ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 965 พูดคุยกับเจ้าชาย

ซาลามาห์ถามว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ ฉินสือโอวก็ไม่ได้รู้จักปูสายพันธุ์นี้เช่นกัน ครูสอนดำน้ำทั้งสองคนที่อยู่ด้านข้างได้รับสัญญาณจากทั้งสองคน จึงอธิบายออกมาว่า “นี่คือปูหมวก สายพันธุ์พิเศษของออสเตรเลีย กระดองของพวกมันค่อนข้างอ่อน เพื่อที่จะปกป้องตัวเอง พวกมันจึงต้องหาแมงกะพรุนที่มีพิษหรือฟองน้ำมาปกคลุมตัวเองไว้”
หลังจากนั้นพวกเขาก็พบกับปลาปักเป้าตัวหนึ่ง สัตว์ชนิดนี้ฉินสือโอวรู้จัก ในปลาสายพันธุ์เดียวกันพวกมันเป็นปลาที่มีปากแข็งแรงที่สุด พวกมันสามารถกัดเศษปะการังได้ ทำให้พวกมันสามารถกินกุ้งปูตัวเล็กๆ ที่อยู่ตามซอกปะการังได้
เมื่อเดินไปมาที่ใต้ทะเลได้หลายเมตร ซาลามาห์ก็เหนื่อยจนเดินต่อไม่ไหว แม้ว่าการเดินใต้ทะเลนั้นจะสวยงาม แต่ก็ถือว่าเป็นการออกกำลังกายที่หนักมาก อุปกรณ์ที่ฉินสือโอวสวมใส่มีน้ำหนักถึงห้าสิบกว่ากิโลกรัม เมื่อรวมกับแรงต้านของน้ำทะเลแล้ว ทำให้ต้องเดินแบกพวกมันไปอย่างยากลำบาก
เพราะแบบนี้เมื่อพวกเขาเจอเข้ากับพุ่มปะการังอันอุดมสมบูรณ์ แล้วถ่ายรูปจนพอใจแล้ว พวกเขาก็ส่งสัญญาณให้คนบนเรือดึงพวกเขาทั้งหมดขึ้นไป
หลังจากดำน้ำเสร็จ ในที่สุดก็ได้ทานอาหารกลางวัน พวกเขารับประทานอาหารกลางวันบนเรือยอชต์ บริษัทอเมริกันเอ็กซ์เพรสจ้างพ่อครัวมาด้วย แขกแต่ละคนสามารถนำปลาหรือกุ้งที่ตัวเองจับมาได้นำมาให้พ่อครัวทำอาหารให้ แน่นอนว่าพวกเขาสามารถซื้อตามชายฝั่งได้ด้วยเช่นกัน
ฉินสือโอวคิดถึงกุ้งมังกรตัวใหญ่ที่เขาจับมาได้ แต่ปรากฏว่าไม่รู้ว่าตอนนี้เจ้านั่นมันหายไปไหนแล้ว เขาคิดว่ามันคงจะดวงดี หนีออกไปเองได้ แต่เมื่อตอนที่เขากำลังทานอาหารกลางวัน เขาก็เห็นกุ้งมังกรตัวหนึ่งวางอยู่ที่ด้านหน้าฮามานแดน มันช่างดูคุ้นตาเหลือเกิน…
“ท่านพี่ พี่ขโมยกุ้งมังกรของพวกเรา!” เจ้าหญิงน้อยเดินเข้าไปหาพลางพูดขึ้นด้วยความโมโห
ฮามานแดนกำลังพูดคุยหัวเราะอยู่กับกลุ่มชายวัยรุ่นอยู่พอดี โดยไม่ต้องสงสัยเลย คนเหล่านี้คือทายาทตระกูลใหญ่ๆ ของยุโรปและอเมริกาอย่างแน่นอน ฮามานแดนกำลังพูดโอ้อวดการจับกุ้งมังกรตัวนี้ที่เป็นไปอย่างยากลำบากอยู่ ปรากฏว่าน้องสาวของเขาก็พูดประโยคนั้นขึ้นมาพอดี
เมื่อได้ยินดังนั้น ฮามานแดนก็ถลึงตาใส่น้องสาวของตัวเองทันที พลางพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเกรงขามว่า “เธอพูดเรื่องไร้สาระอะไร? พี่ไปขโมยกุ้งมังกรของพวกเธอตอนไหนกัน? กุ้งมังกรของพวกเธออยู่ที่ไหนเหรอ?”
เจ้าหญิงน้อยรู้ตัวว่าต้องไว้หน้าพี่ชายของตัวเองต่อหน้าคนอื่นๆ จึงไม่ได้พูดอะไรออกมา เธอทำได้เพียงทำหน้าบึ้งตึงใส่เขาเท่านั้น
ฉินสือโอวเข้าไปลากเจ้าหญิงน้อยให้ออกมา ฮามานแดนยังคงนั่งและอธิบายถึงการจับกุ้งมังกรของตัวเองต่อไป “เมื่อกี้ผมพูดถึงไหนแล้วนะ? ถึงว่าผมเจอกุ้งมังกรตัวนี้ได้ยังไงใช่ไหม? พระอัลเลาะห์เจ้า ช่างเป็นเรื่องบังเอิญเสียจริง ผมกำลังดำน้ำอยู่ที่ใต้ทะเล พอหันกลับมามองข้างหลังก็เห็นกุ้งมังกรตัวใหญ่ตัวหนึ่งกำลังจ้องมองผมจากแนวปะการัง”
“ว้าว พระเจ้าช่วย!” หนุ่มสาวสองสามคนร้องออกมาด้วยความตกใจ
เจ้าหญิงน้อยถือจานอาหารทั้งที่ยังคงโมโหอยู่ “ทำไมเขาถึงได้เป็นคนไม่ดีแบบนี้นะ กุ้งมังกรตัวนั้นคุณเป็นคนจับได้แท้ๆ คุณลุง คุณน่ะเป็นฮีโร่เลยนะ! พี่ชายฉันวันนี้ไม่ได้ดำน้ำ เขาจะจับกุ้งมังกรได้อย่างไร?”
ฉินสือโอวยิ้มออกมาแล้วพูดขึ้นว่า “ไม่เป็นไรหรอก อันที่จริงเขาก็จับกุ้งมังกรตัวนี้ด้วยเหมือนกัน คุณไม่ได้โยนมันให้เขาหรือไง? เอาล่ะ อย่าไปสนใจเลย รีบทานเร็วเข้า ทานเสร็จแล้วพวกเราไปดูรูปที่ถ่ายไว้กันเถอะ”
เมื่อพูดถึงรูปที่ถ่ายไว้ตอนดำน้ำ เจ้าหญิงน้อยตั้งหน้าตั้งตารออย่ามีความหวังทันที เธอพยักหน้าไปมาหลายครั้ง ปากเล็กๆ ก็รับประทานอาหารอิสลามที่ได้เชฟชาวมุสลิมจัดเตรียมไว้ให้โดยเฉพาะ
ตอนบ่ายก็คงได้กลับแล้ว เดิมทีฉินสือโอวคิดไว้ว่ามันจะเป็นแบบนี้ แต่ปรากฏว่าก่อนหน้านี้ยังมีกิจกรรมอีกหลายอย่าง รวมถึงการขี่จักรยานทะเลด้วย
นี่เป็นกิจกรรมที่ฉินสือโอวไม่เคยสัมผัสมาก่อน เขาเลยรีบวิ่งเข้าไปสมัครร่วมกิจกรรมทันที แน่นอนว่าเจ้าหญิงโลลิต้าก็ติดสอยห้อยตามไปด้วยเช่นกัน เขาอยากเข้าร่วมกิจกรรมเธอก็อยากเหมือนกัน
ปั่นจักรยานในทะเลเป็นเพียงชื่อที่เรียกขึ้นเพื่อสื่อความหมายของกิจกรรม แต่ไม่ได้เป็นการขี่จักรยานจริงๆ แต่พวกเขาต้องเข้าไปในลูกแก้วที่เหมือนหมวกกันน็อกที่ใหญ่กว่าหมวกที่ใส่ในตอนที่เดินเล่นในทะเลหลายร้อยเท่า หลังจากนั้นฝาแก้วก็จะปิดครอบแยกน้ำและอากาศออกจากกัน ข้างนอกมีของที่เหมือนไม้พายยื่นออกมา คนที่อยู่ด้านในจะต้องเหยียบแป้นที่เหมือนแป้นรถจักรยาน เพื่อปั่นให้มันเคลื่อนที่ไปข้างหน้า
เมื่อลูกแก้วขนาดใหญ่นี้ถูกวางลงบนน้ำทะเล ครึ่งหนึ่งของพวกมันจะอยู่ใต้น้ำ ส่วนอีกครึ่งลอยอยู่เหนือน้ำ ฉินสือโอวเข้าไปข้างในเป็นคนแรก เขาหายใจเข้าลึกและลงน้ำไป จากนั้นร่างทั้งร่างของเขาก็ดำลงสู่ทะเล ข้างในมีครูสอนคอยต้อนรับอยู่
เจ้าหญิงโลลิต้ารออยู่ด้านหลังอย่างอดใจรอไม่ไหว อาฟิฟและฮามานแดนไม่รู้ว่าเธอไปดำน้ำลึกมา พวกเขายังคิดอยู่เลยว่านี่เป็นการมาทะเลครั้งแรกของเธอ พวกเขายังกลัวอยู่เลยว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับเธอ
ลูกแก้วขนาดใหญ่สามารถบรรจุคนได้ห้าคนพอดี ฉินสือโอวและคนทั้งสี่รวมกับครูสอนว่ายน้ำนับเป็นหนึ่งกลุ่ม หลังจากที่พวกเขานั่งกันดีแล้ว ครูสอนว่ายน้ำปิดประตูอย่างแน่นหนาเพื่อกักออกซิเจนไว้ ด้านบนมีเครื่องสำหรับส่งลูกแก้วลงมาในน้ำ ตอนนั้นเองที่ทุกคนสามารถให้เท้าเหยียบแป้นเพื่อให้มันเคลื่อนไหวไปข้างหน้าได้
อ่านนิยาย
นี่เหมือนเป็นเรือดำน้ำเลยก็ว่าได้ แต่ว่ามุมมองของกระจกนั้นกว้างกว่า อีกอย่างกระจกนี้ก็ทำขึ้นมาเป็นพิเศษ บางตำแหน่งเป็นกระจกสองชั้น ทำให้มันกลายเป็นกล้องโทรทรรศน์สำหรับส่องดูใต้น้ำได้
เดิมทีแล้วน้ำบริเวณเกรตแบร์ริเออร์รีฟใสสะอาดอยู่แล้ว เมื่อบวกกับการมองผ่านกล้องโทรทรรศน์เข้าไป ทำให้คนที่นั่งอยู่ข้างในกระจกสามารถมองเห็นไปได้ไกล
แต่ว่าการเดินทางใต้ทะเลค่อนข้างเหนื่อย แม้ว่าจะมีเครื่องช่วยดันอยู่ที่ด้านหลังแก้วครอบ แต่ว่าความสนุกของกิจกรรมนี้คือการเหยียบแป้นถีบเพื่อให้มันเคลื่อนไปข้างหน้าด้วยตัวเอง ตัวผู้เล่นจะเป็นคนควบคุมทิศทางและความเร็วเอง
แต่ว่าแรงดันในน้ำทะเลสูงมาก แบบนี้จะทำให้ค่อนข้างเหนื่อย เจ้าหญิงน้อยเป็นเด็กที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ อาฟิฟก็เป็นพวกอ่อนแอไม่ออกกำลังกาย จึงมีเพียงฉินสือโอวและฮามานแดนเท่านั้นที่ต้องเหยียบแป้นถีบ
ฮามานแดนเป็นคนบ้าออกกำลังกาย เขาชอบขี่ม้า ฟุตบอล เครื่องร่อน โต้คลื่น วอลเลย์บอล ดำน้ำและอื่นๆ ในด้านการขี่ม้าเขาถือว่าเป็นมืออาชีพ เขาเคยเข้าร่วมการแข่งขันระดับโลกและได้รับรางวัลมาแล้วด้วย ดังนั้นพละกำลังของเขาจึงแข็งแกร่งมาก
เรื่องนี้คงจะเป็นเรื่องดีหากเทียบกับคนธรรมดา แต่กับฉินสือโอวแล้ว เขาก็ยังถือว่าอ่อนแอนัก
ฮามานแดนต้องการที่จะแสดงความเก่งกาจของตัวเองต่อหน้าฉินสือโอว ปรากฏว่าเขาเหยียบแป้นจนขาทั้งสองข้างเป็นตะคริว แต่ฉินสือโอวก็ยังคงเหยียบแป้นถีบต่อไปได้อย่างสบายใจ แน่นอนว่าหลังจากที่เขาหยุดลง ความเร็วในการเคลื่อนที่ของลูกแก้วใบใหญ่นี้ก็ยังคงเหมือนกับก่อนหน้านี้
เจ้าหญิงน้อยหันมามองพี่ชายแล้วแลบลิ้นให้ เจ้าชายน้อยแสดงท่าทางเสียใจออกมา นี่เขาโดนดูถูกชัดๆ!
ฉินสือโอวเหยียบแป้นถีบเพื่อเคลื่อนแก้วครอบนี้ไปรอบๆ ทะเล เมื่อเล่นจนพอใจแล้วเขาจึงวนกลับมา หลังจากที่ขึ้นเรือ ก็มีคนเข้ามาถามว่าพวกเขาต้องการที่นั่งเครื่องบินชมแนวปะการังเกรตแบร์ริเออร์รีฟหรือไม่ แต่ฉินสือโอวได้ปฏิเสธไป
เสน่ห์ของมหาสมุทรคือใต้น้ำ การมองมหาสมุทรลงมาจากข้างบนไม่ได้น่าสนใจ เพียงแค่มองไปยังแนวปะการังเกรตแบร์ริเออร์รีฟเท่านั้น
เจ้าหญิงน้อยสนใจกิจกรรมทุกกิจกรรมที่มี ตอนที่เธออยู่ที่ดูไบชีวิตค่อนข้างเข้มงวด ในที่สุดวันนี้เธอก็มีโอกาสได้ทำกิจกรรมได้อย่างอิสระ เหมือนกับม้าที่ไร้บังเหียน
อาฟิฟพาเจ้าหญิงน้อยไปขึ้นเครื่องบิน ฉินสือโอวนั่งอยู่บนดาดฟ้าเล่นโทรศัพท์มือถือพลางจิบเครื่องดื่มเย็นๆไปพลาง เพลิดเพลินไปกับสายลมอบอุ่นในช่วงฤดูร้อน
ปรากฏว่าเมื่อเขานั่งลงได้ไม่นาน ก็มีคนมานั่งตรงข้าม เขาเงยหน้าขึ้นมอง ก็เห็นว่าเป็นเจ้าชายฮามานแดน
“คุณค่อนข้างแข็งแรงเลยนะ” น้อยครั้งมากที่เจ้าชายฮามานแดนจะเอ่ยชมฉินสือโอว
ฉินสือโอวพูดกลั้วหัวเราะว่า “ขอบคุณครับ คุณก็รู้ว่าผมทำอาชีพอะไร ผมเป็นชาวประมง ทำมาหากินโดยอาศัยท้องทะเล ถ้าไม่มีแรงก็คงจะไม่ได้”
ฮามานแดนพยักหน้า จากนั้นเขาก็เปลี่ยนบทสนทนา “คุณรู้ไหมว่าผมมาหาคุณทำไม?”
ฉินสือโอวยักไหล่พลางตอบว่า “เป็นเพราะว่าผมอยู่ใกล้ชิดกับเจ้าหญิงน้อยมากเกินไปหรือเปล่า?”
ฮามานแดนโบกมือปัดไปมาแล้วพูดขึ้นว่า “คุณคิดว่าพวกเราราชวงศ์ดูไบเป็นยังไง? เป็นราชวงศ์ที่ไร้ศักดินาและอารยธรรมเหรอ? ซาลามาห์สามารถมีสังคมได้ตามที่เธอต้องการ หากเธอยอมที่จะเล่นกับใคร…ไม่ว่าจะเป็นคนรวยหรือคนจน พวกเราก็จะเคารพการตัดสินใจของเธอ แน่นอนว่า คนที่มีแรงจูงใจแอบแฝงมาตีสนิทเธอไม่สำเร็จหรอก”
……………………………………..