บทที่ 9 ชายที่มองหาความตาย
รอบๆอาณานิคมเขาหมางแห่งนี้มีพื้นที่ที่เรียกได้ว่าเป็นพื้นที่อันตรายสิ่งไปพื้นที่ที่ยังไม่ได้รับการสำรวจเกือบสามสิบกิโลเมตร
และนี่เองทำให้เขานั้นสามารถลดพื้นที่ที่เขาต้องค้นหาลงได้
หมาไม้สายฟ้านั้นเป็นสัตว์ประหลาดประเภทความเร็ว มันมีเล็บที่ทรงพลังและแข็งแกร่ง และเล็บของมันนี้เองสมควรจะเป็นสิ่งที่สังหารซุนต้าฮู่ให้ต้องตกตายลงไป
จึงไม่แปลกที่ผู้อาวุโสซุนนั้นต้องเป่าขลุ่ยผิวออกมา นั่นก็เพราะถึงแม้ว่าเขาจะมีการบ่มเพาะในระดับขั้นนายพลวิญญาณก็ตามแต่การบ่มเพาะของเขาก็สูญสิ้นไปแล้ว หากว่าเขาไม่เป่าขลุ่ยผิวเพื่อเตือนภัยล่ะก็ ต้องมีนักรบสายเลือดทหารที่ไม่ระวังต้องตกตายเป็นแน่
ในขณะที่เฉินเฉียงกำลังทำการค้นหาหมาไม้สายฟ้าอยู่นั้น พลังสายเลือดที่เขาได้รับจากผู้อาวุโสซุนก็ได้แสดงผลออกมา
ถึงแม้ว่าทักษะก้าวย่างสวรรค์นี้จะอยู่ในระดับเริ่มเรียนรู้ก็ตาม แต่ผลที่ได้นั้นมันดีมากจนทำให้เฉินเฉียงคิดขึ้นมาว่าหากเขาได้เรียนรู้ทักษะนี้ก่อนต้องไปเจอกับกระต่ายสายฟ้าล่ะก็ เขาคงวิ่งทิ้งห่างมันไปไกลได้อย่างไม่ยากเย็น
นั่นก็เพราะทุกๆครั้งที่เขาก้าวเท้าออกไป ระยะทางก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้น
ด้วยการที่ในตอนนี้เฉินเฉียงนั้นเป็นนักรบสายเลือดทหารระดับกลาง เพียงก้าวย่างไปหนึ่งครั้ง เขาก็พุ่งทะยานไปได้กว่าร้อยเมตร และเมื่อก้าวย่างไปในครั้งที่สอง เขานั้นพุ่งออกไปได้ไกลกว่าหนึ่งร้อยห้าสิบเมตร และก้าวที่สาม เขาไปพุ่งไปกว่าสองร้อยเมตร
นี่ขนาดเป็นเพียงแค่ระดับเริ่มเรียนรู้เท่านั้น เขาไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าทักษะนี้ไปอยู่ระดับสุดยอดล่ะก็ ความเร็วของนั้นจะมากมายขนาดไหนกัน
อย่างไรก็ตาม ด้วยพื้นฐานการบ่มเพาะของเขาในตอนนี้ การเคลื่อนไหวด้วยความเร็วขนาดนี้นั้นไม่สามารถจะคงอยู่ได้นานนัก
ส่วนทางด้านการต่อสู้นั้น ในตอนนี้เขาหวังพึ่งได้เพียงแค่เพลงดาบสายฟ้าทำลายวิญญาณเท่านั้น ถึงแม้จะเป็นเพียงระดับต้นก็ตาม
เฉินเฉียงได้ใช้ทักษะตรวจสอบด้วยเสียงอยู่ตลอดและก็ได้พบว่ารอบตัวเขานั้นมีอันตรายที่พร้อมจะพุ่งเข้าใส่เขา และนี่เองคือโอกาสสำหรับเขาในการทำความคุ้นเคยกับเพลงดาบของตน
เพลงดาบสายฟ้าทำลายวิญญาณนี้มีพื้นฐานเหมือนกับเพลงดาบทำลายวิญญาณทุกอย่าง แต่ในทุกกระบวนท่านั้นกลับแฝงไว้ได้ธาตุสายฟ้า ทุกๆครั้งที่เขากวัดแกว่งดาบจะบังเกิดเสียงของสายฟ้าและทำให้เขานั้นเห็นเป็นเส้นแสงในทุกๆครั้งที่ฟาดฟันลงไป
เช่นเดียวกับดาบทำลายวิญญาณ เพลงดาบนี้เองก็มีเจ็ดกระบวนท่าเช่นเดียวกัน
กระบวนท่าทั้งเจ็ดนั้นประกอบด้วย กรงเล็บมังกรคราม มังกรคลั่ง คลื่นมังกรไหลบ่า มังกรปราบพยัคฆ์ มังกรสะบัดหาง ทำลายล้างสิบทิศ และห้วงวิญญาณดับสูญ
อย่างไรก็ตาม ด้วยการที่เขานั้นในตอนนี้มีทักษะดาบนี้อยู่ในระดับต้น นี่ทำให้เขานั้นสามารถร่ายรำเพลงดาบได้เพียงสามกระบวนท่าแรกเท่านั้น
แต่นั่นสำหรับเขาก็เพียงพอแล้ว
จากคำพูดของกัปตันจางที่เคยบอกเขาไว้ว่าอาณานิคมเขาหมางแห่งนี้นั้นไม่ได้สงบสุขนัก แต่ถึงเป็นแบบนั้น บริเวณนี้ก็ไม่ได้มีสัตว์ประหลาดที่มีระดับเทียบเท่าระดับนายพลปรากฏออกมากว่า 20 ปีแล้ว
ตราบใดที่สัตว์อสูรที่เขาพบนั้นอยู่ในระดับทหารแบบนี้ ตัวเขานั้นย่อมปกป้องตัวเองได้
หลังจากใช้เวลาไปกว่าสามถึงสี่ชั่วโมง เฉินเฉียงนั้นไม่ได้กลบร่องรอยของตนแต่อย่างใด เขานั้นต้องการเคลื่อนไหวอย่างอึกทึกคึกโครมเพื่อที่จะล่อให้หมาไม้สายฟ้าออกมา
ในยามค่ำคืนเช่นนี้ อันตรายย่อมปรากฏขึ้นได้ทุกพื้นที่
อย่างไรก็ตาม เฉินเฉียงนั้นได้อาศัยความโกรธแค้นที่สุมอยู่เต็มหัวใจในการขับเคลื่อนแผนการแก้แค้นของเขา
จากปกติที่เป็นคนระมัดระวัง แต่ในตอนนี้ตัวเขานั้นทำการอย่างบ้าบิ่น
แม้ผิวนอกของเขานั้นในตอนนี้จะเป็นเด็กหนุ่มที่มีอายุเพียงไม่กี่สิบปี แต่ในความจริงนั้นก่อนที่ตัวเขาจะมาอยู่ในร่างนี้ เขาเป็นผู้ใหญ่ที่มีอายุเกือบสามสิบปีไปแล้ว
ตามความรู้ของเขานั้น หมาไม้สายฟ้านี้มีความเร็วที่สูงมาก พวกมันจะซ่อนตัวในความมืดเป็นหลัก หากว่าเขาไม่ทำให้เกิดเสียงอึกทึกล่อพวกมันมาแบบนี้ โอกาสที่เขาจะหามันเจอนั้นช่างน้อยนิดนัก
แต่เขาไม่คิดว่าบริเวณนี้จะไม่ได้มีเพียงแค่สัตว์ประหลาด
ห้ะ
ในตอนนี้ เมื่อเฉินเฉียงได้ใช้ทักษะตรวจสอบด้วยเสียงนั้น เขาก็พบเสียงที่แปลกประหลาดเสียงหนึ่ง
เมื่อเขารู้สึกได้ว่าเสียงนี้มีต้นตอมาจากเสียงของอะไร นี่ทำให้มุมปากของเขาเผยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายออกมา
ในตอนนี้ในเมื่อเขานั้นยังหาหมาไม้สายฟ้าไม่เจอ ก็คงต้องหาอะไรระบายอารมณ์สักหน่อย
บริเวณข้างหน้าที่ห่างจากเขาสิบเมตรเห็นจะได้ มีงูสองหัวที่มีขนาดความยาวเจ็ดเมตรได้ขดตัวอยู่ ร่างกายที่กำลังขดตัวของมันนั้นใหญ่โตราวกับวัวตัวผู้ และในตอนนี้มันได้จับจ้องสายตามายังเฉินเฉียงอย่างไม่อาจละวาง
เฉินเฉียงได้ถือดาบดั้นเมฆเอาไว้ในมือก่อนที่จะวาดดาบออกไปในระดับเอวอย่างกระชับมือ ก่อนที่จะค่อยๆเดินตรงไป
เมื่อได้เห็นว่ามีสิ่งมีชีวิตหนึ่งตรงเข้ามากใกล้ งูสองหัวที่ขดตัวอยู่นั้น ได้ทอดตัวของมันที่มีความยาวเกือบเจ็ดเมตรออกไป ก่อนที่จะยกหัวและหลังมันขึ้นชูคอเล็กน้อย โย้ตัวไปข้างหลัง และทำการฉกออกไปอย่างรวดเร็วด้วยปากที่อ้ากว้าง เป้าหมายของมันคือคอทั้งสองฝั่งของเฉินเฉียง
ในตอนนี้ ดาบดั้นเมฆที่กำลังแผ้วถาง หญ้าในระดับเอวของเขาอยู่นั้น เมื่อได้เห็นงูสองหัวที่กำลังฉกเข้ามา เขาได้บิดเอวไปเล็กน้อย ก่อนที่จะวาดดาบดั้นเมฆไปยังข้างหน้า นี่คือเพลงดาบหนึ่งที่ใช้ในการรุกหาศัตรู กรงเล็บมังกรคราม
ในความมืดนี้ ดาบแสงได้ปรากฏพร้อมกับเสียงสายฟ้าจางๆที่ส่งเสียงผ่านอากาศ มันได้ตัดผ่ากลางระหว่างลำคอข้างงูทั้งสองหัว
“แกร๊ก แกรก แกรก แกรก”
เสียงโลหะแตกหักเกิดขึ้นในทันที การโจมตีของเฉินเฉียงนั้นทรงพลังถึงขนาดแบ่งแยกหัวของงูให้ออกจากกันอย่างไม่ยากเย็น
ผู้อาวุโสซุนเคยพูดกับเขาไว้ว่า ดาบดั้นเมฆนี้ได้กวาดล้างสิ่งมีชีวิตในระดับนายพลมามากมาย
แม้แต่พวกมนุษย์กลายพันธุ์ที่มีพลังป้องกันเหนือล้ำก็ยังต้องตกตายภายใต้ดาบนี้
แต่เขาก็ไม่คิดว่าสิ่งมีชีวิตที่เขาเคยพูดถึงนั้นจะแข็งแกร่งไปกว่างูสองหัวเขาที่มีพลังป้องกันระดับสุดยอดไปได้
และเขาก็ยิ่งไม่คิดว่าเพียงดาบเดียวนี้ไม่เพียงจะผ่าแยกงูสองหัวได้ ดาบของเขาได้เฉือนลึกเลยเข้าไปกว่าครึ่งเมตรบนร่างของมันในทันที
งูสองหัวในตอนนี้ดิ้นทุรนทุรายด้วยความเจ็บปวดจากการโดนฟันและรอยแผลไหม้ที่เกิดจากสายฟ้า ร่างของมันนั้นสั่นกระตุก แต่ถึงอย่างนั้น หัวทั้งสองของมันก็ยังสามารถที่จะพ่นพิษของมันไปยังใบหน้าของเฉินเฉียงได้รวดเร็วราวกับลูกธนู
ดาบดั้นเมฆได้ถูกยกขึ้นมากันพิษทั้งสองก้อนนี้ได้อย่างรวดเร็ว และใบหน้าของเฉินเฉียงในตอนนี้ได้ฉายแววที่เย็นยะเยียบออกมา
พิษที่งูสองหัวนี้พ่นออกมานั้นสมควรจะเป็นพิษร้ายแรง
และเท่าที่ดูนั้น ดูเหมือนว่าพิษของมันจะรุนแรงกว่าพิษของค้างคาวโลหิตพิษที่เขาเคยดูดซับมาได้ก่อนหน้านี้อยู่หลายเท่า
ดีที่เขานั้นไหวตัวทัน ไม่อย่างนั้นเขาคงต้องตกตายด้วยพิษของงูสองหัวนี้
เฉินเฉียงได้สลัดพิษให้หลุดออกไปจากใบดาบ จากเสียงที่เขาตรวจจับได้ในตอนนี้ดูเหมือนว่างูสองหันนี้ต้องการที่จะหันหลังและหลบหนีไป
เจ้างูนี่ดูเหมือนจะฉลาดไม่น้อยเลยทีเดียว นั่นก็เพราะมันรู้จักถอยหนีเมื่อต้องเจอศัตรูที่มันนั้นยากที่จะเอาชนะ
แต่ในเมื่อตัวเขานั้นเกือบจะตายเพราะเจ้างูตัวนี้ มีหรือที่เขาจะปล่อยมันให้หนีหายไปได้โดยง่าย
ตราบใดที่เขานั้นกันพิษของมันได้ เขาคงจะสามารถกำจัดเจ้างูนี่ได้ไม่ยากนัก
เมื่อคิดได้ดังนั้น เฉินเฉียง ก็ได้ตวัดดาบไปมาอย่างรวดเร็วถาโถมใส่งูสองหัวด้วยดาบดั้นเมฆอย่างไม่วางมือ
หลังจากฟันไปได้ไม่กี่กระบวนท่า เฉินเฉียงก็ได้เห็นอย่างชัดเจนว่าถึงแม้งูสองหัวนี้จะมีระดับการป้องกันที่สูงสุดจะหยั่ง แต่มันก็ยังมีจุดอ่อนอยู่ที่บริเวณใต้คอของมัน
หลังจากลดความเร็วลงเล็กน้อย เฉินเฉียงได้กระชับดาบดั้นเมฆที่อยู่ในมือก่อนที่จะถ่มน้ำลายออกมา
“หึหึหึ ก็ไม่เท่าไหร่นี่หว่า”
เมื่อพูดจบ เขาก็เคลื่อนไหวร่างกายด้วยท่าร่างที่แปลกตา และนี่คือท่าเท้าเหยียบสวรรค์ของทักษะก้าวย่างสวรรค์ ใบดาบของเขาที่อยู่ในมือเกิดประกายแสงลากยาวตามตัวเขาไปและได้ตัดหัวหนึ่งของงูสองหัวออกไป
พรู๊ดดดดดด
งูสองหัวในตอนนี้เหลือเพียงหัวเดียว บาดแผลที่มันได้รับร้ายแรงชนิดที่ว่าเลือดของมันนั้นได้พวยพุ่งกระจายไปทั่ว ภายใต้หัวที่ถูกตัดออกไปและดิ้นรนไปมานั้นก็ได้ปรากฏแก่นคริสตัลขนาดเท่าลูกปิงปองหลุดออกมา
“หึหึ อย่าบอกนะว่าเจ้านี่มีสองก้อนน่ะ”
โดยรอช้า เฉินเฉียงได้ตัดหัวของงูอีกตัวนึงออก และทำการหยิบแก่นคริสตัลออกมาอย่างช้าๆ
ระบบส่งเสียงบอกเขาว่าค่าพลังงานของเขาในตอนนี้เพิ่มขึ้นเป็น 40 หน่วย
“ข้าล่ะอยากรู้จริงๆว่าศพเจ้างูนี่จะให้อะไรข้ากัน”
โดยไม่อิดออด เฉินเฉียงได้วางมือขวาลงบนซากของงูสองหัว
ติ้ง
ระบบตรวจพบเป้าหมายที่ใช้ประโยชน์ได้
งูสองหัวระดับทหาร ย่อยสลายสมบูรณ์
ชื่อ เฉินเฉียง
ระดับ: นักรบสายเลือดระดับกลาง
ค่าพลังงาน:40
ค่าการใช้ประโยชน์:1
ค่าความอดทน:22
ค่าความแข็งแกร่ง:42
ค่าความเร็ว:29
ค่าพลังจิต:24
วิธีการบ่มเพาะ: หลอมเลือดทำลายล้างระดับต้น
ทักษะ: ไร้ตัวตน
ทักษะ: การตรวจสอบด้วยเสียง
ทักษะ: บอลสายฟ้า
ทักษะ: เพลิงดาบทำลายวิญญาณระดับต้น
ทักษะ: ก้าวย่างสวรรค์ระดับเริ่มเรียนรู้
สายเลือด ค้างคาวพิษเพลิงระดับต้น
กระต่ายสายฟ้าระดับกลาง
เจ้าแห่งสายลมระดับต้น
“อ้าว ไม่มีอะไรเปลี่ยนเลยนี่หว่า”
เมื่อเห็นข้อมูลที่ปรากฏออกมานั้นทำให้เขานั้นทำได้เพียงส่ายหัวไปมา นั่นก็เพราะว่าเขานั้นต้องเสียงพลังงานไปกับการย่อยสลายเจ้างูนี่ไปเปล่าๆ 20 หน่วย แต่ทั้งทักษะและสายเลือดของเขานั้นกลับไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลยแม้แต่น้อย นี่ช่างสูญเปล่าโดยแท้
เป็นได้รึเปล่าว่าระบบมีอะไรผิดพลาด
เขารู้สึกได้ว่าในครั้งนี้มีอะไรบางอย่างที่ไม่ถูกต้อง
งูสองหัวตัวนี้เองก็สมควรจะมีพิษร้าย แล้วทำไมเขาไม่ได้อะไรกลับมาเลยล่ะ
หลังจากคิดไปสักพัก เขายังไม่คิดจะหาคำตอบเกี่ยวกับเรื่องนี้แต่อย่างใด เขาได้ลากงูสองหัวนี้ไปตรงพื้นที่โล่ง เขาได้ก่อไฟขึ้นมาก่อนที่จะตัดเนื้องูสองหัวนี้ย่างในทันที
สำหรับคนทั่วไปแล้ว การนั่งกินงูสองหัวแบบนี้ก็ไม่ได้ต่างจากการนั่งเล่นรอความตายเท่านั้น แต่กับเฉินเฉียงผู้ซึ่งในตอนนี้มีสายเลือดพิษถึงสองอย่าง แน่นอนว่าร่างกายของเขาย่อมต้านพิษได้อย่างแน่นอน
ปากของเขาในตอนนี้นั้นเต็มไปด้วยเนื้อของงูสองหัว ทีละคำ ทีละคำ ทีละคำ และนี่ทำให้ค่าความทนทานของเฉินเฉียงนั้นเพิ่มขึ้นมาอีกเล็กน้อย
ในตอนนี้เมื่อเห็นว่าเนื้อที่ย่างเอาไว้หมดลงแล้ว เขาได้หันไปที่ร่างของงูสองหัวเพื่อเตรียมที่จะตัดเนื้อมากินเพิ่ม เป็นตอนนั้นเองที่เขาหยุดมีดในมือลง หน้าของเขาเปลี่ยนเป็นประกายเย็นชาในทันที
Related
