ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 1012 ตอร์ปิโดตะวันออก

ฉินสือโอวขมวดคิ้วมองไปที่เขาพร้อมกับหัวเราะเยาะแล้วพูดว่า “ผมไม่เข้าใจว่าทำไมคุณถึงสนใจเรื่องของผมขนาดนี้ นี่คุณ คุณกลัวว่าผมเข้าร่วมการแข่งขันแล้วจะทำให้คุณแพ้อย่างน่าเกลียดใช่ไหม?”
แรนส์อยากจะโต้เถียง แต่เขาสังเกตเห็นว่าผู้คนที่อยู่รอบๆ กำลังมองเขาอยู่ เขาจึงรู้สึกเสียหน้าเล็กน้อย เขายิ้มอย่างเหยียดหยามแล้วพูดว่า “ช่างเถอะ ผมไม่พูดพร่ำกับคุณแล้ว ผมจะทำให้ดูว่านักกีฬามืออาชีพที่ยอดเยี่ยมเป็นอย่างไร!”
กรรมการตัดสินคนหนึ่งพาแรนส์ออกไป ส่วนอีกคนหนึ่งก็แสดงท่าทางให้ฉินสือโอวพาหู่จือและเป้าจือลงไป
ฉินสือโอวนั่งยองๆ ลงและกอดแลบราดอร์ทั้งสอง แล้วพูดว่า “ไม่ นี่คุณ เมื่อกี้ผมก็บอกไปแล้ว ผมไม่ได้ทำผิดกฎ! การแข่งขันไม่ได้ห้ามนำสัตว์เลี้ยงเข้าร่วม! อีกอย่างนี่ไม่ใช่สัตว์เลี้ยงของผม แต่เป็นคนในครอบครัวของผม พวกมันคือลูกชายสองตัวของผม! ดูสิ พวกมันน่าเอ็นดูมากขนาดนี้ พวกคุณยังจะกลัวอะไร?”
ฝั่งข้างๆ มีคนพูดขึ้นมาอย่างเขินอาย “นี่คุณ แบบนี้มันก็ไม่ค่อยดีเท่าไรหรือเปล่า? ในกรณีที่สุนัขของคุณเกิดบ้าคลั่งแล้วกัดคนในน้ำล่ะ…”
ฉินสือโอวยิ้มออกมาอย่างมั่นใจ แล้วพูดว่า “อันดับแรก ที่คุณพูด นี่คือความน่าจะเป็นของ ‘ในกรณีที่’ ตามสถิติความน่าจะเป็นนี้สามารถไม่รับการพิจารณาได้ อันดับที่สอง เด็กๆ ของผมเป็นเด็กดีมาก ไม่มีทางกัดคนแน่นอน! และสุดท้ายถ้าพวกมันกัดคนจริงๆ ผมยินดีชดใช้ค่าเสียหายให้เป็นเงินหนึ่งแสนดอลลาร์แคนาดา!”
ประโยคสุดท้ายที่พูดอย่างดุดัน ทำให้คนรอบข้างเริ่มพูดคุยกันทันที บางคนจ้องมองไปที่หู่จือและเป้าจือด้วยสายตาให้ความสนใจและสายตาแบบนี้ทำให้แลบราดอร์ทั้งสองตัวยึดบั้นท้ายอีกครั้ง
กรรมการตัดสินปรึกษากันสักพักหนึ่งและก็ยังไม่สามารถให้ผลสรุปได้ ดังนั้นจึงไปหาคณะกรรมการจัดงาน หลังจากฉินสือโอวได้ติดต่อพูดคุยกับคณะกรรมการจัดงานแล้ว จึงพูดว่า “พวกคุณ การแข่งขันการกุศลของเราจัดขึ้นเพื่อความสร้างสรรค์และดึงดูดผู้คนให้สนใจกับปัญหาสุขภาพของเด็กเล็กมากขึ้น ดังนั้นผมจะพาสุนัขของผมเข้าร่วมด้วย นี่ไม่ใช่เรื่องที่ดีเหรอ?”
สมาชิกคณะกรรมการจัดการทำการปรึกษากันและเห็นด้วยกับเรื่องนี้ การอธิบายภายนอกคือแลบราดอร์ค่อนข้างเชื่องและไม่กัดคนตามใจ อีกทั้งหลังจากพวกเขาลงไปในน้ำ ตำแหน่งที่อยู่ก็จะแยกจากกันไกลมากและเมื่อถึงเวลาทั้งสองฝ่ายจะไม่สามารถอยู่ด้วยกันได้
สุนัขพันธุ์แลบราดอร์ริทรีฟเวอร์ถูกเรียกว่าเป็นสุนัขประจำชาติของแคนาดา มีคนมากมายที่เลี้ยงสุนัขพันธุ์นี้และในผู้เข้าแข่งขันอย่างน้อยก็มีครึ่งหนึ่งที่เลี้ยงเจ้าตัวเล็กตัวนี้ไว้ที่บ้าน ดังนั้นจริงๆ แล้วจิตสำนึกในการต่อต้านจึงไม่ได้มีมากนัก ทุกคนเพียงแค่รู้สึกว่ามันผิดปกติเท่านั้นเอง
ฉินสือโอวนึกได้ว่าต้องพาหู่จือและเป้าจือไปที่จุดสิ้นสุดของสะพานลอยน้ำ ในระหว่างนั้นคนจำนวนมากก็กำลังเบียดกันไปเบียดกันมา หู่จือและเป้าจือจึงเงยหน้าจ้องมองด้วยดวงตากลมโตแอ๊บแบ๊ว ตลอดทางเดินที่เบียดกันคิดไม่ถึงว่าจะสามารถชนะใจผู้คนจำนวนมากได้
ทุกคนถอดเสื้อแจ็กเกตออกเพื่อเตรียมกระโดดลงน้ำ ทันทีที่ฉินสือโอวถอดเสื้อผ้าออกก็เผยให้เห็นผิวพรรณและกล้ามเนื้อของเขา เหล่ากรรมการตัดสินจึงวิ่งเข้าไปหาเขาอีกครั้งแล้วพูดว่า “คุณ คุณต้องใส่ชุดดำน้ำ ไม่สามารถลงน้ำแบบนี้ได้!”
กรรมการตัดสินอีกคนหนึ่งอธิบายกติกาการแข่งขันให้ฉินสือโอวฟัง อันดับแรกในระหว่างการว่ายน้ำจะต้องสวมหมวกว่ายน้ำ แต่ถ้านักกีฬาทำหมวกว่ายน้ำหายโดยไม่ตั้งใจในช่วงเวลาการแข่งขันก็จะไม่ถูกลงโทษ
อันดับที่สอง ในการแข่งขันอนุญาตให้ใส่แว่นตาว่ายน้ำและคลิปหนีบจมูกได้ แต่ไม่อนุญาตให้ใช้อุปกรณ์ที่ช่วยในการว่ายน้ำ เช่นตีนกบ ถุงมือ ไม้พายหรือแม้แต่การลอยตัวก็จะไม่อนุญาตให้ใช้
สิ่งที่สำคัญที่สุดคือถ้าอุณหภูมิของน้ำยี่สิบองศาขึ้นไปคุณไม่จำเป็นต้องสวมชุดกันน้ำ แต่ถ้าอุณหภูมิของน้ำต่ำกว่าสิบสี่องศาจำเป็นต้องสวมชุดกันน้ำ และถ้าอุณหภูมิของน้ำอยู่ระหว่างอุณหภูมิทั้งสองระดับนี้ จะมีกรรมการตัดสินมาตกลงว่านักกีฬาจำเป็นต้องสวมชุดกันน้ำหรือไม่
ไม่แปลกใจเลยที่อุณหภูมิของน้ำในตอนนี้จะต่ำกว่าสิบองศาเซลเซียส ตามกฎกติกาทุกคนจะต้องสวมชุดดำน้ำและไม่ต้องนำมาเอง เพราะจะมีคณะกรรมการจัดงานจัดการไว้ให้
ตอนนี้อารมณ์ข้างในของฉินสือโอวคือซวยแล้ว เพราะเขาฝึกฝนแบบเปลือยกายมาเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ แต่พวกคุณบอกกับฉันว่าต้องสวมชุดดำน้ำ? และนี่จะทำให้ฉันโดดเด่นได้อย่างไร?
บูลที่อยู่ข้างๆ จึงช่วยเขาพูด “พวกคุณ ผมสามารถยืนยันได้ว่ากัปตันของเราไม่มีปัญหากับการว่ายน้ำแบบนี้แน่นอน เขาเป็นคนที่ชอบการว่ายน้ำในฤดูหนาวและตลอดทั้งปีเขาจะว่ายน้ำโดยไม่ใส่ชุดว่ายน้ำ!”
เหล่ากรรมการตัดสินยังคงไม่อนุญาต ต่อมาฉินสือโอวจึงคิดหาทางออกได้ทันที แล้วพูดว่า “นี่เป็นประเพณีของชาติเรา เรานับถือทะเลและจะต้องสัมผัสกับน้ำทะเลด้วยหัวใจและจิตวิญญาณ อันที่จริงที่บ้านเกิดของผมทางฝั่งตะวันออก แม้แต่กางเกงชั้นในเราก็ยังไม่ใส่!”
นี่เป็นเคล็ดลับอย่างหนึ่ง การผสมระหว่างชาติพันธุ์ของแคนาดาค่อนข้างวุ่นวายมาก ประเพณีอะไรแปลกๆ ก็มีหมดและรัฐธรรมนูญแห่งชาติกำหนดว่าต้องเคารพประเพณีและความเชื่อของผู้อพยพ นี่เป็นเหมือนกับทรัพย์สินส่วนตัว เป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ไม่สามารถล่วงละเมิดได้
ดังนั้นกรรมการตัดสินจึงร้องเรียกเรือคายัคลำหนึ่งเพื่อเตรียมอุปกรณ์ปฐมพยาบาล เช่นกลูโคส ช็อกโกแลตร้อน น้ำร้อนและเข็มลดอาการบาดเจ็บที่เกิดจากความเย็น และให้คนบนเรือจ้องมองไปที่ฉินสือโอวโดยเฉพาะ ซึ่งถ้าทำแบบนี้ถึงจะอนุญาตให้เขาลงน้ำได้
ดังนั้นจึงอนุญาตให้ฉินสือโอวทำแบบนี้ได้ เวลาการแข่งขันเกือบจะคลาดเคลื่อน หลังจากกรรมการตัดสินออกไปแล้วจึงยิงปืนให้สัญญาณเริ่มการแข่งขัน
‘ปัง!’ เสียงปืนที่คมชัดก็ดังขึ้น ฉินสือโอวสวมหมวกพร้อมกับเท้าทั้งสองข้างเตะลงพื้น ซึ่งเหมือนกับปลากระโทงที่กำลังกระโดดลงไปในน้ำอย่างรวดเร็ว
ข้างหลังเขา มีเสียงเห่าโฮ่งๆ หู่จือและเป้าจือ พวกมันก็กระโดดตามลงไปอย่างรวดเร็ว จากนั้นการเคลื่อนไหวด้วยขาสั้นทั้งสี่ข้างก็สะบัดอย่างรวดเร็ว พวกมันตามฉินสือโอวอยู่ข้างซ้ายและขวาอย่างมีความสุข เหมือนกับเรือลาดตระเวนที่คอยคุ้มกันเส้นทางเดินเรือให้กับเรือบรรทุกเครื่องบิน
หลังจากลงไปในน้ำ ฉินสือโอวเองก็ออกแรงเต็มที่ เขาเลือกใช้ท่าว่ายน้ำฟรีสไตล์ แกว่งแขนสลับไปมาและใช้ขาทั้งสองข้างตีน้ำตามจังหวะ เขาพุ่งตัวออกไปกว่าสิบเมตรในเวลาไม่กี่วินาที
อาสาสมัครสองคนที่กำลังนั่งบนเรือคายัคก็ติดตามฉินสือโอว หลังจากเห็นการกระโดดน้ำและท่าทางการออกตัวของเขาแล้ว ทั้งสองคนก็อดไม่ได้ที่จะลุกขึ้นยืนและปรบมือให้ แล้วร้องตะโกนว่า “เป็นการออกตัวที่สวยงามมาก! สู้ๆ!”
การแกว่งแขนทั้งสองข้างฉินสือโอวนั้นมีแรงมากและการตีขาทั้งสองข้างก็มีความเร็วมาโดยตลอดตั้งแต่เริ่มออกตัว สิบนาทีผ่านไปเขาทิ้งระยะห่างจากขบวนใหญ่และกลายเป็นผู้นำของการแข่งขัน แม้แต่แรนส์และเซลต้าที่ได้รับการจับตามองมากที่สุดก็ยังคงตามอยู่ข้างหลังเขา
การออกตัวของแรนส์ก็แข็งแรงและรวดเร็วมากเช่นกัน ผลคือเมื่อเขาคิดว่าตัวเองเกือบจะอยู่นำหน้าทุกคนแล้ว เขาจึงเงยหน้าขึ้นและมองเห็นคนเปลือยท่อนบนกำลังว่ายน้ำอยู่ข้างหน้าตัวเอง
“บ้าเอ๊ย ฉันต้องมองผิดไปแน่ๆ!” เขาบ่นพึมพำในใจ ในขณะที่เปลี่ยนอากาศหายใจก็ลูบที่ใบหน้าไปด้วย จากนั้นจึงมองดูอย่างละเอียด ไม่ผิด มีคนเปลือยท่อนบนว่ายน้ำอยู่หน้าเขาจริงๆ!
“พระเจ้า มีคนบ้าที่ไหนเข้าร่วมการแข่งขันนี้ด้วยเหรอ?!” แรนส์แทบไม่อยากจะเชื่อ จึงแกว่งแขนทั้งสองข้างพุ่งตรงไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว เพื่อดูว่านี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
ผลคือเมื่อเขาเร่งความเร็ว คนที่อยู่ข้างหน้าก็จะเร่งความเร็วด้วยเช่นกัน ระยะห่างของทั้งสองไม่เพียงแต่จะไม่ใกล้กันแล้ว แต่กลับยิ่งมีระยะห่างที่เพิ่มมากขึ้น
เมื่อเห็นสถานการณ์นี้ แรนส์ไม่เพียงแต่ไม่ร้อนใจ แต่กลับใจเย็นลง เขาคาดว่าคนที่อยู่ข้างหน้าต้องเป็นมือใหม่ในการแข่งขันว่ายน้ำทางไกล การแข่งขันว่ายน้ำระยะทางสิบห้ากิโลเมตร ต้องใช้เวลาสามถึงสี่ชั่วโมงอย่างต่อเนื่อง การเริ่มออกตัวไม่ควรเร็วเกินไปเพราะจังหวะสำคัญกว่าความแข็งแกร่งของร่างกาย
เมื่อเป็นเช่นนี้ อารมณ์ของเขาจึงมั่นคงและเริ่มว่ายน้ำไปข้างหน้าตามจังหวะของตัวเอง
แสงแดดกำลังดี มีคลื่นลมพัดเล็กน้อยและนี่เป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับการว่ายน้ำทางไกล เพราะการแข่งขันว่ายน้ำต้องว่ายตามทิศทางลม ดังนั้นเมื่อรู้สึกเหนื่อยล้า ก็สามารถอาศัยแรงของคลื่นลมเพื่อทำการลอยไปตามกระแสคลื่นได้ในระยะสั้นๆ
การข้ามช่องแคบไม่ใช่การข้ามแบบแนวเส้นตรง แต่เป็นการข้ามไปตามเส้นทแยงมุม ไม่อย่างนั้นจะไม่ใช่สิบห้ากิโลเมตร แต่เป็นสิบสองกิโลเมตร
แต่ฉินสือโอวไม่ได้พักมาตลอดทาง เขาพาหู่จือและเป้าจือมุ่งมั่นพุ่งไปข้างหน้าอย่างห้าวหาญ
“แม่เจ้า ชาวจีนคนนี้เหมือนตอร์ปิโดอย่างไรอย่างนั้น!” ชายหนุ่มผิวขาวคนหนึ่งร้องตะโกนด้วยความตกใจบนเรือคายัคที่ถูกส่งมาดูแลฉินสือโอวโดยเฉพาะ
ชายอีกคนก็มีสีหน้าที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ “ฉันไม่เคยเห็นตอร์ปิโดที่ยอดเยี่ยมขนาดนี้มาก่อนเลย เอ๊ะ ไม่สิ ฉันไม่เคยเห็นคนที่ยอดเยี่ยมขนาดนี้มาก่อนเลย
…………………………………………………..