ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 1003 ปลาทูน่าครีบดำ! ปลาทูน่าครีบดำ!

เทียบกับนิมิตส์ ก็ถือว่าบุชไม่ได้เรื่องได้ราวอะไร พอมองเห็นฝูงนกนางนวลที่อยู่รวมกัน มันก็ค่อยๆ บินขึ้นไปทางด้านบน หลังจากนั้นก็บินจู่โจมลงมาข้างล่างอย่างฉับพลันทันที สะบัดปีกทั้งสองข้างอย่างรวดเร็ว นำเอากระแสอากาศที่หวาดหวั่นให้พัดขึ้นมา จนทำให้นกนางนวลน้อยที่อยู่รอบๆ ไม่สามารถบินได้อย่างเป็นปกติ
ได้เห็นบรรดานกนางนวลที่กำลังตกอยู่ในความยากลำบาก ต้องต่อดิ้นรนอยู่ข้างบุช แต่กลับไม่สามารถมารถบินหนีไปได้ ฉินสือโอวก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงตอนที่เซียวเหล่งนึ่งสอนวิชาการต่อสู้ให้เอี๊ยก้วยเป็นครั้งแรกในละครเรื่องจอมยุทธคู่อินทรีเทพยดา วิชาแหฟ้าตาข่ายดิน!
แต่ว่าท่าทางที่น่าเวทนาของพวกนกนางนวลก็น่าสงสารเกินไป เสียงร้องแหลมฟังดูเศร้าโศกจริงๆ พวกมันไม่รู้ว่าเจ้านกชั่วตัวนี้แค่อยากแกล้งหยอกพวกมันเล่นๆ ตอนนี้ในสายตาของพวกมัน นกอินทรีหัวขาวก็คือศัตรูทางธรรมชาติ บางครั้งบางคราวในช่วงที่หิวโซนกอินทรีหัวขาวก็กินนกนางนวลเป็นอาหาร
ฉินสือโอวทนดูต่อไปไม่ได้แล้ว เขาจึงผิวปาก แล้วโบกมือเรียกบุช
บุชกระพือปีกสองข้างบินกลับมาหาเขา ปากของมันคาบนกนางนวลเอาไว้หนึ่งตัว…
มองดูนกนางนวลที่กำลังตกใจกลัวจนตัวสั่นเทิ้มตัวนี้ ฉินสือโอวก็ส่ายหัวไปมาอย่างจนปัญญา เขาปลอบขวัญมันอยู่พักหนึ่งแล้วหลังจากนั้นก็สะบัดมือโยนมันออกไป
คาดว่านกนางนวลน้อยคงคิดไม่ถึงว่ามันจะรอดพ้นจากความตาย ในตอนแรกมันจึงบินร่อนอยู่ในอากาศเหมือนก้อนหินที่ถูกโยนออกไป ต่อจากนั้นถึงจะมีปฏิกิริยาโต้ตอบ แล้วสะบัดปีกบินหนีไปอย่างรีบร้อนทันที
ฉินสือโอวจิ้มหัวบุช แล้วพูดกับมันอย่างไม่พอใจว่า “ดูแกสิ เอาแต่ก่อเรื่องทะเลาะวิวาท เอาอย่างนิมิตส์ให้เยอะๆ หน่อยสิ อีกเดี๋ยวเดียวก็จะได้ถ่ายหนังได้เป็นดาราแล้ว”
บุชหลบออกไปอย่างไม่ยอมเชื่อฟัง มันอ้าปากส่งเสียงร้องแควกๆ ออกมา ฉินสือโอวไม่มีอะไรทำเลยแกล้งแหย่บุช เขาแย้มรอยยิ้มอย่างเยือกเย็นแล้วพูดว่า “อะไร แกไม่ยอมเชื่อฟังเหรอ? แกเอาแต่ก่อเรื่องแบบนี้มีประโยชน์อะไรกัน? มันทำให้แกดึงดูดนกอินทรีตัวเมียมาเป็นแม่พันธุ์ได้ไหม? แกดูนิมิตส์ รอให้เขากลายเป็นซูเปอร์สตาร์ในหมู่นกก่อนเถอะ อยากจะเคลมนกโจรสลัดก็ทำได้ อยากจะเคลมนกอินทรีมาเป็นเมียก็ทำได้เหมือนกัน แล้วแกทำได้ไหม?”
บุชกะพริบตาปริบๆ สะบัดปีกอย่างรำคาญใจ แล้วก้าวย่ำไปอีกทิศอย่างคล่องแคล่วแข็งแรง
ฉินสือโอวแบะปากพูดว่า “ดูแกสิๆ ไม่ได้สร้างคุณงามความดีอะไรเลยสักอย่าง แถมยังขี้หงุดหงิดอีกต่างหาก พ่อสอนแกไม่ได้แล้วใช่ไหม?”
บุชหันกลับมามองเขาแวบหนึ่ง สะบัดปีกทั้งสองข้างแล้วทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าในทันที เหลือไว้ให้เขาเห็นเพียงเงาด้านหลังที่ดูอวดดี
พวกชาวประมงพากันหัวเราะออกมา ฉินสือโอวจึงแกล้งทำเป็นพูดอย่างไม่รู้จะทำยังไงดี “เวร ตอนนี้สอนอะไรลูกไม่ได้เลยจริงๆ”
บูลขบคิดอยู่สักพักแล้วพูดขึ้นมาว่า “ถึงวัยต่อต้านแล้วหรือเปล่า?”
ซีมอนสเตอร์ก็ถามว่า “นกมีวัยต่อต้านด้วยเหรอ? ฉันนึกว่ามีแต่เด็กๆ ที่จะ– แม่งเอ๊ย ฉันรู้สึกว่าลูกชายของฉันเข้าสู่วัยต่อต้านแล้ว ช่วงนี้เจ้าเด็กนี่ถ้าไม่ถูกเฆี่ยนก็ไม่ดีขึ้นเลย กลับไปฉันจะตีเข้าให้ที!”
พอพูดมาถึงตอนท้าย ก็ไม่รู้ว่าซีมอนสเตอร์กำลังคิดอะไรถึงได้โกรธเป็นฟืนเป็นไฟขึ้นมา
ชาร์คที่กำลังขับเรืออยู่จึงยื่นหัวออกมาถามอย่างสนใจใคร่รู้ว่า “ลูกชายของนายทำอะไรล่ะ? ทำไมนายถึงได้โมโหขนาดนี้?”
ซีมอนสเตอร์ถอนหายใจแรงๆ แต่ไม่ได้อธิบายอะไรให้ฟัง เขาเพียงแต่พูดอย่างเดือดดาลว่า “ลูกชายฉันมันวอนโดนตียังไงล่ะ เพื่อนเอ๊ย!”
ชาร์คกับซีมอนสเตอร์เป็นเพื่อนกันมานาน ต่างฝ่ายต่างก็รู้ตื้นลึกหนาบางกันดี ดังนั้นพอเขาโมโหแต่กลับไม่พูดถึงสาเหตุให้ฟัง ชาร์คก็ระเบิดหัวเราะออกมาแล้วพูดว่า “ฮ่าๆ ฉันรู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น เจ้าเด็กนั่นเอาถุงยางทั้งหมดของนายไปเจาะอีกแล้ว ใช่ไหมล่ะ?!”
ฉินสือโอวมองหน้าชาร์คอย่างงงวย “อีกแล้ว?”
แลนซ์ก็พูดยิ้มๆ ว่า “ใช้คำว่า ‘อีกแล้ว’ ได้ดีนะ”
ใบหน้าหยาบด้านของซีมอนสเตอร์กลายเป็นสีแดง หนวดเคราใต้คางที่แต่งให้เป็นทรงคล้ายเปียเล็กๆ สั่นระริกอย่างตื่นๆ ร้องเสียงดังขึ้นมาว่า “อย่าพูดมั่วๆ สิวะ ชาร์ค ไอ้ลูกหมา ฉันจะฆ่าแก! ฉันจะ…”
“ติ๊ดๆๆ! ติ๊ดๆๆ!” เสียงแหลมของอุปกรณ์ดังกระชั้นขึ้นมา
ในขณะเดียวกัน เบ็ดคันหนึ่งที่ฉินสือโอวเสียบไว้ข้างแคมเรือก็ถูกดึงจนโค้งงอ รอกตกปลาหมุน ‘ฟิ้วๆๆ’ เอ็นตกปลาก็ถูกปล่อยออกไปอย่างรวดเร็ว
ทุกๆ คนมัวแต่หยอกล้อกันไม่ได้แล้ว เมื่อชาร์คเข้าไปดูหน้าจออุปกรณ์ตรวจหาปลาเขาก็ตะโกนออกมาว่า “ปลาใหญ่! ปลาใหญ่ติดเบ็ดแล้ว! ยังมีตัวอื่นที่อยู่ใกล้ๆ อีก โยนเหยื่อลงไป แล้วพากันเปลี่ยนไปใช้เหยื่อที่ยังเป็นๆ พากันเปลี่ยนเหยื่อที่ยังเป็นๆ อยู่ให้หมด!”
ในตอนนี้ก็จะได้เห็นความสามารถที่แท้จริงของชาวประมงมือฉมังแล้ว แลนซ์โปรยปลาปลาแฮร์ริ่งแช่แข็งที่หั่นเป็นท่อนๆ ที่ถูกเตรียมไว้ล่วงหน้าลงไป ส่วนซีมอนสเตอร์ก็นำปลาแฮร์ริ่งที่ยังเป็นๆ ไปแขวนไว้กับตะขอของเบ็ดตกปลาที่ยังไม่ถูกทิ้งลงไป หลังจากนั้นก็โยนลงไปในทะเล
ฉินสือโอวมีสีหน้าเคร่งขรึม มือข้างหนึ่งของเขาจับเบ็ดตกปลาเอาไว้แล้วใช้มืออีกข้างยึดรอกตกปลา เหมาเหว่ยหลงช่วยหยิบฉมวกแทงปลามาให้ แล้วถามเขาเสียงเบาว่า “พละกำลังของปลาตัวนี้เป็นยังไงบ้าง?”
ลองทดสอบแรงดึงที่ส่งผ่านมาทางเอ็นตกปลา ฉินสือโอวบอกกับเขาว่า “ไม่ใช่ตัวเล็กแน่ๆ คิดว่าอาจจะหนักมากกว่าพันปอนด์”
การตกปลาทูน่าไม่ใช่งานที่คนคนเดียวจะสามารถทำได้สำเร็จ ฉินสือโอวคอยเตือนชาร์คถึงทิศทางการว่ายน้ำของปลาตัวนี้อยู่เรื่อยๆ ชาร์คก็เปลี่ยนทิศทางของเรือตกปลาด้วยความรวดเร็ว เพื่อทำสงครามความอดทนกับปลาทูน่า
และนี่ก็เป็นสาเหตุที่ต้องใช้เรือตกปลาในการตกปลาทูน่าครีบน้ำเงินเหนือแทนเรือประมง พอปลาทูน่าติดเบ็ดก็จะเริ่มดิ้น พยายามหลบหนีไปทั่วทุกทิศทาง ถ้าเป็นเรือประมงที่ไม่สามารถเปลี่ยนทิศทางได้อย่างปราดเปรียว มันก็จะมุดไปที่ใต้ท้องเรือแล้วดิ้นจนเอ็นตกปลาขาดได้อย่างง่ายดาย
แน่นอนว่า เครื่องจักรสังหารขนาดใหญ่ที่ใช้รับมือกับปลาทูน่าก็คือเรือประมงจับปลาทูน่า ซึ่งล้วนแต่เป็นเรือที่มีขนาดใหญ่หลายพันตันทั้งสิ้น ทว่ามันไม่ได้มีไว้สำหรับใช้เบ็ดตกปลา แต่มีไว้สำหรับการดึงลากหรือวิธีการทิ้งอวนจับปลาอื่นๆ ที่ใช้สำหรับจับปลาทูน่าปริมาณมาก
ขณะที่ปลาใหญ่กำลังดิ้นอยู่ใต้น้ำ กล้ามเนื้อของฉินสือโอวก็ตึงจนเป็นมัดๆ ถึงแม้ว่าสวมเสื้อแจ็กเกตทับแต่ก็ยังสามารถมองเห็นรูปทรงที่ระเบิดออกมาได้อย่างเต็มที่ เขาเก็บเอ็นตรงปลาไปด้วยแล้วก็พูดกับเหมาเหว่ยหลงไปด้วยว่า “แกอิจฉาหุ่นของฉันไม่ใช่เหรอ? มาสิ แกลองมาแกว่งอยู่บนนี้สักหลายๆ รอบ เดี๋ยวแกก็มีกล้ามเหมือนกันแล้ว”
เหมาเหว่ยหลงกระตือรือร้นอยากทดลองทำดู จึงบอกกับเขาว่า “อีกเดี๋ยวถ้าเจอปลาใหญ่อีก แกค่อยให้ฉันลองนะ!”
ราวๆ ยี่สิบกว่านาทีหลังจากนั้น ปลาตัวนี้ของฉินสือโอวก็ถูกทรมานจนเริ่มจะไม่มีแรงแล้ว และในตอนนี้เบ็ดตกปลาคันหนึ่งในมือของบูลก็เริ่มงอแล้วเช่นกัน เอ็นตกปลาถูกดึง ‘เฟี้ยวๆๆ’ ออกไปแล้ว
บูลผิวปากด้วยความตื่นเต้น “ไอ้เวรนี่แรงเยอะจริงๆ! โอ้ชิท ฉันเริ่มจะยึดเบ็ดตกปลาไว้ไม่ไหวแล้ว…”
การใช้เบ็ดตกปลาหลายๆ คันไม่ใช่เรื่องที่ดี เนื่องจากปลาทูน่าทั้งสองตัวไม่มีทางว่ายน้ำไปในทิศทางเดียวกัน เมื่อเป็นเช่นนี้ปลาอีกตัวจะสามารถดึงให้เอ็นตกปลาขาดได้ง่ายๆ
โชคดีที่ตอนนี้ปลาใหญ่ของทางฝั่งฉินสือโอวไม่มีแรงกำลังหลงเหลืออยู่แล้ว เขาเก็บเอ็นตกปลาเข้ามาอย่างรุนแรงและรวดเร็ว แล้วลากปลาใหญ่มาข้างเรือทันที เผยให้เห็นส่วนหลังของปลาที่เป็นสีน้ำเงินเข้มเหมือนกันกับน้ำทะเล
“ฟัค ปลาทูน่าครีบดำ! ปลาทูน่าครีบดำ!” ซีมอนสเตอร์ร้องตะโกนออกมาอย่างตื่นเต้นดีใจทันที
คนอื่นๆ พากันยื่นหัวออกมาดู เมื่อรู้ถึงตัวตนของปลาตัวนี้อย่างแน่ชัดแล้ว ก็ร้องตะโกนอย่างตื่นเต้นออกมาเหมือนกันทันที “ปลาทูน่าครีบดำ! ปลาทูน่าครีบดำ!”
ปลาทูน่าครีบดำเป็นอีกหนึ่งชื่อเรียกของปลาทูน่าครีบน้ำเงินเหนือ เมื่อจับปลาชนิดนี้ได้ในทะเลหากตะโกนเรียกชื่อของมันติดต่อกันหลายๆ ครั้งจะนำมาซึ่งความโชคดีในการจับปลา นี่เป็นความเชื่องมงาย ทว่าบรรดาชาวประมงก็ศรัทธาในเรื่องนี้ ไม่อย่างนั้นข่าวลือเรื่องเรือผีคงไม่ถูกเล่าขานต่อกันในเมืองตามแถบชายฝั่งมหาสมุทรแอตแลนติกเหนือมาจนถึงทุกวันนี้ อีกทั้งยังถูกเล่าขานอย่างกว้างขวางขึ้นเรื่อยๆ
ซีมอนสเตอร์แย่งฉมวกแทงปลามาจากมือของเหมาเหว่ยหลง รอจนถึงตอนที่ฉินสือโอวลากปลากลับมา เขาสูดหายใจลึกๆ หนึ่งครั้ง ไม่ขยับแขน เขาเพียงแต่สะบัดข้อมืออย่างฉับพลัน ฉมวกแทงปลาส่งเสียงดังหวีดหวิวแหวกอากาศที่เป็นสิ่งขวางกั้น แล้วปักลงไปบนหลังปลาใหญ่อย่างแม่นยำ
ปลาตัวนี้ถูกจัดการอย่างราบคาบแล้ว ซีมอนสเตอร์กับฉินสือโอวช่วยกันใช้เชือกมัดหางของมันแล้วลากมันขึ้นมา ส่วนเหมาเหว่ยหลงก็ช่วยเปิดตะแกรงที่อยู่ท้ายเรือออก ลากปลาใหญ่ขึ้นมาผ่านทางปากทางตรงนั้น นีลเซ็นกับเบิร์ดก็รีบเอาเลือดปลาออกแล้วยัดก้อนน้ำแข็งลงไปทันที
บูลหันกลับมามองดูปลายักษ์ที่มีขนาดความยาวถึงสี่เมตรเต็มๆ ตัวนี้ แล้วพูดอย่างชัดเจนเปิดเผยว่า “ทำได้ดีมากครับ กัปตัน รอดูของผมเถอะ ผมสัมผัสได้ว่า ไอ้เวรที่อยู่ในมือของผมตัวนี้ก็เป็นปลาใหญ่เหมือนกัน!”
……………………………………………….