ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 959 มายากล

เรือสำราญหรูเข้าจอดเทียบท่าที่เรือของเมือง ท่าเรือแห่งนี้ถูกเหมาหมดแล้ว ทำให้เรือของเหล่านักท่องเที่ยวไม่สามารถจอดที่นี่ได้ นี่คืออำนาจของคนรวย
ที่ท่าเรือมีการเตรียมเรือลำเล็กๆ ไว้จำนวนหนึ่ง ไม่ว่าจะเป็นเรือยอชต์ขนาดเล็ก เจ็ทสกี เรือคายัค เรือเด็ครวมถึงเรือลาดตระเวนพวกนั้นด้วย อย่างไรก็ตามหากแขกต้องการที่จะนำเรือออกไปเอง พวกเขาก็สามารถเลือกเรือพวกนี้ได้
เมื่อเห็นเจ็ทสกีสุดเท่คันหนึ่ง แววตานิ่งลึกของฮามานแดนก็เปล่งประกายขึ้น เขาเดินทางไปมาแล้วทั่วโลก มีความเชี่ยวชาญด้านการดำน้ำ การเล่นสกี แน่นอนว่ารวมถึงการแข่งรถเอฟวันและการขี่เจ็ทสกี ตราบใดที่มีของพวกนี้ให้เขาเล่น เขาเชี่ยวชาญในทุกๆ ด้าน
แต่ว่า ความรู้ทางทฤษฎีของเขาไม่แน่นพอ ไม่เช่นนั้นคงไม่โดนฉินสือโอวเกทับเรื่องแนวปะการังเป็นแน่
ตอนนี้เมื่อเขาเห็นเจ็ทสกี เจ้าชายฮาแมนดาก็รู้สึกกลับมามีที่ยืนอีกครั้ง
แต่ฉินสือโอวกลับรู้สึกว่าน่านน้ำแห่งนี้ไม่เหมาะที่จะเล่นเรือที่มีความเร็วสูง เพราะว่าแถวนี้มีแนวปะการังเยอะ หินใต้น้ำก็เยอะ การจะขี่เจ็ทสกีจะต้องไปขี่มหาสมุทรแอตแลนติกเหนือ บนพื้นสมุทรอันกว้างใหญ่ ที่กว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา ไปจนสุดขอบฟ้า!
เหล่ากะลาสีเรือพาทุกคนไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ฮามานแดนเปลี่ยนมาสวมกางเกงว่ายน้ำตัวโคร่งตัวเดียว ข้างบนเปลือยเปล่าเผยให้เห็นกล้ามเนื้อและขนหน้าอก
ตอนที่เขาเรียนมหาวิทยาลัยที่อังกฤษ เขาก็ได้คลุกคลีกับชาวผิวขาว สำหรับขนที่อยู่บนร่างกายของเขานั้นในสายตาของคนผิวขาวกลับมองว่ามันมีเสน่ห์ ดังนั้นเขาจึงไม่ได้โกนขนที่หน้าอกออกเหมือนขุนนางชาวตะวันตกบางครั้ง แต่กลับรักษามันไว้ดังเดิม
อย่างอาฟิฟ เขามีรูปร่างราวกับลูกหมูตัวหนึ่ง ร่างท้วมเต็มไปด้วยไขมันและผิวที่เนียนละเอียด ฉินสือโอวสังเกตเห็นว่าแม้แต่ขนรักแร้ของเขาก็ยังสะอาดเกลี้ยงเกลา
ฉินสือโอวไม่ได้เปลี่ยนเสื้อผ้า เดิมทีเขาก็สวมเสื้อที่เย็นสบายอยู่แล้ว และเขาก็ไม่ได้คิดจะลงทะเล แต่ต่อให้ลงทะเลก็สามารถสวมชุดนี้ลงไปได้
แต่ว่า เขากลับแปลกใจที่ไม่เห็นเจ้าหญิงโลลิต้าเปลี่ยนเสื้อผ้า
เจ้าหญิงโลลิต้ารับรู้ถึงความสงสัยของเขา เธอยักไหล่อย่างไม่สบอารมณ์แล้วพูดออกมาว่า “ลูกสาวของพระอัลเลาะห์ไม่สามารถเปิดเผยผิวต่อหน้าผู้ชายได้ กระโปรงที่ฉันใส่อยู่ตอนนี้ไม่ได้รับอนุญาตให้ใส่อีก”
เรื่องนี้เป็นประเด็นที่เกี่ยวกับความเชื่อและคำสอน ฉินสือโอวไม่ได้พูดอะไรมาก เขาทำเพียงแค่มองไปยังเจ้าหญิงโลลิต้าที่กำลังอารมณ์ไม่ดีอย่างสงสาร เขายกมือบีบใบหน้าสวยของเธอ แล้วพูดออกมาพร้อมรอยยิ้มว่า “ไม่ต้องลงน้ำหรอก เดี๋ยวฉันพาไปหาเปลือกหอยที่สวยที่สุดเอง”
เจ้าหญิงโลลิต้าเดินหันหลังกลับไปด้วยความเขินอาย แต่เมื่อได้ยินที่ฉินสือโอวพูดเธอก็หยุดเดินทันที พลางหันมาถามอย่างมีความหวังว่า “จริงเหรอคะ? สวยขนาดไหนเชียว?”
“สวยที่สุดสำหรับที่นี่” ฉินสือโอวตอบกลับพร้อมรอยยิ้ม
น้ำทะเลบริเวณน่านน้ำแห่งนี้ใสสะอาดมาก สามารถมองเห็นก้นทะเลที่อยู่ลึกลงไปยี่สิบเมตรได้จากบนเรืออย่างชัดเจน
ตอนนี้พวกเขาอยู่บริเวณแนวเขตปะการัง สัตว์ทะเลที่อาศัยอยู่แถวนี้จึงมีความอุดมสมบูรณ์ สีสันสวยงาม รวมถึงมีปลาเขตร้อนที่มีรูปร่างแปลกตา มีหอยมือเสือที่มีขนาดใหญ่เท่ากับยางรถ นอกจากนี้ยังมีปลาดาวสีส้ม และแน่นอนว่าที่นี่มีพุ่มปะการังหลากสีอยู่มากที่สุด
ฮามานแดนถอดแว่นกันแดดใหญ่ของเขาออก เขาเดินเข้ามาเอ่ยชวนฉินสือโอวว่า “คุณอยากไปขี่เจ็ทสกีด้วยกันไหม?”
ฉินสือโอวโบกมือปฏิเสธ “ผมต้องไปดำน้ำช่วยน้องสาวคุณหาหอยที่สวยๆ น่ะ ส่วนเจ็ทสกี ผมเล่นอยู่ที่ฟาร์มปลาจนเบื่อแล้ว ที่นั่นไม่มีแนวเขตปะการังแบบนี้ เลยขี่ได้ง่ายกว่า”
เจ้าหญิงซาลามาห์ขมวดคิ้วมองไปยังเจ้าชาย แล้วพูดออกมาว่า “พี่ไม่ได้รับอนุญาต พี่ไม่ได้รับอนุญาตให้ไปเล่นคนเดียว พี่ต้องฉันไปด้วย! พี่พูดไว้แล้วนะ แต่ไม่เคยทำตามสัญญาเลย! ฉินจะพาฉันไปหาหอยทะเล พี่เป็นพี่ ช่วยฉันหาอะไรบ้างงั้นเหรอ? ”
ฮามานแดนกะพริบตาปริบๆ เขาลูบจมูกตัวเองแล้วพูดขึ้นว่า “หอยทะเลมีอะไรดีงั้นเหรอ? ถ้าเธอชอบของอะไรพวกนั้น ฉันซื้อให้เธอสักอันก็ได้แล้วไม่ใช่หรือไง?”
เจ้าหญิงโลลิต้าทำเสียงขึ้นจมูก เธอมองไปยังเจ้าชายตัวร้ายแล้วก็หัวเราะออกมา
ฮามานแดนลากฉินสือโอวออกมา แล้วพูดกับเข้าเสียงเบาว่า “เฮ้ พี่ชาย คุณไม่ได้คิดอะไรกับน้องสาวผมใช่ไหม?”
ฉินสือโอวกลอกตาแล้วพูดออกมาว่า “คุณคิดมากเกินไปแล้ว ผมมีภรรยาแล้วนะ อีกอย่างภรรยาผมก็ใกล้จะคลอดลูกแล้วด้วย ผมรักภรรยาของผมมาก และก็รักครอบครัวด้วย คุณเข้าใจไหม? ”
“แต่ทำไมคุณถึงเอาใจน้องสาวผมขนาดนี้ล่ะ?” เจ้าชายยังไม่หายสงสัย
ฉินสือโอวตอบกลับว่า “หนึ่ง น้องสาวของคุณน่ารัก เป็นเด็กดีคนหนึ่ง สอง คุณไม่สามารถทำหน้าที่พี่ชายได้ ดังนั้นต้องมีคนมารับผิดชอบหน้าที่นี้แทนคุณ ที่สำคัญ ผมไม่ได้เอาใจเธอ! และผมก็ไม่จำเป็นต้องเอาใจใครด้วย!”
ตั้งแต่ตอนที่เริ่มพูดคุยกับเจ้าหญิงซาลามาห์เขาก็เดาไว้แล้วว่าต้องเกิดเหตุการณ์แบบนี้ แน่นอนว่าคนส่วนใหญ่คิดว่าการที่เขาเข้าใกล้เจ้าหญิงแห่งดูไบก็เพราะหวังผลประโยชน์อยู่สองเรื่อง นั่นคือได้สะใภ้ที่เป็นสาวสวย และนอกจากนี้ยังจะได้รับความมั่งคั่งมหาศาลอย่างที่ไม่มีใครคาดถึงอีกด้วย
ดังนั้น เขาจึงเตรียมการเรื่องนี้มาอย่างดี และตั้งแต่ที่เขาทำมัน เขาก็ไม่สนใจว่าคนอื่นจะพูดอย่างไร
ดูเหมือนว่าคำอธิบายของเขาจะไม่มีความน่าเชื่อถือมากพอ ฮามานแดนยังคงสงสัยต่อไป แต่เขาก็พยักหน้าเล็กน้อย แล้วพูดขึ้นมาว่า “คุณนี่เป็นคนดีจริงๆ”
ฉินสือโอวคิดว่าเขาประชด จึงทำเพียงหัวเราะออกมาเท่านั้น
ฮามานแดนยังคงพูดต่อไปว่า “ผมพูดจริงๆนะ ถ้าเป็นคนอื่นที่เข้ามาหาน้องสาวผมก็เพราะว่าอยากเป็นเศรษฐีกันทั้งนั้น พวกเราไม่สามารถให้คนพวกนั้นเข้าใกล้ซาลามาห์ได้ แต่ว่าคุณต่างออกไป ผมตรวจสอบคุณแล้ว คุณไม่เหมือนกับคนธรรมดาทั่วไป คุณเต็มใจที่จะปกป้องพื้นที่ฟาร์มปลาของตัวเอง ภาษาจีนของพวกคุณพูดว่ายังไงนะ? ไม่ชิงดีชิงเด่น?”
ฉินสือโอวยังคงเงียบ เขาขี้เกียจจะพูดแล้ว ชายคนนี้คิดว่าตัวเองเก่งสักแค่ไหนเชียว? เอะอะก็ตรวจสอบประวัติของคนอื่น ตัวเขายังเก่งกว่าอีก เขาเป็นถึงโพไซดอน แต่ไม่เคยคิดที่จะตรวจสอบประวัติใครเลยสักคน?
ความเชื่อใจ ระหว่างมนุษย์ด้วยกันต้องมีความเชื่อใจ!
หอยทะเลสามารถหาจับได้บริเวณที่น้ำค่อนข้างตื้น เด็กบางคนมาเที่ยวเก็บหอยกับบอดี้การ์ดของพ่อแม่ หลังจากที่เก็บขึ้นมาได้พวกเขาเอามาอวดและเปรียบเทียบกัน เจ้าหญิงโลลิต้าทำได้เพียงนั่งมองภาพนั้นบนเรือเด็คอย่างเบื่อหน่าย
ฉินสือโอวโบกมือให้เธอแล้วพูดขึ้นว่า “เฮ้ บริกร ผมขอชุดดำน้ำหนึ่งชุดครับ”
ไม่นานอุปกรณ์ดำน้ำเช่นพวกหน้ากากดำน้ำ ท่อหายใจ ถังออกซิเจน ชุดดำน้ำ เครื่องควบคุมความดัน ศูนย์ถ่วง เสื้อพยุงตัวในน้ำก็ถูกจัดเตรียมมาให้เรียบร้อย ในขณะเดียวกันพนักงานก็ตรวจสอบใบอนุญาตดำน้ำของฉินสือโอว
ฉินสือโอวจะมีใบอนุญาตดำน้ำที่ไหนกัน พนักงานกล่าวอย่างเสียใจว่าหากไม่มีใบอนุญาตก็ไม่สามารถที่จะดำน้ำคนเดียวได้ จำเป็นต้องดำน้ำพร้อมกับครูสอนดำน้ำ และถ้าต้องการครูสอนดำน้ำ แบบนั้นก็ต้องเข้าคิว เพราะว่ามีครูหลายคนพาคนอื่นๆ ไปดำน้ำบ้างแล้ว
ฉินสือโอวพักหน้าและบอกว่าเขาจะรออยู่ที่นี่ อีกอย่างตอนนี้จิตสำนึกแห่งโพไซดอนก็ยังไม่เจอหอยทะเลที่สวยงามเป็นพิเศษ
ที่ใต้ท้องทะเลมีหอยอยู่ก็จริง แต่ว่าเขาต้องการหาหอยที่สวยงามและดูมีค่า ซึ่งมันไม่ใช่ของที่หาได้ง่ายๆ อีกอย่างที่นี่เป็นสถานที่ท่องเที่ยว ไม่แน่ว่าหอยดีๆ อาจจะถูกรบกวนจนหนีหายไปแล้วก็ได้
อันที่จริงแล้ว ที่พวกเด็กๆ สามารถหาหอยสวยๆ ได้จากที่นี่ นั่นก็เพราะว่าบริษัทอเมริกันเอ็กซ์เพรสนำพวกมันมาปล่อยก่อนล่วงหน้า หอยพวกนี้เป็นหอยที่พวกเขารวบรวมเก็บมาจากทั่วโลก สำหรับเอามาบริการให้แขกโดยเฉพาะ บริษัทอเมริกันเอ็กเพรสนี่ขยันกันเสียจริง
เจ้าหญิงซาลามาห์เห็นว่าตั้งนานแล้วก็ยังไม่มีหอยทะเลสักตัวถูกจับขึ้นมา เธอจึงมีสีหน้าหงุดหงิดและถามขึ้นมาว่า “เมื่อไหร่ครูสอนดำน้ำจะมากันนะ?”
ฉินสือโอวรู้สึกว่าเขาละเลยความรู้สึกของเจ้าหญิงตัวน้อยไปหน่อย เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็พูดกับเธอว่า “มา มา ไม่ต้องไปหาหอยทะเลแล้วล่ะ ผมจะแสดงมายากลให้ดูแล้วดูสิว่าคุณจะสนุกไหม”
…………………………………………………………….