ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 1002 เบ็ดแรกของปีใหม่

 
ฉินสือโอวยืนอยู่ที่หน้าประตู มองออกไปยังฟ้าใสไร้เมฆบดบังที่อยู่ไกลออกไป เขาอดที่จะพูดอย่างทอดถอนใจไม่ได้ว่า “เดือนมีนาคมแล้ว ถึงตอนนี้แล้วคงจะไม่มีพายุหิมะหรอกใช่ไหม?”
เขาถูกพายุหิมะทรมานจนสุดจะทนแล้ว ฟาร์มปลามีเนื้อที่มากเกินไป การปัดกวาดหิมะเป็นเรื่องที่เปลืองแรงมากๆ
เหมาเหว่ยหลงส่ายหัวไปมาพร้อมกับกล่าวว่า “สภาพอากาศในนิวฟันด์แลนด์ของพวกนายแปลกประหลาดเกินไป ใครจะบอกได้แน่ชัดกันล่ะ? แต่ถ้าเป็นที่แฮมิลตัน ก็คิดว่าน่าจะไม่มีปัญหาแล้ว”
ฉินสือโอวพูดกับเขาว่า “ฉันถามถึงนครเซนต์จอห์น ใครถามถึงแฮมิลตันกันล่ะ?”
เหมาเหว่ยหลงก็พูดกับเขาอย่างจนปัญญาว่า “ฉันทำนายสภาพอากาศไม่ได้ แล้วก็ไม่ได้ดูพยากรณ์อากาศด้วย ฉันจะไปรู้ได้ยังไงล่ะว่าจะมีพายุตกหนักไหม?”
ฉินสือโอวมองเขาตาขวาง ทั้งยังแบะปากพูดว่า “แล้วแกมีประโยชน์อะไรบ้าง?” พอพูดจบ เขาก็จุ๊ปากแล้วหมุนตัวเดินกลับเข้าไปข้างใน จากนั้นก็ถอนหายใจออกมาแล้วพูดว่า “ฉันก็โง่เหมือนกัน ฉันคาดหวังอะไรจากแกกันนะ? ไปดูพยากรณ์อากาศเองยังดีเสียกว่า”
เหมาเหว่ยหลง “…”
เข้าสู่เดือนมีนาคมแล้ว ตามทฤษฎีก็เท่ากับว่าเข้าสู่ฤดูใบไม้ผลิแล้ว ฤดูใบไม้ผลิของนครเซนต์จอห์นไม่ได้มาถึงเร็วขนาดนั้น เพียงแต่ว่าเกาะแฟร์เวลเป็นพื้นที่ที่อยู่ทางตอนใต้ที่สุดของนิวฟันด์แลนด์ สภาพอากาศในเดือนมีนาคมจึงเริ่มเปลี่ยนแปลงไปบ้างแล้ว
มีพ่อฉินแม่ฉินอยู่ด้วย บวกกับมีวินนี่ที่เป็นทั้งแม่ที่ดีและภรรยาที่น่ารัก ฉินสือโอวจึงไม่ต้องไปดูเรื่องที่เกี่ยวกับลูกสาว ก่อนเข้านอนและหลังตื่นนอนเขาแค่ต้องโผล่หน้าไปให้ลูกเห็น เหมือนสแกนบัตรเข้างานก็พอแล้ว วินนี่ถามว่าทำไม เขาจึงตอบเธอกลับไปว่าไม่ว่าจะอย่างไรก็ต้องทำให้ลูกจำเขาคนนี้ได้บ้าง
ฤดูใบไม้ผลิเป็นฤดูกาลรวมศูนย์งานการประมูล นอกจากงานประมูลฤดูใบไม้ผลิของบริษัทประมูลใหญ่ๆ ทุกแห่งแล้ว ก็ยังมีการประมูลที่จัดขึ้นโดยตลาดอาหารทะเลอีกหลายแห่งด้วย อย่างเช่นการประมูลปลาทูน่าครีบน้ำเงิน เมื่อปีที่แล้วฉินสือโอวส่งปลาตัวหนึ่งไปเก็บเกี่ยวรายได้หลายล้านดอลลาร์สหรัฐมาจากญี่ปุ่น
เมื่อหาวันที่มีอากาศดีท้องฟ้าแจ่มใสปลอดโปร่งได้แล้ว เขาก็พาชาวประมงจำนวนหนึ่งขับเรือตกปลาทูน่าที่รัฐบาลมอบให้เป็นรางวัลออกทะเลไปตกปลาใหญ่
ปีที่แล้วพวกชาวประมงตรวจสอบสภาพความเป็นอยู่ของปลา จึงได้พบร่องรอยของฝูงปลาใหญ่ ถึงแม้ว่าพวกเขาจะไม่กล้ายืนยันว่านั่นคือปลาทูน่าครีบน้ำเงินเหนือ แต่ถึงจะเป็นปลามาร์ลินหรือปลากระโทงสีน้ำเงินก็ใช้ได้ทั้งนั้น พวกมันต่างก็เป็นปลาที่ขายได้ราคา
เมื่อเห็นว่าฉินสือโอวจะเอาเรือตกปลาออกไปหาปลา ชาร์คก็ส่ายหัวพูดกับเขาว่า “บอสครับ เอาเรือฮาวิซทไปน่าจะดีกว่าไหมครับ? ตอนนี้พวกเรายังไม่แน่ใจว่ามีปลาใหญ่ชนิดไหนอยู่ในทะเล อีกทั้งความเป็นไปได้ที่พวกมันจะเป็นปลากระโทงร่มก็มีมากกว่า และถ้าเป็นฝูงปลากระโทงร่มจริงๆ ถ้าอย่างนั้นพวกเราก็ต้องใช้ปาฉมวก”
การปาฉมวกใส่ปลากระโทงเป็นเทคนิคที่เหมาะกับการใช้พิสูจน์ความสามารถของชาวประมงเป็นอย่างยิ่ง เนื่องจากปลากระโทงร่มชอบว่ายน้ำอยู่ใกล้กับผิวน้ำ และบางครั้งก็จะว่ายแฉลบออกมาจากผิวน้ำ ในตอนนี้ถ้าชาวประมงปาฉมวกที่อยู่ในมือออกไป หากปาโดนก็จะได้ปลาใหญ่ติดไม้ติดมือกลับไป อัตราการปาโดนเป้าค่อนข้างต่ำ ทว่าความท้าทายและความน่าสนใจกลับมีอยู่สูงมาก ทำให้ชาวประมงต่างก็ชื่นชอบวิธีนี้
ฉินสือโอวอยากลองสัมผัสกับมนต์เสน่ห์ของการปาหอกจับปลากระโทงสีน้ำเงินดูสักครั้ง แต่ครั้งนี้เขาจะยังทำไม่ได้ เพราะเขารู้ว่าสิ่งที่อยู่ในฟาร์มปลาของตัวเองคืออะไร ซึ่งพวกมันก็คือปลาทูน่าครีบน้ำเงินเหนือนั่นเอง
ด้วยเหตุนี้เขาจึงไหวไหล่ให้ชาร์คแล้วพูดว่า “เชื่อฉันเถอะ นั่นไม่ใช่กลิ่นอายของปลากระโทงสีน้ำเงินหรอก พวกมันคือปลาทูน่า เพียงแต่ฉันไม่รู้ว่ามันคือปลาทูน่าครีบน้ำเงิน ครีบเหลือง หรือว่าเป็นปลาทูน่าตาโต พวกเราลองไปดูกันเถอะ บางทีถ้าใช่ปลาทูน่าครีบน้ำเงินเหนือจริงๆ ถ้าอย่างนั้นปีนี้พวกนายต้องได้เงินโบนัสก้อนโตแน่ๆ”
ชาร์คยิ้มออกมาด้วยความรู้สึกตื่นเต้นดีใจ แล้วถามเขาอย่างไม่อยากจะเชื่อ “นั่นคือฝูงปลาทูน่าจริงๆ เหรอครับ? บอส คุณมองเห็นมันจากวิชาห้าธาตุพิชิตมังกรเหรอครับ?”
novel-lucky
ฉินสือโอวพยักหน้ารับ ซีมอนสเตอร์ก็ร้องขึ้นมาว่า “โว้ว น่าเหลือเชื่อจริงๆ แล้วพวกเราจะมัวลังเลอะไรอยู่อีกล่ะ? รีบไปเถอะ ถ้าปลาทูน่าหนีไป นั่นจะกลายเป็นการสูญเสียอย่างมหาศาลเลยนะ!”
เรือตกปลาไม่ได้มีขนาดใหญ่นัก ฉินสือโอวจึงเลือกเอาแต่ชาวประมงที่ฝีมือดีที่สุดไปด้วย ชาร์ค ซีมอนสเตอร์ แลนซ์ บูล นีลเซ็นและเบิร์ด แต่ละคนจะรับผิดชอบเบ็ดตกปลาสี่คัน ใครตกปลาขึ้นมาได้จะได้รับโบนัส 5% เหมาเหว่ยหลงก็ขึ้นเรือมาด้วยเหมือนกันแต่เขาแค่ขึ้นมาช่วยงานเบ็ดเตล็ดเท่านั้น ไวส์ก็อยากขึ้นเรือมาด้วยเหมือนกัน แต่บนทะเลไม่มีอะไรที่สะดวกสบาย ทั้งยังมีอันตรายอีกต่างหาก ฉินสือโอวกับวิเวียนเลยเกลี้ยกล่อมให้เขาอยู่เล่นที่บนฝั่ง
เพราะเทซึกะ โกดะ ปีนี้ฉินสือโอวจึงไม่สามารถออกหน้าในการเข้าร่วมงานประมูลด้วยตนเองได้แล้ว ถึงแม้ว่าครั้งก่อนจะใช้ชื่อของนีลเซ็น แต่เทซึกะ โกดะก็ยังสามารถค้นหาตามเส้นสนกลในจนได้เจอความจริง คราวนี้คงต้องให้บัตเลอร์เป็นคนออกหน้าแทนแล้วล่ะ
ส่วนเรื่องเกี่ยวกับเทซึกะ โกดะ ฉินสือโอวก็ค่อนข้างจัดการได้ยากอยู่เหมือนกัน อีกฝ่ายมักจะรักษามารยาทอยู่เสมอ ทำให้เขากำจัดเสี้ยนหนามออกไปไม่ได้สักที ทุกครั้งที่มาหาก็มักจะนำของขวัญติดมาด้วย เขาเองก็ไม่มีเหตุผลที่จะสามารถไล่อีกฝ่ายออกไป เมื่อเป็นแบบนี้เทซึกะ โกดะก็เกาะติดเขาเหมือนกับปลาสเตอร์ยาปิดแผล ทำให้เขาไม่รู้จะทำยังไงดีเลยจริงๆ
แต่คราวนี้เขาคงต้องขอบคุณเทซึกะ โกดะ ถึงแม้ว่าจะเป็นเรื่องบังเอิญ แต่แท้ที่จริงแล้วก็เป็นเพราะเขาที่ทำให้วินนี่ไปถึงนครเซนต์จอห์นก่อนล่วงหน้า ซึ่งในคืนนั้น วินนี่ก็คลอดก่อนกำหนด!
เรือตกปลาออกทะเลมาแล้ว จิตสำนึกแห่งโพไซดอนของฉินสือโอวทั้งสี่สายแหวกว่ายออกไปยังทิศทั้งสี่ เขาไม่ได้สังเกตดูฟาร์มปลาอย่างละเอียดมาเป็นเวลานานแล้ว รู้สึกว่าสภาพการเติบโตของสาหร่ายทะเลจะดีขึ้นกว่าเดิมมากๆ แล้ว โดยเฉพาะในน่านน้ำบริเวณใกล้ชายฝั่ง สาหร่ายสีน้ำตาลเล็กๆ สั้นๆ ใต้ท้องทะเลในบริเวณนั้น ลอยอยู่รวมตัวกันอย่างหนาแน่น ราวกับว่ามีสนามหญ้าขนาดใหญ่อยู่ที่ใต้ท้องทะเล
บนผิวทะเล นกนางนวลฝูงหนึ่งกำลังบินร่อนอยู่อย่างอิสรเสรี พวกมันร้องขันส่งเสียงกังวานใสออกมา และกระพือปีกบินโฉบขึ้นมาจากผิวน้ำอยู่เสมอๆ หลังจากบินขึ้นลงอยู่หลายครั้งในที่สุดก็สามารถคาบปลาตัวเล็กๆ สักตัวสองตัวไว้ในปากได้
คราวนี้ฉินสือโอวออกทะเลมาตั้งแต่เช้า บุชกับนิมิตส์ยังไม่ได้ออกไปบินเล่น ดังนั้นพวกมันจึงตามออกมาด้วย
สัตว์เลี้ยงทั้งสองตัวยืนขนาบข้างทั้งซ้ายและขวาอยู่บนดาดฟ้าหน้าเรือตกปลา เมื่อได้เห็นนกนางนวลพวกนี้ที่กำลังล่าเหยื่ออยู่ ทันใดนั้นพวกมันก็สบตากัน ต่อจากนั้นก็กางปีกแล้วแอบบินออกไปอย่างเงียบเชียบทันที
ฉินสือโอวกำลังค้นหาฝูงปลา ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงร้องของนกนางนวลที่กลายเป็นเสียงขันร้องอย่างเร่งรีบ จึงหันไปมองด้วยความสนใจใคร่รู้
novel-lucky
นิมิตส์แสดงธาตุแท้อย่างโจรของมันออกมาหลังจากบินขึ้นไปบนชั้นอากาศสูง ดวงตาทั้งสองข้างจับจ้องนกนางนวลเหล่านั้นเอาไว้ พอเห็นว่ามีนกที่คาบปลาขึ้นมาได้ มันก็ตีปีกทั้งสองข้างแล้วพุ่งลงไปหาทันที
ระดับความเร็วในการพุ่งตัวของนกโจรสลัดทั่วๆ ไปสามารถเร่งได้สูงสุดถึง 150 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ทว่านิมิตส์มีพัฒนาการผ่านพลังของจิตสำนึกแห่งโพไซดอน อัตราความเร็วในการพุ่งตัวของมันจึงมีมากกว่า 200 กิโลเมตร ยิ่งทำให้มันองอาจกว่าใครๆ!
เห็นว่านกโจรสลัดจู่โจมเข้ามา นกนางนวลที่กำลังคาบปลาไว้ในปากจึงรีบทิ้งปลาเพื่อลดน้ำหนักและเพิ่มความคล่องตัวของร่างกาย มันหันหัวกลับแล้วบินหนีไปด้วยความลนลาน
นิมิตส์หยิบเอาความสามารถพิเศษที่มีออกมาใช้ มันอ้าปากงับปลาที่ถูกทิ้งลงมาอย่างแม่นยำ หลังจากนั้นจึงกระพือปีกบินขึ้นมา บินร่อนลงมาตรงหน้าฉินสือโอวอย่างรวดเร็ว แล้วอ้าปากเพื่อมอบปลาตัวเล็กให้กับฉินสือโอว
ฉินสือโอวฝืนยิ้มจืดเจื่อนออกไป พร้อมกับลูบหัวนกโจรสลัด เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาควรจะชมนิมิตส์ดีไหม ถึงแม้ว่ามันจะมีจิตใจที่กตัญญูรู้คุณและจงรักภักดี แต่พฤติการณ์อย่างการปล้นอาหารของนกตัวอื่นก็เป็นเรื่องที่ไม่ดีเลยจริงๆ
ปลาที่นิมิตส์แย่งมาได้คือปลาแฮร์ริ่งตัวหนึ่งที่มีขนาดความยาวเท่ากันกับฝ่ามือ เป็นปลาที่อ้วนพีมากๆ ขณะนี้มันกำลังดีดดิ้นอย่างตื่นตระหนก ฉินสือโอวก็นำมันไปแขวนไว้กับตะขอแล้วสะบัดลงไปในทะเล นี่เป็นเหยื่อล่อปลาทูน่าครีบน้ำเงินเหนือชั้นดีเลยล่ะ
ถ้าชาวประมงคนอื่นมีผู้ช่วยอย่างนิมิตส์ ก็คงจะดีใจมากแน่ๆ
ปลาแฮร์ริ่งที่ยังเป็นๆ อยู่เป็นไม้ตายในการตกปลาทูน่าครีบน้ำเงิน ทว่าราคาของมันไม่เบาเลย เมื่อจับปลาชนิดนี้ขึ้นไปขายแบบเป็นๆ บนฝั่งจะทำกำไรได้น้อยเกินไป หากจะรักษาพลังชีวิตของปลาแฮร์ริ่งเอาไว้ก็จำเป็นที่จะต้องมีพื้นที่ว่างมากพอให้พวกมันได้เคลื่อนไหวร่างกาย ดังนั้นเมื่อเรือประมงส่วนใหญ่ได้เจอฝูงปลาแฮร์ริ่งก็จะพากันจับพวกมันขึ้นมาแช่ไว้ในห้องแช่แข็ง ซึ่งแบบนั้นก็จะทำให้ปลาตาย
โดยทั่วไปแล้วเวลาที่ชาวประมงออกทะเลไปตกปลาทูน่า ในหนึ่งครั้งพวกเขาจะนำปลาแฮร์ริ่งไปด้วยประมาณสิบกว่าตัว ถ้านำไปเยอะก็จะกินพื้นที่มาก อีกทั้งยังมีราคาสูง ถ้ามีนิมิตส์ที่มีความสามารถในการแย่งชิงปลาเล็กอยู่ด้วย พวกเขาก็ไม่ต้องปวดหัวกับปัญหาเรื่องปลาแฮร์ริ่งแล้ว
……………………………………………….