ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 936 บินไปสู่ซีกโลกใต้

มองดูหมึกยักษ์ที่ทำลายโขดหินปะการังได้อย่างสง่างามแล้ว ฉินสือโอวก็รู้สึกได้ใจขึ้นมา มีคราเคนติดอาวุธอยู่ที่นี่ เขารู้สึกว่าฟาร์มปลาของตัวเองปลอดภัยหายห่วงแน่นอน แม้ว่าจะมีเรือปีศาจโผล่มา เพียงแค่มันเหวี่ยงแขนออกไปทีเดียวก็สามารถส่งพวกนั้นกลับไปหาซาตานได้แล้ว!
เมื่ออารมณ์ดีแล้ว ฉินสือโอวจึงแผ่พลังโพไซดอนไปทั่วทั้งสี่ทิศ เสมือนแผ่เมตตาไปทั่ว ให้เหมือนราวกับแสงอาทิตย์กำลังสาดส่องลงมา
ปลาจำนวนหนึ่งที่รู้สึกได้ถึงพลังโพไซดอนพากันว่ายเข้ามาอย่างเร่งรีบ คราเคนที่กำลังฮึกเหิม จึงสะบัดกระบองไปมาอยากจะเข้าไปทำร้าย
ฉินสือโอวรีบหยุดมันไว้ เจ้าพวกนี้ถือเป็นสมบัติของเขาเลยนะ
จากนั้น ก็มีฉลามหางยาวตัวหนึ่งว่ายเข้ามาด้วย หลังจากสัมผัสได้ถึงพลังโพไซดอนแล้ว มันก็สะบัดหางยาวๆ ของมันเพื่อเร่งความเร็ว
ทางคราเคนที่เพิ่งจะถูกฉินสือโอวสยบลงนั้น เมื่อเห็นฉลามหางยาว ก็เริ่มโกรธฟึดฟัดขึ้นมาทันที มันไม่สนใจคำสั่งของฉินสือโอว ตวัดกระบองแล้วพุ่งเข้าไป
ฉลามหางยาวเพิ่งจะสังเกตเห็นคราเคนหน้าตาแปลกประหลาดก็ตอนนี้ มันจ้องอย่างตกใจแล้วก็รีบหันหลังกลับทันที หางยาวนั้นสะบัดไปมาราวกับใบพัดมอเตอร์ ครู่เดียวก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย
ฉินสือโอวสยบคราเคนด้วยความรู้สึกจนปัญญา เจ้าหมอนี่นิสัยก้าวร้าวเกินไปแล้ว เขารู้สึกคุ้นตากับฉลามหางยาวตัวนั้น หรือว่าจะเป็นตัวที่เป็นพ่อสื่อให้เขาได้มาเจอกับคราเคนตัวนั้นหรือเปล่านะ ตอนนั้นที่ทะเลเขตเกาะไอซ์ไฟเออร์ เป็นครั้งแรกที่ท่านฉินคนนี้ได้พบกับคราเคน ตอนนั้นที่ได้เจอกันก็เพราะคราเคนอยากจะล่าฉลามหางยาวตัวนี้นั่นแหละ
ไม่เจอกันนาน จนฉินสือโอวได้ลืมฉลามหางยาวที่ตัวเองเป็นคนพามาตัวนี้ไปแล้ว ดูท่าว่าช่วงนี้มันจะมีชีวิตที่ไม่เลวเลย หางใหญ่และแข็งแรงขึ้นมาก ความเร็วในการว่ายน้ำก็เร็วขึ้น แม้แต่คราเคนเองก็ยังตามไม่ทัน
แน่นอนว่า สาเหตุเป็นเพราะเหล็กกล้ามากมายที่คราเคนถือไว้ด้วย
ความสัมพันธ์ระหว่างฉลามหางยาวกับคราเคนนั้น ฉินสือโอวจำได้คร่าวๆ ว่าทั้งสองฝ่ายมีความสัมพันธ์ที่ไม่ดีต่อกันนัก เพราะในตอนนั้นถ้าไม่ใช่เพราะเขายื่นมือเข้าช่วยแล้วล่ะก็ ฉลามหางยาวคงต้องตายคาหนวดของคราเคนแล้ว แต่ทว่าเขาก็ไม่ได้คิดอะไรต่ออีก
จิตสำนึกแห่งโพไซดอนทั้งสี่ออกโรงพร้อมกัน ฉินสือโอวปล่อยพลังโพไซดอนจำนวนมากแผ่ไปในฟาร์มปลา เมื่อเห็นว่าพวกปลากุ้งปูต่างก็เติบโตได้ไม่เลว เขาจึงเรียกจิตสำนึกแห่งโพไซดอนกลับมา แล้วพักผ่อนอย่างสบายใจ
ปลายเดือนมกราคม งานประจำปีของบริษัทเอ็กซ์เพรสได้เริ่มขึ้น ก่อนหน้านี้เจนนิเฟอร์ได้ทำการยืนยันกับฉินสือโอวแล้วว่า ให้เขาออกเดินทางจากสนามบินเซนต์จอห์นไปที่เกรตแบร์ริเออร์รีฟในออสเตรเลีย ทางบริษัทเอ็กซ์เพรสจะเตรียมเครื่องบินเหมาลำไว้ให้ที่นั่น
ไม่เสียชื่อที่เป็นบริษัทที่ขึ้นชื่อเรื่องการบริการระดับโลก บริษัทเอ็กซ์เพรสถึงกับเหมาลำเครื่องบินให้กับฉินสือโอวโดยเฉพาะเลย เจนนิเฟอร์บอกเขาว่า เพราะเขาเป็นแขกวีไอพีของบัตรอเมริกันเอ็กซ์เพรส LV2 จึงได้รับสิทธิพิเศษในการได้นั่งเครื่องบินส่วนตัวไปออสเตรเลีย
ฉินสือโอวถามเธอว่าสิทธิ์ปกติเป็นอย่างไร เธอบอกว่าปกติแล้วเครื่องบินเหมาลำจะจัดให้กับแขกพิเศษที่ได้รับเชิญให้เข้าร่วมงานประจำปีจำนวนสี่ถึงหกคนโดยแบ่งตามเมืองต่างๆ เซนต์จอห์นมีผู้ที่ได้รับเชิญก็คือเพื่อนของเขาแบรนดอนกับนักธุรกิจที่มีชื่อเสียงอีกสองคน
ท่านฉินคิดวิเคราะห์อยู่สักพัก ก็บอกกับเธอว่าไม่จำเป็นต้องเป็นเครื่องบินส่วนตัวก็ได้ ให้ทุกคนนั่งไปพร้อมกันก็พอ
นั่งเครื่องบินคนเดียวบินจากแคนาดาไปถึงออสเตรเลีย ในการบินข้ามโลกแบบนี้ ฉินสือโอวรู้สึกว่าคงจะเบื่อน่าดู สู้นั่งคุยเรื่อยเปื่อยกับแบรนดอนยังดีเสียกว่า
ที่ทำให้เขารู้สึกแปลกใจก็คือ แบรนดอนก็ได้รับเชิญให้เข้าร่วมงานประจำปีด้วย?  ก่อนหน้านี้ตอนที่แบรนดอนคืนบัตรเครดิตให้เขานั้น ได้พูดว่าแม้แต่เขาเองยังไม่มีสิทธิ์ได้บัตรอเมริกันเอ็กซ์เพรสเลย
ฉินสือโอวได้จัดเตรียมเรือหาปลาให้พร้อม ระยะเวลาในการไปออสเตรเลียครั้งนี้คือสิบวัน ต้องเข้าร่วมการรายงานของบริษัทเอ็กซ์เพรสหลายงาน มีเวลาพักผ่อนมากมาย สามารถชื่นชมกับแสงแดดของออสเตรเลียได้อย่างเต็มที่
ตอนเหนือของซีกโลกใต้มีสภาพอากาศที่ตรงข้ามกับที่นี่ เกรตแบร์ริเออร์รีฟในตอนนี้ เป็นช่วงเวลาที่เหมาะแก่การพักผ่อนที่สุด แสงแดดแรงกล้า ลมทะเลอบอุ่น ชายหาดพันลี้ ท้องฟ้าหมื่นลี้
ความจริงเขาอยากจะพาวินนี่ไปเที่ยวออสเตรเลียด้วย แต่วินนี่ไม่อยากเหนื่อยกับการเดินทาง เขาเองก็ได้ถามโอดอมแล้ว วินนี่ในตอนนี้ไม่เหมาะกับการเปลี่ยนสภาพแวดล้อมอย่างกะทันหัน ควรจะอยู่ที่ฟาร์มปลาดีกว่า มีพวกเจ้าตัวน้อยอยู่เป็นเพื่อน สามารถรับประกันว่าจะทำให้เธออารมณ์ดีได้อย่างแน่นอน
บริษัทเอ็กซ์เพรสอนุญาตให้แขกวีไอพีสามารถพาญาติพี่น้องมาเข้าร่วมงานประจำปีด้วย ฉินสือโอวคิดไปคิดมา จึงตัดสินใจพาเหมาเหว่ยหลง แบล็คไนฟ์ กับนีลเซ็นไปด้วย คนหนึ่งไปเป็นเพื่อน อีกสองคนไปเป็นบอดี้การ์ด เหมาะสมที่สุดแล้ว
วันที่ยี่สิบ ทั้งสี่คนนั่งเฮลิคอปเตอร์ไปที่สนามบินเซนต์จอห์น เครื่องบินส่วนตัวที่ทางบริษัทเอ็กซ์เพรสจัดให้ได้รออยู่ที่นั่นแล้ว
ก่อนหน้านี้เจนนิเฟอร์เคยบอกกับเขาแล้ว เครื่องบินที่ทางบริษัทจัดสรรให้เขานั้นเป็นเครื่องบิน XRS บอมบาร์ดิเอร์โกลบอลเอ็กซ์เพรส
ฉินสือโอวที่เตรียมซื้อเครื่องบินพาณิชย์อยู่ จึงพอมีความรู้ในด้านนี้อยู่บ้าง เครื่องบิน XRS บอมบาร์ดิเอร์ โกลบอลเอ็กซ์เพรสเป็นเครื่องบินพาณิชย์ที่มีระดับที่สุดของบริษัทบอมบาร์ดิเอร์ ทั้งห้องผู้โดยสารและการใช้งานพูดได้ว่าสมบูรณ์แบบ เป็นเครื่องบินที่ได้รับการสืบทอดคุณภาพที่ดีเลิศของบริษัทบอมบาร์ดิเอร์ เพื่อตอบสนองความช่างเลือกและพิถีพิถันของลูกค้าระดับสูง เป็นเครื่องบินพาณิชย์ที่หรูหราที่สุด และมีเทคโนโลยีที่สมบูรณ์แบบที่สุดในประวัติศาสตร์ของบริษัทบอมบาร์ดิเอร์ เพียงแค่โครงเครื่องบินก็มีราคาเกินกว่าสามสิบล้านดอลลาร์แคนาดา!
ฉินสือโอวมีลักษณะนิสัยที่ดีอยู่อย่างหนึ่ง ก็คือหากว่านัดใครไว้แล้ว เขาจะมาถึงก่อนเวลาเสมอ จะไม่ให้คนอื่นต้องมารอตัวเอง นี่คือนิสัยที่ได้มาจากตอนที่ยังทำงานบริษัท และยังคงติดมาจนถึงทุกวันนี้
เครื่องบินระดับสูงย่อมคู่กับแอร์โฮสเตสระดับสูงด้วย แอร์โฮสเตสที่บริษัทเอ็กซ์เพรสจ้างมานั้นไม่ใช่พวกคุณลุงคุณป้าเหมือนที่สายการบินแคนาดาใช้ แต่เป็นสาวสวยอายุน้อยที่หน้าตาสะสวย รูปร่างสมบูรณ์แบบทั้งนั้น ความสูงของทั้งสี่คนล้วนอยู่ที่หนึ่งเมตรเจ็ดสิบห้าเซนติเมตรทั้งนั้น พวกเธอสวมชุดสีชมพูกับถุงน่องสีเนื้อ ยืนสง่าอยู่ที่ประตูทางเข้าห้องผู้โดยสาร ราวกับว่ากำลังจะเดินพรมแดงอย่างไรอย่างนั้น
แอร์โฮสเตสสาวคนหนึ่งเช็กบัตรเชิญของฉินสือโอว แล้วจัดแจงกระเป๋าสัมภาระของเขา แล้วพูดว่า “คุณฉินคะ ขอบพระคุณมากที่มาถึงสนามบินก่อนเวลาค่ะ ตอนนี้ยังเหลือเวลาก่อนเครื่องจะออกอีกครึ่งชั่วโมง คุณมีอะไรให้ช่วยไหมคะ?”
ฉินสือโอวทำท่าบอกแอร์โฮสเตสสาวให้พวกเขาตามสบาย แล้วพูดว่า “ผมเดินเล่นในเครื่องบินไปก่อนแล้วกันครับ พวกคุณไม่ต้องสนใจพวกผมก็ได้”
เหมาเหว่ยหลงเพิ่งเคยนั่งเครื่องบินระดับนี้เป็นครั้งแรก ความจริงแล้วฉินสือโอวเองก็เช่นกัน เมื่อก่อนตอนเขาเหมาลำเครื่องบินล้วนเป็นเครื่องบินพาณิชย์แบบธรรมดาทั้งนั้น ไม่ใช่เครื่องบินที่มีระดับขนาดนี้
ห้องผู้โดยสารของเครื่องบินบอมบาร์ดิเอร์โกลบอลเอ็กซ์เพรสสามารถจุคนได้ 19 คน ความจริงแล้วจะจุ 50 คนก็ยังได้ เพราะมีพื้นที่กว้างขวาง การที่ตั้งไว้ที่ 19 คนก็เพราะอยากให้ผู้โดยสารสามารถมีพื้นที่ส่วนตัวได้เต็มที่
แอร์โฮสเตสสาวรูปร่างสูงโปร่งยิ้มเล็กน้อย แล้วพูดว่า “ในเมื่อพวกคุณอยากจะเดินเล่น งั้นดิฉันนำทางพวกคุณไปชมส่วนต่างๆ ของเครื่องบินแล้วกันนะคะ คุณสะดวกไหมคะ?”
ฉินสือโอวยิ้มแล้วพูดว่า “สะดวกที่สุดเลยครับ”
จุดเด่นของห้องโดยสารของเครื่องบินบอมบาร์ดิเอร์โกลบอลเอ็กซ์เพรสนั้น อธิบายง่ายๆ เลยก็คือหรูหรา สะดวกสบาย และมีระดับ ห้องโดยสารที่กว้างขวางแบ่งออกเป็นส่วนเล็กๆ หลายส่วน ส่วนพักผ่อนของผู้โดยสาร ส่วนห้องน้ำ ส่วนเตรียมอาหาร ห้องสูท และเคาน์เตอร์บาร์เป็นต้น
ในส่วนของส่วนประกอบเครื่องบินนั้น ห้องผู้โดยสารจะมีหน้าต่างเยอะขึ้นกว่าปกติ เพื่อให้ผู้โดยสารสามารถชื่นชมแสงธรรมชาติ เพื่อเป็นการเปลี่ยนบรรยากาศ  อีกอย่างเครื่องบินลำนี้ยังสามารถปรับแรงดันอากาศในห้องโดยสารได้ด้วย สามารถลดความรู้สึกเหนื่อยล้าของผู้โดยสารขณะเดินทางได้
แอร์โฮสเตสสาวเพิ่งจะแนะนำเสร็จ แบรนดอนก็มาถึงพร้อมกับผู้หญิงสวยเซ็กซี่คนหนึ่ง เขาเห็นฉินสือโอวแล้วก็รีบเข้ามากอด หัวเราะแล้วพูดว่า “ขอบคุณความมีน้ำใจของนายนะฉิน ไม่อย่างนั้นฉันคงไม่มีสิทธิ์ได้ขึ้นเครื่องบินบอมบาร์ดิเอร์โกลบอลเอ็กซ์เพรสแน่”
การต้อนรับแขกของบริษัทเอ็กซ์เพรสมีกฎอย่างเข้มงวด นั่นก็คือเครื่องบินบอมบาร์ดิเอร์โกลบอลเอ็กซ์เพรสนั้นมีไว้บริการให้กับแขกวีไอพีของบัตร LV2 เท่านั้น
ทั้งสองคนคุยกันต่อ เพราะยังต้องรอลูกค้าของบริษัทเอ็กซ์เพรสอีกสองคน สุดท้ายคนที่ตามมาทีหลังนั้นได้นำความแปลกใจมาให้กับฉินสือโอวด้วย นั่นก็คือฮับเบิลที่ไม่เจอกันมานานนั่นเอง ฮับเบิล ดรัมมอนด์ ที่ปรึกษาทางการเงินที่มีชื่อเสียงของนิวฟันด์แลนด์
…………………………………………….