ผมเป็นเขย(ผู้ไม่ธรรมดา) – บทที่ 12 โจวเซี่ยงเฉียนอยู่ค้างคืนที่นี่!

“อ้อ หลังจากเลิกงานอยู่บ้านไม่มีอะไรทำ ก็เลยแวะมาดูบริษัท” ฉินเฟยแสร้งทำเป็นว่าพูดด้วยน้ำเสียงที่แข็งแกร่งและธรรมชาติ ยิ้มอย่างขมขื่น : “บางทีคนอื่นอาจจะไม่รู้ คุณน่าจะรู้ ผมยังมีจุดบกพร่องเยอะอย่างมาก”
“ใช่ แต่ประธานฉินเป็นประธานที่อายุน้อยที่สุด ฉลาดที่สุด และขยันที่สุดที่ฉันเคยพบมา ไม่น่าแปลกใจที่ประธานจางเลือกคุณ” เสิ่นเจียเหวินยิ้มที่มุมปาก เสน่ห์พิเศษของสาวเซ็กซี่ เผยออกมาทางใบหน้า
และประธานจางที่เธอพูดถึง แน่นอนก็คือจางจงเยว่
คำพูดของเสิ่นเจียเหวิน ในทางกลับกัน มันทำให้ฉินเฟยรู้สึกขมขื่นมากขึ้น ตัวเองพยายามมากขนาดนี้ สิ่งที่ได้มาคืออะไร?
“เริ่มดึกแล้ว ประธานฉินยังไม่ได้กินข้าวใช่ไหม? สามารถเชิญประธานฉินไปร่วมทานมื้อเย็นได้หรือไม่?” ปากเชอรี่น้อยของเสิ่นเจียเหวินเม้มปากเล็กน้อย และพูด : “เป็นการแสดงคำขอโทษสำหรับเรื่องครั้งที่แล้ว”
เสิ่นเจียเหวินมีจิตใจที่ละเอียดอ่อน เธอสามารถมองออกได้ว่าฉินเฟยใจลอย แต่คนฉลาดจะไม่ถามมาก
“ครั้งที่แล้วอะไร? ผมลืมไปแล้ว” ฉินเฟยส่ายหน้า โยนความทุกข์และความสับสนภายในใจทิ้ง มองไปทางเสิ่นเจียเหวินอีกครั้ง ยิ้มหนึ่งที : “คำพูดนี้น่าจะเป็นผมมากกว่าที่ต้องพูด สามารถเชิญประธานเสิ่นไปร่วมทานมื้อเย็นได้หรือไม่ พอดีเลยจะได้ขอคำชี้แนะเกี่ยวกับเรื่องบางส่วนของบริษัท”
มุมปากของเสิ่นเจียเหวินยกขึ้นเล็กน้อย : “แน่นอนได้อยู่แล้ว”
หมู่บ้านเทียนหลัน
“คุณแม่ เกิดอะไรขึ้น? ฉินเฟย……ทำไมของของเขาถึงไปอยู่ข้างนอกทั้งหมด?” หลังจากที่เจียงเยว่ถงทำโอทีเสร็จกลับถึงบ้าน มองคุณแม่ด้วยความตะลึง ขมวดคิ้วเล็กน้อย
“ความหมายของแม่เธอยังไม่เข้าใจอีกเหรอ? แน่นอนฉันต้องการขับไล่ฉินเฟยออกไป ฉันไม่อนุญาตให้เธอแต่งงานกับคนไร้ค่าแบบนี้ไปตลอดชีวิต ในเมื่อเธอใจอ่อน อย่างนั้นคนเลวแบบนี้ฉันจะเป็นแทนเอง!” เสิ่นหัวเดินออกมาจากห้องครัว พูดด้วยน้ำเสียงที่แน่วแน่
“แม่!”
เจียงเยว่ถงตะโกนหนึ่งที เธอเคยคิดที่จะหย่าจริงๆ นอกจากนี้ไม่ใช่แค่ครั้งเดียวที่คิด แต่ว่า…..
“แม่คุณอาจจะไม่รู้ เมื่อวานฉินเฟยเพิ่งยืมเงินห้าล้านจากเพื่อนมาให้ฉัน เพื่อทดแทนเงินส่วนที่ว่างของบริษัทของฉัน พวกเราทำแบบนี้ได้ยังไง?” เจียงเยว่ถงรีบพูด เธอไม่ใช่คนที่เนรคุณ แบบนี้จะให้เธอเผชิญหน้าฉินเฟยได้อย่างไรในอนาคต
“ห้าล้านแล้วเก่งเหรอ? นอกจากนี้เขายังเป็นการยืมมา ไม่ใช่เงินที่เขาหามาด้วยตัวเองสักหน่อย!” เสิ่นหัวเริ่มโกรธแล้ว น้ำเสียงก็เพิ่มขึ้นหลายระดับเช่นกัน : “ลูกสาว เธอคิดให้ดี หลังจากที่เธอแต่งงานกับฉินเฟย ถูกคนอื่นดูถูกและดูหมิ่นมาเท่าไหร่แล้ว? แต่งงานมาสามปี พวกเราให้เขากิน ให้เขาใส่ ตอนนี้เขายืมเงินมา ก็ถือว่ามีจิตใจอยู่บ้าง ถือว่าเขารู้จักตอบแทนบุญคุณ ถือว่าบ้านของพวกเรากับเขาหายกันแล้ว อย่างน้อยๆเธอหาเงินได้แล้วค่อยเอาไปคืนเขาก็พอแล้ว ตอนนี้ฉันเพียงแค่ต้องการให้เธออยู่ห่างจากเขา ถอยห่างจากคนไร้ค่าคนนี้!”
“แม่!” เจียงเยว่ถงกัดริมฝีปาก
“ไปแล้วก็ไม่เป็นอะไร คืนนี้แม่ทำอาหาร เต็มไปด้วยอาหารอร่อยๆหนึ่งโต๊ะ” เสิ่นหัวไม่รู้คิดอะไรอยู่ หัวเราะและพูด
เจียงเยว่ถงเงยหน้าขึ้นด้วยความประหลาดใจ ดูเหมือนว่าหลังจากที่ฉินเฟยมาถึงบ้านหลังนี้ อยู่ที่บ้านแม่ไม่เคยเข้าห้องครัวเลย
“ใช่แล้ว โจวเซี่ยงเฉียนโทรศัพท์มาหาฉันแล้ว บอกว่าเพียงแค่พวกเธอแต่งงานกัน เขาจะมอบสินสอดทองหมั้นให้ครอบครัวเราสิบล้าน ฉันตอบตกลงไปแล้ว ถ้าหากภายในใจของเธอรู้สึกผิด ถึงเวลานั้นก็เอาเงินห้าล้านไปคืนคนไร้ค่าคนนั้น” เสิ่นหัวเปิดปากพูดอีกครั้ง : “อีกสองวันเป็นวันเกิดของคุณยายของเธอ เซี่ยงเฉียนบอกว่าเขาเตรียมของขวัญชิ้นใหญ่ให้คุณยาย ในวันนั้นจะพูดเรื่องแต่งงานกับตระกูลเจียงของพวกเรา”
“แม่! อะไรคือตอบตกลง? คุณตัดสินใจแทนฉันแบบนี้ได้อย่างไร?” เจียงเยว่ถงตะลึงอยู่กับที่ จู่ๆก็ตะโกนอย่างไม่เต็มใจ
โจวเซี่ยงเฉียนไม่เลวจริงๆ เมื่อเทียบกับฉินเฟยเขามีความสามารถมากกว่า หลายปีมานี้ ไม่เพียงแต่หลงใหลตัวเอง The chanrm of heavenที่มอบให้ชุดนั้นก็ทำให้ตัวเองหวั่นไหวไม่น้อยเช่นกัน
แต่เธอยังคงไม่อยากตอบตกลง และสิ่งที่เธอทำให้เธอรำคาญที่สุดคือ คาดไม่ถึงว่าคุณแม่จะขับไล่ฉินเฟยลับหลังตัวเอง กระทั่งยังตอบตกลงเรื่องแต่งงานของตัวเองกับโจวเซี่ยงเฉียน
“ตุงตุง……”
เสิ่นหัวเตรียมจะพูด ในเวลานี้ประตูห้องมีคนมาเคาะ
เจียงเยว่ถงตะลึง ยังคิดว่าฉินเฟยกลับมาแล้ว รีบไปเปิดประตู อึ้งอยู่กับที่ทันที
ก่อนอื่นสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้าคือ เป็นช่อกุหลาบแดงสดสวยงามเก้าสิบเก้าดอก แน่นอนคนที่มอบดอกไม้ไม่ใช่ฉินเฟย แต่เป็นโจวเซี่ยงเฉียน
โจวเซี่ยงเฉียนของวันนี้ แต่งตัวดีอย่างมาก สวมชุดสูทและรองเท้าหนัง ผูกเนกไท เห็นได้ชัดว่าเป็นทางการและมีจิตวิญญาณอย่างมาก บนใบหน้าของเขามีรอยยิ้มเล็กน้อย มองดูเจียงเยว่ถงที่มีความตะลึงเล็กน้อย ใบหน้าที่ละเอียดอ่อนและสวยงามนั้น ในดวงตาเต็มไปด้วยความรัก : “เยว่ถง มอบให้คุณ”
“คุณ…..โจวเซี่ยงเฉียน คุณมาได้ยังไง…..” ใบหน้าของเจียงเยว่ถงสับสน ร่างกายที่บอบบางอดไม่ได้ที่จะถอยหลังหนึ่งก้าว มองไปทางห้องครัว เข้าใจได้ทันที
แม่เป็นคนจัดการแน่นอน เชิญให้โจวเซี่ยงเฉียนมา
“ฮ่าฮ่า เซี่ยงเฉียนมาแล้วใช่ไหม” เสิ่นหัวก็ได้ยินเสียงภายในห้องเช่นกัน ออกมาจากห้องครัวด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม เหลือบมองดูโจวเซี่ยงเฉียนที่เปร่งประกายในชุดสูทที่ยืนอยู่หน้าประตู ในดวงตาเต็มไปด้วยความสุข
เมื่อเทียบกับฉินเฟยที่แต่งตัวยากจนและยากจน เทียบกับโจวเซี่ยงเฉียนที่อยู่ตรงหน้าแล้ว อย่างกับราวกับฟ้ากับดิน เสิ่นหัวยิ่งมองยิ่งมีความสุข : “อย่าเอาแต่ยืนอยู่ข้างนอก รีบเข้ามาได้แล้ว!”
เจียงเยว่ถงขมวดคิ้ว กลับไม่ได้รับดอกไม้สดที่โจวเซี่ยงเฉียนมอบให้ หันตัวเข้าไปในบ้าน
“คุณป้า นี่เป็นของขวัญสำหรับคุณ” โจวเซี่ยงเฉียนมอบของขวัญที่ถูกห่ออย่างสวยงามหนึ่งใบ หัวเราะและพูด
“อั๊ยยะ นายบอกว่ามาก็มาเลย ยังจะเอาของขวัญอะไรมาให้หญิงชราอย่างฉันทำไมอีก?” เสิ่นหัวแกล้งทำเป็นโกรธ แต่กลับรับของขวัญด้วยรอยยิ้ม ของที่อยู่ข้างในจะต้องแพงอย่างมากแน่นอน
ของไม่ถูกอย่างแน่นอน แต่สิ่งที่เสิ่นหัวไม่รู้เลยคือ อันที่จริงเงินเหล่านี้โจวเซี่ยงเฉียนล้วนแล้วยืมมา! ก็คือช่วงเช้าของเมื่อวาน เขาได้รับแจ้งจากตระกูลซู เขาถูกปลดออกจากตำแหน่งประธานของบริษัท
อย่างไม่มีเหตุผล!
โจวเซี่ยงเฉียนไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่ามันเกิดอะไรขึ้น ยิ่งไม่รู้ว่าตัวเองไปรุกรานใคร เขาในตอนนี้ไม่เหลืออะไรอีกแล้ว
แต่เขาไม่ได้ตั้งใจจะยอมแพ้เจียงเยว่ถง บังเอิญในเวลานี้เสิ่นหัวกลับโทรศัพท์มาหาเขาเป็นการส่วนตัว ถามเรื่องสินสอดสิบล้าน ดังนั้นเขาก็เลยพายเรือไปตามน้ำ
ภายในใจคิด เพียงแค่ได้รับร่างกายของเจียงเยว่ถง ทำให้ข้าวดิบกลายเป็นข้าวสุก แม้ว่าเสิ่นหัวและเจียงเยว่ถงจะรู้เรื่องนี้ในภายหลัง อย่างนั้นมันก็สายเกินไปแล้ว
และตอนที่เพิ่งเข้ามาในประตู เขาก็มองเห็นอย่างชัดเจนว่ามีสิ่งของรกรุงรังกองหนึ่งกองอยู่ที่หน้าประตูบ้าน ฉินเฟยคนไร้ค่าคนนั้นถูกขับไล่ออกจากบ้านแล้ว!
ทัศนคติที่แน่วแน่ของเสิ่นหัวทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นมากขึ้นเรื่อยๆ
ระหว่างที่เสิ่นหัวมาต้อนรับโจวเซี่ยงเฉียนเข้ามาในบ้านด้วย พร้อมกับส่งสายตาให้เขาด้วย บอกให้เขาอย่าถือสากับทัศนคติของเจียงเยว่ถง
เจียงเยว่ถงใจอ่อน ใบหน้าบอบบาง เมื่อกี้เธอยืนอยู่ที่หน้าประตูไม่ได้พูดอะไร อันที่จริงก็คือการยอมรับแล้ว
โจวเซี่ยงเฉียนยิ้มเล็กน้อย แสดงให้เห็นว่าเข้าใจ
เจียงเยว่ถงยอมรับที่ไหนกัน อันที่จริง เธอทำอะไรไม่ได้เลยด้วยซ้ำ เธอกัตัญญูอย่างมาก ไม่ว่าแม่จะทำดีหรือว่าไม่ดี เธอล้วนแล้วไม่เคยตะคอกใส่แม่
ภายใต้ความดีใจของเสิ่นหัว ทำอาหารสี่จานและซุปหนึ่งถ้วย มื้อค่ำหรูหราอย่างมาก
ระหว่างที่ทั้งสามคนกินข้าวไปด้วย บนโต๊ะอาหารล้วนแล้วมีแค่เสิ่นหัวและโจวเซี่ยงเฉียนคุยกัน สิ่งที่พูดถึงส่วนใหญ่จะเกี่ยวกับเรื่องของบริษัท เรื่องที่โจวเซี่ยงเฉียนถูกไล่ออกตอนนี้มีคนรู้น้อยอย่างมาก แน่นอนว่าเป็นการมาอย่างกะทันหัน
เจียงเยว่ถงไม่ค่อยมีการพูดแทรก เพียงแค่กินข้าวอย่างเงียบๆ เพราะว่าที่บ้านมีคนนอกอยู่ เธอกลับไม่มีการเปลี่ยนเสื้อผ้า สวมชุดทำงานของบริษัท ขาทั้งสองข้างสวมถุงน่อง ถุงน่องกับรองเท้าแตะสีชมพู ใบหน้าสวย ทำให้โจงเซี่ยวเฉียนหลงอย่างมาก
สำหรับสายตาที่โจวเซี่ยงเฉียนมองลูกสาว เสิ่นหัวล้วนแล้วเห็นทั้งหมด ความหลงใหลนั้นทำให้เธอมีความสุขอย่างมากเช่นกัน อดไม่ได้ที่จะนึกถึงตอนที่ฉินเฟยอยู่กินข้าวที่บ้านด้วยกัน เหมือนกับคนรับใช้คนหนึ่ง ก้มหน้าไม่พูดอะไรเหมือนกับคนโง่คนหนึ่ง จากนั้นมองดูโจวเซี่ยงเฉียนในเวลานี้ ท่าทางที่นั่งอยู่กับลูกสาวด้วยกัน สามารถพูดได้ว่าเป็นกิ่งทองใบหยก
แบบนี้ค่อยเหมือนสามีภรรยาหน่อย! เสิ่นหัวยิ่งคิดยิ่งมีความสุข
หลังจากกินข้าวเสร็จ เจียงเยว่ถงและเสิ่นหัวสองแม่ลูกเก็บถ้วยชาม โจวเซี่ยงเฉียนกำลังนั่งอยู่บนโซฟา สายตาเหลือบมองเจียงเยว่ถงป็นครั้งคราว ภายในใจตื่นเต้นมากขึ้นเรื่อยๆ
ในไม่ช้า เจียงเยว่ถงกลับถูกแม่ไล่ไปที่โซฟา ให้เธออยู่เป็นเพื่อนโจวเซี่ยงเฉียน
แต่เจียงเยว่ถงไม่พูดแม้แต่คำเดียว เรื่องราวได้พัฒนาถึงขั้นนี้แล้ว เผชิญหน้าโจวเซี่ยงเฉียน ภายในใจของเจียงเยว่ถงจู่ๆก็รู้สึกอึดอัดและไม่สบายใจเล็กน้อย ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรเลยด้วยซ้ำ
“ฉันห่อของให้พ่อของเธอนิดหน่อย ฉันขอกลับบ้านก่อน” ตรงประตูห้อง ระหว่างที่เสิ่นหัวเปลี่ยนรองเท้าไปด้วย พร้อมกับเงยหน้ามองไปทางลูกสาวและโจวเซี่ยงเฉียนที่นั่งอยู่บนโซฟาด้วยรอยยิ้ม : “เริ่มดึกแล้ว เซี่ยงเฉียน ถ้าหากนายไม่มีธุระอะไร ก็นอนค้างคืนที่นี่แล้วกัน ฮ่าฮ่า”
“อะไรนะ?” เจียงเยว่ถงเงยหน้าทันที ใบหน้าที่บอบบางเต็มไปด้วยความตะลึง
“คุณป้า ผมกับเยว่ถง…..เอ่อ มันไม่ค่อยเหมาะสมมั้ง?” โจวเซี่ยงเฉียนก็ลุกขึ้นมาเช่นกัน บนผิวเผินดูเหมือนว่าจะตะลึงเล็กน้อย ภายในใจกลับเบิกบานเหมือนดอกไม้
“อะไรเหมาะสมไม่เหมาะสม ฉันเห็นด้วยกับการแต่งงานของพวกนาย การขอทะเบียนสมรสเป็นเรื่องของอีกไม่กี่วัน นายบอกว่ายิ่งเร็วยิ่งดีไม่ใช่เหรอ?” เสิ่นหัวพูดด้วยรอยยิ้ม : “พวกนายก็ไม่ใช่เด็กแล้ว ตอนกลางวันพวกนายเอาแต่ทำงานไม่มีเวลาว่าง ตอนกลางคืนนายอยู่ต่อแล้วกัน ทั้งสองคนจะได้คุยกันดีๆ”
โจวเซี่ยงเฉียนหันไปมองเจียงเยว่ถงที่ยังอยู่ในความตะลึง สังเกตเห็นเสิ่นหัวขยิบตาให้ตัวเอง รีบพยักหน้า
ประตูบ้านปิด ภายในบ้านเหลือเพียงโจวเซี่ยงเฉียนและเจียงเยว่ถงสองคน
โจวเซี่ยงเฉียนอดไม่ได้ที่จะเหลือบมองเจียงเยว่ถงหนึ่งที และพูด : “ผมขอตัวไปอาบน้ำก่อน วันนี้ทำงานเหนื่อยนิดหน่อย ฮ่าฮ่า”
เจียงเยว่ถงเงยหน้าด้วยความตะลึง โจวเซี่ยงเฉียนเหมือนกับว่าอยู่บ้านของตัวเอง เข้าไปในห้องน้ำอย่างคุ้นเคย
ในไม่ช้า ภายในห้องก็มีเสียงน้ำดังออกมา ‘ซู่ซู่’…..
เจียงเยว่ถงจิตใจสับสนวุ่นวาย