก็ไม่ชอบไปแหย่พวกมัน”
หิมะปลิวว่อน ในที่สุดบุชกับนิมิตส์ก็สงบลงได้ หลบอยู่ในบ้านต้นเมเปิลโผล่แค่หัวออกมาสองหัว และทำท่าชมหิมะ
ฉินสือโอวผิวปากให้สัญญาณเพียงครั้งเดียว ทั้งสองตัวก็บินตามกันออกมาทันทีแล้วมาเกาะไหล่ข้างล่ะตัว ฉินสือโอวรู้สึกว่าตัวเองดูเท่ขึ้นมาทันใด
มาถึงริมหาด เขายื่นมือชี้ไปที่นกสกัวจอมกร่างบนท้องฟ้า ไม่ต้องพูดให้มากความ บุชกับนิมิตส์เข้าใจถึงความหมายของเขาดี
ชั่วขณะนั้น สองเงาร่างมหึมาสยายปีกทะยานขึ้นฟ้าพร้อมเสียงหวีดของลมหนาว ท่าทีดุดัน
อินทรีหัวขาวกับนกโจรสลัดใหญ่กระพือปีกพร้อมกัน พัดเอาหิมะรอบตัวกระจัดกระจายไปตามแรงลมที่เกิดจากการกระพือในทันใด ความน่าเกรงขามนั้นทำเอาคนเป็นพ่ออย่างฉินสือโอวอดที่จะชื่นชมไม่ได้
นกโจรสลัดใหญ่ไม่ค่อยเหมาะกับการต่อสู้ อินทรีหัวขาวถึงจะเป็นเทพเจ้าแห่งสงครามแห่งมหาสมุทรแอตแลนติกเหนือ บุชร่างกายกำยำแถมยังชอบต่อยตี พอบินขึ้นฟ้ามันก็บินไปสูงๆ หลังจากที่สูงกว่าฝูงนกสกัวก็กระพือปีกถี่รัวแล้วพุ่งลงมาราวกับเครื่องบินรบ!
……………………………………………….