ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 944 คุณท่านโกรธมาก

“ฟัค! ฝูงฉลาม! เร็วๆๆ รีบหาทางไล่พวกมันไป!”
“ใส่ยาพิษลงไปในเหยื่อล่อปลาเลย ไอ้พวกเดนตาย ฉันจะให้ไอ้พวกเลวนี่ตายไปให้หมด!”
“ไอ้พวกสารเลว! ห้ามใช้ยาพิษนะ ถ้าปลาตัวอื่นกินเข้าไปแล้วพวกเราจับมาจะเอาไปขายได้อย่างไร? เปลี่ยนเป็นใช้ระเบิดน้ำ ให้พวกมันตกใจแล้วหนีไปแทน!”
ตอนนี้บนเรือเต็มไปด้วยเสียงผู้คนกำลังถกเถียงกัน ฉินสือโอวมองไปเห็นภาพสะท้อนบนผิวน้ำของคนบนเรือที่กำลังมีท่าทีลุกลี้ลุกลน
พวกของเฮยป้าหวังเป็นพวกที่ชื่นชอบเหยื่อล่อปลาที่มีกลิ่นคาวเลือดอยู่แล้ว อีกทั้งตอนนี้ยังได้รับคำสั่งมาจากฉินสือโอวอีก พวกมันจึงตื่นตัวขึ้นมาทันที อ้าปากกว้างส่ายหางกับครีบกันอย่างสุดฤทธิ์ พุ่งไปข้างหน้าอย่างกับรถดันดิน
ที่ที่ฝูงฉลามผ่านไปนั้น เหยื่อล่อปลาได้หมดไปอย่างไร้ร่องรอย…
ประมาณสิบนาทีหลังจากนั้น มีกล่องเหล็กใบหนึ่งได้ลอยมาบนน้ำอย่างช้าๆ ฉินสือโอวรู้ว่านี่คือระเบิดน้ำที่พวกเขาพูดถึง จึงสั่งให้ฝูงฉลามถอยหลังก่อน
แน่นอนว่านี่ไม่ใช่ระเบิดน้ำที่ใช้ในการทำสงคราม มันแค่จะระเบิดออก แล้วปล่อยเสียงดังในน้ำเท่านั้น ซึ่งจะสามารถทำให้ฉลามตกใจได้ แต่ก็แน่นอนว่าถ้าเกิดระเบิดโดนบนหัวฉลามพอดี ก็สามารถทำให้ฉลามได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยได้เช่นกัน
หากเป็นระเบิดน้ำที่คุณภาพดีกว่านี้หน่อย จะสามารถปล่อยสารสีส้มออกมา ฉลามส่วนมากจะกลัวสีนี้ เมื่อเห็นแล้วก็จะรีบหนีไป
นี่เป็นเพราะที่มหาสมุทรอินเดียมีงูทะเลพิษร้ายแรงชนิดหนึ่ง ชื่อว่างูทะเลท้องเหลือง พิษของงูชนิดนี้นั้นร้ายแรงมาก มากกว่างูเห่าที่อยู่บนผืนดินถึงแปดสิบเท่า! ในสถานการณ์ปกติ สีของงูทะเลท้องเหลืองจะเป็นสีขาวดำ แต่เมื่ออยู่ในช่วงวางไข่ ก็จะเปลี่ยนเป็นสีเหลือง
ในช่วงวางไข่ไม่ว่าสัตว์ประเภทไหนก็พร้อมที่จะจู่โจมทั้งนั้น งูทะเลท้องเหลืองก็เช่นกัน พวกมันจะเข้าจู่โจมสัตว์ทุกตัวที่พวกมันคิดว่าเป็นอันตราย แน่นอนว่างูท้องเหลืองก็ไม่ได้เห็นว่าฉลามเป็นมิตรอยู่แล้ว เมื่อทั้งสองฝ่ายต่อสู้กันขึ้นมา ก็มักจะเป็นฝ่ายฉลามที่เป็นฝ่ายแพ้อยู่เสมอ
จริงอยู่ที่ในมหาสมุทรแอตแลนติกไม่มีงูทะเลชนิดนี้ แต่ว่าฉลามเป็นสิ่งมีชีวิตที่ว่ายไปในทะเลทั่วโลก ตอนที่พวกมันแหวกว่ายอยู่ในทะเลนั้น ขอแค่ไม่กลายเป็นหูฉลามในเงื้อมมือของคนญี่ปุ่น พวกมันก็สามารถมีอายุที่ยืนยาวได้ ทำให้มักจะเจอกับงูทะเลประเภทนี้บ่อยครั้ง
และเพราะว่าฉลามนั้นมักมีรูปร่างขนาดใหญ่ ผิวหนังหนาและเป็นสัตว์เลือดเย็น ดังนั้นจึงไม่ค่อยมีปฏิกิริยากับพิษของงูทะเลท้องเหลืองเหมือนที่เกิดขึ้นกับคน หลังจากพวกมันโดนพิษแล้วร่างกายจะชาและเจ็บปวดอยู่ระยะหนึ่ง ดังนั้นพวกมันจึงค่อนข้างกลัวสิ่งของที่มีสีเหลืองเป็นพิเศษ
ส่วนระเบิดน้ำที่คุณภาพดีขึ้นไปอีก จะบรรจุผงแม่เหล็กที่มีสนามแม่เหล็กในระดับหนึ่งอยู่ เป็นของที่บริษัทป้องกันปราบปรามฉลามในอเมริกาคิดค้นขึ้นตั้งแต่ปีแปดศูนย์ ฉลามไม่ชอบผงแม่เหล็กที่มีพลังงานสนามแม่เหล็กอยู่ เพราะว่าแม่เหล็กสามารถรบกวนอวัยวะที่ใช้สำหรับนำทางของพวกมัน ทำให้พวกมันรู้สึกไม่สบายตัวได้
แน่นอนว่าระเบิดน้ำประเภทนี้ชาวประมงธรรมดาไม่สามารถหามาใช้ได้ เพราะราคาสูงมาก ไม่คุ้มค่ากับการนำมาจัดการกับฉลาม ของแบบนี้เป็นของที่ใช้ในทางการทหาร เพื่อป้องกันฉลามมาชนหรือกลืนเครื่องมือต่างๆ ที่พวกเขาวางไว้ในทะเล
ก่อนหน้าที่ระเบิดน้ำจะจมลงไป ฝูงฉลามก็ได้รับคำสั่งจากฉินสือโอวแล้ว จึงส่ายหัวสะบัดหางพากันว่ายถอยออกไปไกล แล้วมองไปที่ระเบิดน้ำที่ลอยไปมาอย่างแปลกใจ
“ตู้ม!” เสียงดังกึกก้องขึ้นมา น้ำทะเลรอบๆ ระเบิดน้ำพากันระเบิดออก แรงสั่นสะเทือนนั้นไปไกลถึงหลายร้อยเมตร เหล่าฉลามต่างก็รู้สึกสะเทือนขวัญไปตามๆ กัน
จากนั้นก็มีคนโยนระเบิดลงไปอีก เจ้าสิ่งนี้ระเบิดตามกันเป็นระยะๆ ทำเอาฉินสือโอวหงุดหงิดเกินทน
เขาคิดทบทวนไปมา แล้วก็ตัดสินใจเรียกเฮยป้าหวังมา แล้วให้หลบอยู่ในทะเลที่ค่อนข้างไกลออกไปแทน
คนบนเรืออยากรู้ว่าฉลามในน้ำได้ถูกไล่ไปแล้วหรือยัง จึงมีคนกลุ่มหนึ่งพาดตัวไว้ที่กราบเรือแล้วมองลงไปในน้ำทะเลเพื่อตรวจดู
ฉินสือโอวถือจังหวะนี้ สั่งให้เฮยป้าหวังรีบพุ่งเข้าไปด้วยความเร็วสูงสุด มันพุ่งตัวออกไปอย่างแรงจนผืนน้ำกระจายออก จากนั้นก็พุ่งตัวออกมาจากในน้ำ โผล่หัวอันใหญ่โตออกมาบนผิวน้ำ อ้าปากกว้างแล้วส่งเสียงดังไปทางชาวประมงพวกนั้น!
“ซู้ม!”
“โอ้!!”
เฮยป้าหวังพุ่งออกมาจากผิวน้ำพร้อมอ้าปากกว้างจนสามารถมองเห็นฟันที่แหลมคมยิ่งกว่ามีดของเหล่ากองทัพที่กำลังส่องสว่างเจิดจ้าอยู่ และเมื่อตะเบ็งเสียงเท่านั้นก็สามารถเปล่งเสียงขู่ร้องที่ทั้งดังและน่าเกรงขามออกมา
“โอ้ พระเจ้า!”
“พระเจ้าช่วยฉันด้วย!”
“นี่คือฉลามเหรอ? เป็นปลาดังเคิลออสเตียสหรือเปล่า?!”
“เจ้าฉลามตัวนี้ทำไมถึงตัวใหญ่ขนาดนี้?!”
คนบนเรือถูกเฮยป้าหวังที่ปรากฏตัวออกมากะทันหันทำให้ตกใจจนฉี่แทบราด หลังจากได้รับพลังโพไซดอนช่วยพัฒนาร่างกายแล้ว เฮยป้าหวังในตอนนี้มีขนาดยาวสิบสองถึงสิบสามเมตรแล้ว สำหรับฉลามขาวนั้น รูปร่างขนาดนี้ถือว่าเป็นขนาดที่ใหญ่จนน่าขนลุกเลยทีเดียว!
จากบันทึกต่างๆ ฉลามขาวที่ใหญ่ที่สุดที่มนุษย์เคยพบนั้นมีความยาวอยู่ที่แปดจุดห้าเมตร แค่ขนาดตัวเท่านั้นก็สามารถเรียกได้ว่าเป็นฉลามขาวกลายพันธุ์ ที่น่าจะเป็นโรคภาวะยักษ์หรือกลายพันธุ์แล้ว อย่างในหมู่มนุษย์เองก็มีคนที่อยู่ในภาวะยักษ์อย่างเช่น เหยาหมิง
ดังนั้น พวกนักชีววิทยาทางทะเลคิดว่าขนาดปกติของฉลามขาวคือประมาณเจ็ดเมตรเท่านั้น
แต่ว่านี่ก็เป็นเพียงข้อมูลที่ถูกบันทึกไว้เท่านั้น เพราะทะเลนั้นกว้างใหญ่ไพศาล จึงยังมีสถานการณ์แปลกๆ เกิดขึ้นเป็นธรรมดา และยังคงมีสิ่งมีชีวิตอีกหลายอย่างที่มนุษย์ไม่เคยพบและมนุษย์ยังไม่เข้าใจเช่นกัน
ตอนที่ฉินสือโอวเจอกับเฮยป้าหวังนั้น มันก็มีขนาดเกือบเก้าเมตรแล้ว และสมาชิกในฝูงฉลามขาว ก็ล้วนมีขนาดแปดเมตรกว่ากันทั้งนั้น ซึ่งไม่ตรงกับบันทึกที่มนุษย์ได้เขียนเอาไว้อยู่แล้ว
คนที่เดินทางบนท้องทะเลเป็นเวลานาน ต่างก็เคยเห็นฉลามยักษ์กันทั้งนั้น แต่ทว่าไม่ว่าตัวจะใหญ่ยักษ์แค่ไหน ก็ไม่เคยเกินสิบเมตร เพราะอย่างไรเสียพวกมันก็เป็นฉลามไม่ใช่ปลาวาฬ!
เมื่อเฮยป้าหวังโผล่หัวออกมา หัวที่ใหญ่ยักษ์ราวกับบ้านหลังเล็กหลังหนึ่ง ปากที่อ้าอยู่ก็กว้างราวกับหลุมดำ ฟันอันแหลมคมที่อยู่ด้านหน้านั้นก็มีความยาวกว่าสี่สิบเซนติเมตร มันเต็มไปด้วยรังสีอำมหิต น่าขนลุกเป็นที่สุด รวมๆ แล้วเรียกได้ว่าเป็นรูปร่างของสัตว์ประหลาดทะเล!
ผู้คนบนเรือตกใจกันสุดขีด ตอนแรกพวกเขาพากันเกาะไว้ที่กราบเรือ แต่เมื่อเฮยป้าหวังโผล่หน้ามาเท่านั้น พวกเขาก็ร้องเสียงหลงพากันตะเกียกตะกายคลานกลับเข้าไปอย่างรวดเร็ว
แม้จะรู้ว่า ฉลามไม่สามารถกระโดดขึ้นเรือไปกินพวกเขาได้ แต่ว่าความน่ากลัวของสัตว์ประหลาดยักษ์นั่นน่ากลัวเกินไป แม้ว่าจะอยู่ห่างกันพอสมควรก็สามารถทำให้คนกลัวจนฉี่ราดได้ นี่แหละคือรังสีอำมหิตและความน่าเกรงขาม!
ฉินสือโอวเห็นคนกลุ่มนี้ตื่นกลัวกันถึงเพียงนี้ ในใจก็รู้สึกดีใจขึ้นมา เขาไม่ได้ดีใจที่ทำให้คนพวกนี้กลัวได้ แต่ดีใจที่ไม่จำเป็นต้องเรียกใช้คราเคนต่างหาก ดูท่าว่าแค่เฮยป้าหวังก็สามารถไล่พวกเขาไปได้แล้ว แบบนี้แหละดีแล้ว
แต่สิ่งที่ตามมานั้นกลับบอกว่าเขาดีใจเร็วเกินไป และดูถูกความเสื่อมทรามในตัวมนุษย์มากเกินไป
หลังจากเฮยป้าหวังโผล่หน้าออกมาทำให้คนพวกนี้ตกใจแล้วก็ดำลงไปในน้ำทันที ฉินสือโอวกำลังเตรียมจะสั่งให้มันกลับไป แต่ว่าไม่นาน ก็ได้มีระเบิดน้ำอีกหลายลูกถูกโยนลงไปในน้ำ
ระเบิดน้ำพวกนี้ถูกมัดติดกับชิ้นเนื้อปลาไว้ แล้วถูกทาด้วยสารล่อปลา กลิ่นเลือดแรงมาก พวกเขามัดเอ็นตกปลาติดไว้ตรงส่วนปลาย แล้วค่อยๆ ปล่อยลงไปในน้ำ
เมื่อเห็นแบบนี้ ฉินสือโอวก็โกรธจัดขึ้นมาทันที เจ้าคนพวกนี้ถึงกลับจะระเบิดเฮยป้าหวังให้ตาย!
วิธีนี้คือการล่าฉลามอีกวิธีหนึ่ง นั่นก็คือหลังจากเจอกับฉลามแล้วก็ใช้ระเบิดน้ำปลอมเป็นอาหาร จากนั้นก็ใช้เอ็นตกปลามัดไว้แล้วปล่อยลงไปในน้ำ เมื่อมีเอ็นตกปลามัดอยู่ ตอนที่ระเบิดน้ำจมลงไปได้ระดับหนึ่งแล้วก็จะไม่จมลงไปอีก เมื่อเป็นแบบนี้แรงดันน้ำก็จะไม่ทำให้ระเบิดน้ำระเบิดออก
แต่เพราะระเบิดน้ำได้ถูกทำให้เหมือนเป็นอาหาร ฉลามจะเข้ามาแล้วกลืนมันลงไป ฉลามจะมีนิสัยอย่างหนึ่ง ก็คือหลังจากกลืนอาหารเข้าไปแล้วจะดำลงไปทันที เมื่อแรงดันน้ำเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ระเบิดน้ำก็จะระเบิดออกในปากหรือไม่ก็ในท้องของฉลาม
ลิ้นและอวัยวะภายในของฉลามนั้นเปราะบางมาก ดังนั้นตอนที่แมวน้ำกับฉลามสู้กัน แมวน้ำจะใช้หัวชนไปที่ท้องของพวกฉลาม นั่นก็เพราะจะชนไปที่อวัยวะภายในนั่นเอง
และแน่นอนว่า อานุภาพของระเบิดน้ำนั้นแรงกว่าการชนของแมวน้ำมาก มากพอที่จะระเบิดปากพวกมันให้แตกหรือไม่ก็ระเบิดอวัยวะภายในตัวมันแตกออกเป็นเสี่ยงๆ ได้เลย!
ท่านฉิน โกรธขึ้นมาแล้ว!
………………………………………………..