ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 971 เพื่อนผู้กล้าหาญ

ชากูนิสเป็นชายวัยกลางคนอายุประมาณสี่ห้าสิบปี ร่างกายแข็งแรง ตอนที่กำลังเดินทางฉินสือโอวได้ยินคนพูดว่า เขาเป็นผู้บริหารที่สำคัญคนหนึ่งของบริษัทโบอิง และเขาชอบทำกิจกรรมผาดโผนมาก!
ดังนั้น เมื่อครู่ฉินสือโอวจึงไม่ได้ตกใจเลยแม้แต่น้อย ชากูนิสชอบทำกิจกรรมผาดโผน ดังนั้นเขาต้องคุ้นเคยกับการว่ายน้ำอย่างแน่นอน อีกอย่างตอนที่เดินทางเขาเห็นว่า พละกำลังของเขาก็ไม่เลวเลยทีเดียว!
คนอื่นๆ ก็เห็นด้วยในเรื่องนี้ ในตอนที่ชากูนิสโผล่ร่างของตัวเองขึ้นมาจากน้ำ พวกเขาก็มองไปยังชากูนิสอย่างวางใจ ปรากฏว่าเมื่อมองไปแล้ว ใบหน้าของทุกคนก็ถอดสีทันที!
ที่ด้านหลังชากูนิสห่างออกไปราวสิบกว่าเมตร มีเงาใหญ่เงาหนึ่งปรากฏขึ้นที่ผิวน้ำ เมื่อแสงแดดส่องลงมายังแม่น้ำ แม้ว่าด้านล่างจะเต็มไปด้วยโคลน แต่ก็ยังคงเงาร่างใหญ่อันน่ากลัวนั้นได้อย่างชัดเจน
ร่างที่โผล่ขึ้นมาบนผิวน้ำ เป็นร่างของสัตว์สีน้ำตาลดำตัวหนึ่ง ปีกทั้งสองข้างที่มีความยาวห้าเมตรกว่ากางแผ่ออก หางยาวอันน่ากลัวสะบัดขึ้นมาบนผิวน้ำ กระดูกแหลมแทงออกมาจากหางทั้งสองด้าน!
ชากูนิสมีปฏิกิริยาตอบสนองอย่างรวดเร็ว เมื่อเขามองเห็นสีหน้าถอดสีของทุกคน ร่างกายของเขาก็แข็งกระด้างขึ้นมาทันที เขาพูดขึ้นอย่างสิ้นหวังว่า “พระเจ้า! มีอะไรอยู่ข้างหลังผมงั้นเหรอ?!”
เขาไม่กล้าแม้แต่จะหันหลังไปมอง แม่น้ำในออสเตรเลียมีนักฆ่าซ่อนตัวอยู่ในน้ำเป็นจำนวนมาก เช่นงูพิษ ที่มีมากกว่าสิบสายพันธุ์!
ในขณะที่คนทั้งกลุ่มกำลังตกใจ บิลลี่สบถออกมา เขาพูดออกมาเบาๆ ว่า “มันเป็นสัตว์บ้าอะไรกัน? พระเจ้า! พวกเราแม่งเข้ามาในพื้นที่ต้องคำสาปกันหรือไง?”
ฉินสือโอวได้ใช้จิตสำนึกแห่งโพไซดอนเข้าควบคุมน่านน้ำนี้ไว้แล้ว เขาเป็นคนแรกที่เห็นสัตว์ประหลาดที่ซ่อนตัวอยู่ใต้น้ำตัวนี้ อีกทั้งเมื่อมันโผล่ขึ้นมาที่ผิวน้ำ เขาก็ได้ใช้จิตสำนึกแห่งโพไซดอนควบคุมมันไว้แล้ว
ไม่เช่นนั้น เจ้าสัตว์ประหลาดน้ำตัวนี้คงจะเข้าโจมตีชากูนิสไปนานแล้ว ฉินสือโอวสามารถสัมผัสได้ว่า เจ้าสัตว์ตัวนี้มีนิสัยดุร้าย
เมื่อมองลงมาจากผิวน้ำ เจ้าตัวนี้คือสัตว์ประหลาด อันที่จริงแล้วหลังจากที่ฉินสือโอวเข้าควบคุมมันเขาก็พบว่า นี่ไม่ได้เป็นเพียงปลากระเบนธรรมดาเท่านั้น แต่ว่ามันเป็นปลากระเบนน้ำจืดขนาดใหญ่ สัตว์พิเศษของออสเตรเลีย
โลกนี้มีปลากระเบนที่เป็นที่รู้จักกันดีสี่ร้อยแปดสิบกว่าสายพันธุ์ ตามหนังสือ ‘การปฐมพยาบาลจากสัตว์ทะเลอันตรายและสัตว์ป่า’ ที่ตีพิมพ์ในปี 1995 ปลากระเบนมีพิษที่มีขนาดใหญ่ที่สุดที่เป็นที่รู้จักกันดี หางของมันสามารถยาวได้ถึงสี่สิบเซนติเมตร
และหางของปลากระเบนตัวนี้ก็ยาวถึงสี่สิบเซนติเมตร มันจะต้องเป็นปลากระเบนน้ำจืดขนาดใหญ่ของออสเตรเลียแน่นอน
สำหรับปลาชนิดนี้ คนที่รู้จักมีค่อนข้างน้อย ปลากระเบนน้ำจืดพบเจอได้ยาก เพราะว่าพวกมันมักซ่อนตัวอยู่ที่ตะกอนใต้ท้องทะเลลึก มันกินหอยและปูเป็นหลัก มันใช้กระแสไฟฟ้าพลัสในการตรวจการมีอยู่ของเหยื่อ และยังใช้ในการตรวจสอบอันตรายหลังจากนั้นก็หนีไป
นอกจากจะรู้ล่วงหน้าว่าปลากระเบนอยู่ตรงไหนแล้วใช้ตาข่ายปิดกั้นแม่น้ำ ไม่อย่างนั้นไม่มีทางที่จะจับพวกมันได้แน่นอน ก่อนอื่นร่างกายของพวกมันสามารถระนาบไปกับพื้นใต้ท้องทะเลได้ เพราะแบบนี้จึงไม่มีทางที่จะหาทางจับพวกมันขึ้นมาได้
อีกอย่างพวกมันฉลาด หลังจากที่ใช้คลื่นไฟฟ้าพลัสตรวจจับอันตรายที่เข้าใกล้ได้ พวกมันก็จะรีบมุดลงไปในโคลนเพื่อซ่อนตัวแล้วหนีจากอันตราย
เมื่ออยู่ในโคลนที่อยู่ใต้แม่น้ำ ผิวที่เป็นสีน้ำตาลของมันจะกลายเป็นการอำพรางร่างโดยธรรมชาติทันที
แต่ว่าพวกเขาสามารถมั่นใจได้ว่า ปลากระเบนน้ำจืดตัวใหญ่ตัวนี้เป็นสายพันธุ์ที่มีหนาม มันมีพิษในตัว ถ้าหากว่าโดนหางของมันแทง การอยู่กลางป่าและไม่ได้รับการรักษาเบื้องต้นอย่างทันถ่วงทีก็อาจจะตายได้ทันที
ในตอนที่ฉินสือโอวเข้าควบคุมปลากระเบนน้ำจืดตัวนี้ มันก็ได้โผล่ร่างขึ้นมาให้ผู้คนเห็นแล้ว ดังนั้นหากจะนำมันกลับลงไปในน้ำเงียบๆ และทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นก็คงจะไม่สมเหตุสมผลนัก
เพราะเหตุนี้ เขาจึงตัดสินใจ ควบคุมปลากระเบนให้ว่ายน้ำวนไปมารอบชากูนิส ราวกับหมาป่าที่กำลังวางแผนโจมตีเหยื่ออยู่
ทุกคนตกใจกับขนาดอันใหญ่โตของปลากระเบนตัวนี้ ในตอนนี้แม้แต่เหล่าบอดี้การ์ดก็ไม่กล้าที่จะลงน้ำ ชากูนิสยิ่งหวาดกลัวและไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ เขาไม่กล้าแม้แต่จะหันกลับไปมองว่ามีอะไรรอเขาอยู่
เหมือนกับหนังที่ถูกกดปุ่มหยุด ทุกอย่างหยุดนิ่งไปหมด
ฉินสือโอวแสดงสัญญาณบอกให้ทุกคนไม่ต้องตื่นตระหนก เขาพูดขึ้นว่า “สบายใจได้! วางใจเถอะพวก! พวกเราไม่รู้ว่าในน้ำเป็นสัตว์อะไร สัตว์ในน้ำก็ไม่รู้ว่าพวกเราเป็นอะไรเหมือนกัน! ดังนั้น อย่าไปกระตุ้นมันล่ะ!”
ในขณะที่พูด เขาก็เคลื่อนไหวช้าๆ โดยการก้าวลงไปในแม่น้ำอย่างระมัดระวัง ที่ก้นแม่น้ำเต็มไปด้วยโคลนเน่าเสียและเศษซากกิ่งไม้ใบไม้ พื้นผิวมีความลื่น เขาทำสีหน้าเคร่งขรึม ท่าทางแต่ละย่างก้าวดูระมัดระวัง หลังจากที่เขาเข้าใกล้ชากูนิส เขาก็ยื่นมือออกไปพลางพูดเสียงเบาว่า “ค่อยๆ เดินมา!”
ทั้งสองคนค่อยๆ ถอยออกมา ฉินสือโอวค่อยๆ บังคับให้ปลากระเบนเคลื่อนที่ไปข้างหน้าช้าๆ เลียนแบบท่าทางของหมาป่าที่ขับไล่คนออกจากอณาเขตของตัวเอง
ในที่สุดก็มาถึงริมแม่น้ำ ชากูนิสก็ร้องออกมาทันทีที่ขึ้นฝั่ง เขาพุ่งตัวคลานเข้าไปหาคาริสที่ถือปืนอยู่ทันที
ฉินสือโอวก็เคลื่อนที่ด้วยความเร็วเช่นกัน เขารีบขึ้นฝั่ง แล้วควบคุมให้ปลากระเบนว่ายน้ำไปมาริมแม่น้ำสักพัก ในขณะที่คาริสและคนอื่นๆ กำลังที่จะโจมตีมัน มันก็ว่ายดำดิ่งลงไปยังต้นแม่น้ำเสียก่อน
ชากูนิสหันหลังไปมองปลากระเบนตัวใหญ่ที่กำลังว่ายอยู่ในน้ำด้วยความหวาดกลัว ใบหน้าซีดเผือดราวกับศพ
หลังจากที่ฉินสือโอวขึ้นฝั่ง ทุกคนต่างก็พากันมายืนล้อมเขาไว้ ทุกคนต่างพากันเข้ามาตบไหล่ฉินสือโอวแล้วพูดว่า “ทำได้ดีมาก! พ่อหนุ่มคนจีน คุณเป็นผู้ชายที่กล้าหาญมาก!”
“ผมไม่เคยเห็นผู้ชายที่กล้าหาญเท่าคุณมาก่อนเลย!”
“ฉิน การที่ฉันพานายมาร่วมกิจกรรมให้ครั้งนี้ถือว่าเป็นเรื่องที่ถูกจริงๆ! ไม่มีนาย วันนี้พวกเราคงวุ่นวายแน่ๆ!”
ฉินสือโอวยิ้มและแปะมือกับทุกคน เขาพูดขึ้นมาอย่างสบายๆ ว่า “สถานการณ์อาจจะไม่ได้เลวร้ายอย่างที่พวกคุณคิดก็ได้ ผมเป็นเจ้าของฟาร์มปลา ผมเข้าใจสัตว์ทะเล พวกเรามองพวกมันเป็นสัตว์ประหลาด กลัวพวกมัน อันที่จริงพวกมันก็มองพวกเราแบบเดียวกัน”
ชากูนิสนั่งลงบนพื้นพลางถอนหายใจออกมาอย่างหนัก คาริสหยิบเสื้อผ้าแห้งชุดใหม่ออกมาให้เขาเปลี่ยน ผู้บริหารอาวุโสของบริษัทโบอิงโบกมือปฏิเสธว่ายังไม่ต้องการตอนนี้
กางเกงของฉินสือโอวเปียกชื้น รองเท้าของเขาก็มีโคลนอยู่ข้างใน เขาถอดกางเกงและรองเท้าออกเพื่อเปลี่ยนใหม่
หลังจากนั้นชากูนิสก็เดินเข้ามาหาเขา แล้วยิ้มเจื่อนออกมาพลางพูดว่า “เมื่อกี้ ต้องขอโทษด้วย!”
ฉินสือโอวมองเขาอย่างแปลกใจ เขาคิดว่าชายคนนี้เข้ามาเพื่อที่จะขอบคุณเขาเสียอีก
“ตอนที่อยู่บริเวณริมแม่น้ำ ผมหนีทิ้งคุณมาก่อน” ชากูนิสพูดออกมาอย่างรู้สึกผิด “หวังว่าคุณจะให้อภัย ผมกลัวมันจริงๆ! ผมยอมรับ ผมไม่ใช่คนที่กล้าหาญ! ผมไม่รู้ว่าเมื่อกี้เกิดอะไรขึ้นจริงๆ ผมคิดว่าผมจะตายแล้ว ผมกลัวตาย!”
จนมาถึงตอนนี้ ใบหน้าของเขาก็ยังซีดเผือด
ฉินสือโอวยกมือขึ้นตบบ่าของเขาเพื่อปลอบใจ พลางพูดขึ้นว่า “ไม่ต้องคิดมาก ใครๆ ก็กลัวตายทั้งนั้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งผมรู้ว่าคุณมีลูกมีภรรยาที่ต้องดูแลอยู่ใช่ไหม? และเมื่อกี้พวกเราก็มาถึงฝั่งแล้วทั้งคู่ ไม่มีใครทอดทิ้งใครหรอก”
ชากูนิสมีท่าทีดีขึ้นมาเล็กน้อย เขาพูดกับฉินสือโอวอย่างซาบซึ้งว่า “ผมไม่รู้จะขอบคุณคุณอย่างไรดี เพราะว่าผมไม่รู้ว่าต้องขอบคุณอย่างไรถึงจะดีที่สุด! คุณช่วยชีวิตผมไว้ เพื่อน คุณช่วยชีวิตผมไว้!”
บอดี้การ์ดคนหนึ่งถามฉินสือโอวขึ้นมาว่า “เฮ้ พวกเราต้องแจ้งให้กองบัญชาการเข้ามาตรวจสอบแม่น้ำนี้อีกครั้งหรือไม่ครับ?”
โดยไม่รู้ตัว เหล่าบอดี้การ์ดได้มองว่าฉินสือโอวกลายเป็นหัวหน้าแล้วเรียบร้อย
ฉินสือโอวโบกมือปฏิเสธ “ไม่ต้องหรอก รายงานไปยังผู้ดูแลของรีสอร์ต เพื่อให้พวกเขาระวังก็พอ ถ้าหากว่าผมไม่ได้ดูผิด มันคือปลากระเบนน้ำจืด!”
“ใช่แล้ว เป็นปลากระเบนแน่ เมื่อกี้ผมตกใจไปหน่อย จึงมองไม่ออก” บิลลี่พูดเสริมคำพูดของฉินสือโอว
………………………………………………………..